All Chapters of เมื่อไรเฮียคินจะรับรัก: Chapter 11 - Chapter 20

สายลมพัดแผ่วเบา นกพิราบสีขาวของเพียงขวัญอยู่ในกรงเหมือนจะรอเจ้านายพาไปเล่นสนุกที่ไหนสักแห่ง เพียงขวัญนั่งเท้าคางมองดูปลาในตู้กระจก เด็กสาวถอนหายใจเบา ๆ มองนาฬิกาซึ่งเพิ่งจะบ่ายสี่โมงไปไม่นาน ตอนนี้ในร้านไม่มีลูกค้า และพี่ขิมขอปลีกตัวไปแอบหลับพักผ่อนก่อนที่ลูกค้ารอบเย็นจะเข้ามาสั่งอาหารเพียงขวัญเห็นบดินทร์ลงมารับพิชญ์นาฏเข้าไปในคอนโดแล้วก็ไม่ได้ทักทายอะไรกัน เธอเป็นใคร เขาเป็นใคร ทำไมเขาต้องสนใจเธอด้วยล่ะ มีแต่เธอที่สนใจเขาอยู่ฝ่ายเดียวเพียงขวัญสะบัดหัวไปมาเรียกสติตัวเองแล้วหยิบหนังสือเรียนมาอ่าน อีกไม่นานก็จะสอบแล้ว เธอใกล้เรียนจบแล้วจะได้หางานทำช่วยแบ่งเบาภาระของพี่ขิมให้ได้มากกว่านี้ จากนั้นมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งก็แล่นมาจอดนิ่งหน้าร้าน ก่อนที่ร่างสูงใหญ่ผิวเข้มจะเดินตรงเข้ามาทักทาย“เฮ้ ของขวัญเป็นไงบ้าง ไม่ได้เจอกันตั้งหลายเดือน”“ต้นไม้” เพียงขวัญเรียกแล้วยิ้มอย่างดีใจ เธอไม่ได้เจอต้นไม้มานานหลายเดือนแล้ว“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ฝึกงานจบแล้วเหรอ?”“เรียบร้อยแล้ว ถึงได้กลับมาบ้านยังไงล่ะ”ต้นไม้เรียนช่างอุตสาหกรรม ไปฝึกงานที่โรงงานในต่างจังหวัดหลายเดือนเพิ่งจะกลับบ้าน เขาเป็นเด็กหนุ่มร

“เงินประกันอะไรหนูไม่มีหรอกนะ” เด็กสาวผมสีน้ำตาลแดงบ่นกับเจ้าหน้าที่ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอ“ก็มันเป็นปัญหาของหนูนั่นแหละ ถ้าไม่มีเงินประกันก็ฝากขังที่นี่ แล้วเรื่องค่าเสียหายของทางร้านอีก”“พอก่อนเถอะคุณร้อยเวร”เพียงขวัญแซวเล่นกับคุณตำรวจรุ่นคุณลุง คุณตำรวจได้แต่ส่ายหน้าไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วย เพียงขวัญมองดูคุณตำรวจกำลังวุ่นวายอยู่กับการจดบันทึก เธอยิ้มอย่างนึกได้ก่อนลุกขึ้นยืน“หนูกลับก่อนละกัน จะรีบไปหาเงิน”เพียงขวัญกระแทกเสียงเน้นคำหลัง ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้เป็นจังหวะที่ต้นไม้เข้ามาหาด้วยท่าทางร้อนใจ แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายยิ้มแย้มยียวนกวนตำรวจอยู่ก็ถอนหายใจ“ไปเหอะต้นไม้” เพียงขวัญรีบดึงแขนของเพื่อนหนุ่มให้เดินออกมาจากโรงพัก ไม่สนใจเสียงทัดทานของอีกฝ่าย“จะทำยังไงต่อ?” เด็กหนุ่มผิวเข้มถาม เมื่อเพื่อนสาวปล่อยมือจากแขนของตน“อะไร ๆ ก็จะเอาแต่เงิน” เพียงขวัญเหลียวมองทางที่เดินจากมาแล้วยิ้มที่มุมปาก“เลยเด็ดดาวบนบ่ามาซะเลย” เพียงขวัญแบมือให้ดูว่ามีเหรียญดาวประดับบ่าอยู่ในมือหนึ่งดวง“ไอ้ของขวัญ ไปเอามาเมื่อไหร่?” ต้นไม้โวยวาย ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือทำหน้ายังไงดีกับการกระทำของเพื่อนที่ซุกซ

ขวัญข้าวมองลูกสาวที่ตัวเองแทบไม่ได้เลี้ยงแล้วก็ยิ้มภูมิใจ เธอจำใจต้องทำตัวโหดร้ายไม่รักลูกสาวทั้งที่เธอรักเพียงขวัญมาก แค่เพราะเธอกลัวว่าเพียงขวัญจะต้องมาใช้ชีวิตเหมือนเธอ เธอก้าวพลาดตั้งแต่วัยรุ่น ตั้งท้องกับผู้ชายที่เธอไม่รู้จักชื่อเลยด้วยซ้ำ ยิ่งพอลูกคลอดมาแล้วรู้ว่าเป็นผู้หญิง ขวัญข้าวยิ่งกลัวว่าลูกจะต้องเจอเหมือนเธอจึงให้ญาติช่วยเลี้ยง แต่ก็มารู้ทีหลังว่าเงินที่ส่งไปให้เป็นค่ากินค่าใช้จ่ายนั้นแทบไม่ได้ถึงตัวของลูกสาวเธอเลยด้วยซ้ำ เพราะพวกเขาก็เอาเงินหรือนมที่เธอส่งมาไปให้ลูกหลานของตัวเองกินเพียงขวัญจึงเติบโตมาแบบอด ๆ อยาก ๆ จนเธอตัดสินใจพาเพียงขวัญมาอยู่ด้วย แต่ก็ดันเจอพ่อเลี้ยงลวนลาม เธอไม่กล้าเอาเรื่องกับแฟนใหม่เพราะยังต้องพึ่งพาเขา แต่จะให้อยู่แบบนั้นก็ไม่ได้ ขิมจึงเป็นทางออกเดียวของเธอในตอนนั้น ถ้าไม่มีขิมเธอก็ไม่รู้ว่าเพียงขวัญจะโตมาเป็นอย่างไร จะหนีพ้นวงจรแบบเดียวกันกับเธอได้หรือไม่ แต่ตอนนี้ขวัญข้าวมั่นใจว่าลูกสาวของเธอจะมีรอยเท้าของตัวเอง ไม่โสมมอย่างที่เธอเคยก้าวพลาดมาขิมรับหน้าที่ดูแลจัดการทุกอย่างให้กับเพียงขวัญและนัดทุกคนกลับไปเลี้ยงฉลองที่ร้าน แต่ขวัญข้าวขอตัวไปจัด

“ต้นไม้...” เพียงขวัญตะโกนเรียกทันทีที่มาถึงร้านซ่อมรถมอเตอร์ไซค์ของต้นไม้ คนถูกเรียกตกใจ มือที่กำลังวุ่นอยู่กับการบันทึกภาพกล้องโทรทัศน์วงจรปิดอยู่ถึงกับชะงัก“มาพอดีเลย มาดูอะไรนี่สิ เรื่องนี้ไม่ใช่ย่อยเลยนะ เล่นโกงกันหน้าด้าน ๆ เลย”เด็กหนุ่มผมสั้นเกรียนเรียกให้เพียงขวัญเข้ามานั่งใกล้ ๆ ดูภาพเคลื่อนไหวตรงหน้า เสียงวุ่นวายในร้านทำให้ฟังไม่ถนัดนัก แต่ถ้อยคำของเพื่อนซี้ทำให้เธอสงบลงทันที“คนเรานี่มันรู้หน้าไม่รู้ใจจริง ๆ เลย สวย ๆ แบบนั้นไม่น่าทำอะไรแบบนี้ได้ ขโมยผลงานของคนอื่นมาเป็นชื่อของตัวเอง” ต้นไม้สรุปจากการดูภาพกล้องวงจรปิด เขาสนิทกับเจ้าของร้านมาก และมากพอที่จะขอสำเนาภาพคืนนั้นที่พิชญ์นาฏมาที่ร้าน เขาได้ยินเรื่องที่พิชญ์นาฏต่อรองราคาซื้อขายเกมคอมพิวเตอร์ที่บดินทร์เป็นคนออกแบบกับผู้ชายที่คลอเคลียอยู่ด้วยกันเขาได้ยินชัด แต่ต้องการหาหลักฐานมายืนยันสิ่งที่ได้ยิน จึงไปขอดูภาพจากกล้องวงจรปิดของร้าน ซึ่งมันบอกทุกอย่างได้ชัดเจนมากกว่าคำพูดของเขา“เพื่อเงินไงต้นไม้ ของขวัญเองก็ไม่เข้าใจว่าสังคมสมัยนี้เป็นยังไง” เด็กสาวบ่นพึมพำ“แล้วของขวัญจะทำยังไง?”“พี่ภาคินเขาคงไม่เชื่อว่าแฟนตัวเอง

ปีสามต่อมา...“อื้อ...พี่ภาคิน...พอได้แล้ว”เพียงขวัญยกมือขึ้นตีอกบอกกล่าวสามีที่รัก หญิงสาวร่างบางนอนอ้าขาอยู่ใต้อาณัติของชายหนุ่มผู้เป็นสามีของเธอที่กำลังกระแทกแทรกกายใส่เธอตั้งแต่สี่ทุ่มของเมื่อคืน ซึ่งเป็นค่ำคืนของการเข้าหอของเธอและเขา จนถึงตอนนี้จะเช้าของวันใหม่แล้ว สามีสุดที่รักก็ยังไม่ปล่อยให้เธอได้พักหายใจเลยย้อนกลับไปหลังจากเหตุการณ์ทุกอย่างคลี่คลาย บดินทร์ก็ขอเพียงขวัญคบอย่างจริงจัง เขาให้ความซื่อสัตย์และจริงใจกับเด็กสาวที่เขารักมาโดยตลอด ซึ่งเพียงขวัญเองก็เช่นกัน หลังจากที่แม่เคลียร์เรื่องราวทุกอย่างเสร็จก็มารับเธอไปอยู่ด้วยตามที่สัญญาไว้ ซึ่งเธอเองที่โหยหาความรักจากแม่มาตลอดจึงตกลงไปกับท่าน แต่ก็ไม่ลืมมาค้างกับพี่ขิมบ้างเป็นครั้งคราวเธอยังคงเป็นเพียงขวัญคนเดิม เธอยังมาช่วยงานในร้านอาหารของพี่ขิมเสมอ แม้ว่าตอนนี้ขวัญข้าวแม่ของเธอจะเป็นหุ้นส่วนกับพี่ขิมแล้ว และได้เปิดร้านอาหารที่ใหญ่โตตามที่พี่ขิมใฝ่ฝันเอาไว้ตลอดเวลาที่บดินทร์และเพียงขวัญคบหากัน ฝ่ายชายไม่เคยล่วงเกินเธอเลย เขาทะนุถนอมเพียงขวัญที่เขารักมากไว้อย่างดี มากสุดก็แค่นอนจับมือ จูบบ้างตามโอกาสที่เหมาะสมจนกระทั่งผ