บททั้งหมดของ The Billionaire's Text Mate: บทที่ 31 - บทที่ 40

"Sir, ayun po may lumulutang sa bahaging iyon' sabi ng isang lifeguard na may hawak ng flash lighlight. Agad pinaandar ng mabili ng mga life gursd ang motorboat na nadala. Nang makita ng isang lifeguard ang pailaw na sumisimbolo na may humingingi ng tulong sa karagatan agad tenelescopio ng pinuno ng mga lifeguard ang pinagmulan.Ang ikalawang pailaw ay nakita niyang nanggaling sa floating resto. Kita rin nil ana may nakasinding ilaw. kaya alam niyang may tao sa balsa. Ipinagtataka nila kung bakit may tao doon samantalang hindi pa ito nagooperate. Agad hinanap ng isang lifeguard ang kasamahan na may hawak ng mga susi pero nagkataong nalasing ito dahil sumisimple itong tagay haabgn nagbabantay sa okasyun ng amo kanina sa pavilion. Dahil hindi nila magising ay nahirapan silang hanapin angh susi ng motorboat. Natagalan silang makita ang mga susi. Mabutin na lamang sa ijatlong pagsisisndi ng pailaw ay nakita na nila ang susi at gagad na dinaluhan kung sino man ang humihingi ng saklolo.N

"Oo, siya nga..!" Sagot ng kanyang madrasta."Ano ho?" parang sinakluban ng langit at lupa ang pakiramdam ni Steff ng mga oras na iyon. nananaginip ba siya, nagdedeliryo ba at palapit na sa pintuan ng kalangitan kase kung totoo ang lahat ng ito ano bang klaseng kapalaran ito. sabi ng dalaga."Makinig ka sana muna. Nang mga panahon kase na yun, malungkot ako noon sa pagkamatay ng iyong Papa kaya nung nakipagysap siya at nakipapagbiruan matapos hingi ng pasenaya dahil sa akin niya naibuntong lahat ng galit sa dapat sana ay tatawagan, sinakyan ko nag mga biro niya at totoong medyo ng flirt din ako ng panahong iyon hanggang sa ligawan niya ako" kuwento nito."Sinagot ko naman kase akla kohabggabg penpal lang kami, natutunan ko din nan siyang mahalin kaya labg nalololong na ako sa bisyo laya minsan hindi na ako matinong kausap nagawa kong magsinungaling sa kanya ng humingi siya ng larawan. Picture mo ang ipinadala ko, at sinabi kong Kate ang pangalan ko yun kase ang nasa ID mo na naiwan mo

"Relax Joon. Please. Biktima din ako Joon. May mali ako noon at itatawid ko sana ngayon pero huli na. Ikaw ang hindi nag usisa. Ikaw ang hindi nagsiguro Joon. Tayo!tayo ang nakasakit kay Steff" sabi nito."I know, i know please Ysabel just tell me where... where is she, where are you? let me talk to you. "She need your help Joon kahit awa na lang please help her, Luciano Hospital sa Balagtas Joon. Please forgive us" sabi ng babae.Yun lang at ibinaba na ni Joon ang telepono, ni hindi nagawang magpalit, sa kadiliman ng gabi ay pinaharurot niya ng kanyang Vios at tinungo ang hospital na binanggit ng madrasta ni Steff.Malayo ang hospital na iyon. Halos sa kabilang bayan na kaya pala hindi niya nahanap si Steff.Ipinagtataka niya kung bakit sa malayo nagpunta ang dalaga."Babe, please hold on! please hold on and wiat for me" hindi malaman ni Joon lung paano mas pabibilisin pa ang sasakyan."I'm coming baby.I'll be there.I will never leave. Pleaae wait for me" usal muli ni Joon na sinaba

Matapos siyang mahilamusan at mapalitan ng damit ay umalis na ang nurse at naiwan si Joon. Nararamdaman niyang kumikilos ang binata marahila ay nagliligpit ito ng mga kalat na pinagpalitan niya.Hanggang sa naramdaman niyang tumabi sa kanya si Joon at hinawakan muli ang kamay niya pagkatapos ay hinimas ang buhok niya saka siya kinausap. "Babe magpagling ka agad.You better wake up na din nagaalala na ako. Sabi ng doctor dapat gising ka na by this time. Pero sabi nila kapag hindi ka pa daw nagigising sa loob ng 24 hour ay ibabalik ka sa loob ng operating room for MIR" sabi ni Joon."Nahihirapan ka ba?Magpagalng ka Babe, huwag kang masyadong mag isip. Maguusap tayo.Iaayos ko ang lahat ibabalik ko at itatama ang lahat "sabi ni Joon.Lingid kay Joon ang bawat bitaw niya ng salitang iyon ay takot ang dulot kay Steff. Lalong lang nanliliit ang pakiramdam niya , lalo lamang siyang nalungkot at nagaalalapero ng sabihin ni Joon na kapag hindi pa siya nagising hanggang bukas ay ibabalik siya

Joon,Baka sa mga oras na ito ay nakalayo na ako. Huwag mo na akong hanapin. Huwag mo ng guluhin ang isip mo. Pakiusap mahalin mo siya dahil siya naman ang mahal mo talaga. Kung maari sila na lamang ang itira mo sa resort at alagaan mo silang mabuti. Paalam Joon at maraming salamat sa panahon at masasayang sandali kahit hindi pala para sa akin yun.Napasandal sa upuan ng kotse niya si Joon sanay napatingala sa bubong ng kotse. Pinipigilan niyang tumulo ang luha.Ang bigat ng pakiramdam ng binata para siyang sasabog para siyang mababaliw na nangyayari. Angtatlao ang labig na pagmamahal at ang pamumuong hinanakit sa katipan."Bakit Steff, bakit hindi mo man lang kao binigyan ng pagkakatoang makapagpaliwanag, bakit mo ako pinngdadamutan ng pagkakataon Steff. Ikaw ng mahal ko, ikaw ang guato ko" sabi in Joon na tumulo ng tahimik ang luha. naioaton na lamang niya ang mga braso sa noo saka humugot ng malalim na paghinga upang lumuwag ang dibdib pero ganun pa rin masakit pa rin.Nanatili