Tous les chapitres de : Chapitre 171 - Chapitre 180

 "หากแต่งงานตอนนี้การเดินทางไปที่อื่นคงลำบาก ไม่สะดวกต่อการทำงานของข้า""เช่นนั้นหมั้นหมายไว้ก่อนก็ได้""ก็ยังถือเป็นข้อผูกมัดที่มากเกินไปสำหรับข้า""เจ้านี่อย่างไรนะ ถือว่าตนมีคนสนใจด้วยรูปโฉมงดงาม จะเล่นตัวพิรี้พิไรให้มากงั้นหรือ"ฉินหลิวซีมุมปากกระตุก ถ้าความยุ่งยากในอนาคตที่แสนน่ารำคาญจะไม่ตามมานางคงลงไม้ลงมือไปแล้ว"คุณชายเป็นหลานของกุ้ยเฟย ตัวข้าก็เป็นลูกศิษย์ของเซียนโอสถ ผู้ที่ไปไหนต่อไหนไม่เคยมีอะไรกักขังเขาไว้ได้ แม้แต่สายลมก็อาจไม่รู้ที่อยู่ของเขา"นางกล่าวเกินจริงไปเองเพื่อข่มอีกฝ่ายคืน ที่ไหนมีอากาศที่นั่นต้องมีลม คงเป็นเพียงสิ่งเดียวที่รู้ว่าอาจารย์ของนางอยู่ไหน ฉินหลิวซีรักษาความใจเย็นและสีหน้าสงบนิ่งเอาไว้ได้แม้ในใจจะโมโหมากก็ตาม คำตอบของนางเมื่อครู่นี้ทำให้หลายคนตกตะลึง  แม้แต่โจวเมิ่งอิ๋งก็เบิกตาโพลงมีใครบ้างไม่รู้จักชื่อเสียงของหมอเทวดา เห็นว่าพวกเขาน่าจะรู้กิตติศัพท์อาจารย์นางดี ฉินหลิวซีรีบโหมไฟเพิ่ม"เมื่อใดก็ตามที่อาจารย์ของข้าเรียกหาข้าต้องไปในทันที คงไม่อาจตอบรับไมตรีของคุณชายไว้ได้""โกหก เป็นอน

เขาเวียนหาร้านขนมชื่อดังประจำเมือง ซื้อขนมมาให้นางกินวันละอย่าง ล้วนแต่เป็นของขึ้นชื่อของร้านนั้น และฉินหลิวซีก็ชอบมันมาก ๆ เลยด้วยนายของหอกระจายข่าวจัดเรียงม้วนกระดาษรายงานอยู่บนโต๊ะ แบ่งฝั่งที่จัดการเสร็จไปแล้วกับฝั่งที่ยังไม่ได้ทำแยกเอาไวฉินหลิวซีไม่อยากไปแตะต้องมันเพราะถ้าเป็นอะไรที่เป็นความลับขึ้นมาทั้งนางและเขาก็จะถูกมองไม่ดีจากผู้ใต้บังคับบัญชา ยังส่งผลถึงความน่าเชื่อถือของตัวของหลี่เจิ้นหัวเองอีกด้วย"เจ้าจะไปกับข้าแน่หรือ ดูงานยุ่งมากเลยนะ""ข้าจะไป" หลี่เจิ้นหัวรั้นไม่ยอม"งานที่ต้องสะสางมีไม่น้อย จะไปพร้อมข้าก็ต้องทิ้งงาน คิดว่าข้าจะยอมให้เจ้าทำหรือไง""ข้าตามไปทีหลังก็ได้ แต่อย่างไรก็จะไป""ทำไมถึงได้ดื้อขนาดนี้นะ""ก็ไม่เท่าเจ้าหรอก พอเจ้าจะรั้นใครก็ห้ามไม่อยู่"ฉินหลิวซีคิดตามแล้วก็ว่าจริง ที่ผ่านมาไม่มีใครห้ามความตั้งใจของนางได้ อย่างมากก็แค่เปลี่ยนวิธีการนิดหน่อยก็นั่นสินะ ถ้าข้าห้ามง่ายถึงขนาดนั้นจะมีศัตรูรอบตัวขนาดนี้หรือคิดแล้วก็ได้แต่ยิ้มแห้งให้ตัวเองถึงความดื้อรั้นในวัยเยาว์ตลอดหลายวันนี้นางมาที่หอ

 ฉินหลิวซีไม่ได้บอกเอาไว้ว่าจะไปเยี่ยมเขา ตั้งใจจะทำให้ประหลาดใจจึงไม่ได้รีบร้อนเดินทาง ใช้เวลาอีกราวสามสี่วันก็คงถึงสำนักเซียนแล้ว ถึงนางจะบอกน้องว่าถ้าว่างให้กลับไปเยี่ยมบ้านบ้างแต่เขาก็ไม่เคยปลีกตัวไปได้ ครั้งนี้จึงตั้งใจมาด้วยตัวเอง"เมืองนี้ก็เจริญขึ้นไม่น้อย" ฉินหลิวซีมองซ้ายมองขวาหาโรงเตี๊ยมที่น่าจะเข้าท่า ต่อให้ต้องจ่ายเงินมากขึ้นหน่อยนางก็เลือกที่จะพักแถวใจกลางเมืองมากกว่า "ห้องเดี่ยวหนึ่งคืน" หญิงสาวเอ่ยบอกหน้าโต๊ะยาวรับแขกด้านล่าง คนทำหน้าที่คิดเงินเงยมองเพียงครู่เดียวก็ยื่นกุญแจให้"ชั้นสองห้องฝั่งซ้ายสุดทางเดิน" นางรับกุญแจมาก็เดินขึ้นไปเดี๋ยวนี้โรงเตี๊ยมมีหลายแบบจากการรับวัฒนธรรมต่างแดนเข้ามาผ่านการแลกเปลี่ยนและการทูตที่กำลังรุ่งเรืองขึ้น จากห้องที่เคยมีแค่ไม้ขัดเป็นกลอนก็เริ่มมีการใช้กุญแจเพิ่ม แต่โดยมากมักจะมีแค่ในโรงเตี๊ยมที่อยู่กลางเมืองเท่านั้นนางจึงพอใจจะอยู่ด้านในมากกว่าหลังจากเข้าพักเรียบร้อยฉินหลิวซีก็ออกมาหาข่าวนางตรงไปที่ร้านอาหารอย่างไม่ลังเล เลือกร้านที่ดูธรรมดาแต่มีคนหมุนเวียนเข้าออกร้านมาก คนพวกนี้มักเป

 "ท่านพี่กับพี่ชายหลี่จะทำอย่างไรกับอนาคตต่อจากนี้ล่ะ จะหมั้นหมายกันไว้หรือตบแต่งกันไปเลย""ยังไม่แน่ใจ คงต้องรอคุยกับเขาก่อน ยังมีเรื่องมารดาของเขาอีก""ลำบากแย่เลยนะ สู้ ๆ แล้วกัน""ให้กำลังใจดูขอไปทีแปลก ๆ นะ""พอดีห่างหายจากท่านพี่มานานข้าก็เลยกลายเป็นเด็กเกเรแบบนี้แหละ" ฉินซือหยวนเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ นางถอนหายใจเบา ๆ ไม่ถือสาหาความอะไรหลังจากเดินทางมาหลายวันในที่สุดก็กลับถึงบ้านเสียที ที่คฤหาสน์ของนางมีใครคนหนึ่งมารอเป็นแขกอยู่ก่อนแล้ว ฉินซือหยวนเห็นเขาก็ยิ้มกว้างเอ่ยทักทายเสียงใสพลางจะวิ่งเข้าไปกอด"ฉินซือหยวน นี่เจ้าหรือ!" หลี่เจิ้นหัวโดนโถมร่างกายเข้าใส่ก็แอบเซไปนิดหน่อย ฉินหลิวซีเอ่ยทักเพียงสั้น ๆ แล้วปล่อยให้ทั้งคู่พูดคุยกัน ดูท่าว่าสาวใช้มีบางอย่างต้องการพูดคุยกับนาง ทันทีที่เหยียบเข้ามาในรั้วบ้านก็รับรู้ได้ถึงสายตาที่จ้องมองมาจากเด็กคนนั้นแล้ว"พวกเจ้าไปที่ห้องรับรองรอก่อนสิ ข้าเสร็จธุระแล้วจะตามไปนะ"ดูเหมือนว่าหลี่จนหัวก็มีเรื่องต้องการคุยกับนางเช่นกัน แต่เรื่องของเขานั้นรอได้ฉินหลิวซีพาสาวใช้ที่นางให้เป็นล

"ข้าอยากย้ายสาขาใหญ่มาที่เมืองนี้จังเลย!" หลังจากได้ลิ้มรสความฝันอันสวยงามก็ต้องออกจากโลกนั้นมาพบกับความเป็นจริงที่ไม่อาจสมปรารถนาได้ทุกอย่าง"อย่าพูดไร้สาระน่า เจ้าทำไม่ได้หรอกศูนย์กลางคือเมืองหลวงนี่นา" นางยกจอกชาขึ้นจริง มองดูคนรักที่ทรุดลงกับพื้นอย่างสิ้นหวัง ทำโอดครวญราวกับโลกนี้จะแตกสลาย"แต่ข้าอยากอยู่กับเจ้าตลอดเวลานี่นา""ประโยคเมื่อครู่นั้นนอกจากแม่เจ้าจะตีแล้ว ข้าจะฟาดเจ้าซ้ำ ต่อให้ฮูหยินท่านไม่ชอบหน้าข้าอย่างไร เรื่องนี้ข้าก็เห็นด้วยกับนาง""นี่เจ้าเข้าข้างใครกันแน่""ก็แม่เจ้าน่ะสิ" มีอย่างที่ไหนเล่า งานการดำเนินอยู่ดี ๆ จะไปพังโครงสร้างมันที่ทำมาหลายปีเสียอย่างนั้น เหตุผลก็แค่เพราะผู้หญิงคนเดียว นางได้ฟังยังโกรธเลย"เอาเป็นว่า เจ้าอย่าได้คิดทำอย่างนั้นเชียวนะ"ถูกคนรักดุเข้าเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก เรื่องหอกระจายข่าวคงต้องไป ๆ มา ๆ อย่างก่อนหน้านี้ ถึงแม้จะต้องจากกับนางหลายเดือนเขาก็คงได้แต่ทำใจสินะ เห็นสีหน้าเหมือนถึงวันล่มสลายของโลกของเขาแล้วหญิงสาวก็ได้แต่ถอนหายใจ"อย่าลืมสิ ถึงเจ้าจะไปทำงานต่างเมืองนาน ๆ ครั้งถึงจะกลับมา แต่หากแต่งไปแล้วข้าสามารถตามเจ้าไปได้ไม่ได้จากกั