All Chapters of ยัยหัวหน้าสุดโหด…ที่รัก: Chapter 21 - Chapter 28

“อะ”ผมส่งเหรียญทองกับกล่องสีแดงๆ ให้ยัยตัวแสบก่อนจะดึงยัยนี่เดินมาที่ห้องแต่งตัวของนักกีฬาโดยที่เพื่อนของยัยตัวแสบก็เดินตามมาด้วย“มันคืออะไรในกล่องอะ”“ไม่รู้ดิ ฉันก็ยังไม่ได้เปิดดู เธอก็เปิดสิ”“ไม่เอาอะ มันของนาย นายเอาไปเปิดเอง”“เธอเปิดหรือฉันเปิดมันก็เหมือนกันแหละ”“งู้ยยย ขนาดนี้แล้ว เปิดเลยแม่”ฉันส่ายหัวเพราะฉันก็อยากให้เขาที่เป็นเจ้าของเห็นมันเป็นคนแรก อีกอย่างมันก็ไม่ใช้ของเรา“ไม่เอา”“งั้นยืนรออยู่นี่นะ ไปอาบน้ำก่อน”ผมบอกยัยตัวแสบเพราะตอนนี้ร่างกายผมมันก็ปกติละ ไม่ได้เหนื่อยอะไร พอเข้ามาผมก็รีบอาบน้ำสระผม อือหื้อ พอร่างกายโดนน้ำเย็นแล้วโคตรดี ผมอาบน้ำเสร็จก็หยิบผ้าขนหนูสองผืนมาพันเอวไว้ผืนหนึ่งส่วนอีกผืนก็เช็ดผม แล้วในจังหวะนั้นเพื่อนในชมรมก็เปิดของในกล่องกำมะหยี่สีแดงดูพอดี“เชี้ยย สร้อยคอทองคำหนักหนึ่งบาท มีใบรับรองแล้วมีจี้ทองที่มันเป็นโลโก้ของโรงเรียนแต่ข้างในมีรูปวอลเลย์ด้วยว่ะ”“เออ ลงยาด้วยตรงจี้ด้วย สวยว่ะ คือถ้าใส่ในโรงเรียนก็รู้เลยอะว่ามาจากชมรมเรา”“นี่ไงที่ครูชูบอกว่าเป็นรางวัลที่เป็นความลับอะ ถ้าชนะเลิศผู้อำนวยการมีของขวัญพิเศษมอบให้ด้วย”“กูดูหน่อย”ผมมองห

ฉันอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็มาแต่งตัว ฉันเลยหยิบกางเกงขาสั้นสีขาวแล้วก็เสื้อครอปคอสี่เหลี่ยมสีฟ้าอ่อนแขนตุ๊กตาแล้วก็มีเว้าด้านหลังนิดหน่อย มีโบว์ผูก ผมก็ปล่อยยาวไปเลย แต่งหน้าเบาๆ รองพื้น เขียนคิ้ว ทาลิปสติกสีชมพูอ่อนๆ ปัดแก้มนิดหน่อย ปัดขนทา ลงแป้ง ฉีดสเปรย์น้ำแร่ล็อกเครื่องสำอาง“ที่คาดผม โอเค เดี๋ยวไปตัดผมดีกว่า ยาวเกินไปละ”ฉันหมุนตัวอยู่หน้ากระจกพอเห็นผมตัวเองที่ตอนนี้คือยาวมาถึงจะถึงเอวอยู่แล้วอะ ถ้าดัดวอลลุ่มก็ไม่เท่าไหร่ แต่วันไหนที่ปล่อยผมตรงมันก็ยาวเกิน แล้วไดร์ผมแต่ทีแทบจะร้องขอชีวิต พอแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาที่ห้องนอนจากนั้นก็เปิดไฟกลางห้องก่อนจะเดินมาเรียกคนตัวสูงพร้อมกับเขย่าตัวเขาไปด้วย“เซทท์ เซทท์”“หื้อ”“ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำจะได้มากินข้าว ถ้านายยังเมื่อยอยู่กินข้าวเสร็จนายค่อยมานอนใหม่ ลุก”“อือ”ผมรู้สึกตัวหลังจากได้ยินยัยตัวแสบเรียก เลยลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียง แล้วพอสติมันเริ่มมาก็มองยัยตัวแสบที่ตอนนี้กำลังจัดตุ๊กตาเอาไว้บนหัวเตียง พอนึกขึ้นมาได้เลยรีบบอกยัยนี่เรื่องที่พี่ในชมรมเค้าชวนไปกินหมูกระทะ“เธอ”“หื้อ มีอะไร ลุก จะเก็บที่นอน”ฉันบอกคนตัวสูงหลังจากจัดตุ๊กตาแล

ผมกับยัยตัวแสบพากันเดินมาในร้าน พอเดินเข้ามาที่โต๊ะมันทั้งชมรมอะ ไม่ว่าจะเป็นวอลเลย์ บาส ฟุตบอล คือมาด้วยกันหมด คนก็เยอะมากจนเหมือนเหมาร้านเขาอะ ผมเดินเข้ามาถึงผมกับยัยตัวแสบก็พากันเดินเข้ามาทักเพื่อนแล้วก็รุ่นพี่ที่อยู่ชมรมวอลเลย์ด้วยกัน“หวัดดีพี่”“สวัสดีค่ะ”“สวัสดีตอนเย็นครับผม มาๆ พากันนั่งเลย เราพี่น้องกันอยู่แล้วอย่าทำเหมือนเป็นคนอื่นไกล”“ไอ้กัน”“อะไรของมึงไอ้บอล”“มึงต้องชวนกันไปตักของกินครับ มึงจะให้น้องๆ มานั่งมองเตาเหรอ ไอ้รุ่นพี่ชั่ว”“เออวะ เฮ้ย งั้นเราเริ่มเลย”“เดี๋ยวพวกหนูหยิบจาน ช้อน ตะเกียบมาให้ทุกคนเองค่ะ”“ขอบคุณมากครับผม เออ น้องเค้ามาแป๊บเดียวคล่องกว่ากูอีก”“มึงมันไม่รู้เรื่อง”“หึหึ ปะ ไปดูของกัน”“อือ”ฉัน คนตัวสูง แล้วก็เพื่อนๆ พี่ๆ พากันเดินมาตักเนื้อสัตว์ต่างๆ แล้วเพื่อนฉันก็เตรียม จาน ช้อน ตะเกียบ ผัก ซึ่งถ้ามาร้านแบบนี้ฉันไม่กินหรอกฉันเน้นเนื้อสัตว์จ่ะ“อือหื้อ ไขมันเธอสะดุ้งวันนี้แหละ”ผมมองยัยตัวแสบที่ตักสามชั้นแบบเอาจริงเอาจังมากนะ ตักสองจานแล้วก็ฝากเพื่อนถือไป แล้วเหมือนตกลงกับเพื่อนไว้หมดแล้วอะว่าใครตักอะไร“ทำไม นายมีปัญหาเหรอห๊ะ”“ฮึ ฉันเหรอจะกล

11.45 นาที“เซทท์ ตอนนี้ฉันเลิกเรียนแล้ว นายเลิกหรือยัง”“เลิกพอดี อาจารย์ปล่อยพอดี เธอนั่งรออยู่กับเพื่อนก่อนนะ เดี๋ยวฉันรีบไปรับ”“โอเค งั้นแค่นี้นะ ฉันรอที่เดิม”“เคๆ”“ว่ายังไงคะสาว พ่อเลิกยัง”“เลิกแล้วจ้า ตอนนี้เซทท์กำลังมารับ”“โอเค งั้นมาค่ะ มานั่งรอ”ฉันพยักหน้าแล้วก็พากันมานั่งรอคนตัวสูงอยู่ที่โต๊ะหน้าคณะ อ๋อ เธอ ตอนนี้ฉันอยู่มหาวิทยาลัยกันแล้วนะ แต่ไม่ได้เรียนในจังหวัดหรอก เพราะจังหวัดฉันไม่มีมหาวิทยาลัยเลยมาเรียนที่จังหวัดใกล้เคียงเหมือนที่ตั้งโปรแกรมเอาไว้ตั้งแต่แรก คนตัวสูงเรียนวิศวะ สาขาวิศวกรรมเครื่องกล มีพวกอาร์มแล้วก็เพื่อนเก่าเขามาเรียนด้วย สอบเข้าได้ แล้วก็มีคะแนนจากการแข่งขันพวกกีฬาที่เข้ามาช่วย ซึ่งก็เยอะมากพอสมควร เพราะมหาวิทยาลัยนี้ก็เป็นมหาวิทยาลัยรัฐที่มีชื่อเสียงเหมือนกัน แต่การสอบแข่งขันก็ที่สุดอะ อย่างคณะของคนตัวสูงเปิดรับแค่ 80 คน ส่วนฉัน เจมมี่ แพร หยก เรียนคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ศิลปะและการออกแบบ สาขา สาขาวิชาออกแบบผลิตภัณฑ์และบรรจุภัณฑ์ คะแนนของฉันก็เอาที่รวบรวมกิจกรรมให้โรงเรียนแล้วก็ที่เป็นตัวแข่งไปทักษะเอามาใส่ในพล็อตทั้งหมด คะแนนก็ค่อนข้างจะสูงพอสมคว