บททั้งหมดของ When Our Stars Collide (Entertainment Series #1): บทที่ 31 - บทที่ 40

ILANG ARAW na akong ayaw kausapin ni Mama, sa tawag man o sa personal. Nagtatampo siya dahil sinaktan ko raw si Noreen.Kaya hinayaan ko na lang ito. Mawawala rin siguro ang tampo niya sa akin sa pagtagal.Habang si Noreen ay nagpasalamat kahit hiyang-hiya sa nagawa. Nagpasalamat siyang hindi ko sinabi ang totoong dahilan. Ayaw niyang sumama ang loob ni Mama lalo na at tinuring na rin niya itong isang tunay na Ina.“Kumusta?” ang tanong ni Gab. Pero umiling lang ako pagkatapos ay binalik sa bulsa ang cellphone.Muli ko kasing sinubukang tawagan si Mama pero ayaw niya talagang sagutin. “Ayaw talaga akong kausapin, e.”“Kung hindi ka ba naman sira*lo, ba’t ka nagsinungaling? Dapat sinabi mo ang totoo sa kanya.” Nakatingin siya sa akin at napailing. Parang sinasabing ang tanga-tanga nang ginawa ko.“Ayokong mag-iba ang tingin niya kay Noreen.”“Ay ang gag*, ano? Mahal mo pa rin ba ‘yun?

MAAGA akong bumangon o tamang sabihing hirap makatulog mula pa kagabi kaya tumayo na lang sa kama kaysa ang mahiga.Bahagya kong binuksan ang pinto at saka sumilip sa labas. Tinitingnan kung nasa paligid ba si Thalia. Pagkatapos ay tumingin sa katabing pinto kung saan ang kwarto niya. Sa katapat naman na kwarto ang kanila Mr. Ben at Tita Lea.Parehong sarado ang mga pinto at wala rin akong naririnig na ingay. Kahit sa sala na makikita agad pagbukas ko ng pinto ay walang tao. Marahil ay natutulog pa sila kaya lumabas ako at dumiretso sa kusina para makapagkape—Bigla akong napahinto at nagmamadaling umatras para makabalik sa kwarto nang makitang nasa kitchen area si Thalia. Nakatingin ito sa ibang direction kaya hindi ako napansin.Pumihit ako patalikod para bumalik sa kwarto nang makitang paparating si Mr. Ben. “O, Aaron, nakapag-breakfast ka na ba?”Natigil ako sa paghakbang at dahan-dahang nilingon si Thalia na nasa akin na ang tingin. Na

YUGYOG sa balikat ang nakapagpagising ng diwa ko pero hindi ko pinansin dahil sa sobrang pagod at antok. Tumagilid lang ako at hindi na pinansin ang nang istorbo.“Gising na Aaron, umuwi na tayo.”Pamilyar sa akin ang boses pero parang imagination ko lang.“Hoy, Aaron, hindi ka pwedeng matulog rito sa set.”Nang maging malinaw na ang boses ay saka lang ako kumilos at umayos ng upo pero nanatiling sarado pa rin ang mga mata. “Anong oras na,” ang tanong ko kay Gab sa namamaos na boses.“Ten. Dalawang oras ka ng natutulog rito.”Nag-inat-inat ako saka dinilat ang mga mata. Agad kong napansin sa reflection ng salamin si Gab. Pero hindi lang siya ang nasa loob ng dressing room, dahil nasa likod ko lang pala ang isa sa kasamahang crew.“Sorry, nakatulog pala ako,” ang hingi ko ng paumanhin dito. Bahagya pa akong yumuko.“Kanina pa na-pack up at umuwi ang iba pero nakita ka naming natu

INILALAGAY ko na sa likod ng kotse ang luggage ni Mama nang mag-ring ang cellphone....incoming video call...Si Thalia, tumatawag. Sinagot ko ang tawag at agad napangiti nang makita ang mukha niya. “Hello,” ang bati ko.“Nasa airport na kayo?”“Papunta pa lang kami ni Mama,” ang sagot ko at napansin sa gilid si Mama na lumapit sa akin kaya ipinakita ko ito sa camera.“Hello, Tita!” ang masiglang bati ni Thalia. “Excited na po akong makasama kayo rito.”“Ako rin, excited na rin akong makapunta r’yan.”Binigay ko muna kay Mama ang cellphone habang hindi pa ako tapos na ayusin ang mga luggage.Muli kasi ay babalik ako sa Paris para ihatid si Mama na gustong makita si Thalia at tulungan si tita Lea dahil abala pa si Mr. Ben sa company.Sinabi ko ngang hindi na kailangan pero nagpumilit ito na gustong makita si Thalia kaya hinayaan ko na lang.Matapos maiayos a

HAWAK ang plane ticket sa kanang kamay at sa kaliwa naman ang luggage ay lumabas ako sa condo para sumakay sa elevator nang makatanggap ng tawag mula kay Gab.“Hello?”“Nasa’n ka ngayon?” ang tanong niya agad. Sa tono palang nang boses niya ay parang hindi magandang balita ang itinawag niya.“Bakit? Pasakay ako ngayon sa elevator.”“Papunta ka na ba sa airport?”“Oo, bakit? May bad news ba?”“Oo, hindi mo ba na check? May kumakalat na issue tungkol sa ‘yo,” ang sagot niya. Medyo maingay banda sa linya niya at medyo hinihingal rin siya.“Wala akong nakikita, sa’n ka ba? Ba’t parang hinihingal ka?”“Paakyat na ako d’yan, bumalik ka sa loob ng condo mo at ‘wag mong pagbubuksan kahit na sino, maliban sa ‘kin,” ang utos niya.Bigla naman akong naalarma at kahit naguguluhan ay sinunod ko ang utos niya. Bumalik ako sa condo at ni-lock ang pinto.Naupo sa sofa at nag-browse online kung ano bang issue ang kumakalat sa akin. “Please, ‘wag lang sana tungkol kay Th