All Chapters of พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี: Chapter 651 - Chapter 660

เฉียวเนี่ยนชะงักเล็กน้อย ก่อนตอบตามจริง “ฝังเข็มไปแล้วเจ้าค่ะ มีอะไรหรือ?”“ข้าก็ว่าแล้ว! ที่อาการของแม่ทัพเซียวฟื้นตัวได้ขนาดนี้ เจ้าเป็นคนที่มีส่วนช่วยไม่น้อย วันนี้เจ้าก็ไปฝังเข็มให้เขาอีกสองเข็มพอดี ประจวบเหมาะให้ข้าได้เรียนรู้ด้วยสักหน่อย”เมื่อได้ยินดังนั้น เฉียวเนี่ยนก็ถึงกับตกใจ “ข้าแค่ฝังเข็มเพื่อลดไข้ให้แม่ทัพเซียวเท่านั้น จะไปเกี่ยวอะไรกับการฟื้นตัวของเขาได้? ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องนี้จะปล่อยให้คนอื่นมาเรียนได้ง่าย ๆ เสียที่ไหน!”วิชาฝังเข็มนั้นเป็นวิชาที่ได้มาจากตําราแพทย์ของท่านหมอประจำจวนหากเป็นเรื่องอื่นก็แล้วไป แต่ถ้าถูกใครจับได้ว่าเป็นวิชาที่มาจากสำนักราชาโอสถ เกรงว่าจะทำให้ท่านหมอเดือดร้อนเอาได้!แต่ไม่คิดว่าทันทีที่นางพูดจบ หมอหลวงเซวียก็โมโหจนหนวดขาว ๆ กระดกขึ้นมา “แม่หนูคนนี้นี่ช่างไม่มีหัวใจจริง ๆ ข้าทุ่มเทแรงกายแรงใจสอนวิชาแพทย์ให้เจ้า เจ้ากลับไม่สอนแม้แต่วิชาฝังเข็มแค่นี้?”“แล้วอย่างไรล่ะเจ้าคะ ก็ท่านเป็นอาจารย์ของข้านี่!” เฉียวเนี่ยนไม่ได้รับผลกระทบจากคำพูดของหมอหลวงเซวียเลย “แน่นอนอยู่แล้วที่อาจารย์จะสอนศิษย์ ไหนเลยจัมีศิษย์ที่ต้องสอนอาจารย์เล่าเจ้าคะ?”

นางพูดพลาง ป้อนยาเข้าปากเซียวเหิงอีกคำ เสียงเรียบนิ่ง “เรื่องที่ผ่านมา ก็ให้มันผ่านไปเถอะ เราทุกคนต้องมองไปข้างหน้า”เซียวเหิงรู้ดีว่า เฉียวเนี่ยนกำลังจะพูดให้เขาปล่อยวางอีกครั้งแต่เขาไม่รู้จะวางมันลงได้อย่างไรเด็กสาวตัวเล็กคนนั้นที่เคยวิ่งวนอยู่รอบตัวเขา ตอนนี้ก็นั่งอยู่ข้างเตียง ป้อนยาให้เขาทีละคำอย่างเงียบ ๆพวกเขาอยู่ใกล้กันเพียงแค่เอื้อม แต่กลับรู้สึกห่างกันราวหมื่นลี้ทั้งที่เขามีโอกาสนับครั้งไม่ถ้วนที่จะโอบกอดนางไว้ ครอบครองนางไว้ แต่กลับพลาดมันไปทุกครั้งเขาไม่ยอม เขาจะยอมได้อย่างไร?อารมณ์รุนแรงในอกเหมือนจะพลุ่งพล่านเกินไป ยาในปากยังไม่ทันกลืน เซียวเหิงก็สำลักออกมา ไออย่างรุนแรงเฉียวเนี่ยนรีบลุกขึ้น ลูบแผ่นหลังของเซียวเหิงเขาเจ็บจนถึงปอด การไออย่างรุนแรงเช่นนี้จะยิ่งทำให้บาดแผลแย่ลง!ตอนนี้หมอหลวงเซวียก็ไม่อยู่ นางไม่รู้จะทำอย่างไรดี เริ่มลนลาน “ท่านไม่เป็นไรใช่ไหม? ข้าจะไปตามหมอหลวงเซวีย!”พูดจบ เฉียวเนี่ยนก็จะรีบหมุนตัวออกไปแต่ยังไม่ทันได้ก้าวพ้น ก็ถูกรั้งไว้ด้วยมือของเซียวเหิงมือใหญ่นั้น เย็นเฉียบอย่างไม่คาดคิดทั้งที่เป็นฤดูร้อน เขากลับเหมือนตกลงไปในห้อ

ความรู้สึกขมขื่นแล่นขึ้นมาถึงอกเฉียวเนี่ยนรู้ดีว่าสิ่งที่แม่เซียวพูดเป็นความจริงนางก็รู้ดีว่าในตอนนั้นเซียวเหิงเคยต่อต้านเรื่องนี้รู้ว่าเขามีนางอยู่ในใจแต่มันน้อยเกินไปน้อยเกินกว่าจะสู้หยดน้ำตาของแม่เซียวได้ น้อยเกินกว่าจะต้านทานน้ำตาของหลินยวนได้น้อยจนเมื่อผู้อื่นกล่าวหานางอย่างไร เขาก็เชื่อหมดเฉียวเนี่ยนไม่เคยคิดเลยว่าเซียวเหิงจะรักตนมากนักสิ่งที่เขาทำในตอนนี้ ล้วนเป็นเพียงความเสียใจที่รักแล้วไม่ได้รักตอบเท่านั้นไม่ใช่เพราะเขาทำเพื่อนางจริง ๆเฉียวเนี่ยนสูดลมหายใจลึก ก่อนค่อย ๆ ดึงมือตนเองออกจากมือของแม่เซียวอย่างนุ่มนวล “ท่านป้าเซียวอย่าลืมคำทำนายของมหาเถระฉือเอินเลยนะเจ้าคะ เพื่อแม่ทัพเซียว และเพื่อท่านพี่เซียว ข้าอยู่ห่างจากตระกูลเซียวเสียหน่อยจะดีกว่า”จริง ๆ แล้ว หลังจากที่ฉู่จืออี้พูดเตือนสติ นางก็ไม่ได้ใส่ใจคำทำนายนั้นอีกแล้วแต่ตอนนี้ คำทำนายนั้นกลับกลายเป็นข้ออ้างที่ดีที่สุดไม่คิดเลยว่าแม่เซียวกลับส่ายหน้า “เจ้าเป็นคนรักษาเหอเอ๋อร์ แล้วยังช่วยชีวิตเหิงเอ๋อร์อีก เจ้าจะเป็นดาวมรณะได้อย่างไรกัน! ต้องเป็นการทำนายผิดแน่! เนี่ยนเนี่ยน เจ้าคือผู้มีพระคุณของตร

นางวางเงินในมือทั้งหมดลงในถ้วยของขอทานหลายคนแต่ก็กล่าวขึ้นว่า “หากพวกท่านยังเจอหญิงสาวผู้นั้นอีก ช่วยสังเกตดูความเคลื่อนไหวของนาง แล้วมาบอกข้าที่จวนอ๋องผิงหยางสักหน่อยเถอะ”“จวนอ๋องผิงหยาง?”พวกขอทานยังไม่ทันเอ่ยขอบคุณ ก็พากันอุทานออกมาอย่างตกใจ “ท่าน... ท่านคือคุณหนูใหญ่แห่งจวนโหวนั่นรึ?”“ภรรยาแม่ทัพเซียว?”“ไม่ใช่ภรรยาแม่ทัพเซียว ท่านผู้บัญชาการเซียวต่างหาก!”“หุบปากเถอะน่า! เขาหย่ากันแล้ว ไม่เกี่ยวอะไรกับตระกูลเซียวอีก!”ต่างคนต่างพูดไปคนละทาง แต่สุดท้ายก็มองไปที่เฉียวเนี่ยนพร้อมรอยยิ้มกระอักกระอ่วนเฉียวเนี่ยนก็ยิ้มบาง ๆ เช่นกัน “เรียกข้าว่าคุณหนูเฉียวก็พอแล้ว”"ขอรับ/เจ้าค่ะ คุณหนูเฉียว”พวกเขารับคำ ก่อนจะมีคนหนึ่งนึกบางสิ่งขึ้นได้ ก็มองเฉียวเนี่ยนด้วยท่าทีลำบากใจเล็กน้อย “คุณหนูเฉียว ข้าน้อยได้ยินมาว่าท่านกำลังศึกษาวิชาแพทย์ที่โรงหมอหลวง ไม่ทราบว่าข้าน้อยจะบังอาจ ขอให้ท่านช่วยรักษาลุงอวี๋ได้หรือไม่ เงินพวกนี้ข้าไม่เอาก็ได้!”ในฐานะขอทาน พวกเขามักป้วนเปี้ยนอยู่ในที่คนพลุกพล่าน จึงได้ยินเรื่องราวมากมายเป็นธรรมดา“ใช่ ๆ ๆ พวกเราไม่เอาเงินก็ได้”ขณะที่พูด พวกเขาก็ช่วยก

มีขอทานสองสามคนเดินมาส่งเฉียวเนี่ยนถึงนอกบ้านอย่างสุภาพ“คุณหนูเฉียวเดินดี ๆ ขอบคุณสำหรับวันนี้มากจริง ๆ ขอรับ”เฉียวเนี่ยนเพียงยิ้มบาง ๆ ตอบรับดวงตาคู่นั้นกลับมองย้อนเข้าไปในบ้าน มองไปยังชายผมหงอก ก่อนจะกดเสียงเบาลงแล้วพูดว่า “ช่วยคอยสังเกตเขาให้ข้าด้วย ข้าสงสัยว่า ‘เสี่ยวชุ่ย’ ที่เขาพูดถึง อาจเป็นคนรู้จักเก่าของข้า แต่พวกเจ้าห้ามให้เขารู้เด็ดขาด ว่าข้ากำลังสนใจเรื่องนี้อยู่!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ขอทานทั้งหลายถึงกับนิ่งอึ้งไป ต่างก็หันมามองหน้ากันด้วยความประหลาดใจแต่เมื่อนึกถึงว่าเฉียวเนี่ยนเป็นคนจิตใจดี ไม่รังเกียจพวกเขา แถมยังรักษาโรคให้ แล้วยังให้เงินอีก พวกเขาย่อมซาบซึ้งใจอย่างยิ่งจึงพยักหน้าตอบรับพร้อมกัน “คุณหนูวางใจเถอะ พวกเราจะคอยดูให้!”เฉียวเนี่ยนพยักหน้าอย่างพอใจ ก่อนจะหมุนตัวจากไปทว่าบนใบหน้ากลับเคร่งเครียดขึ้นเรื่อย ๆถ้าคนที่ชายผมหงอกเรียกว่าเสี่ยวชุ่ย จริง ๆ แล้วคือหลินยวน นั่นแปลว่าเรื่องการแสร้งตายแล้วกลับมาเมืองหลวงของหลินยวน อาจจะมีจวนโหวอยู่เบื้องหลังแต่ทั้งที่พวกเขารู้อยู่แล้วว่าหลินยวนไม่ใช่ลูกแท้ ๆ แล้วพวกเขายังจะลงทุนถึงเพียงนี้เพื่อหลินยวนอีกหรื