All Chapters of My Uncle is My Secret Lover: Chapter 11 - Chapter 20

Hindi ko na kayang tiisin pa ang kaba na baka biglang bumangon si Mama at mahuli kami. Kaya kahit pa mabigat ang puso ko, pilit kong pinatigas ang loob ko. Bumangon ako mula sa kama at huminga ng malalim. "Uncle..." tawag ko sa kaniya, mababa ang boses. Nakahiga siya sa kama, nakasandal ang ulo sa headboard, at nakatitig sa akin na para bang binabasa ang bawat iniisip ko. "Ako na lang ang matutulog sa guest room." Kumunot ang noo niya, halatang ayaw niya. "Bakit? Dito ka na lang. Safe naman tayo." Umiling ako, lumapit sa kaniya at marahang hinawakan ang kamay niya. "Mas mabuti na 'yung sigurado, Uncle. Ayokong malagay sa alanganin si Mama kung sakaling magising siya." Napabuntong-hininga siya, pero hindi na nakipagtalo pa. Tumayo siya mula sa kama at dinampot ang shorts na nakakalat sa sahig. "Sige," aniya, malamig ang boses, pero alam kong hindi iyon dahil galit siya. "Sasamahan kita." Nagulat ako. "Ha? Hindi na, Uncle. Baka—" Pero mabilis siyang lumapit sa akin, hinawakan ang

Habang nagte-taping kami ni Leo, hindi ko maiwasang mapansin ang mga pabirong tingin at galak na may halong malisya na palagi niyang ipinapakita. Hindi ko alam kung sinasadya ba niya o talagang ganoon lang siya, pero alam kong may kakaibang epekto siya sa akin. Sa mga pauses ng filming, laging may banat siya na may kasamang nakakalokong ngiti. Kung tutuusin, hindi ko naman siya kilala ng husto, pero sa bawat galaw ng katawan niya at bawat salitang binibitawan niya, nakakaramdam ako ng discomfort na hindi ko kayang itago. "You're really beautiful, Maya," sabi niya minsan habang nagpapahinga kami, ang mga mata niyang hindi matanggal sa pagtingin sa akin. "I think I’m getting distracted by your charm." Napaka-persistent. I couldn't help but feel uneasy, kahit na pilit kong tinatago ang aking nararamdaman. Hindi ko alam kung paano siya pigilan, hindi ko kayang mawalan ng focus sa trabaho ko, lalo na't si Luigi ang iniisip ko. Naglakad ako palayo sa mga tao, naghanap ng lugar kung saan m

Pagpasok pa lang niya sa banyo ay agad na niyang binuksan ang shower. Hindi ko inaasahan ang sunod na pangyayari—ang biglaang buhos ng malamig na tubig sa balat ko, kasabay ng marahas ngunit mapusok niyang mga halik. Mabilis na nabasa ang aming katawan, ngunit hindi iyon naging hadlang sa init na binubuhay sa pagitan naming dalawa. Niyakap niya ako nang mahigpit, waring ayaw akong pakawalan kahit saglit. Ang isang kamay niya ay humaplos sa batok ko, ang isa naman ay dumapo sa dibdib ko at marahan iyong pinisil. Napasinghap ako, bahagyang napapikit habang nararamdaman ang lalim ng bawat haplos niya. “Luigi...” mahina kong usal, ngunit tila naging gatilyo iyon para sa susunod niyang hakbang. Bumaba ang kaniyang labi sa leeg ko, at doon niya ipinadama ang kaniyang pagnanasa—dila, s****p, kagat. Halos hindi ako makahinga sa bawat dampi ng init niya sa balat ko. Parang sinisid niya ang buong pagkatao ko gamit lang ang mga labi niya. Hinubad ko ang suot niyang polo habang abala siya sa p

Mainit ang araw pero mas mainit ang tensyon sa paligid habang binabasa ko ang final script ng last scene ko. Ilang ulit kong binasa ang linya, pero hindi ko pa rin magawang mag-focus. Lahat kasi ng atensyon ko, nando’n sa pakiramdam kong may paparating. "Maya!" sigaw ng assistant director, sabay turo sa direksyon ng entrance. "Si—si Atty. Salazar n'yo yata 'yon, 'yung Uncle mo?" Napalingon ako agad. Sa pagkakabukas ng malaking pinto ng studio, isang pamilyar na pigura ang pumasok. Suot niya ang simpleng itim na polo at dark jeans, pero hindi iyon sapat para maikubli ang commanding presence niya. Luigi. Naglakad siya papasok na parang siya ang may-ari ng set. Tahimik ang lahat, nanginginig ang hangin sa bawat hakbang niya. Wala pa siyang sinasabi pero ramdam mo agad ang bigat ng presensya niya. Nilingon ako ng lahat. 'Yung iba ay nagbubulungan. "That’s her uncle, right?" "OMG, he’s even hotter in person…" "Why’s he here?" Hindi ko alam kung anong sasabihin o paano aakto. Pinil

Pagkauwi ko ng Pilipinas mula sa mahigit dalawang buwang shooting sa Italy, dumiretso agad ako sa bahay ng Mama ko. Sobrang sabik na akong mayayakap si Mama, at makakatikim ng lutong bahay na pagkain na siguradong hindi kayang tapatan ng kahit anong restaurant sa Europe. Pagbukas pa lang ng gate, sinalubong agad ako ng aso naming si Mochi, halos hindi ako tantanan sa kakatalon at kakalambing. Nang makita ako ni Mama sa terrace, napatayo siya agad. "Anak!" "Mama!" Tumakbo ako papunta sa kanya at mahigpit niya akong niyakap. Nakalapat ang mukha ko sa balikat niya habang pinipigilan ang maiyak. Ang sarap pa rin sa pakiramdam ng umuwi sa tahanan mo. "Tumaba ka yata," sabi niya habang sinusuri ang mukha ko. "Kumain ka nang kumain sa Italy, ano?" Napangiti ako. "Konti lang, Ma. Hindi mo ako pwedeng sisihin, ang sarap kasi ng pasta nila." Napatawa siya at kinindatan ako. "Tara na sa loob. Mainit pa 'yung sinigang." Habang kumakain kami, sabay kaming nanonood ng replay ng paborito namin