All Chapters of สาวน้อยผู้นำพาครอบครัวสู่ความมั่งคั่ง: Chapter 151 - Chapter 160

"ต้องขอโทษแทนสนมเหอด้วย นี่แทนคำขอโทษจากทางวัง เจ้ากลับไปนั่งที่เถอะ" เมื่อไกล่เกลี่ยตามหน้าที่มารดาของแผ่นดินแล้วก็ไม่สนใจเด็กหญิงผู้นั้นอีก หลังจากฮ่องเต้เสด็จมาถึงงานเลี้ยงก็เริ่มต้นขึ้นและจบลงอย่างเรียบง่าย"ในที่สุดก็จบเสียที" ฉินหลิวซีถอนหายใจออกมาเบา ๆ หลังจากขึ้นรถม้าและออกมานอกกำแพงวังแล้ว หลี่เจิ้นหัวไม่ได้กลับรถม้าคันเดียวกับบิดาแต่เลือกจะกลับพร้อมนาง"หลังจากนี้เจ้าจะไปไหนต่อ""ข้าคิดว่าจะกลับบ้าน ไม่มีธุระอะไรที่ต้องอยู่แล้ว น้องข้าก็อยู่ที่สำนัก และเขารับปากว่าหลังเรียนจบจะกลับบ้านเอง""ถ้าอย่างนั้นข้าไปด้วยได้หรือเปล่า"คำพูดของเขาทำให้นางตกใจมาก "เจ้าจะมาด้วยทำไมล่ะนั่น""ข้าไม่ได้กลับไปที่นั่นนานแล้ว อยากรู้ว่าตอนนี้เปลี่ยนไปอย่างไร แล้วก็ถือโอกาสไปรำลึกความหลังด้วย" หลี่เจิ้นหัวชักแม่น้ำทั้งห้าเพื่อให้นางยอมให้เขาตามไป สุดท้ายเด็กหญิงก็ใจอ่อนยอมให้จนได้"ก็ได้ ๆ ถ้าเจ้าอยากไปขนาดนั้นแล้วพ่อเจ้าอนุญาตข้าจะลองคิดดู""เขาอนุญาตแน่ เจ้าเก็บของรอได้เลย"นางไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมั่นใจขนาดนั้น แต่เรื่องนั้นช่างมันเถิด หลายวันมานี้ต้องรีบเดินทางและทำอะไรหลายต่อหลายอย่างเพียงเพ

หลังจากการเดินทางยาวนาน ในที่สุดก็กลับมาถึงเมืองบ้านเกิดได้โดยปลอดภัย ไม่ใช่คฤหาสน์ในตัวเมืองแต่เป็นบ้านหลังเล็กที่อยู่ข้างนอกในชุมชนเดียวกันกับบ้านท่านยายบ้านหลังนี้เดิมทีคิดจะขายหรือปล่อยเช่า แต่เพราะยังมีเรื่องที่ไม่ได้จัดการให้เสร็จฉินหลิวซีจึงยังเก็บเอาไว้ เมื่อใดที่นางไม่อยู่ท่านพ่อท่านแม่ก็ไม่ได้ไปพักที่คฤหาสน์ มันกว้างขวางเกินไปจนเรียกได้ว่าเหงาเมื่ออยู่กันเพียงสองคน แต่ชิวย่าหนานยังไปทำความสะอาดเอาไว้อยู่เป็นประจำ เผื่อวันใดลูกทั้งสองกลับมาจะได้ไม่ต้องวุ่นวายฉินหลิวซีตรงดิ่งไปทักทายพ่อกับแม่ที่กำลังดูแลผักในสวนอยู่หลังเรือน ทั้งสองพอเห็นหน้านางก็ร้องดีใจออกมาเสียงดัง"ท่านพ่อท่านแม่!""เสี่ยวซี! / หลิวเอ๋อร์!" ฉินหลิวซีไม่ทันตั้งตัวก็โดนสวมกอดเข้าเต็มรักจนเกือบใจล้ม หลังจากกอดลูกให้หายคิดถึงจึงพึ่งเห็นว่ามีแขกแปลกหน้าอยู่ด้วย"นั่นใครหรือ?""ท่านพ่อท่านแม่ นี่สหายข้าเอง เขาจะมาพักอยู่ในเมืองนี้""ข้าหลี่เจิ้นหัวขอรับ" เด็กชายภูมิทักทาย"แล้วน้องชายเจ้าล่ะ ตอนนี้อยู่ไหน" มารดาไม่เห็นบุตรชายคนเล็กก็เป็นห่วง ฉินหลิวซีจึงพึ่งนึกได้ว่าจดหมายฉบับล่าสุดที่ส่งมา ไม่ได้เขียนรายละเอี

"วันนี้เที่ยวชมเมืองพอแล้ว ข้าต้องกลับไปจัดการธุระอีกนิดหน่อย ไว้ข้าจะไปหาเจ้าที่บ้านอีกนะ""แล้วแต่เจ้า" นางไม่มีปัญหาอยู่แล้วหากเขาจะมาเยี่ยมทั้งสองเอ่ยร่ำลากันแล้วแยกย้าย ฉินหลิวซีกลับบ้านไปด้วยอารมณ์เบิกบาน วันนี้ภารกิจของนางถือว่าสำเร็จลุล่วง หาโรงงานได้ในราคาที่เป็นมิตรต่อถุงเงินของตัวเอง ถึงจะใช้เส้นสายของสหายช่วยนางก็ถือว่ามันสำเร็จตามความคาดหวังอยู่ดีเด็กหญิงเดินร้องเพลงด้วยอารมณ์เบิกบาน แต่ในใจก็รู้สึกสังหรณ์ประหลาดขึ้นมา คล้ายว่าจะมีเรื่องอะไรมาทำให้นางรำคาญใจ แล้วก็เป็นดังคาด ทันทีที่กลับมาถึงก็พบว่าอาหญิงเล็กมารอตนอยู่ ท่านแม่คงห้ามปรามเต็มที่แล้ว แต่เอาชนะความหน้าด้านหน้าทนของสตรีผู้นี้ไม่ได้"ดูเหมือนว่าท่านอาจะมีธุระสำคัญที่ปล่อยผ่านข้าไปไม่ได้สินะ""ในที่สุดก็กลับมาเสียที นึกว่าจะต้องรอจนรากงอกแล้วเสียอีก" เห็นหน้านางฉินเสี่ยวหรานก็ลุกพรวดเดินเข้ามาหา"ใช้น้ำเสียงแบบนั้นกับคนที่คิดจะขอร้องเนี่ย เหมือนไม่ได้รับการอบรมมาเลยนะเจ้าคะ""นี่เจ้า!""ท่านอาเล็ก ไม่มีใครบอกหรือเจ้าคะว่าหากโมโหจะทำให้สุขภาพเสีย ความงามก็จะหย่อนคล้อย"ได้ยินดังนั้นฉินเสี่ยวหรานจึงได้เงียบปากลง

ร้านเครื่องสำอางปิดทำการเพื่อเตรียมของขาย ฉินหลิวซีไม่รู้เลยว่าตอนนี้เครื่องประทินโฉมของนางเป็นที่รู้จักในวงกว้างแล้ว โดยเฉพาะแป้งรองพื้นที่หลายคนใช้แล้วรู้สึกดีต่อผิว ขณะเดียวกันก็มีข่าวลือว่านางหนีตามผู้ชายเพราะไม่ได้กลับไปบ้านที่อยู่ในชุมชน แต่ขลุกตัวทำสินค้าอยู่ที่คฤหาสน์ข่าวลือของนางได้มารดาช่วยแก้ต่างให้ว่านางติดภารกิจ แต่ไม่มีใครเชื่อนัก หลังจากนั้นข่าวลือนี้ก็แว่วมาเข้าหูแต่นางหาได้สนใจไม่ เรื่องนี้ลือกันก็อยู่แต่ในชุมชน คนในตัวเมืองไม่ได้รู้จักนางในฐานะของหลานย่าฉิน แต่เป็นฉินหลิวซีที่มีความสามารถเป็นที่จับตามองตั้งแต่อายุยังน้อยสินค้าของนางทั้งโอสถและเครื่องประทินโฉมไม่ได้รับผลกระทบจากข่าวลือ ขายดีเป็นเทน้ำเทท่าเหมือนวันที่เปิดตัวสินค้าครั้งแรก นอกจากคนในเมืองที่แวะเวียนมาเป็นประจำแล้ว ก็ยังมีนักเดินทางหรือบุตรขุนนางที่บังเอิญใช้เมืองนี้เป็นทางผ่านซื้อใช้ด้วย เรื่องร้านแห่งนี้จึงเป็นที่พูดถึงอยู่ในเมืองอื่นด้วยเช่นกันเครื่องประทินโฉมของนางขายหมดอย่างรวดเร็ว ทำให้ฉินหลิวซีต้องประกาศปิดร้านชั่วคราวเพื่อผลิตสินค้ารอบใหม่ชุดใหญ่ แต่ร้านขายโอสถยังเปิดได้ตามปกติคนของนางก็ยังไม

สาวใช้คนนี้สามารถให้หลี่เจิ้นหัวที่สนิทกับเจ้าของร้านอย่างนางช่วยออกหน้าซื้อโดยไม่ต้องต่อแถวก็ได้ แต่นางก็ยังต่อแถวตามกฎของร้านหรือไม่บ่นสักคำ นั่นทำให้ฉินหลิวซีรู้สึกประทับใจข้อเสนอนี้ไม่ได้เสียเปรียบอีกทั้งยังช่วยขยายกิจการของนางให้สามารถส่งออกไปต่างเมืองได้ง่ายขึ้น ไม่มีเหตุผลที่นางต้องยอมเงียบปากและปล่อยผ่านโอกาสนี้ไปเฉย ๆสาวใช้คนนั้นมีท่าทีลังเลแต่สุดท้ายก็สนใจ แต่นางไม่สามารถตัดสินใจได้โดยพลการ"ข้าขอปรึกษานายน้อยก่อนเจ้าค่ะ""ไม่มีปัญหา" ฉินหลิวซีตอบออกมาอย่างใจกว้างสาวใช้คนนั้นกลับไปแล้ว ตอนนี้นางแค่รอคำตอบก็พอวันถัดมาหลี่เจิ้นหัวก็มาขอพบนางที่คฤหาสน์ นางรู้อยู่ว่าเขาจะมาแต่ก็ไม่รู้จะมาตอนไหนหรือวันไหน ถึงอย่างนั้นคฤหาสน์หลังนี้ก็ไม่เคยขาดของที่ต้องใช้ต้อนรับแขก"วันนี้ได้ต้อนรับคุณชายหลี่เสียที รู้สึกแปลกจริง ๆ เลย""ไม่เอาน่า พูดเหมือนเดิมเถอะ แบบนี้ข้าเกร็งนะ"ฉินหลิวซีหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะกลับมาพูดอย่างเป็นกันเอง "เจ้าคิดว่าอย่างไรบ้างล่ะ ข้อเสนอข้าไม่เลวเลยใช่ไหม""ก็น่าสนใจจริง ๆ ข้ามาวันนี้เพราะอยากรู้เงื่อนไขและส่วนแบ่ง"สาวน้อยตรงหน้าเวลาต้องทำเป็นการเป็นงานก็มีบรรย