ตอนที่8 รุ่นน้อง

หลังจากตื่นนอนขึ้นมาฉันก็ทำอะไรแบบซํ้าๆ เดิมๆ เหมือนกับทุกๆ วัน ฉันขอให้คนขับรถไปส่งฉันที่บริษัทตั้งแต่เช้าเพราะไม่อยากเจอใครและขอให้เขารอฉันด้วยในระหว่างที่กำลังรอเพื่อนสนิทของตัวเอง

พอนํ้าขิงมาถึงฉันก็รีบเดินเข้าไปในบริษัทพร้อมกับเพื่อนและปิดม่านภายในห้องจนหมดตอนนี้ฉันแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้วรอมร่อไม่รู้เลยว่าควรทำอย่างไงต่อดี

"แกโอเคไหมแอล"

"ฉันกลัวอ่ะขิง ครั้งก่อนยังดีที่พวกแกมาช่วยทัน แต่ครั้งหน้าถ้าพวกแกมาช่วยไม่ทันล่า"นํ้าเสียงสั่นคลอนฉันร้องไห้ออกมาเมื่อความหวาดกลัวมันถาโถมฉันแทบจะทำอะไรไม่ได้เลยด้วยซํ้ากะจะแจ้งตำรวจก็แจ้งไม่ได้เพราะพวกมันมีอิทธิพลมากกว่าพ่อฉัน ถึงแม้ว่าจะเพียงนิดน้อยแต่พ่อฉันก็สู้อะไรไม่ได้อยู่ดี

ฉันต้องทนอยู่กับความกลัวมานักต่อนักพอบินไปต่างประเทศก็เหมือนเป็นเซฟโซนอย่างหนึ่งของฉัน เพราะมันปลอดภัยเอามากๆ และไม่ต้องมาคิดหนักอะไรอีก

"แกไม่ต้องห่วงฉันอยู่ตรงนี้แล้ว ฉันจะไม่มีวันยอมให้แกเป็นอะไรแน่"

หลังจากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกันไปทำงานฉันนั่งเปิดเพลงฟังคลอๆ เพื่อให้ผ่อนคลายไม่คิดอะไรมากและมันก็ได้ผล

ก๊อกๆๆ

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นและผลักเข้ามาและนั่นคือพลูโตแฟนเก่าของฉันเองใบหน้าของเขาดูเจ้าเล่ห์มากแต่ฉันก็ยังคงไม่สนใจเพราะเขาคงมาปั่นประสาทฉันแน่ๆ

"ไงคะเมีย"

"พลูมีอะไรหรอ"

"ก็แค่อยากมาหาไม่ได้หรอครับเมีย"ฉันถอนหายใจให้กับคนตรงหน้าไปเฮือกหนึ่งกับความมาป่วนประสาทฉัน ก่อนที่เขาเองจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาเพื่อที่จะสูบในห้องทำงานของฉัน

แต่ปกติแล้วเขาก็สูบแบบนี้มาตั้งแต่คบกันแล้วฉันก็ไม่ได้สนใจและด่าทออะไรมาก บอกไปก็เท่านั้นคนหัวดื้ออย่างเขามีหรือที่จะฟัง

"แอลโดนบังคับเรื่องแต่งงาน ให้พลูช่วยอะไรไหม แค่แอลขอพลูก็จะช่วยแอลเอง"

"พลูจะช่วยยังไง"

"ก็ทำให้แอลตกเป็นเมียพลูต่อหน้าทุกคน แค่นี้ถ้าพ่อแอลเห็นเค้าก็ต้องให้แอลแต่งกับพลู"

"เหอะ!!!งี่เง่า"ฉันสบทคำออกมาเพราะความคิดโง่ๆ ของเขาซึ่งพ่อฉันคงไม่ยอมแน่ๆ ไม่ว่าฉันจะนอนกับเขาจริงๆ พ่อก็ไม่มีวันยอมรับพลูโตไม่รู้ว่าเพราะอะไรด้วยทั้งๆ ที่พลูโตและสหรัฐมีภูมิฐานที่เทียบเท่ากันแต่พ่อไม่ผลักดันฉันกับพลูโตเลย

"เหอะ!! คืนนี้ไปหาพลูที่คอนโดด้วย"

"แอลต้องกลับบ้านไม่ว่าง"

"ทั้งๆ ที่แอลยังรักพลูและพลูก็รักแอล ทำไมเราไม่กลับมาคบกัน พลูพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อแอลได้นะ พลูอยากมีแอลอยู่ในชีวิตนะครับ"นํ้าเสียงออดอ้อนและใบหน้าที่เปลี่ยนไป ฉันเผลอกำหมัดแน่นเพราะไม่อยากไปรู้สึกกับคนอย่างเขาไปมากกว่านี้แล้ว เรื่องของเรามันจบไปนานแล้วก็ควรปล่อยให้มันจบๆ ไปสิ

"พลูลองกลับไปถามตัวเองใหม่นะ ว่าพลูพร้อมจะมีแอลอยู่ในชีวิตจริงๆ หรอ"

"ถ้าพลูบอกพร้อมแอลจะยอมมาคบกับพลูงั้นหรอครับ"

"หึ!!ไม่! คนที่ไม่จริงจังกับความรักอย่างพลูแอลไม่อยากฝากความหวังไว้ แอลขอตัวทำธุระก่อนนะขอโทษที่เสียมารยาท"ฉันเดินออกไปจากห้องทำงานของฉันทันทีโดยที่ไม่สนใจคนในห้องเลย ก่อนที่นํ้าขิงจะเดินเข้ามาหาในห้องทำงานของฉันและยื่นกล่องพัสดุกล่องหนึ่งให้

"มีพัสดุส่งมาหาแก"ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะฉันไม่ได้สั่งอะไรเลยและไม่ได้เอ๊ะใจอะไรเลยด้วยซํ้า ฉันเดินออกไปเปิดพัสดุนั้นที่นอกห้องที่โต๊ะทำงานของนํ้าขิง ปล่อยพลูโตที่ยังคงนั่งอยู่ในห้องแบบนั้น

พอเปิดมาก็เท่านั้นแหละในกล่องนั้นมันคือเศษผ้าสีดำที่เปื้อนคราบสีขาวขุ่นพร้อมกับถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วและที่ยังไม่ได้ใช้ติดมากับกล่อง

ฉันถึงกลับร้องกรี๊ดออกมาทันทีเมื่อพัสดุในนั้นมันมาจากโรคจิตคนเดียวกันกับที่ส่งของมาให้ฉันเมื่อวานฉันทรุดลงกับพื้นทันทีอย่างไม่มีเรี่ยวแรงเลยแม้แต่น้อย

กรี๊ดดดดด

"เชี้ย!! แม่งอีกแล้วหรอ"

"เกิดอะไรขึ้นอ่ะ....แอล แอลเป็นอะไร"เสียงของคนตัวสูงที่รีบเดินออกมาอย่างเร็วรี่เมื่อได้ยินเสียงกรี๊ดของฉัน เขาวิ่งเข้ามาสวมกอดฉันทันทีด้วยความเป็นห่วง

PART PRUTO

ผมนั่งอยู่ในห้องของเธอสักพักก็ได้ยินเสียงร้องของคนตัวเล็กร้องกรี๊ดออกมาจึงรีบวิ่งออกไปหาเธอด้วยความเป็นห่วง พอวิ่งออกมาก็เจอเข้ากับแอลลีนที่นั่งทรุดลงกับพื้นและนํ้าขิงที่กำลังทำอะไรสักอย่าง

พอเห็นว่าคนตัวเล็กนั่งสั่นกลัวจึงเข้าไปสวมกอดเธอไว้และพบเข้ากับกล่องที่มีของสกปรกที่ใช้เสพสุขแล้วอยู่ในนั้นพร้อมกับนํ้าสีขาวขุ่น

ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นเลยทำไมมันเป็นแบบนี้แต่เท่าที่สังเกตโดยรวมคือแอลกำลังตกอยู่ในอันตรายจากโรคจิตแน่นอน

"ไม่เป็นอะไรนะแอล พลูอยู่ตรงนี้แล้วนะ"

"ฮือออ พลูช่วยแอลด้วยอ่ะ มันมีโรคจิตตามแอลอ่ะ แอลไม่รู้จะทำไงแล้วอ่ะพลูแอลกลัวไปหมด"

"เชี้ย!! มันบอกว่า....อีกไม่นานเราคงเจอกันเก็บไว้นะครับเผื่อถุงยางที่ไม่ได้แกะจะได้ใช้อีก ไอ้โจ้มันเป็นบ้าไปขนาดนี้แล้วหรอ"โจ้?? โจ้งั้นหรอ เพื่อนของยัยตัวเล็กเผยพูดออกมาแต่ผมก็ไม่รู้ว่ามันเป็นใครได้แต่นั่งปลอบใจเธออยู่แบบนั้น

"ฉันไม่รู้อ่ะ ฉันไม่รู้.....ทุกวันนี้ฉันแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้วอ่ะเพราะมันอ่ะขิง เพราะมันคนเดียว"

"มันคือใคร!!"

"มันเป็นรุ่นน้องโรงเรียนเก่าเราอ่ะพลูโต มันเป็นโรคทางจิตเวช มันแอบเคยคิดที่จะฉุดแอลตอนม.5อ่ะตอนนั้นพวกเราทำอะไรไม่ได้เลยแล้วมันก็หายไป โผล่มาอีกทีก็ตอน2 3วันก่อนอ่ะ มันมาตามไอ้แอล แล้วเมื่อวานมันก็ส่งกล่องเครื่องดนตรีที่มีเสียงครางของมันมาให้แอลอ่ะ"และนั้นทำเอาหัวผมขึ้นเลือดทันทีที่รู้ว่ามันเป็นใครแถมมันยังเคยทำอะไรกับแฟนเก่าของผมได้ขนาดนี้เลยทั้งๆ ที่มันก็รู้ว่าผมกับแอลคบกัน

ที่มันทำได้และหาตัวไม่เจอคงจะเป็นเพราะเส้นสายที่ใช้ปิดบังแน่นอนแต่จะเส้นเยอะขนาดไหนก็หนีไม่พ้นนํ้ามือจากผมแน่นอน

"พลูจะเอามันมาลงโทษให้แอลเอง แอลไม่ต้องห่วง"พูดจบผมก็ถอดเสื้อสูทออกมาคลุมขายัยตัวเล็กและอุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าสาว

"เห้ยย นายจะทำอะไรเพื่อนฉัน"

"ไม่ต้องห่วง เพื่อนเธอก็แฟนฉัน"ผมพูดออกไปโดยที่ไม่ได้สนใจยัยตัวเล็กเลยด้วยซํ้าถึงแม้จะเลิกรากันไปแต่สำหรับผมเธอก็ยังคงเป็นแฟนสาวที่น่ารักที่สุดอยู่ดี

@คอนโดชั้น10ของแอลลีน

ผมพาเธอกลับมาที่คอนโดของเธอเองและกล่อมเกลาให้เธอนอน ผมจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มของยัยตัวเล็กที่นอนอยู่อย่างไม่คลาดสายตา

"พลู .....พลูจะกลับเลยไหม"

"ไม่อ่ะ....หรือแอลอยากให้พลูกลับหรอ"เธอส่ายหน้าตอบกลับผมเท่านั้นและข่มตานอนหลับไป

ก่อนหน้านี้ผมโทรสั่งให้บอดี้การ์ดของผมตามล่าหาไอ้หมอนั่นมาลงโทษในนํ้ามือของผมให้ได้ ในเมื่อมันกล้ามาหยามผมได้ขนาดนี้ผมก็จะลงโทษมันให้สาสม

"แอลไม่ต้องห่วงนะพลูจะคอยดูแลแอลเอง"ผมไม่อยากจะคิดเลยว่ายัยตัวเล็กที่จากผมไปจะกลับมาหาผมได้ในวันนี้ ผมคิดว่าเธอจะสละชีวิตที่เหลือจากที่ไทยและไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศแล้วเสียอีก

วันนั้นผมก็ไปเที่ยวตามปกติของผมตามประสาวัยรุ่นที่ใกล้จบจากรั้วโรงเรียน ผมเอากับสาวไปทั่วลับหลังแอลแต่วันไหนที่ผมข่มใจตัวเองได้ผมก็ไม่ทำ ผมไม่อยากจะทำแบบนี้เลยแต่ทว่าผมก็ไม่อยากไปทำอะไรกับเธอมาก พวกเรายังเด็กและผมอยากให้เกียรติเธอให้มากกว่านี้แค่ผมเผลอจูบเธออยู่บ่อยครั้งแค่นี้มันก็ละลาบละล้วงแอลเกินพอแล้ว

และวันนั้นมันก็เป็นเรื่องปกติของผมที่เข้ามาในผับที่ไอ้รัฐเป็นเจ้าของเลยเข้ามาดื่มอยู่ที่นี่ประจำ วันนั้นผมพยายามข่มใจตัวเองกินแต่เหล้าก็พอและไม่อยากจะทำอะไรลับหลังแอลอีกแล้ว

แต่ทว่าจู่ๆ ก็มีสาวสวยคนหนึ่งเดินมายั่วยวนผมพอผมไม่เล่นด้วยเธอก็ยังคงยิ่งเข้ามาหาผมรุนแรงมากขึ้นและเสือไม่สิ้นลายอย่างผมมีหรอที่จะไม่คิดที่จะตอบสนองสาวนมตู้ม

ผมพาเธอไปที่รถสปอร์ตหรูสีขาวของผมเพื่อที่จะฟัดเธออย่างเช่นเคย พอมาถึงที่รถสาวนมตู้มคนนั้นก็ขึ้นมานั่งคล่อมตัวผมและคลอเคลียผมตลอดในขณะที่ผมกำลังควานหาถุงยางอนามัยอยู่

'เอาเลยยได้ไหมคะ'

'ผมไม่มีถุงยาง ออกไปเถอะครับ'

'เอาสดก็ได้พี่ไม่ถือ'

'ผมถือครับออกไปเหอะ'

ผมพูดไล่เธอแค่นั้นและดูเหมือนเธอจะไม่พอใจเอามากๆ แต่ก็ยอมเดินลงไปจากรถและเป็นเวลาเดียวกันกับที่สายตาของผมดันไปเจอเข้ากับคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ที่หน้ารถของผมพอดี

'แอล'พอเห็นว่านั้นคือแฟนเก่าของผมผมจึงรีบวิ่งออกไปหาเธอทันทีใบหน้าของแอลที่เปรอะเปื้อนไปด้วยนํ้าตาผมเดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอก่อนที่แอลจะใช้มือเรียวบางฟาดเข้ามาที่แก้มสากของผมอย่างจัง

ปั้วววว

'ฮึก ทำไมพลูทำกับแอลแบบนี้ ที่ผ่านมาแอลทำเป็นมองไม่เห็นกับเรื่องที่พลูไปเอากับคนอื่น แต่ครั้งนี้วันนี้พลูสัญญากับแอลว่าไง!!!!'ใช่ครับผมสัญญากับแอลว่าผมจะมากินเหล้าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครเลยแต่ผมก็ทำไม่ได้อย่างที่สัญญา

'ถ้าสัญญาแล้วทำไม่ได้ ก็ไม่ต้องพูด!!! แอลโคตรเสียความรู้สึกกับพลูเลย แอลว่าเราเลิกกันเหอะ'

'ไม่อ่ะแอลพลูไม่เลิก'

'แอลเหนื่อยมามากแล้วพลู แอลทนมามากพอแล้วตลอดที่ผ่านมาถ้ามันไม่ใช่เพราะความรักแอลคงไม่ทำตัวโง่เง่ายอมคบกับพลูแบบนี้หรอก แต่ที่แอลยอมเพราะแอลรัก แต่ครั้งนี้แอลทนไม่ได้แล้วจริงๆ'

"พลูไม่เลิกอ่ะ พลูจะไม่เลิกกับแอล'

'ขอตัวก่อนนะ'ถึงวันนั้นจะไม่ใช่วันสุดท้ายที่ผมเจอแอลแต่ทว่าผมก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกับเธออีกเลย แอลพยายามหนีผมทุกครั้งที่เจอหน้ากันจนผมแทบจะจนปัญญาอยู่แล้วรอมร่อ

พอมาที่โรงเรียนพอผมจะเข้าไปทักแอลก็ทำเป็นไม่สนใจและหันไปคุยกับเพื่อนคนอื่นแทน ใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้มที่มันควรจะเป็นของผมได้กลับไปให้กับคนอื่นแต่ผมก็ทำได้แค่ยืนมองเธออยู่ตรงนี้เพราะไม่อยากให้เธอเกลียดไปอีกแล้ว

'แอล ไปทาน........'

'ขิง ไนท์ ไปหาไรทานไรทานกัน ก่อนที่จะมาติวอ่ะช่วงบ่ายจะได้มีสมาธิหน่อย'

'อือไปดิ ขอทางหน่อยไอ้พลูโต'

และมันก็เป็นแบบนี้ตลอดจนถึงวันสุดท้ายที่เราได้เจอกันในงานปฐมนิเทศ คนตัวเล็กในชุดนักเรียนที่มีแต่ของจุกจิกเต็มไปหมดรวมถึงข้อความที่ติดเสื้อผ้าของเธออีกด้วย รอยยิ้มจางๆ ของเธอทำเอาผมได้แต่ยืนดูแอลลีนอยู่ห่างๆ เท่านั้น

'มึงไม่เข้าไปทักแฟนเก่ามึงอ่า วันนี้โคตรสวย'

'เอ่อจะไม่ได้เจอกันแล้วนะเว้ย แอลจะบินไปเรียนต่อต่างประเทศแล้วนะ'และคำพูดของไอ้สหรัฐทำเอาผมถึงกับขมวดคิ้วเพราะผมไม่รู้มาก่อนเลยว่ายัยตัวเล็กจะต้องบินไปเรียนที่ไกลแบบนี้

ผมถอนหายใจไปเฮือกหนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจหยิบช่อดอกไม้ช่อหนึ่งเดินมุ่งตรงไปหาเธอพร้อมกับเมจิกสีดำที่ติดมือมาด้วย

ผมยืนหยุดอยู่ตรงหน้าแอลลีนที่ตอนนี้เหลือแค่ใบหน้าที่บึ้งตึง ผมยื่นช่อดอกให้กับเธอและเมจิกให้กับแอลด้วย

'เขียนให้พลูหน่อยดิ เสื้อพลู.....ยังไม่มีใครเขียนให้เลยนะ'

'อื้ม'แอลหยิบปากกาจากมือผมไปเขียนที่เหนือกระเป๋าเสื้อเล็กน้อย กลิ่นนํ้าหอมหรูที่เธอมักใส่ติดกลิ่นกายของเธอจนกลิ่นมันโชยมาตลอด พอเขียนเสร็จเธอก็ผละตัวออกและพยายามจะหนีไปจากผมแต่ก็ถูกมือของผมจับรั้งข้อแขนของเธอไว้

'พลูเขียนให้นะครับ'

(พลูรักแอล และก็จะรักไปจนวันตาย) ผมเขียนแค่นั้นทับตัวหนังสือของใครบางคนที่เขียนบอกชอบเธอด้วยปากกาสีชมพู

'แอลไปก่อนนะ'ผมเดินกลับมาที่ห้องของผมและหยิบเสื้อกันหนาวมาใส่เพื่อคลุมร่างกายตัวเองแต่ก็ยังไม่ทันได้ใส่ไอ้มาฟอร์ก็พุ่งเข้ามาอ่านข้อความของแอลที่เขียนไว้

'โชคดีนะ แค่นี้?? เหอะ!!!ความเหี้ยของมึงเสียคนสวยไปแบบนี้กูละสมนํ้าหน้า'

'เสือกให้มาก พวกมึงคอยดูกูจะทำให้แอลกลับมาคบกับกูให้ได้'

'แต่เค้าไปแล้วนะ'

'แยกย้ายกันไปเรียนรู้แล้วค่อยกลับมาศึกษาดูใจกันใหม่ไอ้เวร'

'เหอะ!! วันนี้มึงนํ้าเน่าสัส ปะไอ้มาร์ฟทานข้าว'