Alex's Pov"You're so beautiful, Alex," nakangiting sabi ni Uriel nang huminto sa tapat ng malaking bahay ng kanyang mga magulang ang kotse niyang sinasakyan namin."Kanina mo pa iyan sinasabi, Uriel. Baka maniwala na ako sa'yo niyan," nakairap na sabi ko sa kanya habang nakangiti. Magmula sa loob ng aming silid ay hanggang dito sa bahay ng mga magulang niya ay hindi ko na mabilang kung ilang beses na niyang sinabi ang mga katagang iyon. Halos lumubo tuloy ang aking puso sa kanyang papuri. Pakiramdam ko ay ang ganda-ganda ko sa kanyang paningin ngayong gabi."Talaga namang naakaganda mo, Alex. Lalo na ngayong gabi. Parang ayoko na ngang tumuloy sa party at dahil na lamang kita sa loob ng hotel para masolo. Ayokong makita ng ibang lalaki ang kagandahan mo," nakangiting sabi pa niya habang nakatitig sa akin kaya hindi ko malaman kung binibiro lang ba niya ako o seryoso siya sa kanyang sinabi."Huwag mo nga akong biruin ng ganyan at baka mag-isip ako na may gusto ka na sa akin," napapail

Alex's PovLumipas ang mga araw ay nanatiling mabait at sweet sa akin si Uriel. Magkatabi na rin kaming natutulog sa kama niya at halos gabi-gabi ay inaangkin niya na tila hindi niya pinagsasawaan ang aking katawan. Tuluyan namang naging mabait din sa akin si Aling Lorena kaya naging masaya ang pagsasama namin sa bahay ni Uriel. Higit sa lahat ay wala nang taong nagtangka sa buhay ko. Natuloy rin ang pagpapatayo ko ng maliit na flower shop na isang sakay lamang mula sa bahay ni Uriel. Kung ako lang sana ang tunay na asawa niya ay wala na akong mahihiling pa sa lalaking napangasawa ko. Ngunit alam ko na pansamantala lamang ito dahil kapag bumalik na si Alexa at makipagpalit sa akin ay para lamang akong nanaginip ng napakaganda at pagkatapos ay biglang nagising.Naudlot ang aking pag-iisip ng malalim nang biglang may kumatok sa pintuan. Nang buksan ko iyon ay nakita ko si Aling Lorena na malawak ang pagkakangiti. Tila maganda rin ang aura niya ngayon. Para bang may magandang mangayayari

Alex's Pov"Makikipaghiwalay ka na ba sa akin, Uriel?" muling tanong konsa kanya pagkapasok niya sa loob ng aming silid. "Dito na ba magtatapos ang ating kontrata?" dugtong ko pa. Pinilit ko na huwag pumiyok ang aking tinig para hindi niya mahalata ang nararamdaman ko."What are you talking about, Alex?" tanong ni Uriel na bigoang napalapit sa akin. "Bakit bigla mong nabanggit ang bagay na iyan? Ganoon lang ba kadali para sa'yo na maghiwalay tayo? Wala bang halaga sa'yo ang ating mga pinagsamahan?" madilim ang mukha na tanong pa niya sa akin.Lihim akong napaismid. Mukhang lumalabas pa ngayon na ako itong walang pagpapahalaga sa pinagsamahan namin samantalang siya itong hindi nagpahalaga sa aming mga pinagsamahan. Gusto pa yata niyang palabasin na ako ang may kasalanan para kapag nalaman ng mga magulang niya na hiwalay na kami ay hindi siya nila masisisi kundi ako. Ang galing mo naman Uriel. Para lamang makasama mo ang babaeng minamahal mo ay nakahanda kang gawin akong masama sa mata

Alex's PovHindi ako makapaniwala sa aking nakikita. Para akong nakaharap at nakatingin sa aking repleksiyon sa salamin. Kamukhang-kamukha ko talaga si Alexa. Maging ang istilo ng kanyang buhok at pananamit ay katulad na katulad sa akin. Akala ko ay manang siyang manamit at iyon ang inaasahan kong makikita na hitsura niya ngunit hindi pala. Dahil magkaparehong-magkapareho kami. Para talaga kaming pinagbiyak na mansanas. Kahit si Uriel kapag makita kaming magkasama ni Alexa ay hindi niya malalaman kung sino sa amin si Alex at sino si Alexa."Alexa..." muling sambit ko sa pangalan niya. Tila iyon lamang ang tanging salita na gustong lumabas sa aking bibig."Iyan lang ba ang sasabihin mo, Alex? Heto na ako ngayon sa harapan mo. Puwede mo nang itanong sa aking ang mga katanungan diyan sa isipan mo. Alam ko naman na marami kang tanong na gusto mong mabigyan ng kasagutan," nakangiting sabi niya sa akin. Tila naman lalong naumid ang aking dila. Pati ang pagngiti at pagsasalita ay magkapareho

Alex's PovNakasakay na akong muli sa aking kotse ay tila wala pa rin ako sa aking sarili. Pakiramdam ko ay lumulutang ang aking utak. Sa katunayan ay ilang beses akong muntikang makabangga ng sasakyan na nauuna sa akin. Dahil hindi ako makapag-concentrate sa pagmamaneho kaya minabuti kong itabi sa gilid ng kalsada ang kotse dahil baka makaaksidente pa ako or worst ay ako ang ma-aksidente.Pagkahinto ko sa aking kotse ay agad kong kinuha ang aking cellphone at idinial ang cellphone number ng aking kapatid. Hindi ko siya makuntak ngunit sinubukan ko pa rin siyang tawagan. Ngunit kahit ilang beses ko pa siyang tawagan ay tanging busy tone lamang ang sumasagot sa akin."Alexa, nasaan ka na ba? Magparamdam ka naman, please," nafu-frustrate na isinandal ko ang aking ulo sa upuan. Sobrang nag-aalala na ako sa kanya. Hindi talaga ako kumbinsido na itinulak niya ang mommy ni Uriel. Pakiramdam ko ay may hokus-pokus na naganap. Para kasing hindi kapani-paniwala na nataon pang day-off ng lahat n