Semua Bab ZUHAIR EROS (SMITH BROTHERS #3): Bab 101 - Bab 110

"Iba kasi magalit kapag buntis. Mararanasan nila ang galit ng isang buntis," ani Eros, habang nagmo-mop ng sahig sa sala, kaswal na para bang walang sinabi. Mabilis kong pinihit ang ulo ko papunta sa direksyon niya, halos mapigtas ang leeg ko sa bilis ng reaksyon. Sumingkit ang mga mata ko, hindi makapaniwala sa narinig. "Teka lang, may sinabi ka ba d'yan?!" bulyaw ko, ang boses ko halos tumalsik sa hangin. Napaayos siya ng tayo, para bang nadulas, at mabilis na umiling habang nanlaki ang mga mata. "Wala, madame. Wala po akong sinabi," inosenteng sagot niya, may kasamang kunwaring ngiti na lalo lang nagpataas ng kilay ko. Umirap ako, halatang di kumbinsido, bago muling bumalik sa pagsusulat sa Pregnancy Notebook ko. "Pakibilisan mo, ha? Maglalaba ka pa pagkatapos mo d'yan," utos ko habang sinusulat ko ang mga updates sa maliit kong journal. Narinig ko ang mumunting bulong niya mula sa likuran ko. "Gusto mo ba ng snacks, Bebelabs? Ay, wag pala, masama sa tiyan..." pero hindi ko

"Athena!" Gulat kong bulalas makita ang babaeng nasa sala. "Ba't ka nandito? Nasaan si Eros?" "He left for a meeting with some mafias." Hindi niya inaalis ang kanyang mga mata sa laban ng women's volleyball sa TV. "May kailangan ka ba?" Huminto ako sa harap ng screen, ang tanging paraan para makuha ang atensyon niya. Sumilip siya sa gilid ko. "There's no need to show off your big belly, Narnia. I know you're nine months pregnant and ready to give birth." "Alam mo pala eh. Ba't hinayaan mong umalis si Eros? Paano kung manganak ako ngayon?" Umirap si Athena at nag-inat pa habang nakaupo. "Hindi ka naman biglang hihiga diyan sa sahig. Relax ka lang, Narnia." Napapikit ako sa sobrang inis. "Hindi 'to biro, Athena. Paano kung sumakit na 'to bigla? Paano kung mabasag 'yung panubigan ko?!" Tumayo siya sa wakas, pero hindi pa rin nawawala ang mabigat na aura niya. Nilapitan niya ako at tinapik ang balikat ko. "Chill. Naka-standby 'yung driver. May nakahanda nang emergency bag. Ready na

Magulo ang buhok, para siyang sinapian ng tatlong kaluluwa dahil sa panic. Yung polo niya, hindi pantay ang pagkakabutones. Yung sapatos niya, isa nakatali, isa hindi. Parang nakalimutan niyang tao siya. Halos mapigtas ang leeg niya kakalinga ng tingin, desperado niyang hinahanap ako sa gitna ng puting kwarto. Nang magtagpo ang mga mata namin, parang may humila sa kanya — agad siyang lumapit sa akin, halos hindi na niya pinansin ang mga nurse na nagpipilit siyang suotan ng protective gown. "Baby..." bulong niya, nanginginig ang boses. Nanginginig ang kamay. Napakapit siya sa kamay ko, pinaghalo ang kaba at pagmamahal sa mga mata niya. Ramdam ko ang panlalamig ng kamay niya. Putlang-putla ang gago at halatang blanko ang isip. Parang anytime pwede na siyang mawalan ng malay. Tangina, sino ba talaga ang nanganganak dito? Hindi nakakapag-isip ng tama ang lalaking 'to sa kapag ganito ang kalagayan ko. "Ayos lang ako," bulong ko, pilit na pinapakalma siya kahit ako halos mabaliw na sa s

"Isasabay na lang natin sa birthday ang binyag niya. Para isang gastos lang," sabi ko habang maingat kong isinusuot ang bagong diaper kay Aslan.Tahimik lang si Eros sa tabi ko, nakaupo sa gilid ng kama, pinapanood ang bawat kilos ko na para bang bumibilib siya sa simpleng ginagawa ko. Alam kong gusto niya itong gawin pero nakakabanas dahil parang nakalimutan niya atang ina pa rin ako ni Aslan. Pambihira!"Hoy, nakikinig ka ba, Smith?" medyo inis kong tanong, dahil wala man lang akong narinig na sagot mula sa kanya.Nagkatinginan kami. Nataranta pa siya ng kaunti bago sumagot."Huh? Ah, oo naman. Ayos lang kahit hindi natin isabay. May pera naman ako, Narns. Pero kung 'yan ang gusto mo, edi okay. Para isang big celebration na lang kay Aslan," sabi niya, ngumiti pa ng nakakaloko habang pinisil ang dulo ng ilong ko.Natawa ako ng mahina, pero agad kong binalingan ulit si Aslan.Napatingin ako sa maliit naming anak—ang buhay na patunay ng pagmamahalan namin.Namin.Hanggang ngayon, may m

Today is our Aslan's Big Day! Isang taon na ang anak namin at mabibinyagan na rin. Parang kailan lang, nanginginig pa ako sa delivery bed habang si Eros ay mahimatay. Ngayon? Heto kami—kompleto, masaya, at sabik sa bagong yugto ng buhay pamilya. Maagang nagising si Eros. Siya pa ang unang nagbitbit ng mga giveaways at nag-ayos ng photobooth. Ako naman, busy sa pag-aasikaso ng mga damit, gatas, at extra diapers ni Aslan. Maaga ang mesa sa bayan lalo na’t Linggo ngayon—ang misa para sa binyag ay nakatakda ng alas-diyes ng umaga. Everything was fine simula kagabi. Mula sa catering, handa, at clown party para sa mga anak ng bisita namin. May nag-aayos na rin ng dessert table at mini-play area sa garden. Ang saya, ang colorful, pero hindi overwhelming. Gusto naming intimate pa rin kahit may kasamang kislap. About sa ninangs and ninongs, hati ang gusto namin ni Eros. Gusto ko sana kaunti lang para mas personal, pero gusto rin ni Eros ng madami lalo na’t marami siyang kaibigan—business p