Ilang segundo 'ata akong natulala hanggang sa kusa akong napakurap. Umupo ako sa isang sofa. May isang maliit na lamesa sa harapan namin, kaya roon namin nilapag ang mga pagkain. Just seeing the foods, my stomach rumbled in delight. Slowly, Rynierre unpacked the boxes one by one, and I was just watching his every single move. Finally, the foods were unwrapped. My cravings increased, so I didn't wait for Christmas. Kaagad akong kumuha ng isang isang slice ng pizza. I observed that the man in front of me was starting to devour the foods too. Hindi na rin ako nahiya pa sa pagkakaalam na pareho kaming gutom ngayon. The cheesiness of the pizza touched my system beautifully. I permanently forgot that we still needed to find someone right now. Namalayan ko naman ang kaharap ko na nilalaharan na naman ako ng isang bottled water. Hmm, he's an observant kind of person, I could say. Sa tingin ko ay kaya niyang

Parang may kung anong bumara sa dibdib ko. Malapit na rin akong 'di makakita dahil nagiging sagabal na ang mga luha ko. Rynierre's face became serious too. Masyado na akong maraming iniisip para isipin kung ano ang mga maaari niyang iniisip sa sandali na 'to.If I were the steering wheel, I would extremely complain. Halata kasi ang pagdiin ng mga kamay ni Rynierre habang nakahawak sa manibela ng sasakyan.Seeing him like this was just like an eclipse -- so rare yet so amazing. Hindi sa gusto ko siyang makitang palaging ganiyan, sadyang nakakamangha lang."In what hospital?" he cut my thoughts off."R-Roxas Hospital."Unfortunately, I seemed like a broken glass trying to build its own shattered pieces. Hindi naman ako maiyaking tao, pero kapag nasasali na sa usapan si Papa, talagang may bumabara na sa lalamunan ko."Calm down, Faith. Breath in and out for three times."Namungay ang mga mata ko sa narinig mula sa kaniya. I followed his

"Pa, maiintindihan ng mga kasamahan natin kung 'di tayo makakadalo," pagpapaintindi ko. Walang kahirap-hirap kong napaamo ang sariling mukha dahil maski ako ay nanghihinayang din dahil maaaring 'di kami makasali sa seremonya. Sa lahat ng seremonya na napagdaanan ko, ito ang matuturing na napakaespesyal sa lahat dahil may dalawang Rizalista na nagmula sa Spain ang kusang-loob na dadalo. Noong nakaarang taon ay nagpadala ng liham ang dalawang espanyol na 'yon na sa wakas ay matatagpuan na rin nila ang mga taong may paniniwala na katulad ng sa kanila. "Hindi puwede," nag-aalala na namang saad ni Papa, maririnig sa boses niya ang dedikasyon para sa isang bagay. "'Nak, hindi naman ako nasagasaan o ano. Baka ay puwede mo namang mapakiusapan ang hospital na palabasin na ako. Ang araw na 'to ang pinakamahalaga sa lahat, 'Nak, alam mo 'yan." Sunod-sunod ang naging pagtango ko. Pero natatakot ako sa maaaring mangyari 'pag 'di ko s

"Sige," ani ko sa kaniya. Tumango naman siya nang marahan. Pinagmasdan ko ang pagtalikod niya hanggang sa tuluyan na talaga siyang nawala sa paningin ko. Kahit na masakit para sa 'kin na. . . Ni-reject niya ako, pilit ko pa ring sinasabi sa sarili na dapat ay maging masaya na lang ako dahil nag-effort siyang bilihan ako ng mga gamit. He just had shown me how he cared for me in his own little way. "Aba'y kayo na ba?!" si Manang na kaagad tumabi sa 'kin. Masyado siyang masaya, kaya nahawa ako sa good vibes na dala niya. The sour feeling within me vanished like a bubble in the air. And it's really a good thing since I started to forget Rynierre's painful words earlier. "Manang, advanced kayo mag-isip, ah!" pang-aalaska ko naman saka nilapag ang hawak kong mga gamit sa lamesa para makausap siya ng mas maayos. "Kapag narinig ka noon, siguradong magagalit 'yon!" Pa

"Kung ako ang tatanungin mo. Kung ano kaya ang maaaring dahilan para turuan niya ang isang babae. Hmm. . . Paaano ko ba 'to sasabihin? Sigurado akong may iba pang dahilan. Maaaring gusto niya lang malasap--"   "Jacob! Nakakadiri ka!" I winced while laughing.   "Maaaring gusto niya lang malasap ang saya na sa pagtuturo niya lang mararamdaman! Patapusin mo kasi ako sa pagsasalita!" mas naging audible ang tawa niya kaysa sa 'kin.   "Maaari rin. Pero hindi pa rin ako totally convinced."   "Maaari ring gusto niya lang tikma--"   "Jacob, your words!"   "Maaari ring gusto niya lang tikman at balikan 'yong masarap na pakiramdam noong Senior High School pa siya. Ikaw, Faith, masyado kang advanced kung mag-isip!"   "Kasi napakalaswa ng mga ginamit mong salita!"   Natatawa niya akong tinuro, kaya napanguso na lamang akong muli.