พลาด ผิด พลั้ง

เสียงเคาะประตูดังขึ้น แล้วเปิดผัวะเข้ามาอย่างรวดเร็ว ทำให้สองร่างที่อิงแอบกันอยู่บนเตียงกว้าง ในห้องสูทหรู ถึงกับสะดุ้ง ฝ่ายหญิงหันขวับมาทันที พร้อมกับหน้าซีดเผือด ริมฝีปากบางสั่นระริก เธออุทานออกมาเสียงสั่น

“พี่ปรัชญ์”

“เลวจริงๆ ณัฐณิชา เธอทำแบบนี้กับน้องษาได้ยังไง”

วรปรัชญ์เอ่ยเสียงห้าวห้วน สตรีร่างบางที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา กำลังหน้าซีดเหมือนจะเป็นลม นัยน์ตากลมโตมองภาพบนเตียงอย่างตกใจ วรปรัชญ์หันมามองหน้าอุษณิษาพร้อมกับดึงมือเธอให้พ้นไปเสียจากภาพบาดตาตรงหน้า

“ไปกันเถอะน้องษา เราอย่าอยู่ดูหญิงร้ายชายเลวคู่นี้อีกเลย”

“พี่ปรัชญ์ ฟังณัฐก่อน พี่ปรัชญ์”

เสียงใสตะโกนตามหลังหากแต่มีเสียงปิดประตูดังปัง! แทนคำตอบ กวิสราถอนใจเฮือก แล้วหันมองชายหนุ่มข้างๆ ที่นอนหลับอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว เธอพูดเสียงแผ่ว

“ขอโทษนะคะพี่ป้อง”

กวิสราลุกขึ้นจากเตียงนุ่ม ที่เธอจัดฉากไว้สำหรับมหกรรมการตบตาครั้งใหญ่ ซึ่งมันก็ได้ผลมาก เธอพันผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว เพื่อความสมจริงกับบทบาทชู้รัก ดีเหมือนกันที่วรปรัชญ์ดึงภรรยาของป้องนทีไปแบบนั้น ถ้าไม่อย่างนั้นก็คงจะเห็นว่าฝ่ายชายกำลังหลับแบบไม่รู้สติเลยสักนิด ความคงจะแตกว่าที่จริงแล้วอะไรเป็นอะไร

เธอคว้าเสื้อผ้าที่ทำให้กองเกลื่อนอยู่ตรงพื้นพรมด้านล่าง ที่เป็นของตัวเอง รวบรวมแล้วเดินเข้าห้องน้ำ ใช้เวลาเพียงไม่นาน กวิสราก็เดินออกไปจากห้องสูทหรูของโรงแรมนั้นอย่างรวดเร็ว

ณัฐณิชา ฐานนันท์ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย และเหมือนไม่เคยมีตัวตนมาก่อน!

……………………………………………………………………………………………………………………

ป้องนทีมีความรู้สึกเหมือนกับโดนฟ้าผ่าเข้าตรงกลางหน้าเขา เมื่อได้รับโทรศัพท์จากอุษณิษา เธอร้องไห้จนแทบจะฟังไม่ออกว่าพูดอะไร หากแต่ใจความนั้นมันทำให้เขารู้สึกช็อก

‘พี่ป้องทำแบบนี้กับษาได้ยังไง พี่ป้องนอนกับน้องสาวของพี่ปรัชญ์ ษาเกลียดพี่ป้อง ษาจะหย่า!’

นี่มันอะไรกัน...ชายหนุ่มถามกับตัวเองอย่างสับสน และจับต้นชนปลายแทบไม่ถูก เขาตื่นมาในห้องสูทของโรงแรม ในสภาพเหลือแต่กางเกงในเพียงตัวเดียว นั่นก็นับว่าเป็นอะไรที่แปลกประหลาดมากพออยู่แล้ว จดหมายลายมือของณัฐณิชา ที่บอกว่ารักเขามากเกินจะห้ามใจไหว จึงทำสิ่งผิดสิ่งนี้ขึ้นมา และบอกว่าเขาและเธอมีสัมพันธ์ล้ำลึกด้วยกันแล้ว และได้เก็บหลักฐานนั้นไว้ด้วย มันก็ยิ่งทำให้เขาทั้งงงและสับสน ว่าตกลงแล้วมันคืออะไรกันแน่ แต่จากร่างกายที่บ่งบอก มันบอกว่าเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรแบบนั้นตามที่ณัฐณิชากล่าวอ้าง เขาเพียงแค่รู้สึกปวดหัวตุ๊บๆ เพียงเท่านั้น และเบลอจากอาการของฤทธิ์ยาที่กดประสาทไว้ โทรศัพท์ของอุษณิษาที่โทรมาร้องไห้เกรี้ยวกราด มันยิ่งทำให้ป้องนทีต้องถามตัวเองเป็นรอบที่ร้อยแล้วว่า มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเขากันแน่

“ป้อง ทะเลาะกับยายษาเหรอลูก”

มารดาถือวิสาสะเปิดประตูห้องนอนของเขาเข้ามา รี่ตรงเข้ามาหาชายหนุ่มเอ่ยอย่างร้อนใจ ลูกสะใภ้ของนางเดินน้ำตานองมาจากด้านนอก โดยมีวรปรัชญ์ตามมาส่ง และวิ่งขึ้นมาบนชั้นสอง สักพักก็จากไปพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบโต

“เอ่อ...ครับ”

ป้องนทีกุมขมับ ขณะที่มารดายกมือทาบอก หัวใจนางกำลังเต้นแรง จิตรมณีมีอาการของโรคหัวใจ เมื่อยามที่เลือดสูบฉีดมากเกินไปเพราะตื่นเต้น ดีใจ หรือเสียใจ ก็จะเจ็บหน้าอกมาก เหมือนอย่างตอนนี้ นางพยายามสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อระงับอาการนั้นเสีย

“ป้อง ไปทำอะไรน้อง ไปขอโทษน้องเสียนะลูก อย่าทะเลาะกันแบบนี้เลย”

“ครับคุณแม่ พรุ่งนี้ผมจะไปง้อน้องษาที่บ้านครับ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”

เขาโอบรอบเอวมารดา แล้วซุกหน้าลงกับอกท่านอย่างจะขอกำลังใจ จิตรมณี ลูบเรือนผมตัดสั้นดกดำของบุตรชายเบาๆ พลางเอ่ยเสียงอ่อนโยน สอนให้เข้าใจถึงเรื่องของการครองคู่

“เราเป็นสามีภรรยากันแล้ว ในเมื่อป้องเลือกแล้วว่าจะอยู่กับผู้หญิงคนนี้ไปตลอดชีวิต หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยกันนะลูก เข้าใจกันและกันให้มากๆ มีอะไรก็พูดกัน อย่าเก็บความไม่เข้าใจไว้ อย่าหนีปัญหา”

“ครับ”

ป้องนทีตอบรับเสียงแผ่ว เขาทำผิดอะไรน่ะเหรอ เขายังไม่รู้ตัวเองเลย และคนที่ไม่ยอมคุยและหนีปัญหา คืออุษณิษาไม่ใช่เขา

“ไปง้อน้องนะลูก อย่าให้ผิดใจกันนาน มันจะกลายเป็นถ่างให้ปัญหานั้นกว้างมากขึ้น และจะกลายเป็นช่องว่าง ในที่สุดอาจจะกลายเป็นความไม่เข้าใจ และทำให้จุดจบของชีวิตคู่มาถึง นั่นเป็นสิ่งที่แม่ไม่อยากเห็นมันเกิดขึ้นกับลูกชายของแม่เลย”

“ครับแม่”

ป้องนทีกัดริมฝีปาก เขาต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ และคนที่จะตอบคำถามเขาได้ทุกข้อ นั่นก็คือต้นเหตุของเรื่องอย่างณัฐณิชา!

……………………………………………………………………………………………………………………..

“นายไม่รู้ตัวจริงๆ น่ะเหรอป้อง”

เสียงห้าวห้วนตวัดพูดกับคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ พร้อมกับเมินหน้าหนีเขา ราวกับว่าป้องนทีได้ทำสิ่งที่ผิดมหันต์ มันทำให้เขาทรุดลงนั่งตรงหน้าวรปรัชญ์และเอ่ยถามอย่างร้อนรน

“ผมไม่รู้จริงๆ ครับพี่ปรัชญ์ น้องณัฐทิ้งจดหมายไว้ และผมก็ไม่เข้าใจ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผม...”

“นายพูดแบบนี้ไม่ได้!”

ป้องนทีถูกกระชากลอยขึ้นมาจากเก้าอี้บุนวมที่นั่งอยู่ทันที ด้วยฝีมือของวรปรัชญ์ที่ขยุ้มคอเสื้อของเขาดึงขึ้นมาเผชิญหน้า นัยน์ตาคมกริบที่มองเขานั้นเปล่งประกายดุดัน จนชายหนุ่มหนาวเยือกไปทั้งตัว

“ณัฐส่งคลิปมาให้พี่ดู นายจะกล้าปฏิเสธอีกเหรอ นายกำลังทำให้เราพัง รู้ตัวไหม เพราะเรื่องส่วนตัวของนายแท้ๆ”

“เดี๋ยวก่อนนะครับ คลิปอะไร ผมงงไปหมดแล้ว”

วรปรัชญ์ปล่อยชายหนุ่มอย่างกะทันหัน จนเขาหงายหลังกลับลงไปใหม่ที่เก้าอี้ ก่อนจะสะบัดหน้าหนีเหมือนกับว่าป้องนทีเป็นสิ่งที่ไม่น่ามองที่สุด พลางเอ่ยเสียงสะบัดด้วยแรงอารมณ์

“งง คนงงจะทำอะไรแบบนั้นได้ด้วยเหรอ มันน่าทุเรศเสียงยิ่งกว่าดูหนังโป๊เกรดถูกๆ นายกับ...น้องสาวของพี่ พระช่วย! ป้อง พวกนายทำได้ยังไงกัน นายไม่คิดถึงใจของน้องษาบ้างเหรอ?”

“อะไรนะครับ”

ป้องนทีหน้าซีด หัวใจเขาตกวูบไปกองอยู่ตรงตาตุ่ม คลิป? หนังโป๊เกรดถูก? นี่เหมือนคำอธิบายได้ทุกอย่างว่า สิ่งที่วรปรัชญ์ได้รับจากณัฐณิชานั่นคืออะไร และทำไมชายหนุ่มรุ่นพี่ถึงโกรธป้องนทีนัก

“ยายณัฐสารภาพว่ารักนายมาก และวันนั้นก็เป็นไปด้วยความเต็มใจ ตอนนี้ยายณัฐกลับไปลอนดอนแล้ว และกำลังรอให้นายกลับไปตามที่นั่น จะได้ขอแต่งงานกันอย่างถูกต้อง”

“อะไรนะครับ!” คำพูดนั้นราวกับสายฟ้าฟาดเข้าเต็มหน้าของ ป้องนที

“ผมแต่งงานกับใครไม่ได้ ผมแต่งงานแล้วกับน้องษา ผมสาบานก็ได้นะครับพี่ปรัชญ์ ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย ผมแค่ไปทานข้าวกับน้องณัฐแล้วก็...ใช่ ต้องเป็นตอนที่ผมง่วงมากๆ แน่ๆ ผมจำได้แล้ว หรือว่าน้องณัฐจะวางยาผม”

“พระช่วย!”

วรปรัชญ์กุมขมับ และป้องนทีเองก็ถึงกับเอนหลังลงกับผนักพิงอย่างหมดแรง ชายหนุ่มครวญออกมาอย่างปวดร้าว กับสิ่งที่ถูกสตรีที่รักเหมือนน้องสาวทำกับเขาแบบนี้ เธอไม่น่าทำแบบนี้กับเขาเลยสักนิด

“ผมไม่คิดเลย ว่าน้องณัฐจะกล้าทำ ไม่คิดเลยจริงๆ “

“มันมีอะไรมากกว่านั้น” วรปรัชญ์หัวเราะหึๆ พลางส่ายหน้าช้าๆ ก่อนจะเอ่ยเสียงเครือ

“พร้อมกับคลิปที่ส่งมา ยายณัฐขู่ว่าถ้านายไม่ไปหาที่ลอนดอน จะปล่อยภาพผิดศีลธรรมนี้ให้กับมิสเตอร์แลงค์และพี่ก็แน่ใจว่ามันจะต้องกระทบกับงานของเราอย่างจัง เพราะนายคงไม่มีทางไปหายายณัฐที่นั่นแน่ๆ”

“อะไรนะครับ แล้วมันจะเกี่ยวกับงานของเราได้ยังไงกัน มิสเตอร์แลงค์มาเกี่ยวอะไรด้วย เพราะนี่มันเรื่องส่วนตัว ไม่ใช่เรื่องงาน”

“แต่สำหรับมิสเตอร์แลงค์ เขาเกลียดคนที่ทำผิดศีลธรรมแบบนี้มากๆ แถมนักธุรกิจหนุ่มใหญ่ชาวสวิสคนนี้ก็เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่สุด”

วรปรัชญ์กัดริมฝีปาก ก่อนจะคีย์ข้อมูลลงกับคอมพิวเตอร์ของเขาที่เปิดไว้สักครู่ ก็ถอนใจ พลางหันหน้าจอคอมพิวเตอร์แลปท๊อปให้กับป้องนทีได้อ่าน

“นายลองอ่านดูข่าวนี้สิ”

ป้องนทีกวาดตาอ่านตามจอคอมพิวเตอร์สักพัก ใบหน้าของเขาก็ซีดเผือดลงเรื่อยๆ จนแทบเหมือนว่ามันจะไร้สีเลือด หัวใจเขาแทบจะหยุดเต้น!

นักธุรกิจใหญ่ ลูคัส แลงค์ ผู้ต่อต้านการผิดศีลของชาวแคทอลิค ยิ่งโดยเฉพาะด้านการนอกใจของสามีหรือภรรยา ที่สาบานกันต่อหน้าพระเจ้าว่าจะมีเพียงกันและกัน ซื่อสัตย์และจงรักภักดีในหญิงและชายเดียว ด้วยการช็อกวงการธุรกิจ เขาบอกเลิกโครงการที่จะทำสัญญาร่วมกับบริษัทยักษ์ใหญ่ เพียงเพราะผู้บริหารมีภรรยาน้อย นั่นยังสร้างความตกตะลึงได้ไม่พอ เท่ากับคำประกาศจากปากของลูคัส แลงค์ ทันทีที่ฉีกสัญญาทิ้งอย่างไม่ไยดีว่า

‘ผมเกลียดการนอกใจ ภรรยาแพศยาของผม ทำให้ผมต้องอยู่ในความเลวร้ายราวตกนรกเป็นเวลาหลายปี การต้องทำงานกับคนที่ไม่ซื่อสัตย์ได้แม้กระทั่งภรรยา ที่ได้สาบานต่อหน้าพระเจ้าแล้วว่าจะซื่อสัตย็ต่อเธอ มันทำให้ผมระแวงจนแทบนอนไม่หลับ แล้วผมล่ะ ที่ไม่ได้รับคำสาบาน และคำสัตย์ใดๆ จะเชื่อถือชายผู้นอกใจหรือหญิงผู้เลวทรามแบบนี้ได้อย่างไร เงินของผม ผมจะลงทุนกับคนที่ซื่อสัตย์และเป็นคนดีเท่านั้น ผมจึงจะแน่ใจว่า มันคุ้มค่ากับเงินและความรู้สึกที่ต้องไปผูกพันร่วมด้วย’

แม้ว่าจะดูพิลึก แต่ชายคนนี้ก็ร่ำรวยและประสบความสำเร็จอย่างมากในวงการธุรกิจของสวิสเซอร์แลนด์ จงระวังถ้าคุณจะร่วมงานกับลูคัส แลงค์ อย่านอกใจภรรยาหรือสามี แล้วคุณจะประสบความสำเร็จเมื่อลงทุนกับชายอัจฉริยะที่คิดพิลึกพิลั่นคนนี้...

“พระช่วย!”

ป้องนทีอุทานแบบเดียวกับวรปรัชญ์ไม่มีผิด เมื่ออ่านข้อความทั้งหมดจบลง มันเป็นข้อความข่าวจากหนังสือพิมพ์ธุรกิจของสวิสเซอร์แลนด์ ที่ลงข่าวเกี่ยวกับนักธุรกิจชาวสวิสจอมเคร่งครัดศีลธรรมนามลูคัส แลงค์ ขณะที่วรปรัชญ์ถอนใจ แล้วเคาะนิ้วกับโต๊ะทำงานอย่างไม่เป็นจังหวะเพราะความกลัดกลุ้ม

“พระก็คงจะช่วยพวกเราไม่ได้ ยายณัฐเป็นคนฉลาด เลยจะหาวิธีเล่นงานนายในแบบที่นายต้องยอม โครงการนี้เป็นของนาย โครงการร่วมหุ้นครั้งแรกของสหัสวรรษกรุ๊ปกับต่างชาติ ยายณัฐคิดว่าจะอย่างไรนายก็ต้องตามไปเคลียร์ที่ลอนดอน พี่ไม่อยากจะบอกว่าถ้าตามไปอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง พี่เห็นใจจริงๆ นะนายป้อง พอรู้เรื่องทั้งหมด ยายณัฐนี่แสบจริงๆ คงจะรักนายมากถึงทำอะไรแบบนี้”

“แล้วนี่ผมจะทำยังไงดีครับพี่ปรัชญ์” ป้องนทีกุมขมับ พลางเอ่ยย้ำซ้ำๆ

“ผมจะทำยังไงดี ไหนจะเรื่องของน้องษา ที่โกรธและไม่เข้าใจผม เรื่องของมิสเตอร์แลงค์ ที่อาจจะเลิกสัญญาเพียงเพราะ หึๆ โอ๊ย! ผมอยากจะขำแต่ก็หัวเราะไม่ออก ผมจะทำยังไงดีพี่ปรัชญ์ ผมไม่อยากให้โครงการนี้ต้องหลุดมือไป”

“นั่นน่ะสิ สัญญาต้องเซ็นวันมะรืนนี้ รับรองได้ว่ามิสเตอร์แลงค์ต้องยกเลิกทันที ที่เห็นภาพนายกับน้องณัฐ”

วรปรัชญ์เองก็นิ่วหน้า มีท่าทางครุ่นคิดไม่แพ้กัน และแล้วเสียงโทรศัพท์มือถือของป้องนทีก็ดังขึ้น เมื่อเห็นว่าใครส่งข้อความมาชายหนุ่มก็ถึงกับมือสั่น เมื่อเปิดมันออกดู

คลิปพร้อมส่งถึงมิสเตอร์แลงค์ ถ้าพี่ป้องยังไม่ถึงลอนดอนพรุ่งนี้

ณัฐณิชา

“พี่ปรัชญ์ ดูนี่สิครับผมจบแล้ว หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง”

ป้องนทีส่งโทรศัพท์มือถือให้กับวรปรัชญ์ ที่พอดูข้อความแล้วเขาก็ถึงกับเอนลงกับพนักพิงอย่างหมดแรง ก่อนจะเอ่ยปลอบชายหนุ่มเสียงทุ้ม

“ใจเย็นน่าป้อง พี่พอจะคิดอะไรออกแล้ว”

“อะไรครับ”

ป้องนทีถามอย่างกระตือรือร้น ขณะที่วรปรัชญ์หรี่ตา พลางเอ่ยเสียงแผ่วอย่างไม่แน่ใจนัก

“พี่ไม่แน่ใจว่าวิธีนี้จะดีไหม แต่พี่คิดออกแค่อย่างเดียว มันเป็นทางที่ทำให้นายไม่ต้องไปลอนดอน ไม่ต้องทำตามคำขู่ของยายณัฐ อีกอย่างหนึ่งเรื่องของมิสเตอร์แลงค์ เขาก็จะเซ็นสัญญาร่วมหุ้นกับพวกเราตามเดิม”

“วิธีไหนครับพี่ปรัชญ์”

ป้องนทีทำตาโต ตอนนี้ข้อเสนอของวรปรัชญ์เหมือนกับฟางเส้นสุดท้ายที่ลอยมาผ่านหน้าเขา วรปรัชญ์กระแอมก่อนจะพูดเสียงทุ้ม

“โอนหุ้นให้พี่สิ ทำให้พี่กลายเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ มิสเตอร์แลงค์จะเซ็นสัญญากับเรา เพราะพี่เป็นหนุ่มโสดไร้พันธะ และคลิปของยายณัฐก็ทำอะไรนายไม่ได้อีกต่อไป ถ้าเรื่องทุกอย่างเรียบร้อย พี่จะโอนหุ้นคืนให้นาย และจัดการน้องสาวพี่เอง”

“เอ่อ...”

ป้องนทีกัดริมฝีปากอย่างลังเล ยอมรับว่าวิธีนี้เป็นออกทางหนึ่ง แต่อีกใจหนึ่งเขายังลังเล หุ้นทั้งหมดของเขา มันเป็นมูลค่าเงินมหาศาล และจะทำให้วรปรัชญ์กลายเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ ไม่ใช่เขาอีกต่อไป แถมยังเป็นการโอนแบบง่ายๆ ไม่ใช่การซื้อขายตามปรกติ ชายหนุ่มเริ่มลังเลกับข้อเสนอของวรปรัชญ์ หากแต่เสียงทุ้มอ่อนโยนที่พูดต่อมา มันทำให้ป้องนทีตัดสินใจอย่างเด็ดขาด

“พี่ช่วยเพราะหวังดีนายป้อง เราจะเก็บเป็นความลับ รู้กันเพียงพี่ นาย ทนายของพี่ เลขานุการของพี่อีกคนหนึ่ง รับรองว่าถ้าทุกอย่างเรียบร้อยพี่ก็จะคืนตำแหน่งให้นาย เพียงแค่ไม่ถึงเดือนเท่านั้น แลกกับโปรเจกใหญ่ที่จะทำให้สหัสวรรษ กรุ๊ปก้าวหน้า และสิ่งนั้นทั้งหมดก็เป็นผลงานของนาย ป้อง นายคงจะไม่ระแวงอะไรพี่ใช่ไหม พ่อของพี่พูดอยู่เสมอว่า เราฐานนันท์ ต้องดูแลและซื่อสัตย์ต่อลูกหลานของสหัสวรรษ และพี่เองก็ยึดคำสอนนี้อย่างเคร่งครัด ถ้านาย...”

“ตกลงครับพี่ปรัชญ์” ป้องนทีเอ่ยขัดขึ้นก่อนที่วรปรัชญ์จะพูดจบ

“รีบเรียกทนายมาโอนหุ้นกันเลยก็ได้ครับ ผมไว้ใจพี่ปรัชญ์ เพราะพี่ปรัชญ์เหมือนพี่ชายผมคนหนึ่ง”

“ดีมาก ถ้าอย่างนั้นพี่จะตามทนายมาเลยก็แล้วกัน เรารีบทำจะได้เรียบร้อย และเมื่อพี่ทำให้คุณแลงค์เซ็นสัญญากับเราได้ ผลงานทุกอย่างก็จะเป็นความดีความชอบของนาย ส่วนเรื่องยายตัวแสบน้องสาวของพี่ และเรื่องของน้องษา พี่จะช่วยพูดให้เอง รับรองว่าน้องษาจะต้องกลับมาคืนดีกับนายแน่ๆ”

วรปรัชญ์หรี่ตาลง ซ่อนประกายตาระยับอย่างเจ้าเล่ห์ไว้ ขณะที่คนฟังคว้ามือเขามาบีบอย่างยินดี ป้องนทีมองใบหน้าคมสันของเขาอย่างชื่นชมบูชา น้ำตาของเขาคลอรื้นขึ้นมาเลยทีเดียวเพราะความตื้นตันใจ วรปรัชญ์ช่างดีกับเขาเหลือเกิน ชายหนุ่มเปรียบดังเทพบุตร สำหรับคนที่กำลังหาทางออกไม่เจออย่างเขาจริงๆ

“ขอบคุณมากนะครับพี่ปรัชญ์ ขอบคุณมากนะครับพี่ชาย ถ้าผมไม่ได้พี่ปรัชญ์ ผมคงต้องตายแน่ๆ ทุกอย่างของผมคงจะต้องพังไปแล้ว พี่ปรัชญ์เป็นพี่ชายที่ยอดเยี่ยมจริงๆ”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า นายก็เหมือนน้องชายของพี่คนหนึ่ง แล้วอีกอย่างพี่บอกไว้แล้วไงล่ะว่า ฐานนันท์ ต้องซื่อสัตย์ต่อสหัสวรรษกรุ๊ป”

‘แต่ยกเว้นฐานนันท์ ที่ชื่อวรปรัชญ์’

นัยน์ตาเจ้าเล่ห์เปล่งประกายสมหวัง เมื่อคล้อยหลังป้องนที ที่ขอตัวกลับไปเอาเอกสารส่วนตัวที่ห้องทำงานของเขา วรปรัชญ์ยิ้มอย่างสมใจ ก่อนจะคิดในใจอย่างเปี่ยมสุข เมื่อแผนการแยบคายร้ายกาจของตนเอง กำลังจะประสบผลสำเร็จภายในเวลาอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า

‘และสิ่งที่พ่อกูทำงานหนักมาตลอด รองมือรองตีนให้กับพวกมึงมาตลอด มันก็กลายเป็นของกู หึๆ สหัสวรรษกรุ๊ป กำลังจะกลายเป็นของวรปรัชญ์ ฐานนันท์ รวมถึงเมียคนสวยของมึงด้วย ไอ้ป้องนที’