ธีทัตขับรถมาตามพิกัดที่เธอให้ นั่นทำให้เขาแอบพอใจที่ได้รู้จักบ้านคุณพ่อของเธอ สาวน้อยนั่งหน้าตาเครียดและค่อนข้างจะเงียบ เขาถามคำเธอก็ตอบคำ
“วันนี้พี่คิดอะไรไม่รู้เลยแวะมาดู กะแค่มาเฉยๆ ทำไมน้องพู่ไม่ไปกับทุกคนครับ” “หนูไม่อยากไปกับพวกเขา” “แล้วคุณแม่รู้มั้ยว่าน้องกลับมาบ้านคุณพ่อ?” “หนูไม่สำคัญขนาดนั้นหรอกค่ะ” “อย่าคิดแบบนั้นเลยนะ พ่อแม่ทุกคนล้วนรักและหวังดีกับลูกอยู่แล้ว” “แต่ไม่ได้หมายความว่าจะปลอดภัยกลับอันตรายมากกว่า” ธีทัตสะกิดใจกับคำพูดของเธอทันที “มีอะไรบอกพี่ได้นะครับ” เธอเงียบจนถึงบ้าน กล่าวขอบคุณและเดินเข้าบ้านไป นั่นทำให้เขาบอกกับตัวเองว่าจะต้องหาเวลามานอนค้างที่บ้านพ่อในช่วงสุดสัปดาห์บ้าง ชรันและพิชามญช์กลับมาที่บ้านโดยไม่รู้ว่าพรรณนาราไม่อยู่ พวกเขานั่งดื่มไวน์กันไปคนละนิดหน่อยและเข้านอน กลางดึกเกือบเที่ยงคืนที่ชรันแน่ใจว่าภรรยาใหม่ได้หลับสนิท เขาเดินไปที่ห้องของสาวน้อยวัยกระเตาะก็พบว่าไม่ได้ล็อกประตูห้อง แต่พอเปิดไฟปรากฎว่าเธอไม่อยู่ “ไปไหนนะ?” เขาโทรหาฟ้าเพื่อสอบถามว่าเห็นพรรณนาราออกไปจากบ้านหรือไม่ พอรู้ว่าธีทัตมาที่บ้านและออกไปด้วยกัน มันทำให้เขาแอบเดือดดาลในใจ “คุณรันทำไมรู้คะว่าน้องพู่กันไม่อยู่?” “ก็กลับมาปกติจะออกมาหาแม่เค้า แต่นี่เงียบก็เลยถาม” “แล้ว..คุณพิชาหลับแล้วหรือคะ?” “ใช่ มาหาฉันที่ห้องของหนูพู่กันตอนนี้ที” ชรันปิดไฟแล้วนั่งบนเตียงรอแม่บ้านสาวร่านสวาทให้มาหา เมื่อเธอเปิดเข้ามาก็ปิดล็อกทันที “จะดีเหรอคะ..ที่ใช้ห้องนี้” “ตื่นเต้นดีออก ไม่ต้องเปิดไฟนะ” นั่นเพราะเขาอยากใช้จินตนาการว่ากำลังร่วมรักกับพรรณนาราไม่ใช่ฟ้าสาวแม่บ้าน ทั้งคู่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกอย่างเร็วโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง นอนกอดก่ายลูบคลำกันบนเตียงอย่างหื่นหิวในกามรส “ใช้ปากสิสาวน้อย ทำแรงๆ เลยนะ” ฟ้าไม่รอช้า ขยับหน้าลงไปที่ท่อนเอ็นนั้นจับเข้าปากแบบที่คุ้นชิน เธอรู้ว่าเขาชอบแบบไหนมาตั้งแต่รับใช้เขาที่ห้องทำงานในบริษัทอยู่บ่อยครั้ง ก่อนจะย้ายมาเป็นแม่บ้านที่นี่ “นั่นแหละ..อาา” ฟ้าใช้ปากได้ชำนาญมาก เธอเน้นส่วนหัวเป็นพิเศษ เขาเสียววาบจนหายใจหอบกายกระตุก ลิ้นที่เล้าโลมไปทั้งแท่งจนถึงลูกกลมๆ ชรันถึงกับร้องขอให้ขึ้นมาขย่มบนตัวเขาได้แล้ว ฟ้าขยับขึ้นมาคร่อมและจับแก่นกายนั้นให้มุดเข้าไป ทิ้งน้ำหนักตัวให้เข้าไปจนหมด “ซี้ด…โอยย เด็กดี..” เธอขย่มด้วยความมีอารมณ์สุดๆจนน้ำแฉะมีเสียงการสอดใส่ดังไปทั่วห้อง ชรันลุกนั่งให้ฟ้าไปโก้งโค้งหันหลังให้เพราะเขาอยากสอดใส่ทางด้านหลัง สองมือที่จับสะโพกให้กระแทกรัวๆ แม่บ้านสาวถึงกับครางเสียงหลง ”อาาา คุณรัน..เข้าลึกเสียว…อาา” “ในปากได้มั้ย..” “ได้ทุกอย่างค่ะ..อื้ออ แรงอีก..แรง..อีก” ชรันที่กระแทกเร็วขึ้นเรื่อยๆ พอใกล้จะเสร็จ เขาชักออกมาเอาไปเข้าปากของฟ้าที่อ้าปากรออยู่ เธอกลืนมันลงไปจนหมด พร้อมกับดูดเลียแท่งลำอย่างช่ำชอง เขาหอบหายใจแรงแบบนั้นโดยที่แม่บ้านสาวเลียให้เขาจนสะอาดหมดจด “เมื่อกี้ฟ้าเผลอร้องดังไปหน่อย กลัวคุณพิชาจะได้ยินจัง” “ฉันผสมยานอนหลับให้ในไวน์ ไม่ตื่นหรอก พรุ่งนี้มาทำความสะอาดห้องนี้ทีนะ” “ค่ะ คุณรัน” ช่วงสายของวันอาทิตย์จะเป็นวันที่แม่บ้านทั้งสองไม่ต้องทำความสะอาดยกเว้นจัดเตรียมอาหารถ้าเจ้านายอยู่บ้าน พอเที่ยงวันพิชามนญ์และชรันได้ออกไปด้วยกันข้างนอก เมื่อไม่มีใครในบ้าน ฟ้าจึงถือโอกาสเข้าไปในห้องของพรรณนาราเพื่อเปลี่ยนผ้าปูและปลอกหมอนพร้อมกับแอบยิ้มให้ตัวเอง “ถ้าฉันมีห้องของตัวเองแบบนี้ก็คงดีสินะ แต่ยัยหนูพู่ดันไม่รู้ว่าห้องตัวเองกลายเป็นม่านรูดชั่วคราวให้ฉันกับผัวแม่ตัวเอง ฮึ..ยังมีรอยคราบจากคุณชรันอยู่เลย” รอยคราบอสุจิแห้งกรังที่ติดอยู่บนที่นอน ฟ้าแค่เบะปากแล้วดึงมันออกใส่ตะกร้าแล้วเปลี่ยนทั้งชุดให้ใหม่ เธอหันซ้ายหันขวาสำรวจในห้องตามประสาคนที่ชอบสอดรู้สอดเห็น สายตาไปสะดุดที่โต๊ะเครื่องแป้งมีลิปสติกวางอยู่สองสามแท่ง เธอจึงลองนำมาทาเล่นสลับสีไปมาจนใช้เสื้อเช็ดก็ลบไม่ค่อยออก ด้วยความกลัวว่าแม่บ้านอีกคนจะสงสัยว่าไปทาลิปที่ไหนมา เธอจึงเข้าห้องน้ำเพื่อไปล้างหน้าและปาก “เอ๊ะ..ทำไมมีเสื้อในถังขยะ มันขาดเหรอ? ทิ้งทำไมน่ะ?” ฟ้าหยิบเสื้อและกางเกงขาสั้นออกมาจากถังขยะในห้องน้ำจึงพบว่ามันก็ไม่ได้ขาดแต่เธอกลับเห็นคราบ..ที่เหมือนกับบนผ้าปูที่นอน… ใจเธอสั่นแรงด้วยความตกใจ สมองประมวลผลไปหมดว่าในบ้านนี้มีผู้ชายเพียงคนเดียวคือชรัน คนขับรถนั้นอยู่กับเมียที่ห้องพักซึ่งเป็นแม่ครัว ไม่มีทางที่จะกล้าทำเรื่องอุกอาจกับลูกสาวของพิชามญช์แน่นอน คุณชรันเลี้ยงต้อยเหรอ?…นี่เด็กอายุแค่สิบห้าเท่านั้นนะ…ขนาดกับฉันตอนนั้นก็ 17 ย่าง 18 แต่นี่ยังเด็กเกินไป นมยังไม่ตั้งเต้า รูปร่างยังดูไม่เป็นสาวเต็มตัวเลยด้วยซ้ำ.. แต่การที่ยัยเด็กคนนี้เอาชุดมาทิ้งถังขยะให้เห็นชัดเจนแบบนี้ คือต้องการจงใจให้แม่บ้านสักคนได้เห็นอย่างนั้นเหรอ?..แสดงว่าโดนบังคับขืนใจไม่ได้สมยอมสินะ.. ฟ้าเก็บชุดใส่ถุงดำและนำไปทิ้งที่ถังขยะหน้าบ้านตามปกติ เธอจะลองสังเกตไปก่อนว่าลูกสาวพิชามนญ์กำลังแทงข้างหลังแม่บังเกิดเกล้าหรือโดนล่อลวงจากพ่อเลี้ยงกันแน่ ชรันเองที่ได้สัมผัสลูบคลำเด็กสาวไปแล้ว เขาติดใจเธอขนาดนับวันรอที่พรรณนาราจะมานอนค้างที่บ้านอีกครั้ง แต่ก่อนจะถึงวันศุกร์ เขาที่มีอารมณ์ทางเพศสูงได้สลับร่วมรักระหว่างพิชามญช์และแม่บ้านสาวอยู่ตลอดหลายวัน แน่นอนว่าเขาวางยานอนหลับให้ภรรยาทุกครั้งที่ต้องไปนอนกับแม่บ้าน ในคืนวันพฤหัสบดีช่วงหัวค่ำ เขาชวนพิชามญช์ดื่มไวน์ก่อนนอนเหมือนทุกที แต่คราวนี้เธอแกล้งจิบแล้วอมไว้ทำท่าหลอกว่ากลืนลงคอไป ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อคายทิ้ง เวลาที่เขาเผลอหันไปหยิบโทรศัพท์ เธอก็เทมันทิ้งลงบนพรมข้างโซฟา “ง่วงแล้วค่ะ พิชานอนก่อนนะ” “คุณนอนเถอะ ผมดูรายการข่าวต่างประเทศสักพักก็จะนอนเหมือนกัน” ชรันนั่งดูโทรทัศน์ ส่วนพิชามนญ์ขึ้นไปนอนบนเตียงโดยที่หันหลังให้ เขารีบแชทหาฟ้าทันที “ไปที่ห้องหนูพู่เหมือนเดิม ลองดูชุดน่ารักๆในตู้เสื้อผ้าของพู่กัน เลือกสักชุดใส่แล้วถ่ายส่งรูปมาให้ฉันดูหน่อย เร็วๆล่ะ” “ค่ะ” ฟ้าพิมพ์ตอบมาแค่นั้นพร้อมกับเปิดประตูห้องอย่างเบามือแล้วย่องขึ้นมาบนชั้นสองของบ้านไปที่ห้องของพรรณนารา เธอเลือกชุดเดรสสั้นมาตัวหนึ่ง พอลองใส่ก็รู้สึกว่าคับ “คุณรัน ชุดน้องพู่เล็กค่ะ ฟ้าใส่ไม่ได้” “งั้นไม่ต้องใส่อะไร ถ่ายส่งมาระหว่างรอพิชาหลับสนิท จะได้ไม่ต้องเสียเวลา” แต่ไม่ว่าแม่บ้านสาวจะส่งรูปอล่างฉ่างขนาดไหนมาให้กี่รูป ชรันกลับรู้สึกว่าไม่ค่อยมีอารมณ์ด้วย มันก็เหมือนรูปโป๊เปลือยทั่วไป เขากลับนึกถึงกลิ่นกายเด็กสาวและความรู้สึกนุ่มนวลติดปลายนิ้วที่ยังจำได้ไม่ลืมเมื่อสัมผัสผิวเรือยกายของพรรณนารา ชรันเริ่มเอามือจับลูบคลำแก่นกายของตัวเอง เริ่มจินตนาการถึงสาวน้อยที่เขาหลงใหลเมื่อแรกเห็น ร่างกายเริ่มร้อนและความเป็นชายที่ตื่นตัวเต็มที่ในบ็อกเซอร์ เขาลุกเดินไปก้มดูภรรยาที่หลับตาพริ้มเหมือนว่าหลับสนิทไปแล้ว จึงปิดไฟในห้องและโทรทัศน์ แล้วเปิดประตูออกไปอย่างเงียบกริบที่สุด พิชามญช์ลืมตาในความมืด เธอสงสัยตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่บ้านใหม่นี้ ว่าหลายครั้งเธอจะตื่นขึ้นมาในตอนที่สามีกลับมาที่ห้องแล้วมีข้ออ้างเสมอ ครั้งนี้เธอจะได้รู้ว่าเขาแอบไปคุยกับใครลับหลังหรือเปล่า? ……………………………….🐍🐍ธีทัตที่โตขึ้นกว่าเมื่อก่อน เขาดูเป็นชายหนุ่มที่มุ่งมั่น มั่นใจในตัวเองและดูเอาแต่ใจมากขึ้น “พี่ธี..อื้ออ..ปล่อย” เขาบังคับเอาจูบจากเธอ สองแขนที่กอดแน่น มือที่จับต้นคอเธอไม่ให้หนีหน้าไปจากเขา ไม่มีอะไรหยุดเขาจากความต้องการที่ปะทุขึ้นได้อีกแล้ว “เดี๋ยวค่ะ..พี่ธี เดี๋ยวก่อน..อ๊ะ” พรรณนาราถูกจับกดลงบนเตียง นั่นทำให้เธอกลัวมากเพราะยังไม่ได้ตั้งตัว “รออะไร? พี่รอมาสามปีแล้ว” เขาจูบอย่างหนักหน่วง ใช้น้ำหนักตัวกดทับเพื่อไม่ให้พรรณนาราดิ้นหนี มือล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นลูบไล้ต้นขาและสะโพกของเธอ ก่อนจะพยายามดึงกางเกงแต่อีกฝ่ายต่อต้านด้วยการยื้อไว้ไม่ให้เขาดึงออกไปได้ “พี่ธี…เดี๋ยว ให้หนูทำให้ดีกว่ามั้ยคะ?” ธีทัตมองเธอใกล้ๆด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าเขาต้องการและต้องได้ตอนนี้ “ทำอะไร? ไม่ต้องทำ พี่จะเป็นฝ่ายทำ” เธอกลืนน้ำลายและคิดหาทางเอาตัวรอด จึงเอามือลูบและขยำแก่นกายเขาที่แข็งตัว รูดซิบลงแล้วเอามือล้วงเข้าไปจับข้างในกางเกงแทน “ทำไมไม่อยากให้ทำ ไม่รักพี่แล้วเหรอ? หนูบอกว่าพี่ได้ทุกอย่างแล้วค่อยมาคุยกัน นี่ไง..พี่ได้ทุกอย่างแล้ว” “อย่าพึ่งพูดเลย..ให้หนูทำก่อนนะ” เขาบรรจง
ธีทัตฝากของขวัญวันเกิดให้พรรณนาราที่อายุครบ 19 ปี ผ่านทางแม่บ้านสาวอย่างฟ้า เป็นสร้อยแพลตตินั่มจี้เพชรทรงหยดน้ำที่เขาตั้งใจเลือกด้วยตัวเองเพื่อเธอ“น้องพู่ คุณธีฝากของขวัญวันเกิดไว้ให้นะคะ แกโทรมาให้พี่เดินออกไปเอาตั้งไกลแน่ะ สงสัยกลัวคนมาเห็น น้องพู่จะมานอนบ้านนี้อีกทีตอนไหนคะ?”“อาจจะวันศุกร์นี้ค่ะ อยู่บ้านพ่อก็เบื่อ เสียงเด็กร้องโวยวายตลอด ลูกสาวคนใหม่ของพ่อดื้อมาก อารมณ์ร้ายน่าดู ไม่พอใจอะไรก็ตะเบ็งเสียง”“ตายจริง ผิดกับน้องชายน้องพู่เลย ยิ้มเก่ง เริ่มพูดเก่งแล้วเนี่ย ถึงพี่จะไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้ แต่เห็นจากไกลๆ ป้าพูดให้ฟังว่าน่ารัก เลี้ยงง่ายมาก”“ไม่อยากเชื่อเลยเนอะ”“ยังไงคะ?”“ก็แม่น่ะ ตอนท้องชอบหงุดหงิดจับผิดไปหมด ชอบวางแผน อารมณ์ขึ้นๆลงๆ แต่น้องชายหนูดันตรงข้ามเลย”“ช่วงนี้คุณชรันไม่ค่อยอยู่บ้านด้วยน่าจะงานยุ่ง คุณป้ามาบอกพี่ว่าคุณแม่น้องพู่บ่นทุกวัน แต่ก็ดีกับน้องพู่นะ”“ใช่ค่ะ แต่หนูว่าเขาน่าจะมีเด็กใหม่”“หึ..คนมักมาก สักวันโรคจะถามหา”“พี่ฟ้า..หนูอยากให้พี่ได้เจอคนดีๆเหมือนกันนะคะ”“ถ้าพี่ยังจน ความรู้น้อย คงไม่คิดมีแฟนหรอกค่ะ ที่ผ่านมานี่ก็สิ้นคิดพอแล้ว”“ไม่เอาน่า”วั
“คุณพ่อพี่ดูแลหนูอย่างดี ยินดีด้วยที่เรียนจบและสุขสันต์วันเกิดนะคะ”เธอพูดโดยที่แง้มประตูอยู่แค่นั้นและไม่สบตาด้วย“อวยพรให้หน่อยสิ”“หนูเขียนคำอวยพรในกระดาษให้แล้ว พี่ได้รับหรือยังคะ?”“ได้แล้ว แต่อยากได้อีก”สายตาเขาที่ทอดมองมาหมายความแบบนั้นจริงๆที่อยากได้ทั้งคำอวยพรและอย่างอื่น“ขอให้พี่ธีสุขภาพดีและคิดหวังสิ่งใดให้สมหวังทุกอย่างนะคะ” “พี่จะสมหวังแบบที่น้องพู่พูด เพราะคิดแล้วว่าต้องการอะไร”ธีทัตดันประตูเข้ามาจนได้ ทำให้พรรณนาราเกิดกลัวขึ้นมา เธอกอดอกตัวสั่นเพราะหวั่นใจถ้าใครมาเห็นเข้าพรรณนาราถอยหลังไปเรื่อยๆเพราะธีทัตเดินมาใกล้ แล้วมอบกอดที่อบอุ่นให้เธอ เขาสูดดมกลิ่นหอมจากเส้นผมของเธออย่างหลงใหล“พี่เรียนจบแล้ว ตอนอยู่อังกฤษคิดอยู่ว่า..หรือจะหางานทำแล้วพาพู่มาอยู่ด้วยกัน พี่อยากสละทุกอย่างที่นี่ พู่ก็โอนหน่วยกิตไปเรียนที่นู่นเอา พี่จะส่งเสียเอง”ถึงฉันจะมีความรู้สึกให้เขา..แต่ฉันจะไม่ยอมให้ทุกคนที่ทำให้ฉันมีแผลใจต้องสมหวังหรอก… “หนูทำแบบนั้นไม่ได้ค่ะ ตอนนี้พ่อก็มีภรรยาใหม่เหมือนกัน หนูเองต้องอยู่เพื่อปกป้องสิทธิ์ของหนูด้วย ไม่มีใครควรชุบมือเปิบเอาของๆคนอื่นมาเป็นของตัวเองทั้งน
วันที่ธีทัตเรียนจบกลับมาจากอังกฤษซึ่งใกล้กับวันเกิดของเขาพอดี แต่เขาโดนกันท่าจากพ่อและแม่ทำให้ไม่สามารถไปที่บ้านซึ่งพรรณนาราอยู่ที่นั่นได้ เขาอยากเจอเธอที่ตอนนี้อายุได้สิบแปดแล้ว แต่ก็ทำได้แค่คิดฝัน สามวันตั้งแต่กลับมาธีทัตได้พักผ่อนอยู่ที่บ้านเพื่อปรับเวลาและปรับสภาพร่างกายโดยอยู่ในสายตาของแม่อยู่ตลอด“วันนี้ครอบครัวแบมกับครอบครัวเรามีนัดทานข้าวเย็นกันที่ Lacal Bangkok นะลูก แต่งตัวดีๆล่ะ”บรรยากาศการดินเนอร์ของสองครอบครัวเป็นไปด้วยดี มีเพียงธีทัตที่พูดน้อย เน้นพูดและแสดงออกตามมารยาท เสียงเคาะประตูทำให้พรรณนาราตกใจทุกครั้ง แต่ก็เดินไปเปิดให้“ไงลูกรัก คุณอาชรันกับภรรยาเก่ามีนัดทานข้าวกับครอบครัวคู่หมั้นคุณธี ถึงเวลาที่ลูกต้องดึงเขาอย่าให้แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น แทนที่จะมานั่งจับเจ่าเป็นทองไม่รู้ร้อนอยู่แบบนี้”“หนูมัวคุยกับเพื่อนเรื่องเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ ไม่ได้สนใจเรื่องคนอื่นหรอก พรุ่งนี้วันศุกร์ก็ต้องไปอยู่บ้านพ่อด้วย คงไม่ได้เจอใครหรอกค่ะ”“ใกล้วันเกิดพี่ธีแล้ว แม่จะลองพูดให้เขาจัดงานวันเกิดที่นี่ดู”“แล้วแต่แม่เถอะค่ะ ขอตัวคุยกับเพื่อนต่อนะคะ”เมื่อจบจากดินเนอร์ ธีทัตไปส่งแม่ที
ไม่นานนักปริมก็คลอดบุตรสาวที่มีน้ำหนักน้อยมากจนต้องเข้าตู้อบโดยมีแม่บ้านคนสนิทคอยดูแลอย่างใกล้ชิด สามีและลูกเลี้ยงสาวได้เดินทางมาเยี่ยม “พ่อคิดชื่อไว้แล้ว ชื่อจริง ปนิตา ชื่อเล่น น้องนิต้า ลูกว่าดีไหมพู่กัน?”พรรณนาราแค่ยิ้มรับตามมารยาทแล้วพยักหน้า“ขึ้นต้นคล้ายกับลูกชายของคุณแม่เลยค่ะ ชื่อ ปภาวิน น้องชายหน้าคล้ายหนูกับคุณแม่มาก”เธอพูดกับพ่อจบก็เดินมาที่ปลายเตียงของปริม “ยินดีด้วยนะ..ที่ได้..ลูกสาว อย่าอดอาหารเพราะห่วงจะหุ่นไม่สวยเกินไป ทำเอาน้องตัวนิดเดียวเอง .. พ่อคะ เดี๋ยวไปส่งหนูที่โรงเรียนสอนขับรถยนต์ได้มั้ย?”“หือ จะหัดขับแล้วเหรอ? อ้อ จริงสินะ อีกปีนึงลูกจะจบ ม.6 แล้ว งั้นพ่อจะซื้อรถให้”“ไม่ต้องซื้อค่ะ วันเกิดที่ผ่านมาหนูได้รถเป็นของขวัญแล้ว Porsche 911 Frozen Berry Metallic สีชมพูตามวันเกิด พ่อให้อย่างอื่นหนูก็ได้นะคะ หนูอยากได้ที่พักใกล้มหาวิทยาลัยค่ะ”“แล้วแม่ว่าไง? อนุญาตเหรอ?”“แม่โอเคอยู่แล้วค่ะ ไม่ต้องห่วง”“งั้นรอลูกเลือกมหาวิทยาลัยก่อนค่อยมาบอกพ่อแล้วกัน”ปริมที่ได้แต่นอนฟังอย่างไม่มีปากมีเสียง เธอผิดหวังที่มีลูกชายให้เขาไม่ได้ พอจะขอใช้วิธีทางการแพทย์ ณัฐวีย์กลับไ
ธีทัตที่อยู่อังกฤษ เขาแชร์ที่พักกับแบมในอพาร์ทเม้นท์เดียวกัน แต่กลับทำเหมือนเป็นแค่รูมเมทกันเท่านั้น ไม่ว่าแบมจะพยายามปรับตัว เอาใจเขา หรือแม้กระทั่งยั่วยวนแค่ไหน ธีทัตกลับเอาแต่อยู่คนเดียวในห้องคิดถึงแค่คนเดียวเท่านั้น..พรรณนารา…อาทิตย์ต่อมาที่พรรณนาราไปนอนบ้านพ่อ ก็เกิดมีเรื่องขึ้นว่าปริมโดนเข็มเย็บผ้าปักที่ขาลึกพอสมควรบนที่นอนในห้อง เสียงกรีดร้องและเลือดที่ไหลเป็นทางจนณัฐวีย์รีบอุ้มขึ้นรถไปโรงพยาบาล ทำเอาคนที่บ้านแตกตื่นยกเว้นเธอ“ทำไมมีเข็มไปปักบนที่นอนได้ นี่มันอันตรายมาก จงใจทำร้ายกันชัดๆ เรียกทุกคนมาคุยที่ห้องรับแขก”เมื่อทุกคนมาถึงรวมทั้งลูกสาวของเขา ณัฐวีย์จึงเริ่มสอบถาม แต่ก็ไม่สามารถจับมือใครดมไม่ว่าใครจงใจทำ แม่บ้านคนสนิทของปริมจึงพูดขึ้นมา“คนที่ทำแบบนี้ต้องไม่ชอบกันเท่านั้นแหละค่ะ ในบ้านก็มีกันแค่นี้ แล้วต้องมาเป็นวันหยุดด้วยนะ ยางแบนอาทิตย์ก่อนก็วันอาทิตย์ เพราะเช้าวันจันทร์มันแบนแล้วค่ะ”ณัฐวีย์ถึงกับคิดและมองหน้าลูกสาวที่หน้าตาเฉยเมย“พ่อคิดว่าเป็นหนูหรือคะ? หนูกำลังคิดเลยว่าคนที่กล้าทำให้ตัวเองดูเป็นเหยื่อจนเลือดตกยางออกได้ขนาดนี้ จิตใจต้องเหี้ยมขนาดไหน น่ากลัวนะคะ