NAKALIPAS ang isang linggong hindi ko kailanman pinansin si Rios. Kahit na ilang beses niya akong kulitin ay hindi pa rin ako natitinag. Pinipilit kong huwag siyang pagtuunan ng pansin dahil alam kong pagmumulan na naman iyon ng pagbabangayan naming dalawa. May pagkakataong si Rios ang naghahatid sa akin sa shop, dahil wala pa rin si kuya Lito at lola Clara. Nagbago kasi ang isip ng matanda at pinilit na isama si kuya Lito. Na sa tingin ko nama'y sinadya niya. Sinadya niyang iwan kami rito ni Rios para kahit papaano'y mapagsolo kaming dalawa. Ang sana nga'y dalawang araw na pagbisita ni lola Clara sa pinsan nitong nasa Mindoro ay inabot ng isang linggo, at nahimigan ko pa nga sa telepono na mag-e-extend pa raw ito dahil napakaganda raw sa Little Tanawan. Halos napapaligiran raw sila ng samu't-saring punong-kahoy, halaman at malawak raw ang kalupaang sakop ng pinsan nito. Kaya kahit papaano'y nabawasan raw ang pagkasuyang nadarama noong nakikita pa raw nito ang malawak na dagat sa Ro

"YOU know him?" salubong ang kilay na tanong ko. Nakita ko ang pagkalito sa mga mata ni Willa. "Huh? Ahmm, oo nga pala, hindi mo nga pala maalala." mahina niyang sabi na nakaabot pa rin sa pandinig ko. That's it. Rios was part of my past. Siguro'y kasama siya sa mga alaalang nawala sa akin nang maaksidente ako."Who are you?" maliit ang boses na tanong ni Renzo bago nagpakarga sa akin. "She's my sister, sweetie, she's Tita Willa-ugh you're so heavy." sabi ko bago inayos ang pagkakabuhat kay Renzo."Ohh, I have an auntie?! Yey!"Isang malaking ngiti ang pumunit sa mga labi ni Willa. "Yes, big boy, I am your auntie Willa."Mabilis kong iniwas ang aking nga mata. Pero mali pala ang ginawa kong iyon dahip kay Rios lang tumuon ang tingin ko. Vernon Rios Ledesma, marami kang dapat ipaliwanag sa akin. Kabilang na ang mga tinging ipinupukol mo sa akin ngayon.Isang tikhim ang ginawa ni Rios bago tumingin kay Renzo. "Let's eat." malamig niyang sabi bago walang lingon na bumalik sa kusina.

"'Nay!" malakas kong sigaw nang magising akong tanging puting kisame ang nasa harapan. "'Nay! Tatay!" umiiyak kong sigaw.Bigla ang pagbukas ng pinto, mula roon ay nakita ko ang pagpasok ng isang babaeng nakaputi. Kasunod nito ang lalaking may suot na salamin; nakasabit ang stethoscope sa leeg."Nasaan ang nanay ko? Si Tatay? Sino kayo?!" humahagulgol kong tanong. Inilibot ko ang tingin pero liban sa aming tatlo'y isang batang babae lamang ang nasa silid. "W-Willa, nasaan si nanay?""Ate..." umiiyak nitong tawag sa akin habang yakap ang maliit na teddy bear. "...'wag mo rin akong iiwan ah, gagaling ka di ba?" sabi pa nito habang umiiyak na lumapit sa akin."Nacheck ko na kanina ang lagay niya, Doc. So far, wala namang indikasyon na nasa peligro pa ang buhay niya. She's—.""Nasaan sila nanay?" mariin kong tanong sa nurse at doctor na tumitingin sa akin. Pero hindi nila ako pinapansin. Para ngang sinasadya nilang huwag akong pansinin. "I said, where are my parents?!" malakas kong sigaw

Marahan kong ipininid ang pinto ng dati kong kuwarto. Mariin akong napapikit bago huminga ng malalim. Nang bumukas ang aking mga mata'y tumambad sa akin ang hindi pamilyar na kuwarto. Ang dating kulay puting pintura'y naging kulay abo. Halos lahat rin ng kagamitan ay bago na rin. Lahat ay pawang panlalaki. Ang kama kong malaki ay napalitan ng mas malaki. Kulay abo ang mga kumot at punda ng unan, pati na rin ang bedsheet. "What on earth..." Hindi ko na naisatinig ang anumang gustong sabihin nang bumukas ang pinto sa kaliwa. Lumabas roon ang isang lalaking nakatapis lamang ng tuwalya ang ibabang bahagi ng katawan. Matalim ko siyang tinitigan. "Yohan..." mariin kong banggit sa pangalan ng anak ni Lucinda. Mas matanda ito kumpara sa akin pero ni minsan ay hindi ko ito tinawag na kuya. "Woah! Who are—fuck! Rhyna?""What are you doing in my room?" Mariing tanong ko sa kaniya. "Can you wait for a second? Magbibihis lang ako." malumanay ang boses na sabi niya sa akin. Napapairap na lum

Mahigpit ang pagkakahawak ko sa manibela. Kulang na lang ay baklasin ko iyon at ipaghahampas sa mukha ni Lucinda. Punong-puno ng galit ang puso ko. Hindi ako makapaniwala sa sinabi ni Tatay. Diyata't napakabuting tao ni Lucinda para rito. Bakit hindi niya na lang sabihin sa akin na baliw na siya sa babaeng iyon. Right! Marahil ay epekto ng kung anong ipinapainom ng babaeng iyon kay tatay kaya ganoon na lang ang lumalabas sa bibig nito. She makes sure na mababaliw ang tatay ko sa kaniya para kahit anong sabihin ng ibang tao'y siya pa rin ang papanigan nito. "Damn you Lucinda!" Mariin kong sabi. Hindi ko namalayang nasa tapat na pala ako ng bahay ni Rios. Dang! Wala ako sa sarili ko buong biyahe? Nang makapagpark ay isang hingang malalim ang ginawa ko bago lumabas ng kotse. Bagsak ang balikat na naglakad ako palapit sa pinto. Pakiramdam ko'y hinang-hina ako. Parang pagod na pagod ang katawan ko. Dala siguro ng stress dahil sa mga narinig ko kay tatay. Pagbukas ko ng pinto'y tumam