Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 1901 - Bab 1910

"Hindi dapat napunta sa sinapupunan ko ang bata. Mas makabubuti sa bata na iwanan ang mga magulang na kagaya natin." “...”Pinipigilan ni Carter ang galit sa kanyang puso, pero nang marinig niyang sabihin iyon ni Shirley, mahigpit na sumara ang kanyang kamay. Kahit na sobra ang galit niya, binuksan niya pa rin ang kanyang kamao sa huli at pinilit na pigilan ang nagbabagang galit sa kanyang puso. "Makinig ka sa'kin, Shirley. Ipapakita ko sa'yo kung gaano ka katanga." "Carter, wag mo nang palakihin ang galit ko sa'yo." Kalmado si Shirley. Ang kanyang blangko ngunit malamig na titig ay nakatuon sa galit na si Carter. "Kahit na gumamit ka pa ng ilang iligal na paraan para makuha ang pamumuno sa St. Piaf, hindi ito marangal." "Heh." Mapangutyang tumawa si Carter nang marinig niya ang sinabi ni Shirley. "Talagang nagbagong-buhay ka na, Shirley." Nilayo ni Shirley ang kanyang tingin nang marinig niya iyon. "Nakita ko na ang lahat. Sana matauhan ka na rin." "Makinig ka, Shi

"Oo nga pala, Jeremy, nakita ko yata si Carter noong lumabas ako ng elevator ngayon lang. Nagpunta ba siya para hanapin ka o namamalik-mata lang ako?" Seryosong tanong ni Madeline. "Hindi ka namamalik-mata. Nagpunta siya rito para hanapin ako, at kakaalis niya lang," tapat na sabi ni Jeremy. "Ano bang gusto niya?" Nagsalubong ang magagandang kilay ni Madeline nang hindi niya namamalayan. "Malinaw na siya ang nagsanhi ng lahat ng ito. Siya rin ang dahilan sa pagkamatay nina Adam at Cathy. Bakit patuloy niya pa ring iniisip na wala siyang kasalanan?" "Problema na to sa ugali niya at hindi na natin mababago yun. Si Carter ay isang taong may mataas na kumpyansa sa kanyang sarili. Sa madaling salita, hambog siya." Nakikita ni Jeremy ang tunay na ugali ni Carter. "Maalam siya, at may alam siya sa psychology at hipnotismo. At saka dugong bughaw siya. Kahit sino ay magiging arogante at mahabang kung mayroon silang ganitong katayuan." Nang marinig iyon ni Madeline, tinignan niya si

Nalaman na ni Madeline kung bakit naapektuhan ang kanyang mga emosyon––dahil na naman ito sa hipnotismo ni Carter. "Carter, ikaw ang marangal na Viscount ng St. Piaf, at mataas rin ang pinag-aralan mo. Bakit hindi ka maging isang matuwid at makatarungang tao?" Namumuhi siyang tinignan ni Madeline. Kahit na hindi nagpakita ng emosyon si Carter kahit na nagulo ang kanyang hipnotismo, tinitigan niya nang masama si Shirley. Ngunit, walang takot na tumingin sa kanya si Shirley dahil nakita na niya ang lahat. Kung hindi siya natatakot na mamatay, ano pa ba ang kakatakutan niya? "Ano ba talaga ang maituturing na matuwid at makatarungan?" Tanong ni Carter kay Madeline sa pagkamuhi. "Ang mga ginawa ba sa'yo ni Jeremy ay matuwid at makatarungan?" "Carter, wag mong subukang guluhin ako gamit ng mga bagay na nangyari noon sa pagitan namin ng asawa ko. Hindi namin kailangan ang pangingialam mo. Problemahin mo na lang ang sarili mong problema." "Sarili kong problema? Mrs. Whitman, sabihi

"Hindi lang ang Glendale ang natatangi mong shortcut para makuha ang karapatang mamuno. May iba ka pang shortcut." Ang magagandang kilay ni Camille ay may dagdag na bakas ng pagkamakamundo na nagpapakita na may plano siya. Naguluhan si Carter nang marinig niya ang sinabi ni Camille. "Isa pang shortcut?" "Oo." Tumango si Camille, pagkatapos ay lumapit siya kay Carter at bumulong. Pagkatapos itong marinig, lalong nagsalubong ang kilay ni Carter. "Carter, alam kong hindi ka kumbinsido at mahirap na bitawan to, pero siguro hindi nakatadhana na makasama natin ang batang iyon, kaya pakawalan mo na ang bata." Nagpayo si Camille at pagkatapos ay inangat ng kanyang kamay para tapikin ang balikat ni Carter. "Maghanda ka na at dalhin mo si Shirley. Babalik tayo sa susunod na dalawang araw." "Siguro oras na para bumalik," biglang sabi ni Carter. Ngunit mayroong nagbago sa kanyang mga mata. Tinignan niya ang direksyon kung saan umalis si Madeline at naningkit ang kanyang mga mata.

Ngumiti si Madeline at nagpatuloy na nagmaneho. Ngunit nang nagmaneho siya sa tawiran sa malayo, nakita niya na mayroong aksidente at naharangan ang kalsada sa harapan. Ito lang ang tanging daan pauwi, pero ngayon ay hindi sila makadaan rito. Noong una ay naisip ni Madeline na maghintay, pero hindi pa rin kumikilos ang mga kotse kahit pagkatapos ng mahabang oras. Inikot na lang niya ang manibela at nagmaneho papunta sa ibang daan ayon sa panuto ng pulis trapiko. Makakauwi rin sila sa daang ito ngunit malayo-layo ito. Ngunit, nang makapunta siya sa ibang daan, mayroong isang kotseng humarurot papunta sa kanila nang nakabukas ang ilaw nito. Mabilis na inikot ni Madeline ang manibela at inapakan ang preno. Pagkatapos nagmamadaling hininto ang kotse, bumaba siya at binuksan ang pinto sa likuran. "Jack, ayos ka lang? Nasaktan ka ba?" Kinarga ng nag-aalalang si Madeline ang anak niya at binaba siya ng kotse. Nag-aalala siya na baka nasaktan si Jackson sa biglang pag-preno ngayo