LOGINShare
บทที่ 2 [1]
Last Updated:
2025-05-15 21:18:30[ ไม่เข้าใจว่าทำไม ]
"ขับช้าลงหน่อยได้ไหมคะ นี่มันในเขตมหา'ลัยนะ"
ฉันกับเจ้าแมวส้มกอดกันกลมตัวสั่นงันงกด้วยความกลัวเพราะอีตาแฟนเก่าขับรถเร็วเหลือเกิน ซุปเปอร์คาร์คันหรูทะยานไปบนถนนในมหาวิทยาลัยราวกับเป็นสนามแข่ง
"หุบปาก"
มหาสมุทรหมุนพวงมาลัยอย่างชำนาญ ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น ไม่รู้แม้กระทั่งการมาของเขา ไม่รู้ว่าไอ้การเกาะอยู่บนต้นไม้จะทำให้เขาจำได้ โอ๊ยปวดหัว ไม่รู้ ๆ ๆ
อยู่ ๆ ก็ถูกจับยัดใส่รถ นั่งท้าความเร็วออกจากมหาวิทยาลัย มีความตายตามติดตลอดทาง
"จอด ๆ ไม่เอาแล้ว"
ตัดสินใจร้องโวยวายมันซะเลย คนเจ้าอารมณ์ตวัดสายตาใส่ทันที อย่างกับจะฆ่าแกงกัน ฉันไม่ได้ร้องขอขึ้นมาบนนี้นะโว้ยยย ทำไมไม่ทางใครทางมัน
"อ๊ากกกกก ช่วยด้วย!!!"
ฉันเลือกที่จะทำตัวเหมือนคนบ้า แหกปากร้องโวยวายคล้ายคนสติแตก
"เฮ้ย! จะแหกปากทำไม"
"กรี๊ดดดดดด ว้ากกก"
แฮ่ก แฮ่ก เหนื่อย...
นี่ฉันทำอะไรลงไป
ซอรี่นะเจ้าส้มที่ทำให้แกกลัว ฉันเองก็กลัวไม่ต่างกัน
มัวแต่หลับหูหลับตาโหวกเหวกโวยวายรู้ตัวอีกทีรถก็มาจอดอยู่หน้าโรงพยาบาลสัตว์เป็นที่เรียบร้อย ใด ๆ ไม่จำเป็นต้องขับเร็วขนาดนี้ก็ได้ไหมล่ะ หัวใจเกือบวายตาย เต้นระรัวสั่นกลัวไปทั้งตัว
"ไม่ใช่ว่าเธอต้องการพาเจ้านั่นมาที่นี่หรือไง"
"อะ อ๋อ ก็ใช่"
นาทีนี้งงไปหมดคุณพี่
"ลงสิ"
เดาทางไม่ออกสักอย่าง รีบเปิดประตูรถลงไปก่อนที่เขาจะถีบกระเด็น อุ้มเจ้าส้มวิ่งหนีเข้าไปในโรงพยาบาล รอดแล้วเรา รอดแล้วววว
หมับ!
"ช้า ๆ เดี๋ยวล้ม"
เฮือก!
ถามจริง
ขะ เขาตามมาทำไมอีก ดึงรั้งพลางกำคอเสื้อข้างหลังเราไว้
คือคุณพี่ต้องอะไรจากดิฉันคะ!
Dangerous ocean
ดวงตกแน่ ๆ ต้องไปทำบุญต่อชะตา ขนลุกซู่ซ่าตลอดเวลา กลัวใจมหาสมุทร
หรือว่าเขากำลังแก้แค้นเราวะ
ด้วยนิสัยมีความเป็นไปได้สูง
ตอนนี้ฉันนั่งรอหมอเรียกเข้าไปตรวจ เจ้าแมวบนตักนอนนิ่ง คงเหนื่อบกับมนุษย์ชายหญิงคู่นี้ ...อย่างไรเสียพยายามไม่สนใจอีกฝ่ายมาก หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรหาพี่สาวแม่หรือก็คือคุณป้านั่นเอง
(ว่าไงไอ้เจ้าน้องสิบ)
"ป้านาขา เห็นรูปที่น้องส่งไปให้ดูแล้วใช่ไหม"
(เห็นแล้ว ๆ น้องไปเจอมันที่ไหน ท้องใหญ่ใกล้คลอดแล้วไม่ใช่เหรอ)
"อื้อ ตอนนี้รอตรวจร่างกาย ป้านาคิดว่ายังไง อยากลองรับเลี้ยงอีกสักครั้งไหมคะ"
(หาเรื่องให้ป้าจริง ๆ นะไอ้เจ้าน้องนี่...)
ฉันเข้าใจความรู้สึกท่านดี ป้านาเพิ่งจะสูญเสียเจ้าเงินแมวสุดที่รักไปเมื่อหกเดือนก่อน มีบางอารมณ์ที่ยังทำใจไม่ได้ แมวตัวใหม่ไม่สามารถทดแทนแมวตัวเก่า ง่าย ๆ ไม่มีใครแทนใครได้ทั้งนั้น นอกจากเข้าไปเป็นความทรงจำครั้งใหม่และอยู่ด้วยกันไปนาน ๆ
(น้องส่งแผนที่ให้พี่หมื่นนะ เดี๋ยวป้าให้พี่เขาไปรับ)
"ได้เลยค่ะ งั้นวันนี้น้องขอไปนอนด้วยน้า หิวข้าวมาก ๆ ด้วย"
(โอ๊ยยย จะมาก็มา กับข้าวเยอะแยะ อย่าลืมโทรบอกพ่อเขาล่ะ รายนั้นยิ่งแก่ยิ่งบ่นเก่ง)
"ฮ่า ๆ ๆ จริงค่ะป้า"
"น้องส้มเชิญที่ห้องตรวจได้เลยค่ะ"
ถึงเวลาคุณพยาบาลเดินมาตาม
"โอ๊ะ! ถึงคิวแล้ว น้องขอวางก่อนนะป้านา ค่ะ ๆ ไว้เจอกัน"
ระหว่างนั่งคุยสายมหาสมุทรเองก็นั่งเล่นมือถือหาได้สนใจ คงว่างมาก ฉันเองก็ไม่รู้จะพูดยังไงกับพฤติกรรมที่เป็นอยู่ตอนนี้
"เธอไม่ต้องตามเข้าไปก็ได้มั้ง" หันไปดันอกเขาไว้เพราะทำท่าจะเดินตามมา
"ยุ่งไรด้วย" พูดพลางปัดมือเราออก
"เอางี้นะ พูดมาตรง ๆ เลยว่าเธอต้องการอะไร"
เราสบตากัน ความแข็งกร้าวฉายชัดบ่งบอกถึงความรู้สึกยุ่งยากกับคำถาม จนถึงตอนนี้ฉันยังงงอยู่เลย มหาสมุทรไม่ชอบยุ่งกับใครก่อน และไม่ใช่คนว่างงานขนาดนั้น ชีวิตทายาทลำดับที่สองมีอะไรให้ทำเยอะแยะมากมาย ต่อให้ในอนาคตจะไม่ได้ขึ้นเป็นผู้สืบทอดก็ตาม
"ทำเป็นรังเกียจหรือไง"
เปล่าเลย กลัวต่างหาก
ใช่ว่ามองตาแล้วรู้ใจเสียเมื่อไร เผลอ ๆ กำลังเล่นสนุก ปั่นหัวคนอื่นอยู่ก็ได้หนิ
"ผมจำได้ดีว่าเธอทำอะไรกับผมไว้" น้ำเสียงเย็นยะเยือกกล่าว ว่าแล้วเจ้าคิดเจ้าแค้นนี่เอง แต่ติดตรงสรรพนามนิดหน่อย เดิมเขาไม่ได้สุภาพขนาดนี้
"แปลกตรงไหน เธอเองก็ไม่ได้จริงจังตั้งแต่แรก แถมยังชอบทิ้ง ๆ ขวาง ๆ"
นึกย้อนกลับไปเจ็บใจเหลือเกิน เขามักไม่ใส่ใจ แสดงท่าทีรำคาญตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน จับมือไม่ได้ กอดก็ไม่ได้ อย่าว่าแต่หอมแก้มเลย จูบสักครั้งก็ไม่เคย เรื่องบนเตียงโคตรของโคตรเอาแต่ใจ ชอบทำรุนแรง ไม่เคยเล้าโลมให้รู้สึกดี พอสบายตัวก็ลุกหนี เป็นแบบนี้แล้วจะให้ทนทำไม
"ชอบทำตัวน่ารำคาญแบบนี้ไง"
"ก็ถึงได้บอกเลิกไง แล้วยังต้องการอะไรอีก แค่โดนบอกเลิกมันไม่ได้เสียหน้าขนาดนั้นหรอกสมุทร อย่าทำเป็นอ่อนไหวนักเลย"
นี่ฉันกำลังโต้เถียงอยู่กับใคร ใจกล้าจริง ๆ สไบแพร แกจะทำให้เขาโกรธยิ่งกว่าเดิมคอยดูสิ ไม่กล้ามองหน้ารีบหันหลังเดินตามคุณพยาบาลไปทางห้องตรวจ
มหาสมุทรมองตามแผ่นหลังบาง ของที่เขี่ยทิ้งไปแล้วไม่เคยเก็บกลับมาใช้ จำได้ว่าระยะเวลาในการคบกันค่อนข้างนานกว่าใครทั้งหมด แถมยังเป็นผู้หญิงแปลก ๆ ไม่เจียมตัว
ตอนถูกเธอบอกเลิกเขาควรไม่รู้สึกอะไร แต่มันกลับติดอยู่ในใจตลอดเลย อาจเพราะไม่เคยถูกใครบอกเลิกมาก่อน ยกเว้นใครบางคนที่เคยคบเมื่อนานมาแล้ว
เพราะเธอเป็นคนแปลก หนึ่งปีคิดว่าลืมไปแล้วนะแต่พอเห็นคนกำลังปีนขึ้นต้นไม้ดันจำได้ซะอย่างนั้น เพื่อช่วยแมวท้องแก่เธอไม่ลังเลที่จะทำมันแต่ดันกลัวงูเกือบตกต้นไม้ลงมาตาย
สุดท้ายพอเห็นความกังวลปนตื่นกลัวก็อดที่จะเข้าไปยุ่งวุ่นวายจนถึงตอนนี้ไม่ได้ เขารู้เธอกลัวเขา ขณะเดียวกันก็กล้าที่จะโต้ตอบ ถึงได้บอกว่าแปลกไง
"เหอะ!"
คนอย่างมหาสมุทรมัวมาทำตัวไร้สาระอะไรตรงนี้ พอรู้ตัวก็เลยหันหลังกลับเดินออกจากโรงพยาบาลสัตว์ พุ่งทะยานซุปเปอร์คาร์คันสวยจากไปโดยไม่คิดจะยุ่งกับเธออีก
>>>>>โปรดติดตามบทต่อไป
Latest chapter
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 6 [2]
[ เพื่อนเที่ยว ]----------------กลายเป็นว่าดีต่อกันกระทั่งกินมื้อกลางวันเสร็จ เดินหาของหวานล้างปากต่อ แน่นอนมหาสมุทรคนร้ายกาจเป็นคนดัง เวลาเดินผ่านก็จะมีคนหันมองและซุบซิบ ส่วนใหญ่แถวนี้มีแต่นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยเดียวกันก็นี่มันย่านวัยรุ่นมีอันจะกินอะเนาะ"อุ๊ย! ติ่มซำ"ฉันแวะหน้าร้าน ตั้งใจซื้อเก็บไว้กินตอนพักเบรก สั่งเป็นขนมจีบล้วน มหาสมุทรที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ไวนะยื่นเงินจ่ายให้ทันที"ขอบคุณค่ะ" ไม่ขัดความตั้งใจ อยากเลี้ยงใช่ไหมเดี๋ยวให้จ่ายเต็มที่เลยไปกันต่อที่ร้านไอศครีม เราซื้อออกมานั่งกินตรงม้านั่งหน้าร้าน มองรถยนต์และผู้คนผ่านไปมา ฉันชอบใช้ชีวิตแบบนี้ที่สุด ไม่รีบร้อน ไม่ต้องคิดอะไรเยอะ ไม่ต้องวุ่นวายกับคนอื่นด้วย"สิบชอบกินไอติมกะทิมากกว่า สมุทรเคยกินไหม ที่ใส่ขนมปัง เอิ่ม... ใส่ข้าวเหนียว โรยถั่วลิสง แล้วก็ราดด้วยนมข้นจืด หวานมันเย็นชื่นใจ""พวกของข้างทางน่ะเหรอ"ตามร้านก็มีเหอะ! ของข้างทางแล้วไงอร่อยจะตาย ขับผ่านตามซอยบ้านเห็นก็เรียกซื้อ บางทีก็เอากล่องไปใส่เก็บไว้กินหลายวัน ปรายตามองเขาไม่รู้พูดด้วยอารมณ์ไหนนะ อย่าถึงขั้นเหยียดกันซึ่ง ๆ หน้าเลย"เคยกินดิ พวกโรตีอะไรแบบน
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 6 [1]
[ เพื่อนเที่ยว ]---------------ขึ้นสัปดาห์ใหม่โดยไม่มีเพื่อนสนิทนั่งเรียนด้วย แต่ไม่เป็นไรค่ะ อย่างที่บอกอยู่ในคณะตัวเองไม่มีอะไรต้องกลัว โรงอาหารของคณะก็มี นั่งตากแอร์เย็น ๆ ไปสิสบายจะตาย"สิบ ๆ""จ๋าาา ว่าไงแพท""ไปกินข้าวกับพวกเราไหม""จะดีเหรอ"เพื่อนร่วมห้องเรียนเดินมาถามไถ่ขณะกำลังเก็บของใส่กระเป๋าเพื่อลงไปกินข้าวกลางวัน แพทกับเพื่อนอีกสองคนยิ้มเป็นมิตรส่งมาให้ ถึงได้บอกไงว่าคนคณะนี้อัธยาศัยดีกันทั้งนั้น"มาดีไม่อยู่คงเหงาแย่ ระหว่างนี้ก็อยู่กับพวกเราไปก่อนก็ได้นะ" แกรนด์ว่า"ใช่ ๆ ไปกันเถอะ เธออยากกินอะไรบอกได้เลยนะ" สปายชายหนุ่มหนึ่งเดียวกอดคอฉันอย่างสนิทสนม พาออกเดินไปพร้อมกัน"ขอบใจนะทุกคน""เพื่อนกัน ๆ ถึงจะไม่สนิทแต่หลังจากนี้ก็มาคุยกันบ่อย ๆ เถอะ" แพทว่าอย่างนั้น อีกสองคนก็เห็นพ้องต้องกันแต่ดูเหมือนมื้อกลางวันที่ตั้งใจจะไปกินกับเพื่อน ๆ เป็นอันต้องยกเลิกแล้วล่ะ เมื่อเจอมหาสมุทรดักรออยู่หน้าตึกเรียน เขายืนพิงซุปเปอร์คาร์คันเท่ ใส่แว่นกันแดดแบรนด์ดังยิ่งเสริมความหล่อเหลาให้ทวีคูณยิ่งขึ้นไปอีก"เขามาทำอะไรที่นี่น่ะ" แกรนด์มองอย่างหวาด ๆ พอ ๆ กับรอบข้างที่กำลังฮือฮาเพราะคร
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 5 [2]
[ หนังสือเล่มเก่าเอามาอ่านใหม่ ]---------------------------"ไอ้น้องสิบวันเกิดปีนี้อยากได้อะไร" เช้านี้ที่บ้านพ่อเดินเข้ามาในครัวหลังจากรดน้ำต้นไม้แสนรักเสร็จ ฉันถูกแม่ปลุกให้ตื่นมากินข้าวเช้า วันนี้วันเสาร์ตั้งใจจะนอนตื่นสายสักหน่อยเพราะเมื่อคืนนั่งวาดการ์ตูนจนถึงตีสามเดินเข้ามานั่งข้างกันพลางถามถึงสิ่งที่อยากได้ในวันเกิดที่จะถึงนี้ กระซิบนะวันศุกร์หน้าค่ะ ปกติก็มีเค้ก กินปิ้งย่างภายในครอบครัว ได้ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่เคยร้องขอจะเอาอันนั้นอันนี้สักที ให้อะไรก็เอาหมดแต่ปีนี้มีสิ่งที่อยากได้อยู่..."อยากได้ Wacom ใหม่ ซื้อให้หน่อยได้ไหมคะ""มันคืออะไรล่ะนั่น" พ่อทำหน้าสงสัย จริง ๆ ท่านเคยเห็น เป็นคนพาฉันไปซื้อด้วยซ้ำ มันเป็นเครื่องมือวาดภาพแท็บเล็ตดิจิทัลและปากกาดิจิทัลที่ไม่ต้องใช้แบตเตอรี่ โดยเชื่อมกับจอคอมพิวเตอร์อีกที ซึ่งสะดวกมากในการเก็บรายละเอียดต่าง ๆ"ก็ไอ้ที่น้องมันใช้วาดรูปนั่นไงพ่อ" เป็นแม่ที่เอ่ยบอกแทนพร้อมยกถ้วยเกี๊ยวน้ำมาเสิร์ฟเราสองพ่อลูก"อ๋อ ของเดิมมันพังแล้วหรือไง""ก็ยังใช้งานได้ค่ะ แต่รุ่นใหม่มันดีกว่่าไง ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรหรอก ไว้น้องซื้อเองก็ได้"ตอนนี้ก็เก็บ
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 5 [1]
[ หนังสือเล่มเก่าที่เอามาอ่านใหม่ ]---------------------"เท่าไรก็ได้เลยเหรอคะ""อืม ตามใจเถอะ""ว่ากันไม่ได้นะ""หยิบ ๆ เถอะ เอาไปฝากที่บ้านด้วยก็ได้""งั้นเธอช่วยถือถาดตามเรามาอีกหนึ่งอัน""ทำไมต้องทำ""ช่วยหน่อยค่ะ นะคะ"มหาสมุทรถอนหายใจแล้วยอมถือถาดใส่ขนมเดินตาม ร้านเบเกอรี่อบชื่อดังบนชั้นสาม กลิ่นหอมฟุ้งออกไปถึงข้างนอก มหาสมุทรบอกว่าจะจ่ายเงินให้ ฉันอยากกินอะไรหยิบได้ตามใจชอบเลยตอนคบกันเขาแค่โยนเงินให้อยากได้อะไร อยากเอาไปทำอะไรเชิญตามสบาย ไม่ได้มาเดินตามทำเหมือนตามใจกันแบบนี้หรอก นี่เพิ่งเคยเห็นเขายอมครั้งแรกเลยเนี่ยส่วนเรื่องก่อนหน้านี้ที่เขาจิ้มนิ้วเลือกฉันอยากให้กลับมาคบกันอีกครั้ง ขอปฏิเสธเสียงแข็งว่าไม่เอาเด็ดขาด แต่ด้วยความไม่อยากให้เขาหงุดหงิดเลยยื่นข้อเสนอไปว่าถ้ารู้สึกเหงาจะยอมไปเที่ยวด้วยบางครั้งและห้ามเขาทำนิสัยแย่ ๆ เวลาอยู่ด้วยกันรู้ไหมมหาสมุทรตอบว่ายังไง'ไม่เห็นจะยาก แต่แค่ไปเที่ยวด้วยกันมันไม่พอ เราต้องมีเซ็กซ์กันด้วยหลังจากจบวัน'ฉันนี่อึ้งอ้าปากค้างกับสิ่งที่ได้ยิน ได้คืบจะเอาศอก แค่วนมาเจอกันหลังจากเลิกไปเป็นปีก็เครียดจะตายอยู่แล้ว'เอางั้นก็ได้ แต่เธอต้อง
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 4 [2]
[ ทำใจให้สบาย ]------------------เพราะของฟรีทำให้ฉันตัดสินใจมาที่ห้องสมุด ขณะยืนเลือกขนมใส่ถาดรู้ตัวแล้วล่ะว่าพวกแก๊งเชียร์หลีดเดอร์เอาอีกแล้ว จ้องหาเหยื่อเพื่อกลั่นแกล้ง คราวที่แล้วรอดมาได้ คราวนี้ฉันก็ต้องรอดไปให้ได้เหมือนกัน รีบหยิบขนมใส่ถาดเท่าที่ต้องการแล้วเอาไปใส่ถุงดี"คนจนอะเนาะ คงไม่เคยกินอะไรแบบนี้"เรื่องเรียนฉันไม่รู้ว่าพวกนี้ตั้งใจแค่ไหน แต่เรื่องแกล้งคนอื่นจัดเต็มเหมือนอาจารย์จะให้เกรดเอ รู้รายชื่อเด็กทุน จำได้แม้กระทั่งใบหน้าของทุกคน เหมือนเป็นการล่าแต้มเช็คลิสต์ จัดการคนนี้แล้วติ๊กถูก คนนี้ยังต้องโดนหน่อย อะไรแบบนั้นหัวหน้าแก๊งชื่อเฟรย่าแต่หน้าจีนจ๋า แสดงออกถึงความเหนือกว่า กดสายตามองเหยียดหยาม ชาวแก๊งพากันหัวเราะชอบใจ ส่วนรอบข้างต่างก็พากันจับจ้องราวกับเป็นเรื่องปกติอย่างที่ฉันเคยบอกไงว่าถ้าอยู่ในคณะโคตรจะสบายใจ พอก้าวขาออกมาเมื่อไหร่ให้ระแวดระวังภัยไว้ตลอดเวลา"หยิบซะเยอะเลย จะเอากลับไปแบ่งที่บ้านด้วยเหรอจ๊ะ" คนนี้เป็นลูกครึ่งอเมริกาชื่อเมแกน สีผิวเข้มได้พ่อแต่ก็สวยไปอีกแบบ"คราวก่อนรอดตัวไป แต่คราวนี้ไม่รอดแน่พวกปรสิตชั้นต่ำ" ส่วนคนนี้ชื่อผ้าป่าน เท่าที่รู้มาเป็
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 4 [1]
[ ทำใจให้สบาย ]หนึ่งสัปดาห์ต่อมามหาสมุทรเป็นคนฉลาด ฉลาดพอ ๆ กับพี่ชายคนโต หากพี่ชายเกิดผิดพลาดไม่สามารถขึ้นรับตำแหน่งผู้สืบทอดได้ ตัวเขาก็สามารถเสียบแทนได้อย่างไม่มีข้อครหา เนื่องจากคุณสมบัติครบถ้วนไม่ต่างกัน กระนั้นกลับไม่มีความกระหายอำนาจตรงส่วนนี้เลยแม้แต่น้อย เนื่องจากรักแล้วก็เคารพพี่ชายมากและพี่ชายเองก็รักน้องชายเพียงคนเดียวมากเช่นกันตระกูลมหัทธนกำลังปิดข่าวเรื่องทายาทลำดับที่หนึ่งประสบอุบัติเหตุรถตกเขาอาการสาหัส เป็นตายเท่ากัน ทุกคนในตระกูลทั้งยืนทั้งนั่งออกันอยู่หน้าห้องไอซียูรวมถึงเขาด้วยที่พยายามเก็บกลั้นอารมณ์จวนเจียนจะระเบิดออกมาเต็มที"ผลการตรวจสอบล่ะ" ท่านเจ้าสัวธรณินเอ่ยถามผู้ช่วยคนสนิทที่ก้าวฉับ ๆ ตรงมาหา"นี่ครับท่าน"ซองเอกสารสีน้ำตาลถูกเปิดออก แผ่นกระดาษในนั้นรายงานว่ารถยนต์ถูกตัดสายเบรก น้ำมันมีรอยรั่ว แล้วยิ่งลงมือเตรียมการง่ายเมื่อรถที่ขับเป็นรถเช่า เวลาต้องเดินทางด้วยเครื่องบินไปคุมงานที่ต่างจังหวัดการใช้รถเช่ามันสะดวกกว่า ซึ่งรถที่ใช้ก็เป็นของบริษัทของคนรู้จักจึงไว้ใจเรื่องความปลอดภัยใครจะคิดล่ะว่าคราวนี้จะถูกลอบฆ่าโดยไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของใคร แต่ไม่เหลือบ่า
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 3 [2]
[ จะเอายังไง ]มหาสมุทรไม่ชอบคนโง่ ไม่ชอบคนทำตัวเชื่องช้า ไม่ชอบคนที่ต้องให้พูดอะไรซ้ำซาก ที่ว่ามาทั้งหมดฉันเป็นแบบนั้น อย่างน้อยก็ช่วงหนึ่งตอนที่คบกับเขา ฉันแค่ไม่เข้าใจกับท่าทีที่เริ่มเปลี่ยนไปเมื่อนานวันเข้า เหมือนคนหมดรักที่ไม่ว่าทำอะไรให้ก็ไม่ถูกใจ อย่างน้อยฉันเคยรักเขาต่างจากเขาที่ไม่เคยรักใครครั้งหนึ่งเคยถูกทิ้งไว้ในงานปาร์ตี้ที่มีแต่พวกลูกคนรวย จู่ ๆ ก็ลุกออกไปจากตรงนั้นโดยไม่พูดอะไร ไม่มีทีท่าหงุดหงิดหรือไม่พอใจมาก่อนด้วย วันนั้นเป็นวันที่เราดีต่อกันตลอดทั้งวันแท้ ๆ ฉันไม่เคยเข้าใจความคิดและอารมณ์แปรปรวนของเขาเลย การออกไปของมหาสมุทรเป็นเหมือนคำอนุญาต พวกนั้นพยายามลวนลามและคิดจะทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ โชคดีที่เพื่อนเขาเข้ามาพาตัวฉันออกไปทัน เอ่อ ชื่ออะไรนะ... อ๋อ คนนั้นชื่อ จิณณ์ จิณณ์พาไปส่งบ้านพร้อมเอ่ยขอโทษแทนมหาสมุทร ฉันสงสัยเหลือเกินอะไรหล่อหลอมให้มหาสมุทรเป็นคนแบบนี้ ร้ายกาจกับคนทั้งโลกเว้นก็แต่รักเก่าที่ยังคงเป็นรักใหม่และรอคอยการกลับมาอยู่เสมอฉันรู้เรื่องนี้ตอนที่ทำกรอบรูปอันสำคัญของเขาตกแตก หลังรูปถ่ายครอบครัวมีรูปของแฟนเก่าซ้อนอยู่อีกใบ กรอบรูปที่พังก็เป็นกรอบรูปที่
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 3 [1]
[ จะเอายังไง ]คือฉันไม่เข้าใจน่ะไม่เข้าใจจริง ๆมหาสมุทร... ผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรจากฉันกันแน่ แต่ที่รู้ ๆ เขากำลังชอบใจที่ได้แกล้งให้กลัวห้าโมงเย็นแล้วค่ะ การบ้านเสร็จเรียบร้อย เครื่องดื่มกับขนมเองก็หมดตั้งนานแล้ว ได้เวลากลับบ้านกันดีกว่า เขาคงว่างนะถึงได้นั่งอยู่ข้าง ๆ โดยไม่ปริปากพูดสักคำ อะไรของเขาเนี่ย...ฉันถามประโยคนี้ซ้ำ ๆ ในใจ ส่วนพวกเพื่อน ๆ ของเขากลับกันไปก่อนหน้านี้แล้วเก็บของใส่กระเป๋า กลับบ้าน ๆ"จะกลับแล้วเหรอ" มหาสมุทรที่กำลังอ่านบางอย่างบนหน้าจอพอเห็นฉันลุกขึ้นยืนก็ละสายตาขึ้นมามอง"เย็นแล้วค่ะ" พูดกับอีกฝ่ายต้องเพราะเสนาะหู พูดห้วน ๆ นี่ไม่ได้เลย แต่เจ้าตัวสามารถทำทุกอย่างตามใจชอบ โคตรไม่ยุติธรรม"งั้นเดี๋ยวไปส่ง" ว่าแล้วก็ปิดหน้าจอพลางลุกขึ้นยืน หย่อนมือถือลงกระเป๋ากางเกงหืม? เนี่ยมันแปลก!!ใจไม่ดีแฮะ"สิบกลับเองได้ค่ะ ไม่รบกวนดีกว่า""ไม่ต้องขัด ไปส่งคือไปส่ง"ขัดใจนิดเดียวเสียงแข็งขึ้นเลยเห็นมะ อยากจะบ้าตาย ชีวิตแขวนบนเส้นดายสุด ๆ"ตามมา"บทลงโทษของคนไม่กล้าปฎิเสธคือเดินตามหลังคนตัวสูงไปเงียบ ๆ ลงมายังชั้นล่างทุกคนต่างก้มหน้าหลบสายตา แต่เชื่อเถอะพอเขาออกไปแล้ว
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 2 [2]
[ ไม่เข้าใจว่าทำไม ]อยากให้ปิดเทอมเร็ว ๆ จังเลยจะได้นั่งวาดรูปได้เต็มเวลา หลังจากเก็บแมวได้ก็ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์ ป้านาส่งรูปถ่ายมาให้ดู ตอนนี้เจ้าส้มคลอดเด็ก ๆ ออกมาอย่างปลอดภัยแล้วนะ แข็งแรงทั้งห้าตัวค่อยยังชั่วหน่อยและดูเหมือนว่ามาดีกำลังจะหมั้นกับผู้ชายคนนั้นล่ะ เห็นคุยกันถูกคอคิดว่าไปต่อกันได้ก็ดีใจด้วยกับเพื่อน อะไรจะดีไปกว่าการได้เจอคนที่เข้ากันได้อีกล่ะส่วนฉันโสดต่อไปยาว ๆ ไม่รีบมีแฟนพอเลิกเรียนปุ๊บก็มารับกลับปั๊บอิจฉาชะมัด ฉันเลยเดินเล่นหมายมั่นจะไปนั่งตากแอร์ที่ห้องสมุด ชัั้นล่างเป็นคาเฟ่สามารถสั่งของกินได้ ทำดีมากเลยนะคะ แล้วก็ใช้บริการฟรีทุกอย่างเลยด้วย เพียงแค่ใช้บัตรนักศึกษาติ๊ด ๆ ข้อดีของที่นี่มีเยอะแยะมากมาย ยกเว้นเรื่องแบ่งชนชั้นน่ะนะ การบริการทุกอย่างฟรีหมดเฉพาะนักศึกษาเท่านั้น ตลอดเส้นทางมีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาร่มรื่นเย็นสบาย แบบนี้เดินจนถึงห้องสมุดก็ไม่เหนื่อย สักห้าโมงเย็นค่อยกลับบ้าน ทำการบ้านให้เสร็จกลับไปจะได้นั่งวาดการ์ตูนยาว ๆมาถึงก็สั่งเครื่องดื่มเป็นช็อกโกแลตเย็น ส่วนขนมสามารถหยิบได้เองตามใจชอบจะกี่ชิ้นได้ เบเกอรี่อบหอมกรุ่น แน่นอนคนอย่างฉันก็ต้องหยิบทุกช
You may also like
ท่านอ๋องไร้หัวใจ
จันทร์ส่องแสง13.2K viewsนางบำเรอ BAD GUY
ลำเจียก36.9K viewsขยี้รักคู่หมั้น NC-20
C21.7K viewsพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี104.4K viewsปราถนารัก
Darann59 viewsเมียเฮียเดลเป็นเด็กเอ็น
ได้โปรดปลื้ม256 viewsสตรีใบ้ยอดภรรยา
ไห่ถาง2.6K viewsเกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย
Jiulin2.7K views
