ログイン共有
บทที่หก
最終更新日:
2024-10-20 08:52:59“เรามานั่งคุยกันตรงนี้ดีกว่าค่ะ”
ป๋อมแป๋มเห็นว่าเจอมัทนาก็เป็นการดีจะได้ถือโอกาสนี้คุยเรื่องสเปคของงานที่อยากได้เลยจะดีกว่าคืนนี้จะได้มีเวลาเตรียมตัวก่อนที่จะไปสถานที่จริงด้วย
“เห็นคุณเมฆบอกว่าคุณมัทเป็นคนอยากแต่งบ้านคุณมัทอยากได้ประมาณไหนบอกเราไว้ก่อนได้นะคะเผื่อเป็นแนวทาง”
เมื่อทั้งสามมานั่งที่โต๊ะหน้าบ้านเรียบร้อยแล้วป๋อมแป๋มจึงเปิดประเด็นคุยเรื่องงานทันทีเพราะเธออยากได้แนวทางก่อนที่เธอจะไปดูงานจะได้ตัดสินใจกับณัฐนิชาในเรื่องการออกแบบให้ถูกใจกับเจ้าของบ้าน
“อืมม...อันที่จริงฉันก็อยากให้บ้านหลังนั้นเป็นเรือนหอของตาเมฆเค้าน่ะ...แต่ตาเมฆอยากให้บ้านหลังนั้นเป็นที่พักผ่อนมากกว่า”
มัทนาทำสีหน้าครุ่นคิดพร้อมบอกสิ่งที่ต้องการกับสองสาวเธอเองก็ยังนึกภาพไม่ออกเหมือนกันว่าอยากให้มันเป็นแบบไหน
“นิว่าทั้งสองอย่างมันสามารถรวมกันได้ค่ะคุณมัท...แล้วคุณมัทพอจะรู้ไหมคะว่าคุณเมฆกับแฟนคุณเมฆเค้าชอบอะไรแบบไหน”
ณัฐนิชากำลังจดสิ่งที่มัทนาต้องการอยู่พร้อมถามถึงความชอบของคนที่จะต้องอยู่ว่าพวกเค้านั้นมีรสนิยมประมาณไหนเธอจะได้ออกแบบถูก
“คือตาเมฆยังไม่มีแฟนหรอกจะแต่ฉันแค่อยากจะเตรียมไว้เฉยๆ..เอาแบบนี้ฉันให้พวกหนูเป็นคนตัดสินใจกันเองจะดีกว่าว่าจะให้มันออกมาเป็นแบบไหนหลังจากที่เห็นสถานที่จริงฉันเชื่อมือพวกหนูจะ”
มัทนาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคนที่จะมาเป็นภรรยาของลูกชายเธอมีรสนิยมแบบไหนเพราะว่าลูกชายเธอยังไม่มีแฟนตอนนี้เธอตัดสินใจได้แล้วว่าควรที่จะให้คนที่มาดูสถานที่คิดก่อนดีกว่าเธอเชื่อว่าหญิงสาวต้องออกแบบมาถูกใจเธอแน่นอนดูจากผลงานที่ผ่านๆมา
“พวกเราจะไม่ทำให้คุณมัทผิดหวังแน่นอนค่ะ”
ป๋อมแป๋มชอบลูกค้าที่ไม่เรื่องมากแบบนี้จริงๆเธอรีบรับคำมัทนาว่าพวกเธอจะไม่ทำให้ผิดหวัง
“คุณแม่ขา”
“คุณแม่คร้าบบ”
“ตื่นแล้วเหรอคะ”
ในขณะที่ทั้งสามกำลังคุยงานกันอยู่ณัฐนิชาก็ต้องรีบหันไปตามเสียงเรียกของลูกๆทั้งสองของเธอที่กำลังวิ่งตัวกลมออกมาหาเธอด้วยสีหน้างัวเงียเพราะพึ่งตื่นนอน
“หิวนมค่ะแตงโมแห้งแล้ว”
ใยไหมขยี้หูขยี้ตาพร้อมบอกคนเป็นแม่ว่าตอนนี้รู้สึกหิวก่อนจะใช้มือป้อมทั้งสองลูบไปที่พุงของเธอ
“อุ๊ยตาย...มีแตงโมแห้งด้วยเหรอคะน่าเอ็นดูจังเลยลูก”
มัทนาเห็นเจ้าแฝดชายหญิงทั้งสองนี้ช่างน่ารักน่าชังเหลือเกินพลางคิดในใจว่าอยากจะมีหลานให้อุ้มแบบนี้บ้างเธออดขำกับคำพูดของเด็กหญิงผิวขาวตัวกลมนี้ไม่ได้ที่ตื่นมาก็รีบมาบอกคนเป็นแม่ว่าแตงโมแห้งแล้วทันที
“เดี๋ยวแม่ไปเอานมให้นะคะ...แต่เจอผู้ใหญ่ต้องทำยังไงกันก่อนคะ”
ณัฐนิชาไม่ลืมที่จะบอกลูกๆของเธอให้ทำความเคารพผู้ใหญ่
“สวัสดีคร้าบ/สวัสดีค่า”
เจ้าสองแสบได้ยินคนเป็นแม่บอกก็รีบยกมือป้อมๆทั้งสองประกบกันหันไปทางมัทนาที่นั่งอยู่จนมัทนาจับมือเด็กๆรับไหว้แทบไม่ทัน
“ดีมากค่ะ”
ณัฐนิชาเดินออกไปชงนมให้ลูกๆของเธอทันทีหลังจากที่เด็กๆทำความเคารพผู้ใหญ่เรียบร้อยแล้ว
“น่ารักน่าชังจังเลยดูสิตัวกลมกันทั้งคู่..กี่ขวบกันแล้วล่ะ”
มัทนาหันมาคุยกับป๋อมแป๋มหลังจากณัฐนิชาเดินออกไปเตรียมนมให้ลูกๆของเธอ
“พึ่งจะสองขวบค่ะคุณมัท”
ป๋อมแป๋มเอ่ยตอบพร้อมยื่นมือเรียวลูบหัวเด็กทั้งสองคนเบาๆด้วยสีหน้าที่เอ็นดู
“แล้วหนูนิพาลูกๆมาสามีเค้าไม่คิดถึงลูกแย่เหรอกำลังน่ารักขนาดนี้”
มัทนาเห็นว่าเด็กๆกำลังน่ารักณัฐนิชาพาลูกมาแบบนี้คิดว่าคนเป็นสามีของเธอคงคิดถึงแย่
“เอ่อ..นิชาไม่มีสามีค่ะ”
ป๋อมแป๋มหน้าเสียเล็กน้อยที่จู่ๆมัทนาก็พูดถึงสามีของเพื่อนหญิงสาวพยายามกระซิบบอกกับอีกฝ่ายว่าเพื่อนเธอไม่มีสามีดีที่ณัฐนิชาไม่ถูกมัทนาถามไม่อย่างนั้นบรรยากาศการสนทนาคงอึมครึมน่าดู
“อ้าวเหรอ...ขอโทษทีจะ”
มัทนายกมือทาบอกทำสีหน้าเลิ่กลั่กไม่ถามอะไรต่อเพราะไม่อยากจะก้าวก่ายต่อความยาวสาวความยืดเท่าไรแค่รู้ว่าเจ้าสองแฝดเป็นเด็กกำพร้าพ่อก็สะเทือนใจพอแล้ว
“ไหนหนูๆชื่ออะไรกันจ๊ะ”
มัทนาเปลี่ยนบริบทหันมาสนใจเด็กๆทั้งสองต่อเป็นการดีกว่าที่จะพูดถึงเรื่องของณัฐนิชา
“หนูชื่อใยไหมค่ะ/ชื่อใบหม่อนคร้าบ”
“พูดเก่งจังเลย...มาคุณยายขอกอดหน่อยเร็ว”
มัทนารู้สึกชื่นชมณัฐนิชาที่เลี้ยงลูกได้น่ารักมากมารยาทไม่เคยตกพูดครับพูดค่ะทุกคำที่พูดกับผู้ใหญ่เธออดไม่ได้ที่จะขอกอดเจ้าสองก้อนกลมนี้ให้ชื่นใจและเด็กๆเองก็ไม่ได้มีท่าทีที่ปฏิเสธด้วย
“คุณมัทดูท่าจะชอบเด็กๆนะคะ”
ป๋อมแป๋มอมยิ้มแก้มแทบแตกที่หลานเธอไปไหนก็มีคนเอ็นดูเธอเห็นมัทนาดูจะเอ็นดูเด็กๆมากเป็นพิเศษก็ดูออกว่าเธอคงจะชอบเด็กๆมากแน่นอน
“ก็ฉันอยากจะอุ้มหลานอย่างคนอื่นเค้าบ้างพ่อลูกชายทั้งสองก็ยังไม่ยอมจะมีครอบครัวกันซะที”
เมื่อได้ยินที่ป๋อมแป๋มถามมัทนาเองก็มีสีหน้าเศร้าลงมาเล็กน้อยที่เธอชอบเด็กๆก็เพราะเธอยากจะอุ้มหลานเต็มแก่แล้วเพียงแต่ลูกชายของเธอไม่ยอมมีครอบครัวให้เธอได้ชื่นใจเสียทีน่ะสิ
最新チャプター
โซ่สายใยหวนใจรัก บทที่ห้าสิบห้า ตอนพิเศษ
คฤหาสน์เพตราพิทักษ์ณัฐนิชาตื่นแต่เช้าเพราะวันนี้ถึงจะเป็นวันปิดเทอมของลูกๆเธอแต่เด็กๆก็มีเรียนพิเศษที่ทั้งสองอยากจะเรียนโดยใยไหมนั้นชอบที่จะเรียนบัลเล่ต์ส่วนใบหม่อนนั้นชอบดนตรีเป็นพิเศษเลยเลือกที่จะเรียนดนตรีทั้งหญิงสาวและสามีไม่เคยที่จะบังคับลูกๆของเธอว่าให้เรียนอะไรแต่จะให้เรียนสิ่งที่ลูกๆของเธอเลือกเองและพร้อมสนับสนุนเท่านั้น“คุณเมฆคะเดี๋ยวนิส่งใยไหมกับใบหม่อนเรียบร้อยแล้วจะเข้าไปซื้อของต่อกับคุณแม่ฝากดูแม็คกับมาร์คด้วยนะคะวันนี้นิน่าจะรอรับเด็กๆกลับด้วยเลย...จุ้บ..นิจะรีบไปรีบมานะคะ”วันนี้ณัฐนิชาต้องไปส่งเจ้าสองแฝดวัยห้าขวบกว่าแต่เช้าเพราะวันนี้เธอจะต้องไปเลือกซื้อของเข้าบ้านกับมัทนาต่อตามประสามแม่สามีกับลูกสะใภ้หญิงสาวเห็นว่าวันนี้เป็นวันหยุดของสามีเธอเลยวานให้สามีเธอดูแลลูกๆอีกสองคนเสียเลยก่อนจะก้มลงมาจูบแก้มของเมฆาที่นอนหลับอุตุอยู่บนที่นอนที่ตอนนี้สามีของเธอยังไม่อยากตื่นก็เพราะเมื่อวานมีประชุมที่บริษัทและกลับบ้านมาจนดึก“คร้าบ...”เมฆาตอบรับปากคนเป็นภรรยาทั้งที่ตาก็ยังจะลืมไม่ขึ้นวันนี้เขาต้องรับหน้าที่ดูแลลูกชายวัยสองขวบกับสี่เดือนเองแล้วล่ะสิแต่พ่อลูกอ่อนที่ผ่านการเลี้ยง
โซ่สายใยหวนใจรัก บทที่ห้าสิบสี่ ตอนจบ
สองเดือนต่อมางานแต่งของเมฆาและณัฐนิชาจัดขึ้นที่เกาะอย่างเรียบง่ายแต่หรูหราให้สมเกียรติถึงแขกในงานจะไม่ได้เยอะมากแต่ก็เป็นคนสำคัญทั้งนั้นและงานแต่งงานครั้งนี้ก็จะเป็นการเปิดเจ้าสองแสบว่าเป็นทายาทคนสำคัญในตระกูลอีกด้วย“ยินดีด้วยนะแกวันนี้แกสวยสุดๆไปเลย”ป๋อมแป๋มเดินเข้างานมาสวมกอดณัฐนิชาด้วยความยินดีด้วยจากใจที่เห็นเพื่อนมีครอบครัวอย่างสมบูรณ์เสียทีวันนี้ณัฐนิชาดูสวยแปลกตาไปมากจนเธอนั้นอดชมไม่ได้เลยจริงๆ“จ้า...เอ...แล้วนี่ทำไมถึงควงมากับคุณเวได้ล่ะ”ณัฐนิชาสังเกตเห็นว่าป๋อมแป๋มนั้นเดินจับมือมากับธาดาจึงต้องถามแกมหยอกเล็กน้อยว่าตกลงสองคนเป็นอะไรกันแน่“อืมม...ก็ตั้งแต่คืนนั้น”ป๋อมแป๋มตอบเพื่อนสาวเธอด้วยท่าทีเขินอายแม้คำพูดจะดูน้อยแต่เมื่อมองตากันก็รู้ใจว่ากำลังคิดอะไรอยู่“หา...จริงดิ...ต้องขอบคุณคุณเวนะที่ดึงแกลงมาจากคานได้เสียที”ณัฐนิชาถึงกับยกมือปิดปากไม่คิดว่าการขอร้องให้ธาดาอยู่เป็นเพื่อนเพื่อนของเธอคืนนั้นจะทำให้ป๋อมแป๋มที่หวงคานนักหนายอมลงจากคานได้“ยินดีด้วยนะคะคุณเมฆ”ป๋อมแป๋มเห็นเมฆาเดินมากับใครอีกคนที่เธอก็พอจะรู้จักอยู่บ้างตามข่าวพร้อมทั้งกล่าวยินดีกับชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม
โซ่สายใยหวนใจรัก บทที่ห้าสิบสาม
“ฮึก...คุณเว”คำพูดจี้ใจหญิงสาวที่ออกจากปากธาดาทำให้เธอโผเข้ากอดเขาปล่อยโฮอย่างที่ชายหนุ่มไม่ทันตั้งตัวน้อยคนนักที่จะพูดกับเธอและห่วงใยความรู้สึกของเธอแบบนี้ปกติแล้วคนอย่างเธอจะร้องให้กับณัฐนิชาเพียงคนเดียวเท่านั้นแต่ตอนนี้ชายหนุ่มทำให้เธอรู้สึกว่าเธอสบายใจที่จะทำตามเสียงหัวใจตัวเองในเวลาที่อยู่กับเขาเมื่อตอนที่ใช้ชีวิตอยู่บนเกาะก็มีธาดานี่แหละที่เป็นเพื่อนคุยทั้งยังให้คำปรึกษาเรื่องงานกับเธอตลอดจนหญิงสาวค่อนข้างแปลกใจว่าชายหนุ่มนั้นดูจะเก่งเกินบอดี้การ์ดธรรมดาไปเสียมากทั้งเชิงวิชาการและการต่อสู้หรือทักษะอื่นๆไม่ได้น้อยหน้าใครเลยธาดาคงจะเป็นผู้ชายคนที่สองละมั้งที่เธอไว้ใจกับเขาที่จะพูดคุยรองจากคนเป็นพ่อของเธอธาดาไม่ได้พูดอะไรยังคงกอดปลอบเธอกลับและรอให้หญิงสาวปล่อยโฮออกมาให้เต็มที่ไม่นานเธอก็หยุดร้องให้ลงเขาจึงทิ้งรถของเขาไว้ที่นี่และกลับไปส่งเธอที่บ้านบ้านธีธารา“เวโทรมามีอะไรหรือเปล่า”เมฆาเห็นหญิงสาวคุยกับธาดาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอยู่นานสองนานจนเขาต้องกลายเป็นคนเสียมารยาทถามหญิงสาวเรื่องที่คุยโทรศัพท์ด้วยความสงสัย“คือพอดีมีปัญหานิดหน่อยค่ะ...”ณัฐนิชาเล่าสถานการณ์ทั้งหมดให้กับชา
โซ่สายใยหวนใจรัก บทที่ห้าสิบสอง
“ฉันว่าเวอาจจะอยากใช้ชีวิตแบบนี้อีกสักพักก็ได้...เรื่องแผลใจฉันว่าคงหายดีแล้วหละ”เมฆาเห็นว่าเรื่องแผลใจของธาดานั้นน่าจะหายไปนานแล้วเขาเห็นว่าธาดาอาจจะมีความสุขกับการอยู่แบบนี้มากกว่าส่วนเรื่องอยากจะกลับไปทำงานของตัวเองเมื่อไรเขาเองก็ไปบังคับธาดาไม่ได้เพราะไม่ได้อยากบังคับใจใคร“นี่ภรรยาฉันนิชา”เมฆาถือโอกาสแนะนำหญิงสาวให้ธาวินได้รู้จักตอนที่เธอเดินออกมาพอดี“นิครับนี่ธาวินพี่ชายของเว”“ผมวินยินดีที่ได้รู้จักครับคุณนิชา”“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ...ตามสบายเลยนะคะเดี๋ยวนิขอตัวจัดการงานบ้านก่อน”ตอนนี้ณัฐนิชาอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนที่เป็นแม่บ้านเต็มตัวเมื่อทักทายกับชายหนุ่มเรียบร้อยแล้วเธอเองก็ไม่ได้อยากกวนเวลาของผู้ชายที่เขาจะคุยกันเลยขอปลีกตัวออกไปทำงานบ้านของเธอต่อ“นายหาแม่บ้านสักคนก็ดีนะคุณนิเป็นถึงภรรยานักธุรกิจยังทำงานบ้านเองอีกหรือไง”ธาวินแอบตะขิดตะขวงในใจอยู่เล็กๆที่หญิงสาวเป็นภรรยาของเพื่อนเขาที่เป็นถึงระดับนักธุรกิจใหญ่โตที่ดูแลกิจการหลายอย่างต้องมาทำงานบ้านเอง“เมียฉันเค้าไม่อยากได้เองไม่ใช่ฉันไม่เคยเสนอ...ฉันไม่อยากขัด...เออแล้วอีกสามเดือนฉันจะแต่งงานไปงานฉันด้วยล่ะ”เมฆา
โซ่สายใยหวนใจรัก บทที่ห้าสิบเอ็ด
ครู่ต่อมาหลังจากที่ทานอาหารอิ่มแล้วเจ้าแฝดตัวกลมทั้งสองก็ไปเล่นกันต่อโดยคนเป็นย่าปล่อยให้เล่นเพื่อย่อยอาหารเพราะอีกสักพักเธอก็จะพาหลานๆอาบน้ำทานนมนอนกลางวันแล้วตอนนี้บนโต๊ะอาหารก็เหลือแต่คนโตที่นั่งอยู่ด้วยกันพลางพูดคุยกันตามประสาครอบครัว“ผมว่าจะจัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุดดีไหมครับคุณแม่”“ก็ดีจะตระกูลเราคนค่อนข้างนับหน้าถือตาดีเลยถือเป็นการเปิดตัวทายาทของลูกในวันนั้นเลย”“พ่อก็เห็นด้วยนะอะไรๆมันจะได้อยู่ถูกที่ถูกทางเสียที”“ครับ”เมฆาคิดว่าในตอนนี้เรื่องราวมันก็เป็นไปในทิศทางที่ดีแล้วตอนนี้เขาก็อยากจะจัดงานแต่งประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่าเขานั้นมีลูกมีครอบครัวแล้วและถือเป็นการให้เกียรติหญิงสาวกับลูกๆด้วยทั้งมัทนาและธำมรงค์ก็เห็นดีเห็นงามด้วยว่าควรจะจัดงานแต่งมาให้เร็วที่สุดเพราะไม่อย่างนั้นคนที่เสียหายก็จะเป็นณัฐนิชาเพราะพวกเขารู้ว่าหากเมฆาใช้ชีวิตอยู่กับหญิงสาวไปเรื่อยๆแบบนี้คงไม่วายเป็นข่าวเสียๆหายๆเป็นแน่“พี่นิทานน้อยจังเลยค่ะ...ไม่สบายหรือเปล่าคะเหมือนหวานสังเกตเห็นพี่นิเพลียๆตั้งแต่เข้ามาแล้วเมื่อคืนทำงานดึกเหรอคะ”ตอนนี้ทุกคนก็ท่าทางจะอิ่มกันหมดแล้วรินทร์ธารามองไปยังจานข้าวของพี่ส
โซ่สายใยหวนใจรัก บทที่ห้าสิบ
30 นาทีต่อมา“เด็กๆ”“คุณพ่อขา/คุณแม่คร้าบบ”เมฆาเดินเข้าบ้านพักพ่อกับแม่ของเขาพร้อมกับณัฐนิชาเมื่อเห็นพ่อกับแม่ของเขานั่งเล่นอยู่กับเจ้าสองแสบที่สนามหญ้าหน้าบ้านก็รีบเดินเข้าไปหาทันทีเจ้าสองแสบเมื่อเห็นคนเป็นพ่อกับแม่มาหาก็รีบสิ่งเข้าไปโผกอดเป็นภาพสี่คนพ่อแม่ลูกที่ดูอบอุ่นต่อสายตาคนที่เห็นอย่างมาก“หายดีแล้วเหรอตาเมฆ”“ครับเมื่อเช้าพึ่งไปตัดไหมมาแล้วก็แวะมาที่นี่เลยครับคิดถึงเจ้าสองแสบแย่แล้ว”มัทนาถามไถ่อาการของลูกชายเธอด้วยรอยยิ้มเพราะตอนนี้หน้าตาของลูกชายเธอสดใสขึ้นมากคงเป็นเพราะมีคนดูแลดีอย่างที่สามีเธอบอกจริงๆนั่นแหละ“โอย..โอ้ยย..มัน.ร้อนน..นะคุณ”วายุแทบคายข้าวต้มออกจากปากเพราะรินทร์ธาราเล่นไม่ยอมเป่าให้มันเย็นก่อนที่จะป้อนเข้าปากของเขา“ก็ฉันบอกให้คุณทานเองก็ไม่อยากจะทานมืออีกข้างก็ยังใช้การได้อยู่นี่นา”รินทร์ธารานั่งหน้าเซ็งชายหนุ่มตื่นสายยังไม่พอยังชอบบังคับให้เธอป้อนข้าวอยู่ทุกวันอีกทั้งที่มืออีกข้างก็ใช้ได้“นั่นเสียงเอะอะอะไรกันเหรอคะคุณมัท”ณัฐนิชาที่กำลังกอดหอมเล่นกับลูกเธออยู่ที่หน้าบ้านจู่ๆก็ได้ยินเสียงโวยวายจากในบ้านออกมาเธอพอจะจำได้ว่าเสียงนั่นน่าจะมีเสียงของน้อง
