All Chapters of Ang Crush Kong Writer : Chapter 11 - Chapter 20

"Alam kong may tiwala ka sa akin. Hindi ka naman siguro sasama kung hindi ka nagtitiwala," dagdag pa niya na ikinangiti ko nalang. Akala ko nadama na niya na humahanga ako sa kaniya. "May pagdududa noong una pero mukha ka namang hindi gagawa ng masama kaya pinagkatiwalaan na kita kaagad," pagpapaliwanag ko bago tuluyang pinakawalan ang isang ngiti."Normal lang naman na magdu"Hindi na niya naituloy ang sasabihin niya dahil biglang nag-ring ang cellphone niya na agad naman niyang kinuha mula sa bag niya. Biglang napuno ng pagtataka ang isipan ko kung sino ang tumatawag hanggang sa... "Bakit ho, Mang Driel?" wika ni Blue matapos sagutin ang tawag. There must be something. Tumango-tango lang si Blue habang nagsasalita si Mang Driel. Hindi naka-loud speaker kaya hindi ko rin gaanong maintindihan kung ano talaga ang pinag-uusapan nila. Hindi ko rin intensiyon na makinig sa usapan nila kaya lumayo na muna ako matapos niyang sagutin ang tawag at nang matapos kong malaman na si Mang Driel

Mabilis lang kaming nakarating sa resort at agad ding nagpaalam si Blue. Hindi niya nasabi ang dahilan kung bakit naging biglaan ang pagbalik namin dito. Hindi ko na rin naman siguro kailangang malaman kung ano man iyon. [BENNY IS CALLING]"Hello, 'day?" bungad ko sa kaniya. "Kumusta si Papa Blue?" Si Blue pa talaga ang kinamusta imbes na akong kaibigan. Takbo nga naman ng isip ni Benny oh. "Wow ha! Siya ang kaibigan mo, 'day?" "Hindi ah.""E... ano mo?""Baby ko siya, girl! Future husband! My love so sweet! My honeybunch, sugarplum, pumpy-umpy-umpkin... He's my sweetie pie. He's my cuppycake, gumdrop... snoogums-boogums, he's the apple of my eye!" Todo pigil naman akong matawa sa mga pinagsasabi niya. Sa nursery rhyme niya nakuha iyong honeybunch-honeybunch niyang iyon. "Tigilan-tigilan mo ako, 'day. Ako ang kaibigan mo ha. Baka lang nakakalimutan mo. Ako ang dapat kinakamusta rito. Kainis ka! Kukumustahan din pa naman sana kitang dyosa ka! Kaso huwag nalang pala. Nagbago na ang

"Salamat, Cat. Makakaasa kang mag-iingat ako. Hindi ko rin kakalimutan ang itinuro mo sa akin," nakangiting sabi niya. "Ha? Anong itinuro ko sa iyo?" Ay butiki! Baka yong tungkol sa Wikang Filipino ang tinutukoy niya. Bagal naman mag-respond ng brain cells ko. Sinisi pa talaga ang brain cells, ano? Iyan si Casantha. "Tinuruan mo akong makaalala." Bahagya namang kumunot ang noo ko. Ano bang pinagsasabi niya? "Ha?" "Hayaan mo akong magkuwento," panimula niya. Hindi ko naman siya pinipigilan ah. Medyo natatawa ako sa loob-loob ko dahil sa sinabi niya. Ayusin mo naman, Blue. Aalis ka nalang pero napapangiti mo pa rin ako sa mga linyahan mong iba ang epekto sa akin. "Sige, magkuwento ka na." Nagbigay na ako ng pahintulot dahil baka iyon lang ang hinihintay niya. Puwede naman siyang magkuwento na agad. Masiyado lang talaga siyang pormal."Iyong mga panahong hindi pa ako magaling magsalita gamit ang Wikang Ingles... Iyon iyong mga panahong nakilala ko siya. Tinanggap niya ang lahat sa a

"Bakit mo ginawa iyon ha?! Lapastangan ka!" inis na sabi ko sa kaniya. Nakatayo na rin ako sa wakas. Hindi pala magandang ideya na mag-high heels dito sa beach dahil nilalapitan ako ng malas. Buti hindi pangit ang pagkakatumba ko dahil baka nabalian na ako ng paa."Are you blind or what?" pangisi-ngisi niyang tanong. Pilosopo pala ito. Hindi nalang sumagot, kung anu-ano pa talaga ang sinasabi. "Are you a manyak or what?!" mataray kong tanong din sa kaniya pero nginitian niya lang ako. Ngiting mapang-asar. Ngiting gugustuhin mo nalang siyang sakalin at ibitin patiwarik! "Tsk. Ikaw na nga ang niligtas, ganiyan ka pa. Hindi ka ba marunong mag-thank you, miss? Ang yabang mo naman." Kainis! Tinititigan niya pa talaga ako. "Hindi mo naman kasi kailangang gawin iyon! Dapat hinayaan mo nalang akong mabukulan kaysa sa nadaganan mo pa ako! Ang bigat mo kaya!" gigil kong sabi pero ngumisi lang siya. "Tsk! Ang pangit mo na nga tapos mabubukulan ka pa? Ano nalang ipagmamalaki mo 'pag nagkataon

"Then, mukhang mahihirapan ako." Kung anu-ano talaga ang sinasabi ng lalaking ito. Hindi lang baduy, weird pa. "Umamin ka nga---""Ano namang aaminin ko?""Patapusin mo muna kasi ako! Singit ka nang singit eh!""At ikaw naman, sungit nang sungit!" pang-aasar niya. "Dami mong alam! Umamin ka nga. Nasapian ka ba ng maligno kaya kung anu-ano ang sinasabi mo sa akin ngayon? Naku, baka malala na iyan! Baka kailangan mo na magpagamot sa albularyo. Sasamahan kita. Tara na agad para malunasan ka na!" Hindi ko alam kung matatawa ako sa mga sinasabi ko o maiinis ako dahil walang sense ang mga pinagsasabi ko sa kaniya. "Of course not. Ikaw lang talaga ang pinili ng puso ko kaya ganito ako magsalita." Corny talaga. Pinili raw ng puso niya. Weird. Napailing nalang ako sa sinabi niya. "Ba't ba hindi ka pa umaalis? malumanay kong tanong para umalis na siya. Gusto ko na ring bumalik sa kuwarto ko para makapagpahinga at makakabalik lang ako kapag umalis na itong lalaking ito. "Because you're stil