Settled To The Bad Guy のすべてのチャプター: チャプター 11 - チャプター 20

Nanumbalik sa wisyo ang aking pag-iisip nang marinig ang tanong niya. Nakangiti akong yumuko para tingnan si Toki na kanina pa nagpupumilit na bumaba. Iginala ko ng tingin ang paligid at nang mapagtatantong nasa garden area na kami ay ibinaba ko na si Toki. “I got it from Th—” natigilan ako nang ma-realize kong mae-expose kong magkasama kami ni Thunder buong maghapon. “From a friend. Yeah, from a friend.” “Anyways, tara doon! May naiambag din naman kahit papaano ‘yong pag-uwi mo nang late.” Humakbang siya papunta sa likuran ko. Piniringan niya ako gamit ang panyo at saka inalalayan sa paglalakad. Napanganga na lamang ako nang makita ang nagliliwanag na light bulbs na nakasabit sa hindi kataasang arc nang tanggalin ni Vhan ang panyong nakatakip sa aking mga mata. Sa tagal kong umuwi, malamang ay nagkaroon siya ng oras para gawin ito. The arc served as the door papunta sa wooden table at bench. Mababa lang ang table at bench. Halos ilang inch lang ang t

“Jehan!” Tumayo ako mula sa bleachers nang makita si Cham na kumakaway sa aking direksyon. She’s with Liane na palinga-linga—may hinahanap yata. Pumapailanlang ang upbeat music sa buong gym, tipong hindi naman nakabibingi pero nakatutulong upang huwag kang antokin. Inayos ko ang laylayan ng aking damit sa bandang likuran bago ako bumaba para lapitan sila.  Today’s the university foundation day. Dalawang linggo na ang nakalilipas nang maghiwalay kami ni Vhan.  “Anong club ang sasalihan natin?” tanong ni Liane nang makalapit ako sa kanila. Malawak ang ngiti ni Cham at kumapit sa braso ko.  “May nakita na akong club. Kayo ba? Saan niyo gusto sumali?” pagbabalik ko ng tanong sa kanila. Nagkatinginan sina Cham at Liane.  “Art club sana.” Si Liane ang sumagot. Natatawang bumaling sa akin si Cham. Pinanliitan ko siya ng mga mata.  “Mahilig ka sa arts?” tanong ni Cham.  “Not really pero balita ko kasi sa a

“Mabuti naman at nandito ka na.”“Hi?” bati ko sa kaniya na tila ba masama ang gising. Humigpit ang hawak ko sa tangkay ng rose.“H’wag na tayong magplastikan, Jehan. I kept my distance from you and Vhan after your birthday. Tapos, ano ‘tong naririnig ko at pinagkakalat mo na ako ang rason ng break up niyo ni Vhan?”Natigilan ako at tila ba sinampal sa narinig. Her words pierced directly to my spine, sending chills to my whole system. Nanatili ako sa kinatatayuan sa harapan niya habang nilalabanan ang bawat matatalim niyang mga tingin.Wala akong mahuling salita na maaari kong ibato sa kaniya upang depensahan ang aking sarili. Bakas sa mukha ni Nanay Dolor na naguguluhan siya. Ganoon din naman si Lali na nakatayo sa gilid ko.Napalunok ako ng sariling laway.“Akala mo ba hindi ko alam? Obvious na pinagseselosan mo ako. Honestly, wala naman sa akin kung may pagdududa ka kay Vhan pero uso n

Walang nangahas na magsalita sa aming dalawa. Kahit papaano ay nakumbinsi ko naman siyang hintayin si Corbi. Ilang minuto na ba ang lumipas mula nang maupo siya sa dulo ng sofa na kinauupuan ko? Nasaan na ba si Corbi? Naisama ba niya ang sarili sa pag-flush? Inabala ko na lamang ang aking sarili sa pagba-browse sa hawak na brochure habang si Vhan naman ay may kung anong binabasa sa cellphone niya. “Ilang oras pa ba ako maghihintay sa kaniya?” mababa ang tinig niyang tanong. Bumuntong-hinga siya saka ibinaba ang hawak niyang cellphone. Mabilis akong umiwas ng tingin nang magtagpo ang aming mga mata. “T-teka, s-sandali, t-tawagin ko na lang.” Tumayo ako at humakbang papunta sa office niya. Pero maliban sa table nila ni Craig, mga cabinet at printer ay wala akong CR na natagpuan. May pinto roon pero papunta iyon sa labas. Kinakabahan man, sinubukan ko pa ring pihitin ang nasabing pinto. Sa kasamaang palad, naka-locked iyon sa labas. Something’s fishy her

 Ang kaninang maingay na cafeteria ay biglang natahimik at napalitan ng malakas na kalabog ng dibdib ko. Umatras ako nang isang beses palayo sa kaniya na nakatayo sa bandang likuran ko. He’s wearing a gray shirt na pinatungan ng denim jacket. Pinaresahan niya ito ng black jeans at white sneakers. Aatras pa sana ako ng isa pang hakbang nang matigilan ako. Hinawakan niya ang aking palapulsuhan at itinapat ang hawak kong ice cream sa cashier machine. Ganoon rin ang ginawa niya sa isa pang ice cream na hawak naman ng kabila kong kamay. Nang makita niya ang presyo ng dalawang ice cream sa monitor ay may dinukot siya sa kaniyang bulsa. Nakatitig lang ako sa kaniya. “Tinakasan ka na naman ni Corbi?” “Hm?” Nakakunot ang noo kong saad. Nakangiti siyang umiling na para bang sinasabi ng utak niya na ako ang pinaka-slow na taong nakilala niya. Napahilig ako ng ulo sa kanan habang nakasunod ng tingin sa kaniya na siyang bumayad ng ice cream na kinuha namin ni Corbi.