Napatingin ako sa cellphone ko nang tumunog ito, mula sa Messenger ang notification na ‘yon. Kinuha ko sa dashboard ng sasakyan ang cellphone. Bahagya akong napangiti dahil alam ko na kung sino iyan panigurado. Sila lang naman ang bumubuhay ng mala-sementeryo kong Messenger. Nabi Chase Alfelor:Club us! Later 6pm! See yah! Laszle Gamboa:Go bitch! Shanaya Lie Romero:Support! Gareth Cole Spencer:Gegegegege Lacheska Faustino:Mukha talagang club. Napailing na lang ako. Hindi talaga nagsasawa sa club. Wala namang tumutol at nag-react pa nga sila sa chat ni Nabi.  Nagkakasama-sama lang din kasi kami kapag day off namin sa trabaho o kaya naman ay may okasyon ang isa sa amin. I stormed out the car an

Nanatili akong nakatulala sa transparent jar na nasa harap ko. Paano nalaman no’n ang bahay ko?  Tapos, paano siya nakapasok dito sa loob? Ayon kay Manong Liher doon sa labas ay hindi makakapasok ang kahit na sinong tao kapag walang badge ng El Kanjar Village. Hindi kaya... taga rito rin siya? Kapitbahay ko lang pala siya? Damn! Am I still safe here? May CCTV kaya itong bahay? Ang tanga-tanga ko! Bakit ba hindi ko iyon inasikaso noong una? Dapat kaligtasan ko muna ang iniisip ko! I was reckless! Hindi na ako nakakapag-isip ng tama ngayon! I was taken aback when I heard a beep sound of a car. My forehead creased when I saw an unfamiliar car in front of my house. Sino naman ‘to? Siya na ba si gago? Nanatili lang akong nakaupo sa hamba ng pintuan at hinintay ang paglabas niya. Ganoon na lang ang pagkunot ng noo nang makita

They brought me here in Damien’s penthouse. This isn’t the first time that I went here but I can’t help to still adore this place. “Are you hungry?” tanong sa akin ni Damien. “A bit,” I answered. Lumapit naman siya sa akin. Agad naman na bumilis ang pagtibok ng puso ko. Calm down, my heart! Inilagay niya ang ilang takas ng buhok ko sa likod ng tainga ko. Halos hindi na ako humihinga sa harap niya. He smiled. “I’ll just cook. What do you want?” he softly asked. I smiled back. “Anything would do.” “Alright. Just stay here or you can look around. Just don’t go outside, okay?” paalala niya. “Mmm,” I mumbled as I nodded. “Ehem!” Dearil faked a cough. “Problema mo?” asik sa kaniy

Damien fell asleep after the heart-melting talk of his twin, Dearil. Marahan kong hinahaplos ang buhok niya habang nakahiga siya tabi ko. Ang braso niyang mahigpit na nakapulupot sa baywang ko na para bang ayaw niyang umalis ako. I just mentally shook my head. He looks at peace when he’s asleep. Aakalain mong walang matinding pinagdaanan.  When I first saw him at Ravides Holdings, I thought of him as a ruthless man. With his strict face plus his strong features that will make your knees wobbled. I never thought that he was too fragile inside. I heaved a deep sigh. “I never thought that we had the same fate...” marahang bulong ko. “In my life, I thought that I was going to face all the battles alone, but my friends came. They lifted me up but you... Dearil was there but you chose to be alone... if I came here earlier, maybe we shared the same pains an

Inabot na kami ng dalawang oras sa pagtitingin sa lahat ng listahan ng mga empleyado na nagtatrabaho rito sa Ravides Holdings. Hindi biro na isa-isahin ang bawat pangalan nila, hindi ko naman akalain na mas higit sa bilang na nasa isip ko ang inaasahan ko rin. Ano pa nga ba, Anveshika? Ravides Holdings is a top company, so, what do I expect? Na kaunti lang ang mga empleyado nila? Argh! I think I’m getting stupid as I longer stay in this place. Ako rin naman ang nag-suggest na gawin ito. Ito ang una kong naisip na paraan para mahanap ang kung sino mang L.J. na iyon. Sa buong kompanya na ito ay kilala ang pangalan ko kaya maaaring nandito lang din siguro ang suspek na iyon. Kaya, kailangan talaga namin isa-isahin ang mga pangalan ng bawat empleyado. Napag-isipan din naman namin na ipagawa na lang ito sa iba, pero hindi ako sumang-ayon. Mahirap na ang magt