Semua Bab ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา: Bab 471 - Bab 476

เขากล่าวอย่างไม่ยอมแพ้ “ไม่มีแม่ทัพอย่างข้าแล้ว พวกขุนนางฝ่ายบุ๋นจะได้มีชีวิตสงบสุขอย่างนั้นหรือ ข้าว่าคนบางคนต่างหากที่พูดไร้สาระ”เจียงหวยกล่าวอีกว่า “สอบจอหงวนก็เพื่อคัดเลือกบุคลากรผู้มีความสามารถให้ราชสำนัก ทำประโยชน์ให้แผ่นดิน คนคนหนึ่งไม่รู้หนังสือ กลับรู้แต่เรื่องไร้สาระจะเป็นคนได้อย่างไร มีแต่คนเท่านั้นที่รู้มารยาท รู้จักละอาย สัตว์เดรัจฉานจะเข้าใจได้อย่างไร”“เจียงหวย เจ้าว่าใครเป็นสัตว์เดรัจฉานกัน”“ข้ามิได้ว่าใครทั้งสิ้น เพียงแค่เปรียบเปรย แม่ทัพซูฟังไม่เข้าใจหรือ?”เซี่ยซางฟังอยู่ด้านข้าง ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าที่เจียงเฟิ่งหัวพูดจาฉะฉานมีเหตุมีผลนั้นได้มาจากใคร แม่ทัพทะเลาะกันด้วยกำลัง ขุนนางฝ่ายบุ๋นทะเลาะกันด้วยเหตุผล บางครั้งคนที่ถือพู่กันสามารถสะเทือนแผ่นดินได้มากกว่า บันทึกประวัติศาสตร์ทุกยุคทุกสมัยก็ล้วนรจนาโดยพวกเขาทั้งสิ้นขุนนางฝ่านบุ๋นและฝ่ายบู๊ต่างก็มีความสำคัญเท่าเทียมกัน“ทะเลาะอะไรกัน พวกเจ้าถือว่าเราไม่มีตัวตนหรือ” ฝ่าบาทเก็บตำราหมากรุกเข้าถุง ได้ตำราหมากรุกมาแล้ว เขาก็ค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง พูดจาก็ไม่กระโชกโฮกฮากเท่าเมื่อครู่แล้ว “ในเมื่อพบเงินสินบนในจ

ทางฝั่งนี้ เจียงเฟิ่งหัวจ้องมองหวังชิง พยายามระลึกถึงฉากที่พบเขาเมื่อสามปีก่อน ยังโชคดีที่นางเป็นคนที่กลับมาเกิดใหม่ เคยพบเขาทั้งสองชาติ จึงจำได้ค่อนข้างแม่นนางตรึกตรองอย่างรวดเร็ว พยายามทำความเข้าใจว่าเรื่องเป็นมาอย่างไร…ชาติที่แล้วหวังชิงก็มาขอฝากตัวเป็นศิษย์ที่จวนสกุลเจียง แต่ท่านพ่อก็ไม่ได้รับเขาไว้เช่นกัน หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้เข้าร่วมสอบจอหงวน ยิ่งไม่มีเรื่องอย่างเรื่องโกงข้อสอบเกิดขึ้น เพราะชาติที่แล้วเจียงเฟิ่งหัวไม่เป็นที่โปรดปรานของเซี่ยซาง นางแย่งความรักความเอ็นดูมาจากซูถิงหว่านไม่ได้ จึงไม่ต้องให้ซูเซวี่ยนลงมือแต่ในชาตินี้ นางไม่เพียงแต่แย่งชิงความรักความเอ็นดูมาจากซูถิงหว่านได้ ซูถิงหว่านยังถูกกักบริเวณถาวรอีกด้วย สกุลเจียงทำให้ซูเซวี่ยนเพ่งเล็ง เพราะฉะนั้นเขาจึงใช้วิธีสกปรกวางแผนเล่นงานสกุลเจียงเจียงเฟิ่งหัวตกอยู่ในภวังค์ แล้วลูกตาของนางก็ส่งลำแสงอันเยือกเย็นเฉียบคมออกมา ไม่ว่าอย่างไรนางก็ต้องหาจุดอ่อนของเขาจากละครที่ซูเซวี่ยนจัดฉากได้อย่างแน่นอน นางเชื่อมั่นว่าตราบใดที่ไม่ใช่เรื่องจริงก็ย่อมต้องมีจุดอ่อนตอนนี้สกุลซูก็ยังคงเป็นขุนนางโปรดของฝ่าบาท หากฝ่าบาททรงทรา

ฮ่องเต้เห็นสถานการณ์แล้ว ไม่รู้ว่าเหตุใดในใจจึงเหมือนรู้สึกโล่งอก ตรัสเสียงเข้ม “หวังชิง เจ้ายังมีอะไรจะพูดอีกไหม”หวังชิงอึ้ง เหตุการณ์เปลี่ยนไป เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? เขาควรรับมืออย่างไร หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอมรับก็ถูกแล้ว เพราะตอนนี้เขาก็คือหวังชิง ลูกชายของผู้ช่วยจางวางหวัง“กราบทูลฝ่าบาท กระหม่อมมิได้โกหกจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ ศิษย์ก็ไม่ทราบเช่นกันว่าท่านอาจารย์นำชุดกระโปรงไปเปลี่ยนเป็นพัดเมื่อใด จงใจทำให้ศิษย์นึกว่าข้างในยังคงเป็นชุดกระโปรง” หวังชิงรีบกล่าวฮ่องเต้ยังไม่ทันได้ตรัส ในที่สุดเจียงหวยก็ทนไม่ไหวแล้ว ตั้งคำถามเสียงเข้ม “คนที่บอกว่าเป็นชุดกระโปรงคือเจ้า คนที่บอกว่าเปลี่ยนเป็นพัดก็ยังเป็นเจ้าอีก ข้าซื้ออะไรมาข้ายังรู้ดีไม่เท่าเจ้าอีกหรือ? ข้าซื้อของให้ภรรยายังต้องถามความเห็นเจ้าที่เป็นชายอื่นด้วยหรือ เจ้าเห็นข้าเป็นคนโง่หรือกระไร? เจ้าใส่ร้ายข้าเช่นนี้ มีเจตนาอันใดกันแน่ สารภาพมาตามจริงเสีย”“ศิษย์จะมีเจตนาอะไรได้ ศิษย์ก็เพียงแค่…”เจียงหวยคว้าโอกาสได้ก็พูดรัวใส่ไม่ยั้งว่า “เจ้าก็ดูให้ดี ๆ เถิด เจ้าพูดนักพูดหนาว่าเป็นชุดกระโปรงสีเขียวมรกต เจ้าเลือกให้ข้าเอง เจ้าตาบอดหรือกระ