All Chapters of The CEO’s Sudden Childs [Book 6- Hiltons Family]: Chapter 71 - Chapter 80

Napakatahimik ng buong paligid, at ang tanging maririnig mo lang ay ang makabagbagdamdaming musika na siyang humahaplos sa puso ng bawat tao. Mula sa loob ng marangyang bulwagan ng isang mamahaling hotel na pag-aari ng pamilyang Hilton, kasalukuyang ginaganap ang kasal ng ika limang anak ni Mr. Cedric Hilton. Kumalat ang matinding emosyon sa buong paligid, at tanging paghanga at matinding kasiyahan ang makikita sa mukha ng lahat ng mga dumalo sa pinakamahalagang araw na magaganap sa buhay ni Andrade Quiller Hilton at Maurine Kai Ramirez. Halatang ginastusan at pinaghandaang mabuti ang kasal ng dalawa. Dahil ang buong venue ay mala fairytail ang dating. Halos mapuno ng mga sariwang bulaklak ang buong paligid. At mula sa kisame ay nakalutang ang napakaraming silag na lobo, ngunit may ilaw sa loob. Habang nakalawit ang pinaghalong mga kulot na mahabang kulay itim, gold at kremang satin na laso. “Hey, what are you doing there? Para lang sa mga sponsored ang pwesto na ‘yan. Doon k

“Halos maluha-luha na ako dahil masakit na ang mga paa ko. Ilang oras na akong nakatayo sa lobby ng hotel kung saan ako iniwan ni sir Winter. Natapos na’t lahat ang kasal ay hindi na muling nagpakita sa akin ang boss ko kaya naisipan ko na itong tawagan.Inalok ako ng kapatid nito na si Mr. Zaci Hilton, na sumama sa kanila sa reception pero tumanggi ako. Natatakot kasi ako na mawalan ng trabaho sa oras na suwayin ko ang bilin sa akin ni sir Winter na huwag a-alis sa kung saan niya ako iniwan. Isa pa, natatakot ako na baka doon pa ako magkalat ng mga kapalpakan ko, pag nagkataon ay sobra na talagang nakakahiya. “Thank you! Salamat po!” Paulit-ulit akong nagpasalamat sa tauhan ni Mr. Hilton na siyang naghatid sa akin. Nakangiti lang ito na kumaway sa akin bago tuluyang umandar palayo ang sasakyan nito. “Huh!” Isang mabigat na buntong hininga ang aking pinakawalan. Hinubad ko ang suot kong sapatos at binitbit ito. May tatlong dipâ lang naman ang lalakarin ko mula dito papunta sa apart

“Hi, anong pangalan mo?” Mabilis ang ginawa kong pagsulyap sa babaeng nagtanong sa akin. Very friendly ang ngiti nito maging ang pagkakabati niya sa akin. Ni hindi ko man lang namalayan ang paglapit nito, kaya nagulat ako ng nakatayo siya sa gilid ng office table ko. Natigil sa pagtipâ ang mga daliri ko mula sa keyboard ng computer at mabilis na tumayo. “Hi, Ma’am, good afternoon, I’m Maria. Lourdes Faith Samara Hamsa, but you can call me Samara.” May pag-aatubili kong sagot sabay ngiti. Napansin ko na ang magandang ngiti nito ay naging ngiwi, marahil dahil sa haba ng pangalan ko. Ayon sa isang empleyado na nakausap ko kanina, ang babaeng ito ay fiancee ni Mr. Hilton. At labis ko talagang ikinagulat ang paglapit nito sa akin, hindi ko talaga ito inaasahan. “Hi, Samara, I’m Sophia, can we be friends?” Nakangiti nitong tanong, kaya naman lumapad ang ngiti ko. Natuwa ako sa sinabi nito, hindi naman kasi ako palakaibigang tao dahil gusto ko na tahimik lang ang buhay ko. And besides wa

“Ayusin mo naman ang trabaho mo! Hindi mo ba nakikita ‘to? Ilang beses ko bang sasabihin sayo na alisin mo sa schedule ko si Mr. Dominguez. Ilang beses ko bang kailangan na ulit-ulitin sa iyo ‘yan!?” Halos mayanig ang buong pagkatao ko ng sumigaw si sir Hilton, sabay pabagsak na ibinaba sa ibabaw ng lamesa nito ang folder na ipinasa ko kaninang umaga. Makailang ulit akong lumunok bago ko pinuno ng hangin ang dibdib ko, saka ko ito dahan-dahan na pinakawalan. Pilit kong nilalakasan ang aking loob upang masabi ko ang nais kong sabihin. “B-But, S-Sir, you told me yesterday, na i-rescheduled ang meeting kay Mr. Dominguez.” Pautal-utal kong sagot ngunit isang matalim na tingin ang naging tugon nito sa akin. “Y-Yes, Sir , iakakansela ko po kaagad.” May pag-aatubili na sagot ko ngunit ang aking mga mata ay nagsisimula ng lumuha. Parang bata na mabilis kong pinahid ang aking mga luha gamit ang likod ng palad ko. Lumapit ako sa kanyang table upang kunin ang folder sa ibabaw ng lamesa nito.

“Maingat na inihiga ko si Samara sa ibabaw ng aking kama habang nakatitig sa mukha nito. Ngayon, malaya ko ng nakikita ang kanyang mukha. Labis akong nabighani sa maputi at balbon niyang noo. Maging ang natural niyang mga kilay na di tulad ng ibang babae na gumaganda lang dahil sa guhit ng lapis. Iisipin ko na parang sa manika ang makapal, mahaba at namimilantik nitong mga pilik-mata na madalang kong makita sa mga babae. Pati ang tulay ng gitnang ilong nito ay hindi pinalampas ng aking mga mata, hanggang sa tumigil ang tingin ko sa matangos nitong ilong.Hindi ko na napigilan ang aking sarili at dahan-dahang bumaba ang mukha ko at isa-isa kong hinagkan ang lahat ng mga nabanggit ko. Pagkatapos halikan ang dulo ng kanyang ilong ay sunod kong hinagkan ang kanyang mga labi. Pakiramdam ko ay nanggaling ako sa mahabang pagtakbo at uhaw na uhaw sa mga labi nito. Mapusok at puno ng pagsuyo ang paraan ng halik na iginagawad ko sa kanya.“Hmmmm….” Narinig ko na umungol ito, umangat ang kan