Lahat ng Kabanata ng The CEO’s Sudden Childs [Book 6- Hiltons Family]: Kabanata 261 - Kabanata 270

Naalimpungatan ako dahil sa isang halik na dumampi sa mga labi ko. Nanatiling nakapikit ang mga mata ko ng yakapin ng aking mga braso ang leeg ni Heidi. Nakadapa kasi ito sa ibabaw ko. Marahil, kahit sinong babae ang nasa sitwasyon ko ay siguradong maganda ang gising kung ganito kalambing at ka-gwapo ang gigising sayo. “How’s your feeling?” Malambing niyang tanong. “Not good.” Nakangiti kong sagot, masakit kasi ang katawan ko dahil sa maraming beses na may nangyari sa amin. Alas kwatro na nga kami nakatulog at sa tingin ko ay alas nueve na ng umaga. Ilang araw na kaming ganito, para kaming mag-asawa na tanging kasal na lang ang kulang. Pagmulat ng aking mga mata ay tumambad sa paningin ko ang masiglang mukha ng boss ko. Para itong isang halaman na bagong dilig, nakakahawa ang magandang ngiti niya sa labi. Finally, nakita ko rin ang totoong Heidi, ngayon ko napatunayan na hindi talaga siya masama na tulad ng nakikita ko sa kanya noon. “I’m sorry.” Malambing niyang samb

Mabilis na nag-init ang ulo ni Heidi ng makita ang pagmumukha ng babaeng pumasok sa pintuan ng kanyang opisina. After four years muli na naman itong nagpakita sa kanya. Mabilis na pinasadahan ng tingin ang kabuuan nito mula ulo hanggang paa. Hindi pa rin ito nagbabago, medyo nag matured lang ang mukha nito. Siya pa rin ang dating Divina, isang babaeng liberated, maluho at manloloko. Sa muli nilang paghaharap ay ngayon niya napagtanto, na dapat ay magpasalamat pa siya sa ginawang pang-iiwan ng babaeng ito sa kanya. Sapagkat mula sa kanyang isipan ay lumitaw ang inosenteng mukha ng kanyang nobya. Hindi niya magawang pagkumparahin ang dalawang babae, dahil para sa kanya ay hindi mapapantayan ng babaeng ito ang kanyang si Alesha sa kahit na saang aspeto. “Sino ang nagbigay pahintulot sayo na pumasok dito sa aking opisina ng walang appointment?” Matigas na tanong ni Heidi habang isang nakamamatay na tingin ang ipinupukol niya dito—ang pagtrato niya kay Divina ay isang ordinaryong tao lam

“Nakakatakot ka pa lang magselos, Sweetheart.” Natatawa na sabi ni Heidi. Masaya siya na malaman kung gaano siya kamahal ng kanyang si Alesha. Nakapakamot sa kanyang ulo si Alesha. Nang humupa na ang galit na nararamdaman ay saka labf siya nakaramdam ng hiya. Bakit ba ang bilis niyang mag-react ng ganun? Samantalang noon ay kaya pa niyang magpasensya. Pero, pagdating kay Heidi ay tila hindi na niya kilala ang kanyang sarili. Nilamon siya ng matinding konsensya, imagined, hindi pa man nagsisimula ang trial ay hinatulan na kaagad niya ang kanyang kobyo. Parqng gusto niyang sampalin ang sarili dahil sa mga padalos-dalos niyang aksyon. “Masakit ba? I’m sorry h-hindi ko sinasadya.” Mesyo nahihiyang sabi ni Alesha, habang masuyong hinahaplos ang dibdib ng kanyang nobyo. Mula sa kanyang mga mata ay makikita ang matinding pagsisisǐ. Yumakap ang isang braso ni Heidi sa likod ni Alesha bago ito iginiya papasok sa loob ng silid. Pagdating sa loob ng kwarto ay tumawag si Heidi ng isang ka

“Ouch…” daing ni Divina habang hawak nito ang isang ice pack na nakalagay sa kanyang pisngi. Kasalukuyan siyang nakaupo sa sofa dito sa salas ng kanyang condo. Sa sasakyan na siya nagkamalay, ngunit ng magising siya ay nasa tapat na sila ng gusali ng kanyang condo. “T-Totoo po Ma’am, sinampal talaga kayo ng babaeng ‘yun!” Ani ng kanyang alalay na siyang nakasaksi sa mga nangyari sa pagitan nila ni Alesha. Pinukol niya ito ng nagdududang tingin, hindi siya naniniwala na sinampal siya ng ganun kalakas. Iniisip ni Divina na may hawak na matigas na bagay ang babaeng ‘yun kaya namaga ng husto ang kanyang kaliwang pisngi. Ilang segundo na sinipat niya ng tingin ang kanyang katulong, pilit na inaalisà ang katotohanan mula sa mukha nito. Ngunit, napanatili ng katulong ang natural na pakikipag-ugnayan sa kanyang mga mga mata upang patunayan na nagsasabi siya ng totoo. Nanahimik si Divina, nahulog siya sa malalim na pag-iisip. Para sa kanya ay tila kaduda-duda ang pagkatao ng babaeng

“Pinunô ko ng hangin ang dibdib ko, ilang segundo ang pinalipas ko bago ko ito pinakawalan. Four thirty na ng hapon at naisipan ko na magpahangin muna dito sa hardin. Sa loob ng buong maghapon ay wala na akong ginawa kundi ang ikutin ang buong Mansion at manguha ng mga prutas sa likod bahay. Sa totoo lang ay nababagot na ako at hindi ko na alam kung paano pa lilibangin ang aking sarili. Muli kong pinunǒ ng hangin ang dibdib ko bago ito dahan-dahang pinakawalan. Ipinikit ko ang aking mga mata at sinamyô ang sariwang hangin. Kanina pa ako parang tanga na nangingiti na mag-isa dahil sa isang bagay na natuklasan ko. I’m sure higit na mas masaya si Heidi sa oras na malaman niya ang surpresa ko. Subalit, bigla akong natigilan ng maramdaman ko ang isang bagay na paparating patungo sa direksyon ko. Mabilis ang naging reflexes ng aking katawan. Kaagad na sinipa ko ang batong lamesa kaya tumumba ang silya na kinauupuan ko. Kasunod nito ay ang mabilis na pagdaān ng isang matalim na kutsilyo