ตอนที่ 11 เพื่อน 1

ไฟรักสัมพันธ์ลวง

ตอนที่ 11 เพื่อน 1

“คิดจะทำอะไร อย่ามายุ่งกับน้องชายฉันทำไมโดนพี่คนเดียวยังไม่พอหรือไง ยังจะเอาน้องอีกคนเหรอ?”

ปราณที่เดินมาอยู่ด้านหลังของกนกเอ่ยออกมาทำเอาหญิงสาวตกใจและหันมามอง ก่อนจะหมุนตัวมาเผชิญหน้ากับปราณโดยสายตาที่มองมาที่ชายหนุ่มนั้นว่างเปล่าไม่มีความรู้สึกอะไรเลย

“ทำไมคะ?

กลัวเหรอที่จะต้องมีอะไรกันกับผู้หญิงคนเดียวกันกับน้องตัวเอง ถ้ามันเป็นสิ่งที่นายกลัวได้ฉันจะทำ”

ปราณจับข้อมือกนกขึ้นมาแล้วบีบไว้แน่นก่อนที่เขาจะคำรามรอดไรฟันออกมา

"อย่ามายุ่งกับน้องของฉันปริญไม่คู่ควรกับคนอย่างเธอจำไว้"

พูดจบก็ผลักกนกหญิงสาวเซเล็กน้อยทำให้มือข้างหนึ่งไปกระทบกับหมอแกงเธอรีบสะบัดมือกลับคืนมาแล้วมองปราณ

“ทำไมแค่นี้มันไม่ร้อนหรอก”

ปราณพูดออกมาเพราะไม่เห็นว่าเตาแก๊สนั้นยังไม่ได้ปิด กนกไม่สนใจรีบปิดแก๊สแล้วเดินไปล้างมือเพื่อให้มือของเธอนั้นคลายร้อน

“มันก็แค่โดนนิดเดียวเองป่าวต่อให้ไม่ได้ปิดแก็สก็ตามอย่าสำออยให้มันมากนัก”

พูดจบก็หมุนตัวเพื่อที่จะเดินออกไปแต่ช้ากว่ากนกที่เดินมาหยิบบัวลอยที่เธอเพิ่งจะตักใส่ถ้วยไว้แล้วเรียกปราณเอาไว้ “เดี๋ยวก่อนค่ะอย่าเพิ่งไป”

กนกเอ่ยออกมาและทำให้ปราณหยุดชะงักแล้วหันกลับมาหาเธออีกครั้งหนึ่ง

“เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ แค่นี้มันไม่ร้อนหรอกใช่ไหม? อะงั้นลองดู”

ว่าแล้วเธอก็สาดบัวลอยร้อนๆ ถ้วยนั้นไปที่กลางอกของชายหนุ่มทันที

“โอ๊ย ทำบ้าอะไรของเธอมันร้อนนะ”

“ไหนเมื่อกี้บอกว่าไม่ร้อนยังไงล่ะ แล้วทำไมตอนนี้บอกว่าร้อนนายนี่มันตอแหลเหมือนกันนะเนี่ย ไม่น่าเชื่อ”

กนกพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาก่อนเดินไปหยิบที่ตักขยะและผ้ามาเพื่อที่จะเช็ดพื้น

“อย่าเพิ่งไปเช็ดตรงนั้นอะไรก็ช่างมันเอาไว้ก่อนไม่เห็นเหรอว่ามันร้อนรีบหาผ้ากับน้ำมาล้างให้ฉันก่อนเร็ว”

ปราณหันมาเอ็ดกนกด้วยความโมโหเพราะเขาเองเพิ่งจะรู้ว่ามันร้อนมากๆ กนกเดินไปที่ก๊อกน้ำแล้วเปิดน้ำใส่กะละมังเล็กๆ พร้อมกับเอาผ้าเช็ดมือแช่ลงไปน้ำกะละมังใบนั้น ปราณที่มัวแต่ปลดกระดุมเสื้อเพราะคิดว่าหญิงสาวคงหาผ้ามาเช็ดให้นั้นรีบไปนั่งตรงเก้าอี้ แต่พอเห็นสิ่งที่กนกกำลังทำอยู่นั้นก็โมโห

“นี่เธอ !บอกว่าให้หาผ้ามาเช็ดมาล้างที่ตัวฉันก่อนไม่เห็นเหรอว่ามันแดงไปหมดแล้ว”

เขาตะคอกเสียงดังทำเอาคนที่อยู่ในบ้านตกใจเสียงที่ดังมาจากในครัว

กนกหันมามองปราณแล้วสาดน้ำในกะละมังทั้งน้ำทั้งผ้าเช็ดมือไปกองที่ตักของปราณ ซ่าส์ !! เสียงน้ำที่สาดไปกระทบกับแผ่นอกกว้าง

“ยัยบ้าทำบ้าอะไรของเธอ”

ปราณตวาดอีกครั้ง

“ล้างไงคะ อะไรที่มันสกปรกก็ต้องเช็ดล้างทำความสะอาดมันจะได้ใหม่ ฉันแค่เห็นว่าร่างกายและจิตใจของคุณนั้นมันทั้งสกปรก ต่ำตม ฉันก็เลยเช็ดล้างทำความสะอาดให้และหวังว่ามันคงจะสะอาดขึ้นมาบ้างแม้ว่ามันจะไม่มากก็ตาม”

“นี่เธอ !!” ปราณชี้หน้าและลุกขึ้นมาพร้อมกับจับข้อมือของกนกเอาไว้ก่อนจะดึง และกระชากเธอออกไปจากครัวเป็นจังหวะที่ แม่ ปริญ และป้าแดง เดินมาพอดี

“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับเสียงดังลั่นบ้านแล้วนี่ทำอะไรกันทำไมสภาพถึงเป็นแบบนี้ไปได้”

ปริญถามพร้อมกับชี้ไปที่เสื้อผ้าของปราณผู้เป็นพี่และกนก

“คุณปราณทำบัวลอยหกเลอะตัวเองคะ กนกเลยล้างให้เพราะกลัวจะปวดแสบปวดร้อน”

“แล้วมือเธอล่ะเป็นอะไร”

ปริญยังคงถามด้วยความเป็นห่วง

“นายควรจะห่วงพี่นะปริญ ไม่ใช่ห่วงคนอื่น”

ปราณปรามน้องชายของเขา

“มันจะเป็นไรพี่ผมก็ห่วงทุกคนแหละยังไงผมกับกนกก็เป็นเพื่อนกันห่วงกันมันผิดตรงไหน?”

“ไม่ได้แม้แต่เพื่อนก็ห้ามเป็น”

“ไม่เป็นไรค่ะปริญไม่เป็นเพื่อนก็ได้ค่ะเราค่อยสร้างความสัมพันธ์ในรูปแบบอื่นก็ได้ค่ะ”

กนกตอบแล้วยิ้มให้ปราณ และนั่นยิ่งทำให้ปราณกระชากกนกเดินตามแรงของตัวเอง

“พี่จะพากนกไปไหน” ปริญร้องถามออกมาอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงกนกเพราะเขาไม่เคยเห็นพี่โมโหแบบนี้สักครั้ง

“หยุดอยู่ตรงนั้นห้ามใครตามมาเด็ดขาด” ปราณหันมาเอ็ดทุกคนที่กำลังทำท่าว่าจะตามเขาไป กว่าจะมาถึงห้องนอนของเขาก็ใช้แรงฉุดกระชากลากถูกันมา เมื่อมาถึงในห้องปราณพากนกมาที่ห้องน้ำแล้วเปิดน้ำราดไปทั้งตัวของหญิงสาวกนกรีบยกมือมาลูบน้ำที่ไหลผ่านใบหน้าเพราะเธอหายใจไม่ทัน “นายจะทำอะไร?”

“ทำอะไรก็ให้เธออาบน้ำทำความสะอาดให้ไงร่างกายจะได้สะอาด”