LOGINShare
บทที่ 9 [1]
Last Updated:
2025-05-20 20:51:07
Latest chapter
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 9 [1]
[ หายนะ ]-----------------ขอให้ฟ้าผ่าตายรอบที่หนึ่งร้อย ฉันสาบานเลยว่านับตั้งแต่นี้ไปจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับมหาสมุทรอีก!โมโหมาก ดูปากสิ บวมแล้วก็ยังได้แผลมาอีกต่างหาก ไหนจะรอยตรงลำคอ หน้าอกก็ด้วย ถ้าเขาทำอย่างอ่อนโยนสักนิดฉันคงไม่คิดอะไรหรอกแต่นี่เล่นรุนแรงทุกวินาทีเลย"ฮึ่ย! แค้นนนนนน"พอมีรถเป็นของตัวเองจะไปที่ไหนก็ได้ ฉันไม่ขับกลับบ้านในทันที เลือกที่จะแวะร้านหมูกระทะกินแก้เซ็ง ร้านอยู่ติดกับคอนโดใหม่ ที่ทั้งใหญ่แล้วก็ไฮโซหรูหรา แลดูไม่เข้ากันเลยค่ะ แต่อย่างว่าประเทศไทยกับของกินน่ะมีอยู่ทั่วทุกที่ ถ้าเป็นต่างประเทศนะตกดึกแบบนี้ปิดหมดทุกร้าน หิวก็ค้นตู้เย็นกินเอาร้านเป็นร้านแบบเปิด ฉันเลือกนั่งติดฟุตบาทเพราะลมมันโกรกดี นอกจากติดคอนโดหรูแล้วนะยังติดกับที่ดินรกร้าง เห็นติดป้ายกำลังจะทำสวนสาธารณะ เป็นพื้นที่ของคอนโดนั่นแหละ จัดสรรให้ลูกบ้านไว้พักผ่อนหย่อนใจ สงสัยทำไมไม่ทำให้เสร็จพร้อมกันไปเลย คงเพิ่งขอซื้อที่ดินได้ละมั้งนั่งคิดไปเรื่อย พอพนักงานเอาเตามาตั้งฉันก็ลุกไปหมูมาย่าง บุฟเฟ่ต์แบบบริการตัวเอง อยากกินอะไรมากแค่ไหนตักตามสบาย ขอแค่กินหมด ถ้าไม่หมดปรับขีดละสามร้อย(ไม่รู้ปรับราคานี้จ
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 8 [2]
[ ระเบิดเวลา ] -------------------- "หลังจากเอาแต่เก็บตัวอยู่ในโรงแรมกว่าสองอาทิตย์ ตอนนี้หมอนั่นเริ่มเคลื่อนไหวแล้วครับ" "มันไปที่ไหน" "โรงพยาบาลที่คุณเวหาพักรักษาตัวอยู่ครับ มีรายงานขอเข้าเยี่ยมแต่ทางเราไม่อนุญาตเลยกลับออกไปครับ" "เพิ่มกำลังคุมเข้มกว่าเดิม ฉันคิดว่ามันต้องการมาดูว่าพี่ฉันอาการหนักแค่ไหน ถ้ามีโอกาสก็คงจะฆ่าปิดปากเพื่อไม่ให้สาวถึงมัน แต่มันคงไม่รู้ว่าเรารู้ทุกอย่างหมดแล้ว" "ท่านคิดว่าแค่เรื่องชู้สาวจริง ๆ หรือครับ" "ส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งคงเป็นเรื่องธุรกิจนั่นแหละ ถ้าพี่ฉันตายโครงการก็หยุดชะงัก เผลอ ๆ อาจถูกยกเลิกเพราะไม่มีใครกล้าขึ้นไปคุมงาน พ่อเลี้ยงอะไรนั่นมีส่วนเกี่ยวข้องแน่นอน" "ครับ" "ยังไงส่งคนของเราขึ้นไปอีกรอบ คราวนี้หาจุดอ่อน ฉันจะเล่นงานพวกมันทั้งหมดเร็ว ๆ นี้ เพราะชักจะกินเวลานานเกินไปแล้ว" "รับทราบครับท่าน" "อืม" ตลอดสองสัปดาห์มหาสมุทรหัวหมุนกับงานเป็นอย่างมาก เดี๋ยวไปทางนั้นทีทางนี้ที เวลาเอนหลังนอนดี ๆ ยังไม่มี มือหนาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดดูเบอร์ของหญิงสาว เมื่อก่อนรำคาญแต่ตอนนี้กลับนึกถึงขึ้นมาซะอย่างนั้น เพราะตอนนี้เธอไม่ได้รักเขาแล้
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 8 [1]
[ ระเบิดเวลา ]-----------------กลายเป็นเรื่องใหญ่ยิ่งกว่าเดิมเมื่อคนโตเล่าเรื่องที่เห็นให้ทุกคนฟัง ฉันไม่คิดว่าทุกคนจะเกิดอาการหวงหนัก ยกเว้นแม่ที่นั่งหัวเราะชอบใจพร้อมบอกว่าลูกสาวโตถึงขนาดมีหนุ่มเข้าจีบแล้วนะเนี่ยไม่พอแค่นั้นนะคะ พอป้านา ลุงสัก และลูกชายอย่างพี่หมื่นมาถึงคนโตก็ไม่ลืมที่จะเล่าให้พวกเขาฟัง ผู้ชายทั้งหมดเป็นบ้าไปแล้ว จับกลุ่มนั่งคุยอย่างออกรสว่าฉันยังเด็กบ้างล่ะ สามสิบค่อยมีแฟนบ้างล่ะ หมอนั่นไม่เหมาะสมบ้างล่ะ มือก็ชงเครื่องดื่มแจกจ่ายกัน เหมือนลืมไปว่านี่คือปาร์ตี้วันเกิดของฉัน"เว่อร์มาก น้องยี่สิบเอ็ดแล้วนะ" ยิ่งฟังยิ่งหมั่นไส้ ห้ามนั่นห้ามนี่กันยกใหญ่"ยี่สิบเอ็ดแล้วไง เรียนยังไม่จบริมีแฟน""เข้าใจผิดไปใหญ่แล้วพ่อ""เห็นตำตาแบบนั้นนะเข้าใจผิด น้องไม่ต้องปกป้องมันหรอก หลังจากนี้จนกว่าจะหมดเวลาพักร้อนพี่จะไปรับไปส่งเอง" คนโตจริงจังสุด ๆ"ดีพัน ถ้ามีอะไรให้ช่วยโทรหาพี่ได้ตลอดนะ เตรียมพร้อมยี่สิบสี่ชั่วโมง" พี่หมื่นก็เอากับเขาด้วย เห็นพ้องต้องกันเป็นปี่เป็นขลุ่ย"พอค่ะ พอ! นี่มันวันเกิดน้องนะ" เตาปิ้งย่างสองเตา อาหารการกินอย่างอื่นจัดเรียงเต็มโต๊ะ เหล้าเบียร์มีเป็นลั
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 7 [2]
[ วันเกิดแสนพิเศษ ]--------------------------มีรถใหม่ แล้วคนขับล่ะพร้อมไหมพร้อมสิจ๊ะ!นั่งประจำที่ตั้งใจจะขับรถเล่นเพื่อให้ชินมือ พ่อกับแม่แยกกลับบ้านไปพักผ่อน ตอนเย็นเข้าครัวเตรียมอาหารไว้ปาร์ตี้ ส่วนพี่รองมีแก้งานต้องเข้าบริษัทด่วน ส่วนคนโตนัดเพื่อนกินข้าวที่ห้างฉันเลยอาสาไปส่งแล้วจะเดินเล่นรอเพื่อกลับบ้านพร้อมกันGALA ห้างหรูห้างดัง ฉันขึ้นมาเดินดูของแพง ๆ ไม่มีเงินแต่อยากลองดูผลงานแบรนด์ดัง ๆ เอาไว้เป็นแรงบรรดาลใจในการวาดการ์ตูน พระเอกหล่อรวยเครื่องแต่งกายก็ต้องเป๊ะปัง ลามไปจนพวกโรงแรมและห้างสรรพสินค้า ของประดับตกแต่งก็สำคัญเพื่อบรรยากาศที่สมจริงไม่ถึงกับเข้าไปในร้านหรอกนะ เพราะบางทีสายตาพนักงานก็ไม่ได้เป็นมิตรขนาดนั้น แฝงไปด้วยการเหยียดแบบเนียน ๆ ซึ่งบางคนทำแบบโจ่งแจ้งก็มีต่อให้เราจะเอาแต่พล่ามว่าโลกมันไปถึงไหนแล้วยังมาแบ่งชนชั้นกันอยู่ได้ ยังมาติติงเรื่องเพศเรื่องหน้าตารูปลักษณ์กันอยู่นั่นแหละ ทุกคนเท่าเทียมกันหมดแล้วบลา ๆ ๆ แต่เห็นไหมล่ะว่าความเป็นจริงมันไม่ใช่ คนมีเงินในกระเป๋าน้อยกว่ามักโดนดูถูกก่อนใครเพื่อนเสมอ ด้วยโครงสร้างด้วยเศรษฐกิจ รากฐานหรืออะไรก็แล้วแต่มันกดทับพว
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 7 [1]
[ วันเกิดแสนพิเศษ ]---------------------ในที่สุดก็วันศุกร์เสียที!!สุขสันต์วันเกิดนะสิบบบบฉันนอนหลับตาอยู่บนเตียงแม้จะรู้ว่าเช้าแล้วแต่ก็ยังไม่อยากตื่น เป็นอันต้องหลุดขำออกมาเมื่อไรหนวดสัมผัสกับพวงแก้ม ค่อย ๆลืมตาขึ้นมองก็พบว่ารอบเตียงมีทุกคนยืนล้อมอยู่ ข้างกันคือพี่รองที่กำลังไล่จุ๊บไปทั่วหน้า"โอ๊ย ทำไมไม่โกนหนวดเนี่ย""เดี๋ยวไม่เท่""อื้อ! ไม่เอา ออกไป ๆ"ดันพี่รองออกแล้วพยายามลุกขึ้นนั่ง ไม่ว่าจะวันเกิดใครเราก็ทำแบบนี้ค่ะ คือมารวมตัวอยู่ในห้องเพื่ออวยพรรับเช้าวันใหม่"อะไรวะ! จะได้ของขวัญไหมเนี่ย ดูทำตัว" "โกนหนวดแล้วจะให้หอม""ไม่เอาโว้ย ฟอด! ฟอด!""โอ๊ย! มันเจ็บ~ แม่ดูพี่รองทำดิ"ชอบทำตัวเถื่อน ๆ ออกแนวรุงรังนิด ๆ สกปรกหน่อย ๆ ฉันไม่เคยเห็นสถาปนิกคนไหนปล่อยตัวเท่าพี่รองมาก่อน จะดูดีเฉพาะตอนที่นัดคุยงานกับลูกค้าเท่านั้นแหละ ช่วงนี้ทำงานอยู่บ้านก็จะประมาณนี้"แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะคนเล็ก" คนโตผลักพี่รองออกให้พ้นทางแล้วลงมานั่งข้าง ๆ กอดหอมมอบความรักเต็มที่ วันนี้แก้มฉันคงได้ช้ำแน่ ๆ"สุขสันต์วันเกิดนะลูก แข็งแรง ๆ แล้วก็มีความสุขมาก ๆ มีอะไรบอกพ่อได้ทุกเรื่อง" พูดจบก็ก้มมาจุ๊บหน้า
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 6 [2]
[ เพื่อนเที่ยว ]----------------กลายเป็นว่าดีต่อกันกระทั่งกินมื้อกลางวันเสร็จ เดินหาของหวานล้างปากต่อ แน่นอนมหาสมุทรคนร้ายกาจเป็นคนดัง เวลาเดินผ่านก็จะมีคนหันมองและซุบซิบ ส่วนใหญ่แถวนี้มีแต่นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยเดียวกันก็นี่มันย่านวัยรุ่นมีอันจะกินอะเนาะ"อุ๊ย! ติ่มซำ"ฉันแวะหน้าร้าน ตั้งใจซื้อเก็บไว้กินตอนพักเบรก สั่งเป็นขนมจีบล้วน มหาสมุทรที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ไวนะยื่นเงินจ่ายให้ทันที"ขอบคุณค่ะ" ไม่ขัดความตั้งใจ อยากเลี้ยงใช่ไหมเดี๋ยวให้จ่ายเต็มที่เลยไปกันต่อที่ร้านไอศครีม เราซื้อออกมานั่งกินตรงม้านั่งหน้าร้าน มองรถยนต์และผู้คนผ่านไปมา ฉันชอบใช้ชีวิตแบบนี้ที่สุด ไม่รีบร้อน ไม่ต้องคิดอะไรเยอะ ไม่ต้องวุ่นวายกับคนอื่นด้วย"สิบชอบกินไอติมกะทิมากกว่า สมุทรเคยกินไหม ที่ใส่ขนมปัง เอิ่ม... ใส่ข้าวเหนียว โรยถั่วลิสง แล้วก็ราดด้วยนมข้นจืด หวานมันเย็นชื่นใจ""พวกของข้างทางน่ะเหรอ"ตามร้านก็มีเหอะ! ของข้างทางแล้วไงอร่อยจะตาย ขับผ่านตามซอยบ้านเห็นก็เรียกซื้อ บางทีก็เอากล่องไปใส่เก็บไว้กินหลายวัน ปรายตามองเขาไม่รู้พูดด้วยอารมณ์ไหนนะ อย่าถึงขั้นเหยียดกันซึ่ง ๆ หน้าเลย"เคยกินดิ พวกโรตีอะไรแบบน
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 6 [1]
[ เพื่อนเที่ยว ]---------------ขึ้นสัปดาห์ใหม่โดยไม่มีเพื่อนสนิทนั่งเรียนด้วย แต่ไม่เป็นไรค่ะ อย่างที่บอกอยู่ในคณะตัวเองไม่มีอะไรต้องกลัว โรงอาหารของคณะก็มี นั่งตากแอร์เย็น ๆ ไปสิสบายจะตาย"สิบ ๆ""จ๋าาา ว่าไงแพท""ไปกินข้าวกับพวกเราไหม""จะดีเหรอ"เพื่อนร่วมห้องเรียนเดินมาถามไถ่ขณะกำลังเก็บของใส่กระเป๋าเพื่อลงไปกินข้าวกลางวัน แพทกับเพื่อนอีกสองคนยิ้มเป็นมิตรส่งมาให้ ถึงได้บอกไงว่าคนคณะนี้อัธยาศัยดีกันทั้งนั้น"มาดีไม่อยู่คงเหงาแย่ ระหว่างนี้ก็อยู่กับพวกเราไปก่อนก็ได้นะ" แกรนด์ว่า"ใช่ ๆ ไปกันเถอะ เธออยากกินอะไรบอกได้เลยนะ" สปายชายหนุ่มหนึ่งเดียวกอดคอฉันอย่างสนิทสนม พาออกเดินไปพร้อมกัน"ขอบใจนะทุกคน""เพื่อนกัน ๆ ถึงจะไม่สนิทแต่หลังจากนี้ก็มาคุยกันบ่อย ๆ เถอะ" แพทว่าอย่างนั้น อีกสองคนก็เห็นพ้องต้องกันแต่ดูเหมือนมื้อกลางวันที่ตั้งใจจะไปกินกับเพื่อน ๆ เป็นอันต้องยกเลิกแล้วล่ะ เมื่อเจอมหาสมุทรดักรออยู่หน้าตึกเรียน เขายืนพิงซุปเปอร์คาร์คันเท่ ใส่แว่นกันแดดแบรนด์ดังยิ่งเสริมความหล่อเหลาให้ทวีคูณยิ่งขึ้นไปอีก"เขามาทำอะไรที่นี่น่ะ" แกรนด์มองอย่างหวาด ๆ พอ ๆ กับรอบข้างที่กำลังฮือฮาเพราะคร
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 5 [2]
[ หนังสือเล่มเก่าเอามาอ่านใหม่ ]---------------------------"ไอ้น้องสิบวันเกิดปีนี้อยากได้อะไร" เช้านี้ที่บ้านพ่อเดินเข้ามาในครัวหลังจากรดน้ำต้นไม้แสนรักเสร็จ ฉันถูกแม่ปลุกให้ตื่นมากินข้าวเช้า วันนี้วันเสาร์ตั้งใจจะนอนตื่นสายสักหน่อยเพราะเมื่อคืนนั่งวาดการ์ตูนจนถึงตีสามเดินเข้ามานั่งข้างกันพลางถามถึงสิ่งที่อยากได้ในวันเกิดที่จะถึงนี้ กระซิบนะวันศุกร์หน้าค่ะ ปกติก็มีเค้ก กินปิ้งย่างภายในครอบครัว ได้ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่เคยร้องขอจะเอาอันนั้นอันนี้สักที ให้อะไรก็เอาหมดแต่ปีนี้มีสิ่งที่อยากได้อยู่..."อยากได้ Wacom ใหม่ ซื้อให้หน่อยได้ไหมคะ""มันคืออะไรล่ะนั่น" พ่อทำหน้าสงสัย จริง ๆ ท่านเคยเห็น เป็นคนพาฉันไปซื้อด้วยซ้ำ มันเป็นเครื่องมือวาดภาพแท็บเล็ตดิจิทัลและปากกาดิจิทัลที่ไม่ต้องใช้แบตเตอรี่ โดยเชื่อมกับจอคอมพิวเตอร์อีกที ซึ่งสะดวกมากในการเก็บรายละเอียดต่าง ๆ"ก็ไอ้ที่น้องมันใช้วาดรูปนั่นไงพ่อ" เป็นแม่ที่เอ่ยบอกแทนพร้อมยกถ้วยเกี๊ยวน้ำมาเสิร์ฟเราสองพ่อลูก"อ๋อ ของเดิมมันพังแล้วหรือไง""ก็ยังใช้งานได้ค่ะ แต่รุ่นใหม่มันดีกว่่าไง ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรหรอก ไว้น้องซื้อเองก็ได้"ตอนนี้ก็เก็บ
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 5 [1]
[ หนังสือเล่มเก่าที่เอามาอ่านใหม่ ]---------------------"เท่าไรก็ได้เลยเหรอคะ""อืม ตามใจเถอะ""ว่ากันไม่ได้นะ""หยิบ ๆ เถอะ เอาไปฝากที่บ้านด้วยก็ได้""งั้นเธอช่วยถือถาดตามเรามาอีกหนึ่งอัน""ทำไมต้องทำ""ช่วยหน่อยค่ะ นะคะ"มหาสมุทรถอนหายใจแล้วยอมถือถาดใส่ขนมเดินตาม ร้านเบเกอรี่อบชื่อดังบนชั้นสาม กลิ่นหอมฟุ้งออกไปถึงข้างนอก มหาสมุทรบอกว่าจะจ่ายเงินให้ ฉันอยากกินอะไรหยิบได้ตามใจชอบเลยตอนคบกันเขาแค่โยนเงินให้อยากได้อะไร อยากเอาไปทำอะไรเชิญตามสบาย ไม่ได้มาเดินตามทำเหมือนตามใจกันแบบนี้หรอก นี่เพิ่งเคยเห็นเขายอมครั้งแรกเลยเนี่ยส่วนเรื่องก่อนหน้านี้ที่เขาจิ้มนิ้วเลือกฉันอยากให้กลับมาคบกันอีกครั้ง ขอปฏิเสธเสียงแข็งว่าไม่เอาเด็ดขาด แต่ด้วยความไม่อยากให้เขาหงุดหงิดเลยยื่นข้อเสนอไปว่าถ้ารู้สึกเหงาจะยอมไปเที่ยวด้วยบางครั้งและห้ามเขาทำนิสัยแย่ ๆ เวลาอยู่ด้วยกันรู้ไหมมหาสมุทรตอบว่ายังไง'ไม่เห็นจะยาก แต่แค่ไปเที่ยวด้วยกันมันไม่พอ เราต้องมีเซ็กซ์กันด้วยหลังจากจบวัน'ฉันนี่อึ้งอ้าปากค้างกับสิ่งที่ได้ยิน ได้คืบจะเอาศอก แค่วนมาเจอกันหลังจากเลิกไปเป็นปีก็เครียดจะตายอยู่แล้ว'เอางั้นก็ได้ แต่เธอต้อง
You may also like
3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
Sadistic_X15.1K viewsคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย215.4K viewsชายายอดเสน่หา
อักษรามณี16.7K viewsภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์231.0K viewsใคร่คุณ
RICHES.177 viewsในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ37.9K viewsแสงจันทร์ขาวของเขา
นัก(ละ)เลง103 viewsความรักของคุณคณิณ
แพนด้าแทะไผ่ / นรินทร์ภัค94 views
