Semua Bab นางร้ายอ้อนรักพ่อหม้ายชาวสวนยุค 70 : Bab 21 - Bab 30

ขอให้เรื่องร้ายกลายเป็นดี ขณะที่รถกำลังขับไปเพื่อทุกจุดหมายที่เซียวหวังเหล่ยจะมารับหญิงสาว เพื่อไปอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย กลับกลายเป็นว่า คนของกังเหรินรู้ทัน ฝ่ายนั้นจึงขับรถหลายคันไล่ตามอย่างน่ากลัว พร้อมมีการใช้ปืนไล่ยิง เซียวเฉิงรุ่ยนิ่งมาก โชคดีที่เขาสามารถประคองรถได้ และกำลังจะพ้นเขตของตระกูลกังเข้าสู่ถนนสายาสี่ แต่เป็นตอนนั้นที่มีรถบรรทุกหกล้อเล็กขับมาแล้วขวางทางไว้ ชายหนุ่มจึงตัดสินใจหักพวงมาลัยหลบ แม้จะพ้นแต่ก็มีรถอีกคนขับมาชนท้ายอย่างแรง รถหมุนคว้างเกือบเสียหลักตกลงข้างทางแต่โจวหยางซีมีสติพอ เธอช่วยเซียวเฉิงรุ่ยบังคับพวงมาลัย อึดใจต่อมา จึงเห็นว่าศีรษะเขามีเลือดไหล สาเหตุเป็นเพราะกระแทกกับคอนโซลรถอย่างแรง “พี่สะใภ้...มือเย็น มะ มันชา และแข็งไปหมด ตาพร่าด้วย ผะ ผมขับต่อไม่ไหว” “อดทนอีกนิด ฉันจะช่วยจับพวงมาลัย นายเหยียบคันเร่งไปเรื่อยๆ เดี๋ยวพอพ้นหัวมุมตรงนี้ ฉันจำได้ว่ามีตลาดสด และเราค่อยจอดรถ จากนั้นก็วิ่งให้เร็วที่สุด” โจวหยางซีกลัว ใจหล่นไปอยู่ปลายเท้า แต่เธอผ่านเหตุการณ์ในโลกที่จากมามิน้อย ดังนั้นตอนนี้จึงพยายามใช้ประสบการณ์แก้ไ

#นายท่านเจ้าขา ภรรยาไม่เคยผิด เจ้าหยวนอีย้อนเวลามาแต่งงานสายฟ้าแล่บกับเจ้าพ่อคนใหม่ยุค 70’s ซึ่งชาติก่อนเธอต้องจบชีวิตแบบเฮงซวย โดยต้นสายปลายเหตุมาจากอดีตคนเคยรัก ที่หน้าซื่อแต่ใจคด !? ในชาติใหม่ เธอจะไม่มีวันเล่นบทคนเจ้าน้ำตา ปล่อยให้ผู้อื่น โขกสับ หรือข่มเหงจิตใจและร่างกาย เรื่องพรรคนั้นลืมมันไปได้เลย และนับแต่นี้ ทุกย่างก้าวของหญิงสาวจะเฉิดฉายอยู่เคียงข้างสามีแสนประเสริฐ ที่ยืนยันเสียงหนักแน่นว่า ‘คนสวย ทำอะไรก็ถูกเสมอ!’หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายขนาดสั้น จึงบรรยายกระชับ และเน้นความสุขนิยม มีดร่ามาเสริมอรรถสเล็กน้อยเพื่อให้เนื้อหากลมกล่อม********************นิยายเรื่องนี้แด่ ผัวที่ดี คือผัวที่บอกว่า ‘เมียรัก’ ทำอะไรก็ถูกเสมอ!นายท่านเจ้าขา ภรรยาไม่เคยผิด ปลายปี ค.ศ.1969 เมือง ฉางเผิง เขตปกครองตนเอง เรื่องที่กำลังเกิดขึ้น เจ้าหยวนอี มั่นใจว่า เธอไม่ได้เดินเข้าห้องผิด อีกทั้งเสียงเสื้อผ้าฉีกขาดก่อนหน้า แจ้งชัดว่าเป็นคนตัวโตที่ฉีกมันออกอย่างไม่เหลือชิ้นดี ก่อนเขาจะเขวี้ยงให้ไปมุมห้องด้วยความรำคาญ เขาป่าเถื่อนหรือ ไม่หรอก คำนั

เจ้าหยวนอี...รับรู้ได้ถึงพลังแห่งบุรุษ เขาต้องการเธอ กระหายในไฟราคะ ดังนั้นการดูดดุนตวัดลิ้นเร่าร้อน จึงทำให้หญิงสาวผวา ทั้งรู้สึกเหมือนจะขาดใจตาย ทว่าเป็นความรู้สึกเดียวกันนี้ ที่เธอปรารถนาอยากให้บุรุษสักคนกระทำด้วยตลอดมา เธอไม่เคยสัมผัสถึง มันซ่านสยิว ร้อนแรง... เสมือนการโหยหาความรักอยู่ตลอดเวลา เขาจูบหนัก เธอก็เรียนรู้การตอบรับอย่างไม่รอช้า “อืม... ดี... พวกเขาสอนให้เธอ รับใช้ผู้ชายเก่งเหมือนกัน” หัวสมองเจ้าหยวนอีขาวโพลนชั่วขณะ เธอปล่อยใจให้ล่องลอย พยายามไม่คิดเรื่องอื่นใด เพื่อที่จะรองรับความปรารถนาที่กำลังจะเกิดขึ้น กระโปรงเธอถูกสลัดทิ้ง กางเกงในลูกไม้ตัวบางถูกรั้งลง แล้วมือใหญ่ที่หยาบกร้านสักหน่อยก็แตะบนเนื้ออวบอูมซึมฉ่ำเยิ้มรออยู่แล้ว ร่างกายของเธอ สะท้าน... และตื่นกลัวนิดๆ “ใช่ น้ำหวานพวกนี้ ฉันต้องการให้เธอ ปล่อยมันออกมา ยิ่งเยอะยิ่งดี และมันเป็นสิ่งเดียว ที่ฉันอยากเห็น เร็วสิ หลั่ง... ให้ฉันดู เหมือนพวกผู้หญิงร่านๆ ในผับ หรืออาบอบนวดได้ไหม” ถ้อยคำของเขาหยาบคายเกินไป และสะเทือน

โรงแรมโรแมนติกการ์เดนท์ เป็นเวลาเกือบหนึ่งสัปดาห์ที่เจ้าหยวนอี อยู่ในโรงแรมหรูหรา ซึ่งยุคที่เธอมาสวมร่างผู้อื่น ต้องยอมรับว่า คนร่ำรวย และมีอำนาจ จะได้รับสิทธิพิเศษมาก ยามนี้เธอเป็นนายหญิงเล็กเต็มตัว มีคนคอยรับใช้ แค่ยกกระดิ่งเล็กๆ ก็จะเข้ามารับคำสั่ง ทว่าสายวันนี้ มีเรื่องที่หญิงสาวต้องรับมืออย่างชาญฉลาด ร่างอวบและแก้มย้อยๆ โผล่มาที่ประตูห้องรับรองในส่วนโถงด้านนอกซึ่งติดกับสวนกของโรงแรม ณ ชั้นดาดฟ้า อันที่จริง อีกฝ่ายร้องงอแงอยากมาพบ ซ่งฮ่าวตง หากพ่อบ้านคัง (คังเต๋อ) หรือที่เขาใช้ชื่อตามสมัยนิยม โทนี่ คัง เอ่ยว่า “นายหญิงเล็กอี ปกติคุณชายจ้าน ไม่เคยห่างจากท่านเก้านานขนาดนี้ และตั้งแต่คุณกับท่านเข้าหอกัน... นี่ก็ผ่านมาเกือบหนึ่งอาทิตย์ เช่นนี้ คุณชายจ้านถึงงอแงหนัก ต้องการให้ผมพามาที่โรงแรม” เรื่องที่เจ้าหยวนอี ต้องอยู่โรงแรม เพราะงานแต่งระหว่างเธอกับซ่งฮ่าวตงจัดขึ้นอย่างเร่งด่วน ดังนั้นเรือนหอในคฤหาสน์ตระกูลซ่งจึงยังไม่เรียบร้อย อีกอย่างการอยู่ที่นี่ก็ง่าย สำหรับการเดินทางไปสถานที่ต่างๆ โรงแรมโรแมนติกการ์เดน ตั้งอยู่ใจกลางเมือง มีสิ่ง

เมื่อเจ้าหยวนอีออกจากร้านไปพร้อมคนของเธอ ฝ่ายโจวซานซานก็อยากรู้เหลือเกินว่า โดนัททั้งหมดซื้อและส่งไปที่ใด พนักงานในร้านอ้ำอึ้ง ไม่กล้าตอบ กระทั่งถูกเค้นอย่างหนัก “ถ้าหากไม่อยากได้เงิน ก็หมายความว่า อยากถูกซ้อมจนกระดูกหักใช่ไหม” หนุ่มน้อย กลัวจนฉี่แทบราด แต่ก็เอ่ยปากส่งเสียงละล่ำละลัก “สะ ส่ง ที่โรงแรมโรแมนติกการ์เดนท์ ขะ ขอรับ” “ห้องไหน และชั้นไหนแกรู้ไหม” พนักงานไม่ได้ตอบ หากยื่นกระดาษโน้ตให้โจวซานซาน และเรื่องนี้เป็นแผนของเจ้าหยวนอีนั่นเอง เมื่อได้อ่านข้อความ โจวซานซานจึงกรีดร้องราวกับคนเสียสติ “นะ นั่น... นังโสเภณี หยวนอี... มันกล้าแสดงละครหลอกฉัน มะ มันต้องได้เห็นดีแน่!” ถนนซานเสอ เขตชุมชนเก่า เจ้าหยวนอีไม่ได้กลับโรงแรมในทันที แม้ฟู่เซิงบอกว่า ซ่งฮ่าวตงกำลังจะกลับฉางเผิงช่วงเย็นวันนี้ แต่เธอมีความอยากรู้บางสิ่ง รวมถึงต้องการพาเจียวจ้านไปกินไอศกรีมรสอร่อย ซึ่งเมื่อนานแล้ว เจ้าของร่างประทับใจมาก นั่นคือความคุ้นเคยที่กลับคืนมา จึงทำให้เธอมาที่ถนนเสอ “พูดกันตามตรง ถนนแถวนี้เร