로그인공유
บทที่ 11 ทำงานนอกสถานที่ 3
최신 업데이트:
2025-08-10 21:34:31
최신 챕터
ในวันที่รักหวนคืน บทที่ 15 เริ่มต้นงานใหม่
หลังฝึกงานจบเพียงไม่นานพราวฟ้าก็เริ่มต้นงานใหม่ที่สำนักพิมพ์ชื่อดังแห่งหนึ่ง เธอเข้ามาทำงานในตำแหน่งนักแปล พราวฟ้าแม้จะจบเอกภาษาอังกฤษมาแต่ความสามารถในด้านภาษาต่างประเทศ อื่นๆเธอก็ทำได้ดีทีเดียวเช่นกัน ทำให้ในเวลาเพียงไม่กี่เดือนเธอก็กลายเป็นที่รักและไว้วางใจของหัวหน้าและเพื่อนร่วมงานแม้ว่าหน้าที่การงานของเธอจะกำลังไปได้สวย แต่ทุกวันหลังเลิกงานเมื่อกลับมาอยู่บ้านกับตัวเองความทรงจำเก่าๆที่เคยมีเขาคนนั้นอยู่เคียงข้างก็เข้ามารบกวนหัวใจของเธอตลอดเวลา ยิ่งอยากลืมยิ่งคิดถึงยิ่งโหยหา แต่ก็ทำได้เพียงตามดูข่าวเขาเงียบๆและเก็บความคิดถึงนี้ไว้ให้ลึกสุดใจภวินทร์เองตั้งแต่พราวฟ้าจากไปความรู้สึกของเขาในตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับเธอเลยแม้แต่น้อย ได้แต่ระบายความคิดถึงโดยการไปนอนดมกลิ่นหอมจากกายเธอที่ติดอยู่บนที่นอนในห้องที่เธอเคยนอน คืนแล้วคืนเล่าจนกลิ่นหอมเริ่มจางหายแต่ความรู้สึกนั้นกลับสวนทาง ความคิดถึงนับวันยิ่งทำงานมากขึ้น ไม่ใช่ว่าการได้พบเจอเธออีกครั้งจะเป็นเรื่องยากแต่เขาไม่อยากทำให้เธออึดอัดใจจึงทำได้เพียงเฝ้ามองเธออยู่ห่างๆเมื่อเริ่มทำงานได้สักพักพราวฟ้าเริ่มรู้สึกเหนื่อยกับการเดินทางเพราะที่
ในวันที่รักหวนคืน บทที่ 14 อย่าเจอกันอีกเลย
เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อพราวฟ้าอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วและเดินลงมาข้างล่างเตรียมออกไปทำงาน หางตาเธอเห็นภวินทร์กำลังทำอาหารอยู่ในครัวพร้อมกับท่าทางงกๆเงิ่นๆจึงเดินเข้าไปดู“คุณวินทำอะไรคะ”“ผมกำลังทำอาหารเช้าให้คุณอยู่แต่ว่า”ภวินทร์มองไปที่ไข่ดาวและขนมปังปิ้งที่มีสีน้ำตาลเข้มวางอยู่บนโต๊ะ“คุณแน่ใจนะคะว่าจะให้ฟ้าทาน”“เอ่อ ผมทำครั้งแรก”“ทำกับข้าวไม่เป็น แล้วซื้ออาหารมาไว้ในตู้เย็นทำไมเยอะแยะคะ”“ปกติวันหยุดจะมีแม่บ้านมาทำให้ก็เลยซื้อของมาเผื่อไว้”“มาค่ะเดี๋ยวฟ้าทำให้”พราวฟ้าบอกให้ภวินทร์ไปนั่งรอส่วนเธอก็ลงมือทำอาหารเช้าง่ายๆสำหรับสองคน ภวินทร์นั่งมองหญิงสาวทำอาหารก็นึกตลกตัวเองที่อยากง้อเธอจนต้องลงมือเข้าครัวเพื่อทำอาหารเช้าให้เธอ เขาคิดในใจว่าคุณจะรู้หรือเปล่าว่าคุณคือผู้หญิงคนแรกที่ผมทำอะไรแบบนี้ให้ เขานั่งมองเธอไปอมยิ้มไปแอบคิดไปว่าถ้าตื่นมาทุกเช้าแล้วเจอเธออยู่ตรงนี้จะมีความสุขแค่ไหน ก่อนจะรีบขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกไปทำงานพร้อมกันเพราะกลัวเธอจะแอบหนีไปก่อน“เรื่องเมื่อคืนขอโทษนะ”ภวินทร์บอกพราวฟ้าขณะขับรถไปทำงาน ทำให้พราวฟ้านิ่งอยู่พักหนึ่งที่ได้ยินเขาขอโทษตัวเอง“ฟ้าลืมไป
ในวันที่รักหวนคืน บทที่ 13 กลับสู่โลกของความเป็นจริง 2
"คุณวินอย่าทำให้ฟ้าลำบากใจเลยนะคะ คนอื่นมาเห็นเขาจะมองฟ้าไม่ดีได้นะคะ ฟ้าขอร้อง"ภวินทร์ไม่ตอบแต่เดินไปล็อกประตูและเดินกลับมาดึงแขนพราวฟ้าลงไปนั่งทานข้าวด้วยกัน"กินข้าว ตั้งแต่เย็นยังไม่ได้กินอะไรเลยไม่ใช่หรอ""คุณวิน""หรือจะให้ป้อน""ฟ้าทานเองได้ค่ะ"พราวฟ้าเมื่อเห็นว่าขัดเขาไม่ได้จึงยอมนั่งลงทานข้าวเงียบๆ"หึ ก็แค่นั้น"ภวินทร์ยิ้มอย่างผู้ชนะก่อนจะตักอาหารเข้าปากตัวเอง"ฟ้าอิ่มแล้วขอตัวก่อนนะคะ""ผมยังไม่ได้ดื่มเลยจะกลับได้ยังไง""คุณวิน ฟ้าต้องไปทำงานนะคะ""นี่ก็ทำงานไง ชงเหล้าให้ผม นั่งลง"ภวินทร์นึกน้อยใจที่เธอเอาแต่ผลักไสเขา“…”พราวฟ้าไม่ตอบแต่จำใจต้องนั่งลงตามคำสั่งของเจ้านายพร้อมกับชงเหล้ายื่นให้เขา“ฟ้าชงไม่เก่งนะคะ ถ้าไม่ถูกปากฟ้าจะไปเรียกคนอื่นให้”“อะไรที่เป็นคุณผมชอบทั้งนั้น”ภวินทร์หลุดปากพูดความในใจออกมาทำเอาพราวฟ้านั่งนิ่งอึ้งกับคำพูดเขา ก่อนจะพยายามสลัดคำพูดเมื่อครู่ทิ้งไปนั่งชงเหล้าให้เขาเงียบๆภวินทร์เมื่อเห็นหญิงสาวเงียบ เฉยชา ไม่ยอมพูดคุยกับตัวเองก็เอาแต่นั่งกระดกเหล้าเข้าปากจนเมาแทบไม่ได้สติ“คุณวินเมามากแล้วนะคะพอได้แล้วค่ะ”พราวฟ้าห้ามเขาเมื่อเห็นว่าเขาเมามากแล้ว
ในวันที่รักหวนคืน บทที่ 12 กลับสู่โลกของความเป็นจริง
เสียงไก่ขันและเสียงนกร้องในตอนเช้ามืดทำให้พราวฟ้ารู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอตกใจมากเมื่อเห็นว่าตัวเองนอนอยู่บนอกแกร่งของใครบางคน พราวฟ้าค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นภวินทร์กำลังนอนหลับอยู่"คุณวิน"พราวฟ้าอุทานด้วยความตกใจ"อื้อ เสียงดังแต่เช้าเลยขอนอนต่ออีกหน่อยนะ" ภวินทร์ไม่ยอมตื่นแถมยังกระชับอ้อมแขนกอดพราวฟ้าไว้แน่น"คุณวินปล่อยได้แล้วค่ะ นี่ฟ้าเองนะคะ"ภวินทร์ลืมตาตื่นตามเสียงเรียกของหญิงสาว เขานอนมองพราวฟ้าที่อยู่ในอ้อมกอดของตัวเองนิ่งก่อนจะได้สติรีบผละออกจากเธอ"เอ่อ ผมขอโทษผมไม่ได้จะล่วงเกินคุณนะ เมื่อคืนคุณกอดแขนผมไว้แน่นไม่ยอมปล่อยเลย ผมก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลยแล้วก็เผลอหลับไป"ภวินทร์รีบอธิบายให้หญิงสาวฟังเพราะกลัวเธอเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นคนฉวยโอกาส"ฟ้า เอ่อฟ้าก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ ฟ้าขอตัวออกไปข้างนอกก่อนนะคะ"พราวฟ้ารีบลุกเดินออกจากห้องไปทันที"หึ ท่าเขินยังน่ารักเลยยัยฟ้าเอ๊ย"ภวินทร์นอนยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะเดินตามพราวฟ้าออกไปข้างนอกภวินทร์ออกมานั่งเล่นกับลุงศักดิ์พลางสายตาก็ลอบมองพราวฟ้าที่นั่งพับดอกบัวและจัดเตรียมของสำหรับใส่บาตรเช้านี้อยู่เป็นระยะ"นี่พ่อหนุ่มแฟนเองคนนี้น่ะรั
ในวันที่รักหวนคืน บทที่ 11 ทำงานนอกสถานที่ 3
“ตายละฝนฟ้าอะไรเนี่ยคิดจะตกก็ตก”ป้าดาบ่น“รอให้ฝนหยุดก่อนค่อยกลับแล้วกัน อาจจะค่ำหน่อยนะคุณมีธุระมั้ยตอนเย็น”ภวินทร์ถามพราวฟ้าหลังเหลือบดูนาฬิกาที่ข้อมือบอกเวลาสี่โมงเย็นแล้ว“ไม่มีค่ะ ก็คุณลางานให้ฟ้าแล้วนี่คะ”หญิงสาวเตือนความจำให้ภวินทร์เพราะเขาลางานให้เธอจนถึงวันอาทิตย์เพราะอยากให้เธอได้พักผ่อนบ้าง“จริงด้วยผมลืม”“แก่แล้วก็ขี้ลืมแบบนี้แหละค่ะ”“คุณว่าอะไรนะ”“เปล่าค่ะ”“นี่คุณว่าผมแก่ยังมาบอกว่าเปล่าอีกหรอ”“ได้ยินแล้วจะถามย้ำทำไมคะ”“พราวฟ้า!!”ภวินทร์อยากจะจับคนตัวเล็กมาขย้ำที่เธอยั่วโมโหเขา แต่เกรงใจคุณลุงคุณป้าจึงทำได้เพียงมองเธออย่างคาดโทษเวลาผ่านไปจนถึงหกโมงเย็นฝนฟ้าก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลยป้าดาจึงชวนทั้งสองคนค้างคืนที่บ้านตน“ป้าว่าคืนนี้ก็นอนซะที่นี่แหละนะ ฝนฟ้าท่าจะไม่หยุดง่ายเดี๋ยวป้าไปหาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยนจะได้ไปอาบน้ำอาบท่ามากินข้าวเย็นกัน”“เออ ลุงว่าก็ดีเหมือนกันนะขับรถกลับกลางค่ำกลางคืนมันอันตราย ไปเลยแม่มึงไปหาเสื้อผ้ามาให้เด็กๆ”ลุงศักดิ์กับป้าดาตกลงกันสองคนเสร็จสรรพโดยที่ภวินทร์กับพราวฟ้าไม่ได้อ้าปากพูดสักคำ“คุณโอเคมั้ย ถ้าไม่โอเคฝนหยุดเรากลับกันก็ได้นะ ผมขับรถ
ในวันที่รักหวนคืน บทที่ 10 ทำงานนอกสถานที่ 2
หลังจากทานข้าวเที่ยงเสร็จป้าดากับพราวฟ้าจึงเข้าครัวเพื่อเรียนทำอาหาร“อยากทำอะไรเป็นพิเศษมั้ยจ๊ะลูก”ป้าดาถามพราวฟ้า“ฟ้าเห็นมีดอกบัวอยู่ในคลองหลังบ้านเต็มเลยค่ะเราเอามาทำเมี่ยงคำกลีบบัวได้มั้ยคะ”“ได้สิลูกแต่ใช้เวลาทำนานหน่อยนะหนูไหวมั้ย”“ไหวค่ะ ฟ้าอยากลองทำมานานแล้วค่ะวันนี้มีโอกาสแล้วจะตั้งเรียนให้เต็มที่เลยค่ะ”“อืม ดีๆๆ ป้าชอบคนใฝ่รู้ มาเริ่มกันเลย แต่ก่อนอื่นต้องไปเก็บดอกบัวมาก่อน เดี๋ยวป้าให้ลุงไปเก็บให้”“ผมไปเก็บให้เองครับ”ภวินทร์ที่พึ่งเดินเข้าครัวมาบอกทั้งสองคน“ขอฟ้าไปด้วยนะคะ”“งั้นก็ไปทั้งสองคนนั่นล่ะ ให้ลุงไปเป็นเพื่อนด้วย ส่วนป้าจะเตรียมของรออยู่ที่นี่”เมื่อทั้งสามมาถึงคลองหลังบ้านภวินทร์ก็อาสาเป็นคนพายเรือเองเพราะอยากลอง ภวินทร์ลงไปนั่งบนเรือเป็นคนแรกตามด้วยพราวฟ้า ระหว่างยื่นขาลงไปบนเรือเธอเกิดเสียหลักล้มลงไปนั่งทับบนตักของภวินทร์พอดี สองมือโอบรอบคอเขาโดยอัตโนมัติเพราะกลัวตก ส่วนภวินทร์ก็โอบเอวสาวน้อยไว้แน่นทั้งคู่มองหน้ากันใจเต้นแรง หน้าแดงหูแดงไปหมดก่อนที่พราวฟ้าจะตั้งสติได้รีบพยุงตัวลุกจากตักเขา“ฟ้าขอโทษค่ะ”พราวฟ้าขอโทษเขาพร้อมกับพยายามลุกออกจากตักเขาอย่างทุลักท
다른 추천
