MAINGAT kong hinawi ang kurtinang gawa sa maliliit na kristal dahilan upang gumawa ito ng mahinang ingay na hindi naman nakaabala sa mga kalalakihang nanonood sa pagsasayaw ng binibini sa entablado. Narito ako ngayon sa loob ng Subastahan kung saan kasalukuyang nagaganap ang pagtatanghal ng mga binibini bago magsimula ang pagsubasta sa kanila, isa itong malaking silid na gawa sa tolda, nasa gitnang bahagi ito ng Bahay Aliwan. Inayos ko ang buhok ko at bahagyang ngumiti sa ginoong nakatabi, matagal siyang tumitig sa akin tapos ay walang hiyang pinasadahan ng tingin ang kabuuan ko. Bihis maharlika ako katulad niya kaya marahil ay nabighani siya sa angkin kong kagandahan, ngunit itinuon ko lamang ang atensyon ko sa binibining sumasayaw ng sinawali gamit ang dalawang espada. Sa paligid ay puro maharlikang naghihintay sa pagsubasta ng mga naggangandahang binibini. Mayroon din akong ilang nakikitang binibini sa paligid na kasama ng mga ginoo. Ang plano ngayong gabi

NAUNA akong sumugod sa kaniya ngunit nanlaki ang mata nang bumagal ang mga galaw ko, unti-unting sumilay ang ngisi sa labi niya. Alam ko ang kapangyarihang ito, kaya niyang manipulahin ang oras ngunit limitado kaya ang pagbagal lamang ng paligid ang kaya niyang gawin. Saglit niya lamang magagawa iyon dahil mauubos ang lakas niya sa paggamit ng kapangyarihan ito kung hindi siya bihasa sa paggamit nito. At sa limitadong oras na paggamit niya ay alam kong ako ang nais niya, ang pinuno ng grupong sumalakay sa kaniyang teritoryo. Siya lamang ang may kakayahang kumilos ng mabilis sa oras na ito. Nangunot ang noo ko nang bumaling siya kay Sevasti at pasugod na lumapit dito, nakatutok ang espada sa ere. Hindi ako nagdalawang-isip na iharang ang sarili ko sa prinsipe. Pilit kong ginamit ang taglay kong bilis upang makasabay sa galaw niya ngunit kapalit niyon ang pagkabawas ng lakas ko. Nakangisi niyang hinampas ang espada sa akin na siya kong nasangga, ang sum

NAKASIMANGOT lamang akong habang tinitingnan ang marahang pagyuko ni Prinsipe Henicio sa aking ama, bumabati siya para sa kaniyang pagbisita ngayong araw. Katabi ko si Ama na sinalubong ang kaniyang pagdating. "Narito na naman ang prinsipeng ito," bulong ko sa sarili. Mas matanda sa akin ng dalawampung taon ang prinsipe ngunit tila magkaedad lamang kami dahil sa aming wangis, kaya hindi ko nakikitaan ng dahilan upang igalang siya. Isa pa ay hindi ko gusto ang presensya niya, ang itsurang iyon ay tila magtatraydor anumang oras. Matapos ang pagbati ay agad kong hinatak ang damit ni Matias upang sabihin na umalis na kami. Tumango siya at inilahad sa akin ang daan paalis. "Mahal na Prinsesa," tawag sa akin ng prinsipe kaya napahinto ako. Peke akong ngumiti bago marahang humarap sa kaniya. "Mahal na Prinsipe," wika ko at marahang tumango. Lumapit siya sa akin at tumango rin. "Nais lamang kitang batiin ng magandang araw," nakangiting aniya n

NANLAKI ang mata ko nang biglang pumasok si Sevasti sa loob ng silid ko, puno ng pangungulila ang mga matang ipinukol niya sa akin. Mabilis siyang lumapit sa akin at sinunggaban ako ng halik, nabitawan ko ang hawak na suklay at nagpatianod sa kaniya. Iniyakap ko ang mga braso ko sa leeg niya, bahagya akong tumalon upang maiyakap ko ang mga binti sa baywang niya. Lumiyad siya upang buhatin ako at marahan naglakad patungo sa malaki kong kama, hindi tinatanggal ang labi sa akin. Nakasuot lamang ako ng puting bistida na siyang panloob ko, handa na sanang matulog ngunit bigla ay dumating siya. Nang maihiga niya ako ay agad siyang pumatong sa akin, sandaling humiwalay upang tanggalin ang pang-itaas niyang kasuotan. Namumungay ang mga mata kong nakatingin sa kaniya, tila nalalasing, habang siya ay puno na ngayon ng emosyon at pagnanasa ang mga mata. Muli ko siyang niyakap nang bumalik ang labi niya sa labi ko, mas mapangahas at mapusok ang halik na ibinigay sa akin.

INABOT ko kay Hurisa ang mga supot ng barya dahil siya ang namamahala niyon. Napakunot ang noo niya habang tinitingnan ang laman ng mga ito. "Ito na ang panglabing-isa ngayong linggo. Nagbabalak kang umalis muli?" tanong niya nang bumaling sa akin. Tipid akong ngumiti at tumango. "Bukas ay muli akong magpupunta sa ibang pamilihan upang mas madami pa ang maibigay ko sa iyo." "Saang kaharian ka magtutungo sa pagkakataong ito?" "Sa Widolla, ngunit ilang araw pa iyong mula ngayon." "Kailangan mo pa bang magtungo sa pamilihan bukas? Marami na ito kasama ang iba mo pang ibinigay, sa tingin ko ay aabot na iyon para sa susunod pang buwan. Magtatagal ka ba sa kahariang iyon?" "Hindi ko pa alam, Hurisa. Ngunit mabuti na ang sigurado, mas mapapanatag ang loob ko kung sobra pa ang kakainin ninyo para sa buwang ito kaysa kulang," wika ko, tipid na ngumiti. Ngayon pa lang ay nag-iipon na ako para sa kakainin ng aking mga kasama haban