ตอนที่34 หนุ่มโฮสต์ส่วนตัว

ปั่ก! ครืด…

ทันทีที่ได้รับข้อความจากการ์ดคนสนิทแฟ้มในมือถูกปิดลงทันทีพร้อมผลักทิ้งไปไว้มุมโต๊ะ ร่างกำยำลุกพรวดพราดขึ้นเต็มความสูง เปิดประตูห้องตรงดิ่งลงไปชั้นล่างซึ่งมีเป้าหมายคือโซนเคาน์เตอร์บาร์ที่มีลูกค้า VIP นั่งรออยู่

ตึก ตึก ตึก กึ๊ก!!!

เสียงฝีเท้าเร่งรีบเดินลงบันไดชั้นสองท่ามกลางสายตางุนงงของการ์ดที่ยืนดูแลความปลอดภัยอยู่บริเวณนั้นก่อนจะหยุดฝีเท้ากะทันหัน ยืนสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ มือสองข้างยกขึ้นจัดระเบียบคอเสื้อและแขนเสื้อเชิ้ตที่พับขึ้นเกือบถึงศอก อาการประหม่าทั้งหมดอยู่ในสายตาของการ์ดนับสิบที่กำลังจ้องมองการกระทำของชายหนุ่มไม่วางตา

“สวัสดีครับ วันนี้มาดึกเลยนะครับ”

“นิดหน่อยค่ะ แต่คุณยังไม่เลิกงานตอนนี้ใช่ไหมคะ”

“ไม่ครับ” ลุคค์เดินไปหย่อนสะโพกหนาลงเก้าอี้ข้างๆ หันหน้าไปทางหญิงสาว

“คุณไม่ได้ติดลูกค้าคนอื่นอยู่ใช่ไหมคะ”

“เปล่าครับ”

“ถ้าวันนี้ฉันเหมาดื่มคุณทั้งคืนต้องจ่ายเท่าไหร่คะ” เสียงหวานเอ่ยถามหลังจากที่ดื่มไป 3 แก้ว ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจ้องนัยน์ตากลมโตที่ดูเศร้าๆ ก่อนจะตอบกลับไป

“แล้วแต่คุณจะจ่ายครับ พรุ่งนี้ไม่ได้ทำงานใช่ไหมครับ”

“ค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นก็เมาได้ใช่ไหมครับ”

“แน่นอนค่ะ คุณอย่าพึ่งทิ้งฉันไปหาลูกค้าคนอื่นแล้วกัน”

“ลูกค้าผมก็มีแค่คุณคนเดียวแหละครับ” เสียงทุ้มนุ่มตอบกลับพร้อมยื่นมือไปปัดกลุ่มผมที่หลุดลงมาปิดบังดวงตากลมสวยไปทัดไว้ที่ใบหูเล็ก นิ้วโป้งเรียวสวยสัมผัสแก้มเนียนอย่างเบามือก่อนจะดึงมือกลับ

ทั้งสองนั่งดื่มกันจนดึกเกือบถึงเวลาผับปิด ตอนนี้ศีรษะทุยเล็กซบอยู่ที่บ่ากว้าง วงแขนแกร่งโอบรอบเอวคอด

“ไซน์ ดีไซน์” เสียงทุ้มกระซิบเรียกข้างใบหูเล็ก

“อือ..” เสียงหวานครางตอบรับกับสติที่เหลืออยู่น้อยนิด

“ดึกแล้ว กลับบ้านครับ”

“บอกแทนไทด้วยว่าคืนนี้กูไม่กลับมาที่ผับ” ลุคค์หันไปบอกการ์ดที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก่อนจะพยุงหญิงสาวไปขึ้นรถที่จอดอยู่ด้านหลังผับ

คอนโด

“ไซน์ ดีไซน์ถึงคอนโดแล้วครับ” ฝ่ามือหนายื่นไปสะกิดไหล่บางที่หลับซบ่ากว้างมาตลอดทาง

“ค้างคืนคิดเท่าไหร่คะ” คนเมางัวเงียลืมตาตื่นเอ่ยถามขึ้นสร้างความตกใจให้ชายหนุ่ม

“รู้ตัวหรือเปล่าว่าถามอะไรออกมา”

“ฉันไม่ได้เมาขนาดนั้นค่ะ สรุปว่าถ้าต้องการให้คุณค้างคืนด้วยต้องจ่ายเท่าไหร่” เสียงหวานเอ่ยถามซ้ำชัดถ้อยชัดคำบ่งบอกว่าเธอนั้นไม่ได้เมาจนขาดสติ

“คีย์การ์ดอยู่ไหน” คำถามแทนคำตอบ ฝ่ามือเล็กควานหาคีย์การ์ดในกระเป๋ายื่นให้ชายหนุ่ม

ปั้ง!

เสียงปิดประตูรถดังปั้งขายาวเดินตามหลังเจ้าของห้องวงแขนแกร่งดึงร่างบางเข้ามากระชับโอบกอดเดินตรงไปยังลิฟต์ บรรยากาศภายในคอนโดเงียบสงัดเพราะตอนนี้ก้าวเข้าเวลาของวันใหม่มาเกือบสองชั่วโมงแล้ว

ติ๊ง!

แอ๊ด..ปั้ง!

“อาบน้ำไหวหรือเปล่า ให้ผมช่วยไหม” เสียงเรียบเอ่ยถามราวโยนหินถามทาง แต่ในใจก็แอบหวังลึกๆ กับคำตอบ สายตาคมจ้องหน้าหญิงสาวเพื่อรอคำตอบ

“แล้วปกติคุณบริการลูกค้าคนอื่นแบบไหนเหรอคะ” ใบหน้าเรียวเล็กได้รูปเงยหน้าขึ้นช้อนสายตามองสบตาชายหนุ่ม

“อ้ะ!” ร่างบางถูกอุ้มลอยขึ้นจากพื้นในท่าเจ้าสาว ทั้งคู่สบตาแบบไม่มีใครยอมใคร

“จะแช่น้ำอุ่นก่อนไหมจะได้ผ่อนคลาย”

“ตามใจคุณค่ะ”

“นั่งรอตรงนี้ก่อนผมผสมน้ำแป๊บหนึ่ง” ร่างบางถูกวางตรงเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า กระโปรงตัวสั้นเลิ่กขึ้นสูงโชว์เรียวขาสวย

ระหว่างรอน้ำเต็มอ่างลุคค์ก็ไม่รอให้เสียเวลารีบจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง

อึก!

เสียงกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อเสื้อเชิ้ตสีดำถูกถอดออกเผยอกแกร่งที่เต็มไปด้วยซิกแพค กระดุมกางเกงยีนถูกปลดออกตามด้วยซิปที่รูดลงจนสุดจนเห็นบ็อกเซอร์สีดำห่อหุ้มแท่งเนื้อที่เริ่มขยายตัวจนเห็นเป็นลำ

พรึบ!

อ้ะ!

ตามมาด้วยบ๊อกเซอร์ชิ้นสุดท้ายจากนั้นก็จับโยนไปไว้ข้างๆ ที่หญิงสาวนั่งอยู่ คนตัวเล็กที่เริ่มสร่างเมาตกใจจนเผลอร้องอุทานขึ้น แต่สายตายังคงจดจ้องแผ่นอกและกล้ามท้องที่ขึ้นรอนเด่นชัดของคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำ

“จะอาบน้ำทั้งชุดนั้นเลยเหรอครับ” ร่างกำยำเพอร์เฟคไปทุกส่วนของร่างกายเดินมาหยุดตรงหน้าหญิงสาว