All Chapters of โฉมงามคลั่งรัก: Chapter 1 - Chapter 10

แสงอาทิตย์ยามเย็นกับบรรยากาศที่ครึกครื้นภายหน้าโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งนั้นเหมือนงานประจำปีที่ในตอนนี้เป็นเวลาของเหล่านักเรียนที่กำลังเลิกเรียน ทำให้แม่ค้าที่ตั้งร้านขายของหน้าโรงเรียนแห่งนี้นั้นเป็นต้องวุ่นกันจนมือเป็นระวิงจากการมาซื้อของกินของเด็กนักเรียนทั้งน้ำปั่น ขนมจีบ ข้าวเหนียวไก่ย่างมักจะขายได้ดีในตอนเย็นของทุกวันเพราะภายในโรงเรียนมีของขายแค่ตอนเที่ยง และนอกจากมีนักเรียนจากในโรงเรียนมาซื้อก็ยังมีนักศึกษาจากมหาลัยถัดไปจากโรงเรียนไม่ไกลมาซื้อของกิน ไม่ใช่สิ..มาเต๊าะคนขายที่ส่วนมากจะเป็นนักเรียนที่ช่วยผู้ปกครองขายของมากกว่ารวมไปถึงอย่างนักศึกษาสาวมหาลัยปีสี่สองคนนี้ด้วย“อีโฉมเร็วหน่อยดิเดี๋ยวแม่งเครปร้านว่าที่ผัวกูหมดอดแดกกันพอดี”“มึงรีบก็ไปก่อนดิละจะมาดึงกูให้วิ่งมาด้วยทำไมก็ไม่รู้” เสียงนุ่มหวานบ่นอย่างเหนื่อยหน่ายที่ในทุกเย็นเพื่อนสาวของเธอจะต้องไปลากตัวเธอให้มาเป็นเพื่อนอุดหนุนเครปของนักเรียนหนุ่มมอหกที่มาช่วยแม่ขายเป็นประจำทุกวัน“เออ อย่าบ่น..เอ๊ะ ว่าแต่ไหนร้านผัวกู?”“แล้วกูจะไปรู้มั้ย”“อย่าบอกนะว่าวันนี้ปิดร้าน ปิดแล้วทำไมไม่โพสต์ลงเฟสบอกกูสักหน่อยวะ”“กูก็ไม่รู้ ไปซื้

“หมายความว่าไงอ่ะ มึงคนนี้กูขอนะอย่าแย่งกูเลยนะเพื่อนรัก!” น้ำเสียงที่ดูเว้าวอนของโฉมงามทำให้ซีซ่าถึงกับหลุดหัวเราะออกมา คนนี้นี่ถ้าจะชอบจริงเพราะนานทีเธอจะเห็นเพื่อนตัวเอวคลั่งรักอะไรขนาดนี้เหมือนกัน ฮ่าๆ!“กูเพิ่งรู้เมื่อวันก่อนว่ามันเป็นเพื่อนกับว่าที่สามีกูเพิ่งเข้ามาเรียนที่เมื่อเดือนก่อนเองมั้ง..ชื่อดลธี”“แบบนี้ก็เข้าทางกูดิ”“น้อยๆ หน่อย บอกก่อนนะว่าบ้านน้องมันฐานะไม่ดี จะจีบน้องมันหรืออะไรก็ระวังหม่อมแม่มึงบ้าง เดี๋ยวไปอาละวาดน้องมันจะเดือดร้อน!” บอกแล้วไงว่าคุณกิ่งฉัตรเป็นแม่ที่ใจดี ดูจากการที่ซีซ่าพูดแบบนี้แล้วก็น่าจะรู้นะว่าใจดีแค่ไหนถึงขนาดที่หากเธอจะไปจีบใครยังต้องระวังอ่ะ เพราะหากคุณกิ่งฉัตรรู้เธอคงจะโดนเทศน์ไปสามบ้านแปดบ้าน ฮ่าๆ“นี่แม่มึงบอกว่าแม่กูจะหาผู้ชายมาให้กูดูตัวอีกละ”“เฮ้ออ! กูเข้าใจแม่มึงนะว่าไม่อยากให้มีผัวที่ต้องพากันลำบากอยากให้มึงมีผัวรวย แต่เรื่องแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้นี่..แต่อีกแหละมันก็อยู่ที่ตัวมึงด้วยว่าชอบความสบายหรือลำบาก”“ใครๆ ก็ชอบความสบายมั้ย?”“ถ้ามึงชอบความสบายถ้างั้นก็ข้ามน้องดลมันไปเลย”“ทำไม?”“เอ้า ก็บอกอยู่ว่าฐานะทางบ้านน้องมันไม่ดี..น

สิ้นประโยคของดลธีใบหน้าของเขาก็โน้มลงไปบดจูบกลีบปากเรียวทันที ฝ่ามือกว้างก็ลูบไล้ไปตามแผนหลังของโฉมงามล้วงเข้าไปใต้เสื้อสายเดี่ยวแต่สักพักก็เอาออกมาแต่ยังคงจูบปากเรียวเล็กเขารู้สึกว่าตอนนี้เขาเหมือนถูกรสจูบของเธอครอบงำสติแล้ว“อึก! พี่หายใจไม่ออก..”“อื้ม พอยัง..กลับบ้านนะเดี๋ยวผมไปส่ง” ชายหนุ่มว่าพลางหยิบกระเป๋าสะพายของโฉมงามขึ้นมาสะพายแล้วช้อนตัวของเธออุ้มขึ้นก่อนจะพาไปที่รถของค็อกเทลที่มันยังคงจอดอยู่ แล้วเจ้าตัวไปไหนล่ะ? แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรเยอะก็เอากุญแจรถที่ค็อกเทลฝากเขาไว้มาปลดล็อครถแล้วเปิดประตูวางโฉมงามลงบนเบาะ“นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมได้ขับรถ ฉะนั้นรบกวนพี่อย่ากวนสมาธิของผมนะ” หลังจากเข้ามานั่งฝั่งคนขับแล้วดลธีก็หันไปบอกโฉมงามที่ตอนนี้เอนตัวพิงเบาะหลับตาอยู่ไม่รู้ว่าหลับหรือพักสายตาเพราะมือเจ้าตัวนี้ก็ช่างพยายามเลื้อยมาแตะนู่นนี่ของเขาไม่หยุดอีกอย่างเขาก็ไม่มั่นใจในการขับรถของตัวเองสักเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าขับไม่เป็นนะ ขับเป็นและรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับรถเพียงแต่เขาไม่เคยขับรถในถนนใหญ่แบบนี้ไง หลังจากสตาร์ทรถแล้วเขาก็จัดการใส่เกียร์เหยียบคันเร่งเคลื่อนตัวรถออกไปจากผับด้วยความเร็วท

“เจ้าคุณ?”“ครับ ผมเอง..”“อย่ามาพูดเพราะได้มั้ย มันเลี่ยนจะอ้วก!!” ร่างเล็กเดินตรงไปหาชายหนุ่มร่างสูงราวร้อยแปดสิบแล้วกอดอกปรายตามองเพื่อนของเขาอีกสองคนที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ สภาพแบบนี้คงจะเพิ่งกลับมาจากผับแหงเผลอๆ ที่มานี่ก็คงจะมาส่งสาว..โฉมงามคิดในใจก่อนจะหันมาจ้องหน้าชายหนุ่มที่ชื่อว่าเจ้าคุณ ที่เคยมีฐานะเป็นคนรักองเธอ..ย้ำว่า เคยมี!“หึ! ใครมาส่ง?”“ผัว!”“ถามจริง ผัวคนอื่นหรือเปล่า!? น้องดลธีเด็กมอหกโรงเรียนใกล้ๆ นี่..แฟนของลูกหว้าที่เป็นอริกับคนแถวนี้”“รู้มากไป” ไม่ต้องสืบว่าเธอเลิกกับหมอนี่เพราะอะไร เพราะความรู้มากของมันไงที่ตามเธอทันเอาซะทุกเรื่อง..ไม่หรอก! ที่จริงเลิกกันเพราะมีอะไรหลายๆ อย่างแตกต่างกันมากเกินไปเลยตัดสินใจเลิกกันด้วยดีไม่ได้มีมือที่สามสี่ หรือทะเลาะอะไรกัน“มันมีแฟนแล้วมึงก็ยังไปยุ่งกับมันนะ สภาพยับเยินเดินขาถ่างมาขนาดนี้ไม่ต้องให้กูถามนะว่าได้กันยัง”“ที่จริงมึงก็ไม่ควรถามอยู่แล้วนี่ แล้วมายืนทำแอ๊คอะไรกันตรงนี้ไม่ทราบ!!?”“หาล่าเหยื่อ!” เพื่อนของเจ้าคุณตอบพลางยักคิ้วเจ้าเล่ห์ใส่โฉมงาม แต่ก็ต้องหน้าเจื่อนลงเมื่อถูกสายตาคมกริบของเจ้าคุณจ้องเข้าให้“งั้นเหรอ? ถ้

พลอยใสเป็นเพื่อนร่วมห้องของดลธี เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักทั้งนิสัยและกิริยางามแถมยังเรียนเก่งอีกต่างหาก แน่นอนว่าก็มีเหล่าหนุ่มๆ มาคอยตามจีบ แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่เล่นด้วยสักเท่าไหร่“พลอยวิ่งเร็วๆ” ชายหนุ่มตะโกนบอกคนตัวเล็กหลังจากผ่านรั้วประตูโรงเรียนที่กำลังปิดได้อย่างหวุดหวิดแต่ก็ต้องรีบวิ่งเพื่อไปเข้าแถวเคารพธงชาติให้ทันเพระหากไม่ทันล่ะก็..“สองคนนั้นน่ะ!!” เสียงอาจารย์ประจำชั้นเอ่ยเรียกทั้งคู่ที่กำลังจะวิ่งไปเข้าแถวกับเพื่อนไว้ ดลธีกับพลอยใสจึงต้องหันไปยิ้มแห้งให้อาจารย์แล้วก็พากันเดินไปตามการกวักมือเรียกของอาจารย์ที่ปรึกษา“พอดีรถของหนูยางรั่วเลยพลอยทำให้ดลเขามาสายด้วยค่ะครู”“ครูไม่ได้ต้องการคำแก้ตัว รถจักรยานพลอยยางรั่วงั้นก็ไปเข้าแถวส่วนธีรวัฒน์เธอยืนอยู่ตรงนี้”“แต่อาจารย์คะ..ถ้างั้นหนูขอยืนกับเขาตรงนี้ค่ะ”“แต่เธอ..”“หนูก็มาสายนี่คะ”“เอางั้นก็แล้วแต่ พอเลิกแถวแล้วก็แยกกันไปล้างห้องน้ำชดเชยที่ไม่ได้ช่วยเพื่อนทำเวรล่ะ” อาจาย์ที่ปรึกษาบอกแล้วก็เดินไปยืนรวมกับเด็กคนอื่นที่ยืนเข้าแถวตามปกติ มีเพียงเด็กที่มาสายสี่ห้าคนที่มายืนด้านหลังสุดหลังจากเข้าแถวเสร็จดลธีกับพลอยใสและเด็