ตอนที่44 โมโหจนขาดสติ

“สวัสดีครับคุณผู้หญิงวันนี้จะนั่งที่โซนเดิมไหมครับเดี๋ยวผมพาเดินเข้าไป”

“ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้ฉันอยากเข้าไปนั่งดื่มกับน้อง ๆ ด้านในค่ะ”

“เดี๋ยวผมพาเข้าไปครับ เชิญครับ” การ์ดร่างสูงกำยำในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำเดินนำหน้าหญิงสาวเพื่อเปิดทางเข้าไปยังโซนด้านในซึ่งเป็นโซนบาร์โฮสต์

เสียงกรี๊ดดังลั่นเพราะตอนนี้บนเวทีกำลังประมูลดื่มหนุ่มโฮสต์กันอยู่ ดวงตากลมโตกวาดสายตามองหนุ่มๆ บนเวทีจากซ้ายไปขวาก็ไปสะดุดตาเข้ากับชายหนุ่มคมเข้มผิวสีแทนที่ยืนอยู่ตรงกลางด้านบนสุด

“ฟอร์ด”

การประมูลดื่มดำเนินมาถึงคนสุดท้ายของรอบนี้คือชายหนุ่มที่ดีไซน์ตั้งตารอ และก็เป็นอย่างที่เธอคิดไว้คือจำนวนดื่มเริ่มต้นที่เปิดประมูลของชายหนุ่มคนนี้จะสูงกว่าเพื่อนคนอื่นหลายสิบเท่า แต่มันก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับเธอเพราะวันนี้เธอเตรียมเงินมาซื้อความสุขเยอะพอสมควร พอที่จะซื้อดื่มตัวท็อป ๆ ของที่นี่ให้นั่งกับเธอทั้งคืน

“ตอนนี้ยอดดื่มของหนุ่มฟอร์ดของเราอยู่ที่ 100 ดื่มมีใครจะสู้เพื่อที่จะได้หนุ่มหล่อของเราไปเทคแคร์ไหมคะ” เสียงพิธีกรอยู่ข้างเวทีประกาศใส่ไมค์เสียงดัง ดีไซน์ไม่รอช้ายกมือขึ้นเสนอดื่มที่เธอเต็มใจจ่ายทันที

“200 ดื่มค่ะ” ใบหน้าคมเข้มที่ยืนยิ้มโปรยเสน่ห์อยู่บนเวทีมองมายังหญิงสาวทันทีจึงสบตาเข้ากับดีไซน์ที่มองไปที่เขาก่อนแล้ว

“ปิดประมูลที่ 200 ดื่มครับ” ฟอร์ดรีบเอ่ยบอกทันทีที่เห็นว่าเป็นใคร พิธีกรถึงกลับทำหน้างงเพราะโฮสต์หนุ่มรีบตัดสินใจจนต้องปิดการประมูลลง เท้ายาวเดินดุ่ม ดุ่ม ตรงไปยังโต๊ะที่หญิงสาวนั่งอยู่

“สวัสดีครับ สบายดีนะครับ”

“สวัสดีค่ะ สบายดีค่ะ”

“ดีใจที่ได้เจอที่นี่นะครับ ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี”

“ดีใจที่ได้เจอเช่นกันค่ะ” ดีไซน์ตอบกลับน้ำเสียงปกติไม่เกร็งเหมือนก่อนหน้า

“ไม่เจอตั้งนานสวยขึ้นมากนะครับ จำแทบไม่ได้น่ะ” เสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยนเอ่ยบอกออกไป

“ฟอร์ดก็หล่อมากเลยนะ จากแต่ก่อนว่าหล่อแล้วตอนนี้หล่อยังกับพระเอกในละคร” เสียงหวานเอ่ยบอกออกไปปากบางยิ้มไม่หุบ

“ดื่มเตกีล่าเลยเหรอนี่ คอแข็งจังเลยนะ” โฮสต์หนุ่มเอ่ยแซวเมื่อเห็นแก้วเตกีล่าวางอยู่บนโต๊ะ

“เปล่าหรอก วันนี้แค่อยากเมา”

“เมาได้เต็มที่เลยวันนี้เดี๋ยวฟอร์ดดูแลเอง แต่ก่อนที่จะเมามากไปกว่านี้ช่วยแชร์โลเคชันคอนโดให้ฟอร์ดก่อนนะ จะได้ไปส่งถูกหรือว่ายังพักอยู่ที่เดิม”

“ยังอยู่ที่เดิม แต่กำลังมองหาคอนโดใหม่ มีแนะนำไหม”

“คอนโดที่อยู่ก็ซื้อไม่ใช่เหรอหรือว่าอยากขายแล้วไปซื้อที่ใหม่”

“อือ..อยากขายน่ะ”

“โอเค ไว้เดี๋ยวฟอร์ดจะช่วยหานะ ตอนนี้ไซน์โอเคใช่ไหมมีเรื่องอะไรไม่สบายใจเล่าให้ฟอร์ดฟังได้นะ” ชายหนุ่มไม่เซ้าซี้ถามหาเหตุผลให้อีกฝ่ายอึดอัด แต่ถ้าเธอจะเล่าโฮสต์อย่างเขาก็พร้อมจะเป็นผู้ฟังที่ดี

ศีรษะทุยเล็กซบเข้ากับไหล่กว้างหลังจากที่นั่งดื่มจนเมา ฝ่ามือหนายกขึ้นปัดกลุ่มผมที่ตกลงมาปกคลุมใบหน้าเรียวเสียวไปทัดไว้ที่ข้างใบหูขาว วงแขนแกร่งโอบประคองเอวคอดไว้ไม่ให้เสียหลักหงายหลังเพราะตอนนี้ดีไซน์เริ่มเมาจนนั่งเอนไปเอนมา

“อยากกลับหรือยัง” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถาม

หงึก ๆ

ดีไซน์พยักหน้าแทนคำตอบเพราะตอนนี้อยากทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่มๆ และหลับไปโดยที่ไม่ต้องคิดอะไร

ร่างบางถูกประคองให้ลุกขึ้นยืน ค่อยๆ พาเดินออกไปที่ลานจอดรถอย่างทุลักทุเล

“คุณไซน์” แทนไทที่ยืนตรวจดูความเรียบร้อยอยู่บนชั้นสองรีบสาวเท้ายาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งลงบันไดฝ่าฝูงชนที่กำลังเต้นอย่างเมามัน แต่มันก็ช้าไปเพราะวันนี้ลูกค้าค่อนข้างเยอะ กว่าจะออกมาได้ดีไซน์ก็ขึ้นรถไปกับโฮสต์หนุ่มของผับเรียบร้อยแล้ว จึงรีบล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาลุคค์ทันที

ตู๊ด…

“มีอะไร”

“ผมเห็นคุณไซน์ออกไปกับไอ้ฟอร์ดดูท่าทางจะเมามาก วันนี้เธอมาดื่มที่ผับเราเหรอครับ”

“กูอย่างข้างบนตลอด มึงเดินตรวจความเรียบร้อยยังไงไม่รู้ว่าเธอมาที่นี่ การ์ดของเราไม่เห็นหรือไงว่าเธอมาทำไมไม่มีใครแจ้งกู แล้วทำไมมึงปล่อยให้เธอออกไปแบบนั้น” เสียงเรียบตะโกนถาม เสียงเพลงที่ดังยังสู้เสียงลุคค์ที่ตะโกนมาในสายไม่ได้