Iginala ni Elaine ang tingin sa loob ng apat na sulok ng katamtamang laking kuwartong iyon. May double bed na nakadikit sa wooden wall at may nakapatong na lampshade sa sidetable. Kulay-puti ang traditional built-in closet na kahit hindi lapitan, alam niyang kailangan pa ng linis. Walang bintana ang kuwarto pero may nakakabit na split-type aircon. The walls badly needed repainting. Kailangan ding palitan ang carpet at center table.Pinakawalan niya ang handle ng dalawang maleta na nasa magkabilang gilid. Lumabas siya ng kuwarto para i-check ang kabuuan ng bahay. Maliban siyempre sa kuwarto ni Tan. Pumasok ang lalaki sa kuwarto nito pagkaabot na pagkaabot ng susi sa kanya. At least the living room looked clean and decent. Hindi niya napansin iyon kanina pagpasok dahil tuliro siyang dumeretso sa kuwartong itinuro ni Tan.May couch at coffee table sa gitna ng sala at may TV na nakapatong sa rack. Sa ilalim niyon ay ilang magkakapatong na magazines at babasahin.

Isinilid ni Tan ang papeles sa hawak na envelope bago ibinalik ang tingin sa monitor ng computer na nasa kanyang desk. It was ten in the evening. Imbes na nasa ospital, nasa opisina siya ng CEO ng De Marco Textile. Ang opisinang iyon ay dating inookupa ng kanyang papa.Ang bunsong kapatid ng papa niya, si Uncle Alissandro ang kasalukuyang direktor ng kompanya. Nasa eighteenth floor ang opisina nito. He met with him earlier.“It’s a very hard decision to make but thank you for doing this for the sake of your grandfather’s legacy, Tan,” he remembered him saying.Indeed it was. Just the thought itself brought pain in his heart.Sumungaw si Gilda, ang executive secretary ng kanyang papa sa malaking pinto ng opisina. Lumapit ito sa kanya. Nasa late forties ang edad nito, almost gray-haired at puwedeng ihilera sa mga ka-look-alike ni Miss Minchin sa suot nitong makapal na eyeglasses. Just that she was short-haired.&ldquo

“See you at theinauguration, Mr. De Marco.”Nakangiting tinanggap ni Tan ang pakikipagkamay ni Mr. Davis. Ito ang isa sa mga foreign investor ng Textile na few months ago ay nagbabantang mag-pull out ng investment.The meeting lasted longer than he expected. It was past eleven in the evening at palabas pa lang sila ng in-house restaurant ng De Marco Hotel sa Makati. Ang hotel ay pag-aari ng tiyuhin niyang si Theo James o TJ sa nakararami.Nang makaalis ang kotse ni Mr. Davis, saka lang tumalima si Tan para sumakay sa kotse niya na inihatid ng valet. Malapit lang ang hotel sa inuupahan nilang bahay sa Guadalupe. It was more or less half an hour drive.Nang maigarahe ang kotse sa bakuran ng bahay, dumeretso si Tan sa loob. Pagdaan niya sa tapat ng kusina, nakita niya agad ang natatakpang bowl sa mesa. Pero sa halip na lumapit, tumuloy siya sa sariling silid. Nagtatanggal na siya ng necktie nang tumunog ang cell phone niya. Ang mama niya ang

Bago pa magdalawang salita si Tan, mabilis nang nakalabas ng kuwarto si Elaine. Hindi dahil sa galit sa boses ng asawa kundi dahil ayaw niyang makita nito na isang singhal na lang, iiyak na siya.Halos tulirong lumakad siya papunta sa kuwarto, nag-lock at naupo sa gilid ng kama. Akala ba niya wala na sina Tan at Janine? Hindi ba at nasampal pa nga siya ni Mrs. Crisostomo?Alam niyang pinaninindigan ni Tan na sa papel lang ang kasal nila pero iyong may relasyon pa ito at si Janine habang kasal sa kanya, kaya ba talagang gawin iyon ni Tan?Ipinilig ni Elaine ang ulo. Hindi ang uri ni Tan ang kayang mamangka sa dalawang ilog. He was like his grandfather, Daniel, ng ama nitong si Chase, ng kakambal na si Sean. They were all one-woman kind of men.But those men were faithful dahil mabubuting tao ang naging asawa ng mga ito. How about her? All those months they were together, ilang buwan lang ba ito naging maligaya sa piling niya?Why was she even surpri

Mariing ipinikit ni Elaine ang mga mata nang marinig na sinubukan ni Tan na pihitin ang seradura ng pinto ng kuwarto niya. She gripped her chest and bit her lower lip, waiting for the pain in her chest to subside.Unti-unti, her over breathing returned to normal. Luhaan at pawisan na pinakawalan niya ang dibdib na daklot-daklot.Gayunman, wala siyang balak labasin si Tan. Hindi niya ito hahayaang makita siya sa ganoong ayos. Hindi ang awa nito ang gusto niya, but his forgiveness and acceptance.Nasapo ni Elaine ang luhaang mukha.Guilt.It had been eating her up for the past three years.Kahit mahirap, deserve niyang mag-isa iyong indahin. Hanggang mapatawad niya ang sarili.Sa labas ng kuwarto, itinaas ni Tan ang nakakuyom na kamay para kumatok. The door was locked. Hawak niya sa isang kamay ang susi ng bahay na ibinigay ni Marco sa kanya kanina.Bakit siya bumalik? Para ibalik kay Elaine ang susi? He’d be lying kung sas