Semua Bab คืนรัก ลิขิตหัวใจ: Bab 51 - Bab 60

  การตื่นมาเจอใครสักคนในตอนเช้ามันเป็นอะไรที่ไม่คุ้นชินสักเท่าไหร่ และความไม่คุ้นชินก็ทำให้ศศิรินทร์ทำเรื่องที่น่าอับอายลงไปอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว...ใบหน้าหวานก้มงุดอย่างคนทำความผิด และลอบมองสังเกตใครอีกคนที่ยืนรอลิฟต์อยู่ด้วยด้วยกันเป็นระยะ ให้ตายสิ เธออับอายจนไม่กล้าจะมองหน้ารังสิมันต์ตั้งแต่ตื่นมาจนกระทั่งกำลังจะขนของไปที่รถ แต่คนที่หญิงสาวไม่กล้ามองหน้ากลับอารมณ์ดี หน้าระรื่นตลอดเวลาแม้ว่าจะถือข้าวของของเธอจนเต็มทั้งสองมือก็ตามเธอละอยากจะสถบว่า ให้ตายสิ นับพันครั้ง!รู้อย่างนี้น่าจะถีบให้แรงกว่านี้!!!พอคิดขึ้นมาอย่างนี้คนทำผิดก็ยิ่งก้มหน้ายิ่งกว่าเดิม ความทรงจำเด่นชัดขึ้นมาอีกครั้งว่าเช้าวันนี้ด้วยอารามตกใจที่มีใครอีกคนอยู่บนเตียง เธอได้ออกแรงถีบจนเขาตกจากเตียงลงไปกองกับพื้นอับอาย น่าอับอายที่สุด!!!รังสิมัน

  ภาสกรมองเพื่อนทั้งสองก่อนจะกระแอมเมื่อประตูห้องฉุกเฉินเปิดแล้วแต่คนทั้งคู่ยังคงมองตากันอยู่อย่างหวานซึ้ง ชายหนุ่มใจสายมองค้อนคนทั้งคู่ก่อนจะรีบเดินไปสอบถามอาการของคนเจ็บทันทีที่คุณหมอก้าวออกมา“คุณหมอครับ น้องของพวกผมปลอดภัยแล้วใช่มั้ยครับ”“ปลอดภัยดีแล้วค่ะ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”“ได้ยินแบบนี้ค่อยโล่งใจหน่อยครับ ผมเห็นหมอเข้าไปตั้งสองคน ก็เลยกังวลแทบแย่” ภาสกรพูดแล้วก็เป่าปากโล่งใจ ศศิรินทร์เองก็พลอยยิ้มไปด้วย ทว่าพอคนเป็นหมอพูดต่อรอยยิ้มโล่งใจก็ต้องหุบฉับเปลี่ยนเป็นความตกใจในทันที“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พอดีคนไข้ตั้งครรภ์อยู่ เราก็เลยเรียกหมอสูติฯมาตรวจด้วยน่ะค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ทั้งคุณแม่และคุณลูกปลอดภัยทั้งคู่ค่ะ”“อะ อะไรนะคะ ตะตั้งครรภ์”“ค่ะ คนไข้กำลังตั้งครรภ

  เพราะลางานเอาไว้รังสิมันตุ์เลยกลายเป็นสารถีของสาว ๆ ในเช้าวันใหม่ที่ศศิรินทร์คะยั้นคะยอให้กฤติกาไปฝากครรภ์   และเพราะศศิรินทร์และภาสกรเห่อหลานเช้านี้เขาจึงแทบไม่ได้พูดคุยกับศศิรินทร์เลยเพราะสาว ๆ เอาแต่พูดคุยกันเรื่องของเจ้าตัวเล็กในท้องของกฤติกาที่คุณหมอบอกว่าเป็นฝาแฝด หนึ่งคนก็เห่อสุด ๆ แล้ว นี่มีถึงสอง กฤติยาจึงแทบจะถูกสองรุ่นพี่ประคมประหงมจนหายใจยังลำบาก“กลับเลย...” “ซัน รู้จักหมู่บ้าน...มั้ย” ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะถามจบศศิรินทร์ก็ถามขัดขึ้นมาซะก่อนพร้อมกับบอกชื่อหมู่บ้านซึ่งเป็นสถานที่ที่เธออยากจะรู้ว่าเขารู้จักหรือไม่“ไม่รู้จัก ทำไมเหรอ”“เราจะไปที่นั่นน่ะ มีธุระที่นั่น ถ้าเธอรู้จักจะได้ไปเลย แต่เธอไม่รู้จักเดี๋ยวเราบอกทางเอง”“พี่โซ่จะไปทำธุระอะไรคะ” คำตอบของศศิรินทร์ทำให้ทุกค

 รังสิมันตุ์เป็นผู้ชายที่ค่อนข้างแตกต่างหากเทียบกับผู้ชายหลาย ๆ คนที่อยู่รอบตัวของศศิรินทร์ เขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์และอบอุ่น และในบางมุมก็เหมือนเป็นผู้ชายร้อนแรงในดวงตาคู่นั้นมีประกายความอยากครอบครอง แต่เขากลับไม่ใช่ผู้ชายที่เอาแต่ใจยัดเยียดความต้องการโดยไม่สนใจความรู้สึก นอกจากเรื่องในคืนนั้นหญิงสาวพูดได้เต็มปากเลยว่ารังสิมันตุ์ไม่เคยมีท่าทีคุกคามเลยแม้แต่นิดแม้แต่การชักนำให้เธอเผลอไผลเขาก็ยังไม่ทำ ราวกับว่าเขาอยากให้เธอได้มีเวลาทำความคุ้นชินกับการมีเขาอยู่มากกว่านี้อีกนิดอย่างไรอย่างนั้นตาคู่หวานจ้องมองใบหน้าของคนที่วันนี้ตื่นสายกว่าพร้อมกับอมยิ้ม รังสิมันตุ์เป็นผู้ชายหล่อ หล่อจนเธอเผลอคิดว่าเขาไปศัลยกรรมมาหรือยังไงแต่อีกเสียงในใจก็ค้านหัวชนฝาว่าหน้าตาแบบนี้คือธรรมชาติ ไม่มีส่วนไหนปลอมเลยสักนิดคิดขึ้นมาเรื่องปลอมไม่ปลอมมือไม้ของหญิงสาวก็เริ่มอยู่นิ่งไม่ได้ นิ้วเรียวสวยเอื้อมไปสัมผัสกับปลายจมูกโด่งก่อนจะรีบยกขึ้นร

  ตาคู่คมจดจ้องมองเสื้อตัวแล้วตัวเล่าที่ถูกนำมาทาบตัวก่อนจะถอนใจเบา ๆ  หลังจากนั่งเล่นจนเกือบค่ำศศิรินทร์ก็ลากเขามาที่ร้านเสื้อผ้าผู้ชายโดยไม่ฟังคำปฏิเสธใด ๆ แล้วยังสนุกกับการหาเสื้อมาให้เขาตัวแล้วตัวเล่า“ตัวนี้ก็ไม่ถูกใจเธอเหรอ”“เปล่า ถูกใจมากต่างหากล่ะ” หญิงสาวตอบก่อนจะแสดงสีหน้าหนักใจให้ได้เห็นก่อนจะพูดต่อ “แต่ถูกใจทั้งหมดเลย เลือกไม่ถูกเลยเนี่ย”“งั้นก็เอาตัวนี้” “เดี๋ยว... เอานี่ด้วย นี่ก็ด้วย” ไม่เพียงแค่พูดหญิงสาวยังหยิบชุดที่เลือก ๆ ไว้ขึ้นมาอีกหลายตัวยื่นให้พนักงานของร้าน“เยอะเกินไป”“ไม่เยอะ เราซื้อไหว”“แต่เราจะซื้อเท่าที่เราซื้อไหว” ชายหนุ่มโต้แย้งพร้อมกับหยิบขึ้นมาเพียงสองตัว “