NAPAKISLOT si Jacob nang bigla may tumapik sa kanya habang nag-aabang na bumukas ang mga pinto ng elevator. “H-hey,” aniya nang mabungaran si Lilibeth sa kanyang tabi. “Ikaw pala `yan.” “Parang nagulat ka yata. Ni hindi mo ba nakitang papalapit na ako?” anito. “I’m sorry.” Namulsa siya pagkatapos ay bumuntong hininga. “You look dashing with that suit, by the way,” nakangiting puri ni Lilibeth nang makalulan na sila ng elevator. “A-ah, thanks.” Hinagod niya pa ang suot na coat at necktie. “This is my wife’s gift.” “I see. You told her about the—” “Hindi pa.” Nilingon niya si Lilibeth. “Oh…” Isang tipid na ngiti ang ibinigay nito at hindi na muling umimik. Ilang sandali pa at bumukas na ang mga pinto ng elevator. Kaagad silang lumabas at nagtungo sa kanya-kanyang opisina. Pero hindi pa man nag-iinit ang upo ni Jacob ay heto na si Lilibeth bitbit ang mga folders. “Nakalimutan kong ibigay sa `yo ang mga ito. Noong isang araw pa nga pala ito ipinabibigay ni Don Juan.” Inilapag nit

ANG malilikot na ilaw at mga halo-halong amoy ang sumalubong kay Jacob nang makapasok siya sa loob ng bistro. Medyo malaki na ang ipinagbago ng lugar sapul noong huli siyang magawi roon, at hindi na nga niya halos matandaan kung kailan. Oo, may mga bisyo siya noong tinalikuran niya para kay Adelyn hindi lang dahil sa pakiusap nito. Siya na mismo ang kusang tumigil bago pa man iyon ipakiusap sa kanya ng asawa. Nagdiretso siya sa may bar counter at naupo sa isang bakanteng stool. Ngingiti-ngiti pa siya nang bumaling sa direksiyon niya ang bartender nang gabing iyon. “Jacob, my boy!” magiliw na bati ng lalaki. Si Emil, isa sa malapit niyang kaibigan at siyang may-ari ng bistro. Kaagad itong nakipag-fistbump sa kanya at tila ba hindi pa ito nakontento roon dahil kinabig pa siya nito para sa isang mabilis na yakap. “Ang tagal mong hindi nagawi rito, ah.” “Well, alam mo na,” nakangising tugon niya. “Ikaw naman! Hindi naman dahil pupunta ka rito ibig sabihin babalik ka na sa luma mong buh

“GOOD morning,” bati ni Jacob sa asawa nang dumulog ito sa hapag kinaumagahan. Bumalik na ulit sa dati ang lahat. Sa pagitan nilang mag-asawa matapos ang nangyari noong nagdaang araw. He decided to let it slide just like what his wife wished. Subalit titigil lang si Jacob sa harap ni Adelyn. Wala sa bokabularyo niya ang basta na lang isuko ang laban na iyon sa mga kapamilya nito. “Hindi ka ba papasok sa trabaho?” tanong ni Adelyn sa kanya habang nagpapalaman ng tinapay. “Papasok ako.” Naupo siya sa silyang katapatan nito. “Pero pagkatapos nating mag-almusal.” “Baka ma-late ka. Okay lang naman sa akin na kumaing mag-isa.” Sinipat nito ang orasang nakasabit sa dingding ng sala. “Tinanghali pala ako ng gising.” “It’s okay.” Inabot niya ang pisngi nito at bahagyang kinurot iyon. “Gusto ko rin naman na makasalo ka sa agahan. Madalas kang busy sa trabaho sa gabi. Oh, I suddenly remember na may utang pa nga pala ako sa iyong dinner date.” “I-save mo na lang ang dinner date na iyon para

MALAYO pa lang sa gate nagpatay na si Jacob ng makina ng kanyang motor at inakay na lang iyon hanggang sa makarating siya sa kanilang bakuran. Nakabukas nang bahagya ang main door, pero hindi niya natatanaw ang asawa sa sala o sa may dining table kung saan ito madalas pumuwesto tuwing nagtatrabaho sa kanilang bahay. Dahan-dahan siyang pumasok, at noon niya napansin na malinis ang buong kabahayan. Naglinis si Adelyn, at mukhang nauwi iyon sa general cleaning dahil maging ang mga kurtina at punda ng throw pillow ay napalitan na. Sa sobrang busy nilang mag-asawa sa trabaho bibihira iyong mangyari at nagagawa na lang tuwing may espesyal na okasyon. And then he was suddenly reminded about their wedding anniversary. Sa malamang ay iyon ang dahilan ng paglilinis ng kanyang asawa. May binabalak kaya ito? He hoped there was none. May mga plano na siya para sa araw na iyon at hindi naman niya maaaring sabihin dahil baka ma-spoil pa ang surprise niya para rito. “Adelyn?” tawag ni Jacob habang n

NAPANGITI na lang si Jacob nang maabutan niya ang asawang masayang nag-eempkae ng mga dadalhin nito sa kanilang bakasyon. Pakanta-kanta pa si Adelyn ng paborito nitong love song, kaya naman kahit hindi ito ganoon ka-vocal sa nararamdaman nang sandaling iyon alam niyang masaya ito. Iyon ang unang beses na makakapag-out of town trip silang mag-asawa. Bagay na pangarap nilang gawin noon pagkatapos ng kanilang kasal ngunit hindi na sila nagkaroon po ng pagkakataon at pera para gawin iyon. Sa makatuwid, para silang inalisan ni Adelyn ng karapatang mag-enjoy simula nang ikasal sila dahil wala namang ginawa ang pamilya nito kundi ang maliitin siya at pahirapan. Kung hindi pa dumating si Don Juan sa buhay niya ngayon baka nasa kangkungan pa rin silang mag-asawa. At ang lahat ng iyon ay hindi ganoon kadaling ibaon sa limot. Determinado si Jacob, isang libong beses man niyang ulitin sa sarili. He would get even no matter what it cost. “Kung iyong ipinapanood mo sa akin diyan naghahanda ka na r