Lahat ng Kabanata ng Divorce Me Now, Mr. Peters!: Kabanata 241 - Kabanata 250

Nang hindi sumagot si Celestine sa sinabi ni Shiela, alam na ni Shiela ang sagot. Hindi nga natuloy ang divorce nina Celestine at Benjamin.“Sige na, sabihin mo nga sa akin ang totoo, ayaw mo bang mawalay talaga sa kanya?” pagpupumilit ni Shiela.Nagsalin ng tubig si Celestine at napabuntong-hininga. “Ayaw na ayaw ko talaga. ID card ko kasi 'yun, at hindi ko kayang mawala 'yon!”Nagtakang tanong si Shiela, “ID card? Anong sinasabi mong ID card?”“Nawala ang ID card ko sa pinaka-importanteng oras. Doon pa talaga sa kailangan ko iyon. Wala akong magawa kundi maghintay na ma-reissue ito bago ako makapagpa-divorce.” Uminom si Celestine ng tubig, tumayo sa tabi ng bintana at tumingin palabas. Kita sa kanyang mga mata ang pagod at lungkot.Napabuntong-hininga si Shiela noong mga oras na iyon. “Ang dami niyong pinagdaanan nung nagpakasal kayo, pati ba naman ang divorce niyo may aberya pa rin? Hindi ko na talaga kayo maintindihan! Dyusko, kailan ba matatapos ito?”Napangiti na lang si Celesti

Mabilis na gumulong si Celestine sa gilid, kaya’t hindi tumama ang balisong ni James sa kanya. Mahigpit ang pagkakakagat ni James sa kanyang mga ngipin dahil sa galit, namumutok ang mga ugat sa kanyang noo, at sumigaw, “’Wag kang umilag! Papatayin talaga kita!”Pero hindi tanga si Celestine, kaya umiwas siya.Nakatitig si James kay Celestine, at tumayo na si Celestine. Dahan-dahan niyang ibinaba ang silver na needle mula sa manggas niya at hinawakan iyon sa pagitan ng kanyang mga daliri.Nang makitang hindi siya makalapit kay Celestine, biglang tumingin si James kay Carene.Natigilan si Carene noong mga oras na iyon, at agad siyang hinatak ni James sa kanyang harapan, itinapat ang balisong sa leeg nito.“Payagan mo kaming lumabas dito, kundi papatayin ko siya! Makikita mo!” sigaw ni James kay Celestine.Hindi napigilang mamangha ulit si Celestine sa lalaki.“James, asawa mo si Carene, hindi ba? Ilang taon na kayong magkasama sa iisang bubong! Hindi mo ito kailangang gawin!” paalala n

Itinaas ni Celestine ang kanyang ulo, hawak ang balikat gamit ang isang kamay.Lumabas na sina Lola Belen at Zsa Zsa pala iyon, kapwa nagmamadali at halatang nag-aalala para kay Celestine."Celestine, anong nangyari? Pagkakita namin ng balita sa TV kanina, agad kaming pumunta rito! Kamusta ka na? Nasaan ang lalaking may gawa sa iyo nito?!" may pag-aalalang tanong ni Lola Belen.“Oo nga, aba dapat ay magbayad siya dahil sa ginawa niya! Ipapakulong natin siya!” sabi naman ni Zsa Zsa.Nag-aalala si Lola Belen habang sinusuportahan si Celestine para makaupo. Tinitingnan din niya kung okay si Celestine mula ulo hanggang paa.Tiningnan ni Celestine ang dalawa, at naalala rin ang kanyang pamilya na agad na rumesponde. Kumpara kay Carene, talagang napagtanto niyang napakaswerte niya. Si Carene, wala nang pamilya ang titingin para sa kanya. Pero siya, ito at dalawa pa.“Lola Belen , Mommy, ayos lang po ako. Hindi niyo na po ko kailangan puntahan pa rito. Naabala pa phone tuloy kayo,” Binuka n

Hindi siya nagsasalita, basta nakatitig lang si Benjamin sa kanya.Medyo nag-alanganan si Celestine sa pagtitig ni Benjamin sa kanya, kaya ibinaba na niya ang kanyang ulo at tahimik na kumain ng dumplings. Makalipas ang ilang sandali, tumingin ulit siya at nakita niyang nakatingin pa rin ito sa kanya.“Mabubusog ka ba sa pagtitig lang sa akin? Kumain ka na lang dyan, huwag mo na akong titigan! ” Mabilis na kumuha si Celestine ng dumpling at inilagay ito sa mangkok ni Benjamin.Ibinaling niya ang tingin sa mangkok at tiningnan ang dumpling, saka napakunot ang noo.Parang bigla namang naalala ni Celestine ang isang bagay, kaya kinuha niya ulit ang dumpling mula sa mangkok nito.Napatanong si Benjamin sa kanyang sarili.‘Anong ginagawa niya? Kumain daw ako pero kinuha naman niya ang dumplings sa mangkok ko?’“Nakalimutan ko, ayaw mo nga pala na sinasabihan kang kumain,” Sabi ni Celestine habang ngumunguya at pabulong na nagsalita.Hindi nakapagsalita si Benjamin.Tahimik siya at sa huli

Binuksan ni Benjamin ang kanyang cellphone para magbigay liwanag iyon sa kanya,nakita niyang biglang lumapit si Celestine at sumiksik sa kanyang mga bisig.“Celestine? Bakit ka tumayo?” Hindi napigilang tawagin siya ni Benjamin noong mga oras na iyon.Hindi siya sumagot. Pumikit na lang siya at nagtulug-tulugan para hindi masabi ni Benjamin na tumitingin siya sa kanya.Maliit lang ang sofa, at nakasandal na ang likod ni Benjamin sa sandalan. Bumaling si Celestine at kusang inakap ni Benjamin ang kanyang kamay at hinila siya palapit.Sa liit ng espasyo ng sofa, puwedeng mahulog si Celestine kapag gumalaw siya.Sa isip-isip ni Benjamin, nagsl-sleepwalk ba siya?Umagang-umaga noon.Tumigil na ang malakas na ulan at napaka-presko ng hangin sa buong Nueva Ecija.Pumasok ang nurse para kumuha ng dugo at nakita ang dalawang taong magkayakap na natutulog sa sofa.Pasilip-silip ang nurse, hindi na naglakas-loob na istorbohin sila, at lumipat na lang muna sa ibang kuwarto.Dahan-dahan niyang si