All Chapters of Wrong Time in a Right Place : Chapter 1 - Chapter 10

A happy day.  Yes, indeed it was a happy day for me. Hindi ko maiwasang mapangiti habang inaalala ang mga nangyari sa araw na iyon. Sa mga nagdaang buwan, nahaluan ng masayang disposisyon ang pang araw-araw ko. Tumingala ako at tila ba nakikisama ang mga dahon habang sumasayaw sa ihip ng hangin.    Masaya. Sana mag tuloy-tuloy na.  Napatigil ako sa  paghakbang sa gilid ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong nakakasabay sa pag-abang na pumitik ang berdeng ilaw ng traffic light para makatawid.    “Shea!”  Napalingon ako.    “Dito na kami dadaan, see you tomorrow!" sabay kaway ng tumawag sa akin.    I smiled again and can’t help to wave back at them.    "Mag-ingat din kayo."    The green light flashed at nagsimula nang gumalaw ang mga naghihintay. Nakisabay ako sa pag uunahan

Mabilis na lumipas ang mga araw at naging abala ako sa mga school activities. Sunod-sunod ang mga naging ganap sa aming paaralan kaya halos lahat kaming magkaklase ay sinusulit na ang mga araw na wala pang pasok. Halos makalimutan ko na din ang nangyari nung mga nakaraang linggo. Malimit na ding dumalaw ang mga panaginip ko dahil inaabala ko na lang ang aking sarili sa pag babasa at pag-aaral. Labis akong nagpapasalamat doon. Things are getting better I guess. Abala ako sa paglalakad-lakad at pagtingin sa kiosk ng mga seniors. Pansamantala akong umalis muna sa aming booth para makapaglibot na rin. Natutuwa akong pagmasdan ang mga nagbabantay sa booth nila habang sumasayaw para makakuha pa ng attention ng ibang mag-aaral. Ang iba naman ay halos habulin na ang mga prospect nilang costumers. Habang abala, naramdaman ko ang pag vibrate ng aking lumang cellphone. Kinuha ko iyon mula sa dala kong maliit na bag at binasa ang mensahe. Ga

Paulit-ulit akong namamangha sa natatanaw ko sa bakuran ng mga Chrysalis. Sa aking paglalakad, hindi ko namalayan na napapalayo na ako sa mansiyon. Lumingon ako at tinanaw ang pinanggalingan. Mabilis lang naman sigurong bumalik mamaya kaya pinagpatuloy ko na muna ang pamamasyal. Sa bandang kaliwa ng mansyon, may natanaw akong munting kakahuyan. Hindi naman gaanong masukal kaya naisipan kong lapitan iyon. Due to my curiosity, lakad-takbo ang ginawa ko, naeexcite sa kung ano ang puwedeng madatnan doon.  I always love nature. Kahit hindi pa man ako nakakapunta ng ibang lugar, sa aming barrio mismo sapat na para hangaan ang mga tanawin. Medyo bulubundukin ang silangan ng Victorias. May mga magagandang ilog at sapa na kinagigiliwan ng mga naroon. Sa kanlurang bahagi naman ang mga dagat pero sabi ni Lola ay medyo malayo na daw iyon. Minsan ko na ring naisip na sana makapunta din ako sa ibang lugar. But I guess, okay na muna siguro ito.

Kinabukasan ay nakakaramdam pa din ako ng hindi maganda. Expecting things to happen within the day. Hindi ko na ipinahalata kay Maureen na may bumabagabag sa akin dahil siguradong mangungulit na naman iyon. Nag-iisa akong kumain sa canteen. Lunch namin kaya marami akong nakakasabay. But there are classes na on-going pa din. Ang iba ay abala sa mga kanya-kanyang activities. Bigla kong naalala ang naging panaginip ko kahapon sa library. Pinilit ko ibalik kagabi para makita ang mukha ng babae pero hindi na naulit iyon. Ang tanging naaalala ko lang ay ang kanyang pangalan.  Aia... Yes, that's it.. Aia. I'm really worried because the past years, wala naman akong napanaginipan na insidente na nangyari sa school. Kahapon lang. Tinapos ko ang aking pagkain para makabalik na ng classroom. Medyo may kalayuan din ang building ng canteen kaya naisipan kong sa kabilang side na lang dumaa

Napabalikwas ako ng bangon. Panaginip na naman ulit. Pumikit ako ng mariin para alalahanin ang naging panaginip ko pero hindi na naging malinaw pa ang mga nangyari. Huminga ako ng malalim para kalmahin ang sarili bago bumangon. The usual day and my usual routine. Sabado at walang pasok kaya naman napatingin ako sa oras. Alas-sais pa lang ng umaga. Kadalasan pag walang pasok ay tanghali na akong nagigising. Pero ngayon napaaga dahil sa dumalaw na panaginip. Tahimik ang buong kabahayan ng bumaba ako. May nakita akong papel na nasa mesa. Meron iyong  sulat-kamay ni Lola na nagsasaad na pumunta sila ng bukid. Matapos basahin ay lumabas na lamang ako at nagsimulang magdilig ng mga halaman. Kagabi, tadtad ng text ni Aia ang cellphone ko. Nag-aayang mamasyal daw sa bayan. Hindi ko alam ang isasagot dahil siguradong mag-aalala na naman si Lola. Pero hindi niya talaga ako tinigilan kaya naman bago maghanda ay gagawa muna ako ng mga