Semua Bab สาวน้อยผู้นำพาครอบครัวสู่ความมั่งคั่ง: Bab 161 - Bab 170

และที่จะกลับชุมชนคราวนี้ก็จะไปบอกท่านพ่อกับท่านแม่เรื่องธุระของนางที่ต่างเมืองด้วยเช่นกัน ฉินหลิวซีกลับมาทีไรก็จะมีชาวบ้านมาเดินตามด้วยความอยากรู้อยากเห็นโดยไม่สนใจมารยาทอยู่ตลอด ทำให้หญิงสาวอึดอัดจนไม่อยากกลับมา ทว่าฉินหลิวซีก็ได้พบหน้าพ่อกับแม่อยู่เป็นประจำ พวกท่านมาช่วยดูแลร้านโอสถตลอดแม้ว่าส่วนใหญ่จะอยู่ที่หลังร้านก็ตาม ฉินหลิวซีชวนพ่อกับแม่และเหล่าญาติไปอาศัยที่คฤหาสน์อยู่หลายครั้ง แต่พวกเขาก็ดึงดันปฏิเสธเพราะว่าไม่อยากรบกวนนาง อีกทั้งพวกตนก็อาศัยอยู่ในชุมชนจนคุ้นเคยเป็นหนึ่งเดียวกับวิถีชีวิตแล้ว ระดับฝึกตนของแต่ละคนก็เพิ่มขึ้นอย่างสม่ำเสมอแต่ไม่ได้รวดเร็วเท่านาง อยู่ในเกณฑ์ปกติของคนทั่วไปที่ได้รับการปลุกพลังผ่านยา นึกย้อนไปถึงตอนนั้นหากนางไม่มีน้ำพุวิญญาณอยู่ก็ไม่มีความคิดที่จะให้พวกเขาพึ่งพายานี่เลย ความเสี่ยงสูงมากจนนางไม่กล้าหากไม่มีตัวช่วยใครต่อใครต่างเข้าใจว่าหลี่เจิ้นหัวกับฉินหลิวซีเป็นคนรักกันแล้ว ซึ่งนางก็ไม่เถียงในข้อนั้น เพียงแต่ว่านางยังขอเวลาเขาอยู่และไม่ได้ผลักไสเขาไป ความรู้สึกดี ๆ ที่มีต่อกัน ตอนนี้เหลือแค่รอนางตอบรับก็เท่านั้นทันทีที่เห็นรั้วบ้าน น้าหญิงเล็กที

 "แม่เข้าใจแล้ว เจ้าไปเตรียมตัวเดินทางเถอะ""ถ้ามีอะไรเร่งด่วนส่งข่าวมานะเจ้าคะ"ความกลัวจะลืมพูดเรื่องนี้ก่อนเดินทางจึงบอกเอาไว้เสียตั้งแต่ตอนนี้ ฉินหลิวซีเตรียมสัมภาระของตัวเอง นับตั้งแต่ผ่านพิธีปักปิ่นมานางก็ทำอะไรได้คล่องขึ้น ถึงก่อนหน้านี้นางจะใช้ชีวิตค่อนข้างอิสระได้ตามใจเพราะเป็นสาวชาวบ้าน มีแต่เรื่องพิธีการต่าง ๆ หรือทำธุรกรรมที่นางยังต้องให้ผู้ใหญ่ออกหน้าช่วย"ไหนดู ข้าต้องเอาอะไรไปเพิ่มอีกนะ" หญิงสาวลูบคางอย่างคนใช้ความคิดพลางกวาดตามองหีบห่อสัมภาระทั้งหลายของตนเองจากที่นี่ไปเมืองหลวงนั้นไกลด้วยระยะทางไม่น้อย ใช้เวลาก็นาน จากการเดินทางสองสามครั้งที่ผ่านมาก็ทำให้นางเริ่มจับทางได้ว่าควรจะเอาอะไรไปบ้าง แต่ความต่างกันของฤดูกาลมีแต่ละครั้งก็ส่งผลให้การเดินทางล่าช้าหรือเร็วขึ้นได้เพียงเพราะอากาศที่เปลี่ยนไปปีนี้หนาวแฮะ เอาผ้าห่มไปเพิ่มดีกว่า"อาหารแห้งที่เป็นเสบียงสำรอง..."ถึงทุกครั้งจะไม่ได้ใช้ก็เถอะแต่สังหรณ์ว่าควรเอาไปจะดีกว่าพอตัดใจว่าไม่เอาบางอย่างไปแล้วเกิดเหตุฉุกเฉินที่ต้องใช้มันจริง ๆ ก็ทำให้ต้องเสียใจทีหลังอยู่หลาย

 หลังจากเดินทางอยู่หลายวัน ในที่สุดก็มาถึงเมืองถัดไปที่เป็นทางผ่านจนได้ ขบวนรถของนางอยู่ที่หน้าประตูแล้วแต่ขบวนของผู้ติดตามยังมาไม่ถึง เจ้านายทั้งสองรั้งรอขบวนด้านหลังอยู่นานแต่ก็ไม่มาเสียที พวกเขาเริ่มรับรู้ได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง"มีอะไรแปลก ๆ นะ ทำไมจนป่านนี้แล้วพวกเขายังไม่มา"ถึงจะล่าช้าอย่างไรก็ไม่ควรนานถึงขนาดนี้ ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นแน่ หลี่เจิ้นหัวเองก็กังวลใจ ถึงเวลาที่พวกเขาต้องเข้ารับการตรวจค้นแล้ว จะให้ของที่นำมาก่อนตกค้างอยู่ที่นี่ก็กระไร"จะทำอย่างไรกันดีล่ะ ให้พวกเขาเข้าไปก่อนอย่างนั้นหรือ""คนมาด้วยกันตั้งเยอะตั้งแยะ ฝากไว้กับคนของเจ้าก่อนไม่ได้หรือ""นั่นก็ได้อยู่หรอก ถ้าเจ้าว่าอย่างนั้นข้าก็ไม่มีปัญหา""เจ้าจะไม่ตามใจข้าเกินไปหน่อยหรือไง""ตามใจเจ้าก็ไม่เห็นไม่ดีตรงไหนนี่นา เจ้าก็ชอบไม่ใช่หรือไง" บุรุษข้างกายยกมือรองท้ายทอยด้วยท่าทีสบาย ๆ หยอกเย้านางไม่หยุดหย่อน พูดเรื่องจริงจังกันได้อยู่ไม่กี่คำก็หาเรื่องมาแซวนางอีกแล้ว"ชอบมันก็ชอบอยู่หรอก แต่ถ้าเจ้าทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นบ่อย ๆ ข่าวต้องถึงหูแม่เจ้าแน่" นางบ่

"คุณหนูฉิน!"ผู้ติดตามของบุตรชายแม่ทัพมาถึงก็ไล่ต้อนศัตรูให้ล่าถอยออกไปทันที อารักขาคุณหนูกับนายน้อยเอาไว้ตรงกลาง เมื่อเห็นท่าไม่ดีพวกมันก็ถอนกำลังและหนีหายเข้าไปในป่า คนของหอกระจายข่าวไล่ตามไปโดยพวกเขาแบ่งกันเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งคอยอยู่เฝ้าดูแลนายน้อยกับสหายที่นี่ อีกส่วนหนึ่งตามไปจัดการคนพวกนั้นหลี่เจิ้นหัวไม่คาดหวังกับเบาะแสเพราะพวกมือสังหารเวลาทำงานพลาดมักจะชิงดื่มยาพิษไปก่อนก็ได้เค้นถามอะไรข้าคงต้องสืบดูเรื่องนี้อย่างจริงจังเสียแล้วเมื่อสถานการณ์สงบลงแล้ว หลี่เจิ้นหัวก็เดินเข้าไปหาสตรีที่ยืนพิงต้นไม้อยู่"เป็นอย่างไรบ้าง บาดเจ็บที่ใดหรือไม่""แค่เสื้อผ้าขาดกับรอยถลอกนิดหน่อย" พวกนั้นฟันนางไม่ได้สักแผล แต่คมอาวุธก็ทำเอาเสื้อผ้าของนางเสียหายจนไม่น่าดู ชายชุดกับแขนเสื้อรุ่งริ่งไปหมด ฉินหลิวซีถอนหายใจออกมาเบา ๆ ด้วยความเสียดายเพราะชุดนี้เป็นหนึ่งในชุดโปรดของนางเลย"กลับไปที่เมืองกันก่อนเถอะ"ฉินหลิวซีพยักหน้าเห็นด้วย คลุกดินมาขนาดนี้นางอยากอาบน้ำจะแย่แล้ว หลี่เจิ้นหัวไปสั่งงานคนของตนไม่นานก็จะกลับมา หนึ่งในนั้นไปเรียกรถม้ามาให้เจ

"ให้เจ้าอยู่ห่างสายตาตอนนี้ข้าเป็นห่วงยิ่งกว่า" บุรุษที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามตัดสินใจพูดออกมาตามตรง ถึงตอนนี้จะไม่เป็นไรแต่ก็ใช่ว่าหลังนางแยกไปจะไม่เกิดเรื่อง"ข้าจะคุยกับท่านแม่ให้เองเจ้าไม่ต้องกังวล"นับว่าหลี่เจิ้นหัวเอ่ยได้ตรงจุดเพราะนางก็เป็นห่วงเรื่องนี้อยู่เรื่องเดียว ให้นางสู้รบกับมือสังหารทั้งคืนยังดีกว่าไปให้ฮูหยินท่านชังน้ำหน้าเพิ่มเห็นท่าทีลังเลของนางเขาก็ไม่ย่อท้อที่จะเอ่ยชวน"พี่ใหญ่อยากหารือเรื่องสินค้ากับเจ้า พักที่จวนข้าสะดวกกว่า ถกเรื่องของที่เจ้าทำกันได้ทั้งคืนเลย ในแวดวงสหายของพี่หญิงมีคนสนใจไม่น้อยแถมยังมีลูกค้าที่มาซื้อประจำอีกด้วย"ในเมื่อใช้ตนเองเป็นข้ออ้างหว่านล้อมลำพังไม่ได้ก็ดึงเอาคนอื่นเข้ามาเพิ่ม ฉินหลิวซีที่ทำธุรกิจอย่างจริงจังจนมาได้ถึงขนาดนี้ไม่มีทางปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปเฉย ๆ ได้อย่างแน่นอน หลังจากได้ฟังท่าทีลังเลก็อ่อนลง สุดท้ายฉินหลิวซีก็พยักหน้ายอมรับคำเชิญจากอีกฝ่าย"รบกวนด้วย""อื้ม!""เจ้ายิ้มหน้าบานแบบนี้ข้าชักคิดหนักแล้วนะว่าตอบตกลงไปแบบนี้ดีแน่หรือไม่""อ่า ข้าจะยิ้มกว้างให้น้อยลงหน่อยก็แล้วกัน" ช