Semua Bab For Rent: Groom For The Billionaire : Bab 241 - Bab 250

Tisay POVAgad kong binaba ang mga pinamili ko sa lamesa. Nagmadali na kasi akong umuwi dahil kailangan, magawa ko pang makapaglaba ng mga malilibag na damit. Nagpaikot na agad ako ng mga malilibag na blouse at palda sa washing machine. Habang hinihintay matapos ‘yun, kinuha ko ang cellphone ko at saka nag-umpisang manuod ng mga beauty vlogger.“Paano ba ‘to?” bulong ko sa sarili habang pinanood ang isang beauty vlogger na sobrang linis at sobrang galing sa pagme-makeup. ‘Yung tipong parang walang makeup sa pero mayroon talaga. Koreana-style ang nabasa ko sa title, hindi mukhang sinabuyan ng harina o pintura ‘yung itsura niya kaya ito ang gusto kong matutunan.Maya maya, nag-beep ang washing machine. Tumayo na ako, sinabit ang mga damit sa sampayan, paglatapos bumalik ako sa sala. Bago ako umupo, inayos ko ang lahat ng natanggap kong make-up products galing sa J Cosmetic. Nakalatag sa lamesa ang lahat—foundation, concealer, blush, highlighter, brow pencil, eyeshadow palette, lipstick,

Kaiser POVNakahinga na ako ng maluwag kasi tapos na ang trabaho ko. Nakaupo ako sa swivel chair, nakaharap sa computer, habang hawak ang isang tasa ng kape. Kakatapos ko lang pumirma ng ilang dokumento na kailangang-kailangan nang pirmahan.Habang umiinom na kape, naisipan kong magliwaliw sa social media. Pero naputol ang pagninilay ko nang mapunta ang atensyon ko sa cellphone ko na nasa gilid ng keyboard. May nag-notify sa akin mula sa social media—page ng J Cosmetic, ang brand ni Jamaica. J Cosmetic is Live Now.Pinindot ko ang live video. Sa unang ilang segundo, parang tipikal lang. Maraming tao sa background, may mga booth may mga games. Anniversary celebration ng J Cosmetic. Kilala si Jamaica sa pagiging charismatic, kaya hindi na ako nagulat nang makita siyang nakangiti habang abala sa pakikipag-usap sa mga customer, mga vlogger at fans niya roon.Pero maya- maya lang, may tinawag ang host na babae. Hindi ako puwedeng magkamali. Si Tisay ‘yon.Halos mabitawan ko ang kapeng hawa

Tisay POVAlas tres pa lang ng madaling araw, nagising na ako. Nauna pa nga ako sa alarm clock ko. Ito kasing katawan ko, ganito kapag may lakad at naka-alarm ako, nauuna pa akong magising kaysa tumunog ang alarm.Bumangon na agad ako, kailangang gumayak ng maaga. Ngayon na kasi ang araw na sasampa ako sa yate bilang kusinera—at hindi lang basta yate, kundi private yate nina Buknoy at Buchukoy. At ang mas nakakakaba pa, si Kaiser ang client nila.Kagabi, parang gusto ko pang umatras, parang ayoko na palang sumama kasi kinabahan ako. Umaandar ang hiya at takot ko na baka kung anong isipin at sabihin ni Kaiser kapag nakita niya ako.May pagkakataon kagabi na naramdaman ko na ayaw ko na sana siyang makita ulit, pero may side din sa akin na gusto ko pala. Ang gulo no?Naawa kasi ako kay Kaiser, pero hindi ko rin mapigilang isipin na baka… baka ito na ‘yung pagkakataon. Na baka lapitan niya ako. Kahit ba kaibiganin na lang. O baka kahit konting pansin lang, sapat na.Patawag na ako kina Bu

Tisay POV“Kawawa naman si Sir Kaiser,” sabi bigla ni Buknoy nang lapitan kami ni Buchukoy dito sa wheelhouse.Napatingin agad ako sa kaniya habang kumakain ng tinapay at humihigop ng mainit na kape. “Bakit? Anong eksena?” tanong ko agad.“Narinig kong umiiyak. Napadaan kasi ako sa room niya, parang may kausap siya sa phone tapos umiiyak,” sabi niya kaya hindi ko maiwasang maging apektado kasi kahit ako ay naaawa rin sa kaniya.“Ganoon talaga. Normal na sa taong broken ang ganiyan, lalo na’t sariwa pa ang lahat, makaka-move on din ‘yan,” sabi ni Buchukoy na minsan ay seryoso rin.“Pero, huwag na nating pag-usapan, mamaya niyan marinig tayo, nakakahiya,” saway ko sa kanila.“Tama si Tisay,” sang-ayon sa akin ni Buchukoy.“Okay, change topic. Nga pala, kahit broken siya, nakakain siya ng maayos. Parang may magic talaga ang kamay mo, Tisay. Sabi niya, masarap ka raw magluluto,” sabi naman ni Buknoy kaya natuwa ako.“Thank you naman, kanina kasi, nahihiya at natatakot ako na baka hindi si

Tisay POVNarinig ko si Buknoy na kumatok sa pinto ng room ko pagkalipas ng isang oras. “Tisay, need mo nang magluto. Okay ka na ba?” mahinahon ang boses niya.Bumangon na ako. Binuksan ang pinto at saka siya hinarap.“Pagpasensyahan mo na si Buchukoy, kaya lang ganoon ‘yun ay dahil mahal ka namin. Nagulat lang kami kasi hindi ka ganiyan,” paliwanag ni Buknoy.“Pasensya na rin. Alam ko namang mali. Pero ang mahalaga ay nagsabi na ako hangga’t maaga. Kasi alam kong hindi matatapos ang isang linggo na ito na hindi ako makikilala ni Kaiser. Mainam na nauna akong magsabi, bago niyo pa malaman kapag nag-uusap na kaming dalawa,” sagot ko sa kaniya habang nagsusuot na ng facemask.“Ang sa amin lang kasi, ayos lang kung kaibigan lang o kiss ang nangyari. E, hindi ganoon, binigay mo agad. Kahit ako, nagalit din, pero naiintindihan din naman kita. Minsan, pahamak talaga ang alak.”Naginhawahan naman ako nang maramdaman kong hindi gaanong galit si Buknoy. Siguro, nasa gitna lang siya. Hindi na s