Pustaka
Cari
Semua Bab When Enemies Turned Into Mafia Partners: Bab 41
- Bab 50
61 Bab
CHAPTER FORTY-ONE
CHRAM'S P.O.VMula nang magising si Cyruz Keith ay hindi na ako umalis pa ulit sa tabi niya. Hanggang sa mailipat siya sa normal na private room ay nanatili lang akong kasama niya."So, what now? Nandito na ako sa private room. Nasaan na iyong lalaking ipapakilala mo?"Mula sa mga inaayos kong bulaklak ay mabilis na nabaling ang atensiyon ko sa kanya. He's still laying on the hospital bed. Pero kumpara noong una itong magising ay mas maayos naman na ang lagay at pakiramdam niya ngayon."Huwag kang mag-alala dahil papunta na siya. Mukhang nagpagwapo pa yata ng sobra. I can't wait to see him." nakangiting saad ko.Pagkatapos noon ay itinuon ko na ulit ang paningin ko sa mga bulaklak na ina-arrange ko sa isang malaking vase."Really? And why are you seems so excited about meeting that guy? At talagang tuwang-tuwa ka pa at proud na sabihing nagpapagwapo pa siya, huh? Tss." halatang inis na saad nito.Kung gagawin ko lang ang gusto ko ay malamang na kanina pa ako mamatay-matay sa katatawa.
Baca selengkapnya
CHAPTER FORTY-TWO
CK'S P.O.V"H-He... is Cyram Keith. I-I named him after you. Siya ang gusto kong ipakilala sa iyo, Cyruz Keith. He is... our son."What the...? What did she just say?!Bago pa ako makapag- react ay tumakbo na sa papalapit sa akin ang batang lalaki na kararating lang at tinawag pa si Chram na 'Mommy'.Fuck. Is this for real?!Hindi ko na nagawa pang pumiglas dahil bago pa man ako makahuma ay mabilis nang nakaakyat ang batang lalaki na iyon sa kama na kinahihigaan ko. he even hugged me so tight as if he's scared to let go of me or something."T-Teka lang—" Hindi ko na naituloy pa ang sasabihin ko dahil bigla na lang akong nakaramdam ng kakaiba. Iyon ang pakiramdam na... ngayon ko lang naramdaman sa buong buhay ko. Para akong biglang kinabahan, na masaya, pero natatakot at nagtataka ng sabay-sabay sa iisang pagkakataon. I'm fucked up."Daddy, I can't believe that I am actually hugging you right now! I've been longing for this to happen!" masaya namang sabi ng bata na ayon kay Chram ay 'C
Baca selengkapnya
CHAPTER FORTY-THREE
ASHY’S P.O.V Matapos naming makapag-usap ng maayos ni Cyruz Keith ay ipinatawag niya na rin agad si Cyram. At mula nga noon ay hindi na mapaghiwalay pa ang dalawa. Cyram is obviously happy being on his dad’s side. Ganoon din si Cyruz Keith dahil kung titingnan silang dalawa ng mga hindi nakakakilala sa kanila ay malamang na iisipin ng mga ito na matagal nang magkasama ang mag-ama. They instantly clicked with each other. At ako, nandito sa isang sulok. Nakaupo habang masayang pinagmamasdan ang bawat ginagawa nilang dalawa. Napahinga ako ng malalim. ‘Seems like you really made the best decision, Chram Ashy Monteflabio. ‘Di ba, dati lagi mong pinapangarap na makitang masaya ang anak mo kasama ang daddy niya? It’s finally happening now. And all of that is because of you. Napangiti ako sa isiping iyon. Now, I am more than sure na hindi na nakakaramdam pa ng kakulangan ang anak ko sa buhay niya. Kung dati ay nasanay ito na ako lang ang kasama, ngayon ay may daddy na rin ito. Not to
Baca selengkapnya
CHAPTER FORTY-FOUR
CK'S P.O.V"Thank goodness, you're here. Finally. Akala ko wala ka nang balak bumalik, eh.” saad ko agad nang mapansin ko ang pagbukas ng pinto na sinundan ng pagpasok doon ni Chram. May hawak siyang dalawang malaking paper na sa hula ko ay siyang kinalalagyan ng pagkain namin. Halos dalawang oras na siyang wala at kanina ko pa siya hinihintay. Even Cyram is waiting for her and is hoping for her immediate return. Hanggang sa nakatulog na lang lahat-lahat ang anak namin pero wala pa rin siya at ang mga pagkain na binili niya. "Galit na galit? Patay gutom yarn?” asik niya na naging rason para mapapikit ako ng mariin. Pigilan niyo ako, may pa patalsikin lang akong pandak saglit. Sa kabila ng pag-iinit ng nararamdaman ko ay mas pinili ko na lang na kumalma at huwag nang palalain pa ang sitwasyon. Isa pa… damn, gutom na ako! "Get that ready, you hear me? Maghuhugas lang ako ng kamay saglit—” "Ay, i-ready talaga agad? Hindi ko muna papagising 'yung anak mo? Grabe ka na, ha? Dead hungr
Baca selengkapnya
CHAPTER FORTY-FIVE
5 DAYS LATER… ASHY'S P.O.VMatapos ang medyo matagal na pananatili namin sa ospital para sa additional checkup ni Cyruz Keith, sa wakas, ngayon ay makakauwi na rin kami. Hindi pa siya nakakalabas ay planado na sa isip ko ang 'welcome home party' na Ia-arrange ko sakaling pwede na nga siyang ma discharge. At ngayon na nga ang araw na iyon! Sinadya ko talaga na umuwi muna at hindi magpalipas ng gabi. Nagdahilan na lang ako kay Cyruz Keith na medyo hindi maayos ang pakiramdam ko kaya baka makasama lang sa kanya kung pupunta pa ako roon para bantayan siya. Thank goodness, Mom and Dad was there. Pati na rin sina Tita Klara at Tito Peterson. They all made sure na hindi makakahalata si Cyruz Keith sa planong surprise party namin para sa kanya. According to Tita Klara, alas singko na daw ng hapon nila ilalabas si Cyruz Keith nang sa ganoon ay magkaroon pa kami ng mahabang oras para maihanda lahat ng dapat ihanda. Sana nga lang ay hindi siya magtaka o hindi kaya ay maubusan ng pasensiya da
Baca selengkapnya
CHAPTER FORTY-SIX
CK’S P.O.V “Surprise!” Napaatras ako at muntik pang mapamura nang bigla na lang mula sa dilim ay sumulpot sila Chram na may dala pang cake. Sa taas niyon ay may kandila na ang apoy ang siyang nagsisilbing liwanag nila ngayon. “W-What’s this? Ano’ng—?” “I-blow mo na lang ‘yung candle. Bilis!” udyok ni Chram sa akin, “What?! Eh, ‘di dumilim naman kapag hinipan ko pa iyan—” “Ang kulit mo naman, eh. Basta nga, gawin mo na lang!” Napahinga ako ng malalim at saka ko ginawa ang gusto niya. Hinipan ko nga ang kandila at voila, gaya ng sabi ko ay nagdilim nga ang buong paligid. Tss. Buti na lang at segundo lang ang itinagal niyon at muli na ring nagliwanag ang paligid. Only this time, hindi na galing lang sa maliit na kandila na nasa ibabaw ng cake ang liwanag na iyon. Galing na iyon sa mismong light source at buong bahay na ang maliwanag. Much better. Mas normal. Nang iginala ko ang paningin ko sa paligid ay doon ko lang napansin na may mga dekorasyon pala sa paligid. May mga lobo, c
Baca selengkapnya
CHAPTER FORTY-SEVEN
CK'S P.O.VAfter hearing those words, I felt the sudden urge to punch Jashler right on his fucking face.Ano'ng karapatan niya na pagsalitaan ng gano'n si Chram?!Naikuyom ko na lang ang kamao ko at akmang lalapitan ko na sana sila nang bigla namang bumukas ang elevator sa bandang likuran ko. Marami-raming tao ang lumabas doon at tila mga nagmamadali pa.I was about to shout at them for being so rude but before I could do that, I was able to recognize who those people are. Sina Tyler, Ate Ciara, Tyrone, at Tyrrah.Shit. Ano'ng ginagawa nila rito?Doon na ako lumapit sa kanila. And the first thing I noticed was Chram trying to control her tears. "Umuwi na kayo. You won't be allowed to visit my wife now, anyway.” Lahat ng atensiyon namin ay nabaling kay Jashler nang sabihin niya ang mga katagang iyon. He seemed so sad, yet so mad, as well. "Jashler—” "Ayoko nang ulitin pa ang mga sinabi ko na. Just leave.” putol ulit nito kay Tyrone sa ganoon pa ring tono. "Bumalik na lang kayo buka
Baca selengkapnya
CHAPTER FORTY-EIGHT
CIARA'S P.O.VAs Jashler's wish, kinabukasan nga ay bumalik kami sa ospital kung saan naka admit si Jamie.Nakakalungkot lang na hindi namin kasama si Ashy ngayon. Pinilit naman namin na isama siya pero siya na rin ang kusang tumanggi dahil gusto raw niyang igalang ang kagustuhan ni Jashler na huwag muna siyang makita.Kaya ngayon, kaming lima lang ang magkakasamang bumalik sa ospital. Ako, si Tyler, si Tyrrah, si Tyrone, at si CK.Hindi kagaya ng kagabi ay sa private room na namin inabutan si Jamie. She's finally out of the emergency room. Iyon nga lang ay hindi namin inaasahan ang masamang balita na bumungad sa amin. Wala na ang baby na dinadala niya…"Kamusta na si Jamie?” mahinang tanong ko kay Jashler. Sinadya kong sundan siya nang lumabas siya kanina mula sa kwarto na kinaroroonan ni Jamie. Umiiyak pa rin kasi ito at hindi mapakalma. Kinailangan pang tumawag ng doktor para magturok ng pangpakalma dito na kalaunan ay naging dahilan na rin ng tuluyan niyang pagkatulog."I… don't t
Baca selengkapnya
CHAPTER FORTY-NINE
ASHY’S P.O.VTyrrah just called and she informed me that Jamie officially lost her baby.At ngayong mag-isa lang ako dito sa kwarto ay hindi ko mapigilan na lalong mag-isip ng kung anu-ano na tungkol sa kanya. My best friend just lost her baby. And I am the one who’s taking her husband’s blame.Sa isiping iyon ay muli na naman akong napahagulhol ng iyak. At gaya ng kanina, isinubsob ko na lang ang mukha ko sa unan nang sa ganoon ay mapigilan ko ang mag-ingay kahit papaano.Habang mag-isa ako ay parang tukso rin na bumalik sa isip ko lahat ng masasayang ala-ala na meron kami ni Jamie. Way back on our high school days, kung kailan ini-imagine pa lang namin ang lahat ng pinagdaraanan namin ngayon…“What?! No way! Mas gugustuhin ko na lang na tumandang dalaga at mamatay ng mag-isa kaysa maging asawa ang kumag na Cyruz Keith na iyon! He is nothing but a huge pain in the ass!” nanggigigil na putol ko bago pa man masabi ni Jamie ang mga sasabihin niya na alam kong makakapagpa inis lang sa ak
Baca selengkapnya
CHAPTER FIFTY
JAMIE’S P.O.VIt’s been two days since I was discharged from the hospital. Two days. Pero hanggang ngayon, pakiramdam ko ay preso pa rin ako ng sarili kong kapalaran. Nakakulong ako sa isang lugar na puno ng lungkot, sakit, hinanakit, at… poot.Dalawang araw na ang mabilis na lumipas mula nang makalabas ako sa ospital, at halos limang araw na rin ang lumipas mula nang mawala ang anak ko sa akin. Sa amin ni Jashler.Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin lubusang nagsi-sink in sa akin ang lahat. I still feels like I am carrying our baby. Pakiramdam ko, nasa tiyan ko pa rin siya. Gumagalaw pa rin siya roon, humihinga. It is so hard to see my dreams falling and crashing into pieces. Lalo na kung kailan inaakala kong unti-unti ko nang nakukuha ang lahat ng ‘soon’ na pinapangarap ko lang noon.“Hon, wala ka ba talagang balak lumabas? It’s been two days since you got ut of the hospital and it’s been two days, too, since you chose to lock yourself in this room. Ni ayaw mong lumabas para magpa
Baca selengkapnya