เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 390
บทล่าสุด
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 392
ในตอนนี้ หรงซื่อเจ๋อก็ได้ยินข่าวและมาถึง เขาโกรธจัดพอเข้ามาก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง ผลักหรงจือจือไปทีหนึ่ง “เหตุใดเจ้าถึงได้ใจร้ายเช่นนี้? เจียวเจียวเป็นน้องสาวแท้ๆ ของเจ้านะ เจ้าก็ยังลงมือทำได้!”โชคดีที่หรงจือจือเตรียมตัวระวังอยู่ก่อนแล้ว จึงขยับหลบไปก้าวหนึ่งทำให้หรงซื่อเจ๋อผลักไปโดนอากาศว่างเปล่าหรงจือจือเหลือบมองมหาราชครูหรง กล่าวเสียงเรียบว่า “ท่านพ่อ บางครั้งข้าก็รู้สึกแปลกใจจริงๆ จวนของเราก็ถือได้ว่าเป็นตระกูลสูงศักดิ์”“แต่เหตุใดคนในบ้าน ถึงได้เอาแต่พูดจาหยาบคาย หรือพอพูดจาไม่เข้าหู ซื่อเจ๋อผู้เป็นน้องชาย ถึงกับผลักพี่สาวได้”“ตระกูลหรงของเรา ยังคงเป็นตระกูลที่เชิดหน้าชูตาในเมืองหลวงนี้ได้จริงๆ หรือ?”มหาราชครูหรงฟังคำพูดของนางจบ ก็รู้สึกเสียหน้าเช่นกันมองไปยังนางหวังอย่างไม่พอใจ “หลังจากท่านแม่สิ้นไป เจ้าดูแลบ้านนี้จนกลายเป็นสภาพใดแล้ว! เจ้าดูสภาพเจ้าลูกไม่รักดีอย่างซื่อเจ๋อสิ!”ต่อให้หรงจือจือทำผิดจริงๆ ก็ควรเป็นพ่อแม่ที่สั่งสอน เขาเป็นแค่น้องชาย ไปลงไม้ลงมือมันจะเป็นเรื่องได้อย่างไร?นางหวังถูกด่าโดยไม่ทันตั้งตัว ในใจก็โกรธมากหรงซื่อเจ๋อเชิดคอกล่าวว่า “ท่านพ่อ ข้
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 391
หรงจือจือขมวดคิ้ว แล้วพูดขึ้นอย่างไม่ยี่หระ: “ท่านพ่อ หากคิดจะลงโทษให้ลูกคุกเข่าจริง ๆ ก็ควรจะอธิบายเหตุผลให้ชัดเจนก่อนหรือไม่?”ท่านมหาราชครูหรงกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “เจ้ายังมีหน้ามาถามอีกหรือ?”ตอนนี้ นางหวังที่อยู่ข้างๆ ก็ร้องห่มร้องไห้เสียงดัง “จือจือ ถึงแม้ช่วงนี้เจ้ากับเจียวเจียวจะไม่ลงรอยกันอยู่บ้าง เจ้าก็ไม่ควรคิดปองร้ายน้องสาวของเจ้าเลยนะ!”หรงจือจือมองนางอย่างประหลาดใจ “คำพูดของท่าน ข้าไม่เข้าใจ!”นางไปคิดร้ายหรงเจียวเจียวตั้งแต่เมื่อใดกัน?แม้กระทั่ง หลังจากครั้งก่อนที่ตนกลับมาจากจวนอัครมหาเสนาบดี เพราะหรงเจียวเจียวถูกลงโทษให้คัดลอกพระสูตรอยู่ในเรือนเฮ่าเย่ว์ ตนยังไม่ได้พบหน้านางเลยด้วยซ้ำท่านพ่อให้หรงเจียวเจียวคัดอักษรมากมายขนาดนั้น ไม่ใช่ว่าจะคัดเสร็จได้ในเวลาสั้นๆ เลยหรงเจียวเจียวร้องไห้พลางกล่าวว่า “พี่หญิง มาถึงขั้นนี้แล้ว ท่านยังไม่ยอมรับอีกหรือ? เป็นเพราะท่านแท้ๆ ข้าถึงได้มีผื่นขึ้นเต็มตัวไปหมด”“ท่านหมอบอกว่าโชคดีที่พบได้เร็ว มิฉะนั้นข้าคงไม่รอดแล้ว!”หัวใจของหรงจือจือกระตุกวูบ หรือว่าที่อีกฝ่ายพูด จะเป็นเรื่องต้นปะการังนั้นก่อนหน้านี้? บนปะการังนั้นต
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 390
ผู้ดูแลร้านพูดในใจ ต่อให้เจ้าจะจ่ายเป็นห้าเท่าของสี่ร้อยตำลึง ยังไม่ได้ต้นทุนของโครงพัดกลับมาเลย!เขายังคงกล่าวด้วยความเกรงใจ “คุณหนู ไม่ได้จริง ๆ ขอรับ!”เซี่ยหมิ่นจวินเกรี้ยวกราด “สิบเท่า! สิบเท่าได้แล้วใช่หรือไม่? เจ้าไม่ต้องคิดเรื่องกฎไม่กฎอะรแล้ว เจ้าต้องรู้ตัวก่อนว่า พวกเจ้าเปิดร้านทำการค้าขาย อย่างแรกก็เพื่ออะไร เพื่อหาเงินอย่างไรเล่า!”“ข้าไม่เชื่อว่าผู้ใดจะให้ราคาได้สูงกว่าสิบเท่าของข้า!”พูดพลาง นางก็มองหรงจือจืออย่างยั่วยุทีหนึ่งประเพณีของสกุลหรงสุจริตเที่ยงธรรม ความหยิ่งยโสของปัญญาชนอย่างมหาราชครูหรง ไม่มีทางมีเงินมากกว่าตนเป็นแน่ยิ่งไปกว่านั้นเซี่ยหมิ่นจวินยังเป็นบุตรสาวที่ได้รับความโปรดปรานที่สุดในสกุล เงินในมือมีไม่น้อยจริง ๆ อู่ฟู่จริง ๆ หรงจือจือสู้ตนไม่ได้อย่างแน่นอนผู้ดูแลร้านกล่าวด้วยความเกรงใจ “คุณหนู อย่าว่าแต่สิบเท่าเลยขอรับ ต่อให้เป็นร้อยเท่า คุณหนูท่านนั้นก็ไม่มีทางยอมให้ ข้าเองก็ไม่มีวันให้คุณหนู คุณหนูดูของชิ้นอื่นเถอะขอรับ!”เซี่ยหมิ่นจวินคิดไม่ถึงเลยว่า ผู้ดูแลร้านจะหัวแข็งเช่นนี้จึงจ้องเขาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร?”ครั
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 389
เมื่อหรงจือจือเบือนหน้าไปมอง ก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคบใบหน้าหนึ่ง เซี่ยหมิ่นจวินบุตรสาวคนเล็กของท่านลุงเซี่ยในวินาทีที่เห็นหรงจือจือ นางก็แสยะยิ้มออกมา แม้อีกฝ่ายจะใส่ผ้าคลุมหน้าอยู่ นางก็จำได้ เพียงเพราะดวงตาคู่นั้นของหรงจือจือ ช่างงดงามมากจริง ๆเซี่ยหมิ่นจวินแสยะยิ้ม “อ้าว? นี่มันหรงจือจือมิใช่หรือ? เหตุใดออกจากบ้านต้องใส่ผ้าคลุมหน้าด้วยล่ะ? ที่แท้ก็รู้จักอับอายเช่นกันหรือ? เช่นนั้นเจ้ายังกล้าหย่าอีกหรือ?”เซี่ยหมิ่นจวินในฐานะหลานสาวที่ไทเฮาโปรดปรานที่สุด จึงได้รับพระราชทานแต่งตั้งเป็นท่านหญิงจากฮ่องเต้องค์ก่อนตั้งแต่เด็ก ๆ อยู่ขั้นเดียวกับหรงจือจือหรงจือจือและนางก็ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ทว่านางเข้ามาก็พูดจาเสียดหูพวกนี้แล้ว แต่หรงจือจือก็ไม่ได้สนใจนางได้แต่มองผู้จัดการร้านทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “รบกวนช่วยเอาพัดใส่กล่องให้ข้าที”ผู้จัดการร้านฉีกยิ้มตอบ “ได้เลยขอรับ”เซี่ยหมิ่นจวินมองผู้จัดการร้านอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าไม่ได้ยินคำพูดของข้าเมื่อครู่หรือ? ข้าบอกว่าพัดอันนี้ข้าเอาแล้ว!”ผู้ดูแลร้านมองเซี่ยหมิ่นจวินด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคารพ “คุณหนูขอรับ ข้าได้ยินคำพูดของค
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 388
หรงจือจือจึงคิดมายังที่แห่งนี้ เพื่อเลือกของให้เฉินเยี่ยนซูผู้ดูแลร้านเห็นหรงจือจือที่คลุมหน้าเอาไว้เดินเข้ามา ครั้นเห็นมาดก็รู้แล้วว่าเป็นคุณหนูสกุลใหญ่ จึงรีบนำทางด้วยความเป็นมิตร ตามด้วยแนะนำของให้หรงจือจือ“คุณหนูขอรับ นี่เป็นหมึกชิงอวิ๋นอย่างดี หนึ่งถึงสองแท่งก็ราคาสูงถึงหนึ่งพันตำลึงทอง เป็นของหายากที่ยากจะได้มาชิ้นหนึ่ง”“นี่เป็นขลุ่ยเซียวหยกเลาหนึ่ง ลือกันว่าเป็นของแทนใจของคู่รักเมื่อหกร้อยปีก่อนคู่หนึ่งหยกที่ใช้เป็นหยกน้ำดี ลวดลายและสีสันแบบนี้ ทั่วทั้งใต้หล้ามีอยู่ไม่กี่ชิ้น”“คุณหนูดูสิ่งนี้สิขอรับ นี่เป็นพัดพับได้ที่เราเพิ่งรับซื้อมา โครงพัดเป็นแผ่นบางของหยกขาวเถียน เพียงแต่ด้านหน้าพัดที่ขาวโพลน เรายังคิดไม่ตกว่าจะเชิญนักวาดชื่อดังท่านไหนมาวาด!”ครั้นหรงจือจือได้ยินถึงตรงนี้ ก็หยิบพัดกึ่งสำเร็จรูปนั่นมาดูนางครุ่นคิด หยกขาวเป็นโครง หากหน้าพัดวาดไผ่เรียวสีเขียวไว้ด้านบน จะต้องงดงามมากเป็นแน่ความคิดพลันแล่นนางฉีกยิ้มพลางตอบกลับ “เช่นนั้นก็พัดอันนี้ก็แล้วกัน”ผู้ดูแลร้านอึ้งไป “ฮะ?พัดอันนี้หรือขอรับ? แต่ว่าด้านบนนี่…”หรงจือจือ “ไม่เป็นไร ที่ข้าต้องการก็คือหน้าพัก
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 387
หรงเจาเดือดดาลจนตบบ้องหูหลานสาวทั้งสองคนละฉาดเขากระทืบเท้าพลางกล่าวขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ “ข้าบอกให้พวกเจ้าเดินชมเล่นอยู่ในลานรอข้ามิใช่หรือ เหตุใดพวกเจ้าถึงก่อเรื่องขึ้นอีก?”ที่พาพวกนางออกมา เพราะจะมากดดันมหาราชครูหรง ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกผิดอยู่ในใจก็เท่านั้นไหนเลยจะรู้ว่าหลานโง่เง่าสองคนนี้จะอดกลั้นความเดือดดาลเอาไว้ไม่อยู่เช่นนี้?หรงอี๋ฉงนไปเล็กน้อย “ท่านปู่ นางทำให้ข้าต้องถูกถอนหมั้น หรือว่าข้าว่านางไม่ได้เลยสักคำหรือ?”หรงเจาตอบกลับด้วยความเกรี้ยวกราด “เช่นนั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่า ท่านราชเลขาธิการจะแต่งงานกับนาง? ต่อไปแคว้นต้าฉีแห่งนี้ นอกจากไทเฮาแล้วก็ไม่มีสตรีหน้าไหนที่สูงศักดิ์ยิ่งกว่าพี่หญิงของเจ้าอีกแล้ว?”หรงอี๋ “อะ…อะไรนะเจ้าคะ?”หรงอวี้ยังไม่ทันได้ทำความเข้าใจ “แต่นั่นแล้วอย่างไร? ไม่ว่านางจะสูงศักดิ์แค่ไหน นางก็ยังทำลายพี่หญิงเช่นเดิมอยู่ดี!”หลงอี๋อายุมากกว่าหน่อย จึงเข้าใจเป็นอย่างดี “หากนางเป็นฮูหยินราชเลขาธิการขึ้นมาจริง ๆ คนในใต้หล้าจะไม่ว่านางน่าอับอายขายขี้หน้าอีก มีแต่จะคิดว่าที่นางหย่านั้นถูกต้องแล้ว”“เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็จะไม่มีอคติแพร่ไปทั่วอีก ไหนจะยังมีอ
บางทีคุณอาจจะชอบ
เมื่อตัวประกอบเช่นข้าเปลี่ยนมารับบทนางรองผู้จืดจาง
หย่งเอ๋อร์9.3K viewsเสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน
อันอี่หราน102.8K viewsเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน29.0K viewsชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว
จิ้งเยี่ยน59.3K viewsได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน9.9K viewsพระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่!
ไฉ่เลี่ยงหรง1.9K viewsดวงใจราชาปีศาจ
Chocolate lily 1.0K views
