Semua Bab ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ: Bab 111 - Bab 120

ดวงตาของหานเหวินที่พร่ามัว กลับสว่างขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของโจวอี้หมิง ในที่สุดโจวอี้หมิงก็พาหานเหวินกลับเข้ากองทัพและทำการรักษาที่นั่น เขายังรีบส่งตัวแพทย์ผู้ทรงคุณวุฒิจากเมืองอื่นมาผ่าตัดหานเหวินอย่างเร่งด่วนการผ่าตัดครั้งนี้ยากลำบากและเต็มไปด้วยเรื่องพลิกผันมากมาย หลังจากมีประกาศสถานการณ์ร้ายแรงออกมาหลายครั้ง โจวอี้หมิงในฐานะหัวหน้าของหานเหวินก็พูดได้คำเดียวว่า "ช่วยด้วย" หานเหวินได้รับบาดเจ็บสาหัส สุดท้ายชีวิตของก็ได้รับการช่วยเหลือ แต่เขายังต้องทนทุกข์ทรมานกับความพิการตลอดชีวิต ไม่เพียงแต่ขาของเขาจะเดินไม่ได้เท่านั้น มือของเจาไม่สามารถยกสิ่งของหนักๆได้อีกต่อไปสำหรับนายทหาร จะมีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้อีกหรือ? แต่หานเหวินยังคงมีชีวิตอยู่และได้กลับบ้านเกิด เขาอยู่กับพ่อแม่และญาติพี่น้อง แต่งงาน มีลูก และใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดาสามัญ"พี่ชาย บอกฉันหน่อสิ หานเหวินแย่กว่าคุณหรือ? เขาไม่กลัวแม้แต่ความตาย เขารอดชีวิตมาได้อย่างยากลำบากเพราะสิ่งที่ฉันพูด แม่ของเรายังรอพี่อยู่ พวกเราคือครอบครัว แม่ ฉัน และน้องสาว เราทุกคนหวังว่าพี่จะหายดี ไม่ว่าขาของพี่จะหายดีหรือไม่ในอนาคต พี่ก็ยังเป็นครอบครัว

รายการของหานเฟยเซียนนั้นครอบคลุมอย่างเหลือเชื่อ แม้แต่หลิวอิ๋งผู้มีผิวหน้าหนาก็ยังมองมันโดยไม่พูดอะไรสักคำไม่เพียงแต่เธอต้องการบ้านสี่ประสานสามวงหลังหนึ่งเท่านั้น เธอยังต้องการบ้านหลังใหญ่ เฟอร์นิเจอร์ใหม่ และตู้ที่มีห้าประตู ผ้าม่าน ปลอกผ้านวม ปลอกหมอน ผ้าเช็ดตัว ทุกอย่างหม้อและกระทะใหม่ รวมถึงเสื้อผ้าใหม่ รองเท้า และถุงเท้า เธอ ยังต้องการของขวัญมูลค่าสองร้อยหยวนแม้ว่าที่นี่จะเป็นพื้นที่ชนบท แต่คำขอของหานเฟยเซียนเป็นหนึ่งในคำขอที่สูงที่สุดในเมืองในหมู่บ้านสามสิบหยวนถือเป็นราคาที่สูงสำหรับเจ้าสาว แต่หานเฟยเซียนได้ร้องขอไปแล้วสองร้อยหยวนหลินมู่อิงยังไม่ได้เห็นรายการของหานเฟยเซียน ถ้าเธอเห็น เธอคงคิดว่าแม้แต่เต่าในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ก็คงไม่กล้าขอพรเช่นนี้"เอาล่ะ อย่าลืมครีมทาแก้คันกับน้ำหอมนะ สาวๆ ในเมืองสมัยนี้เขาใช้กันหมด" หลินมู่อิงเตือนขณะนั่งอยู่ไม่ไกลนัก หานเฟยเซียนเหลือบมองเธอแล้วเขียนมันลงบนกระดาษเธอสะกดคำว่า "เกา" (ยาขี้ผึ้งชนิดหนึ่ง) ไม่ออก แถมยังเขียนพินอินกำกับไว้ด้วย หลิวอิ๋งทนอ่านต่อไปไม่ไหวแล้ว หลินมู่อิงคนนี้เก่งในการแต่งเรื่องมาก ตอนนี้เธอช่วยหานเฟยเซียนเพิ่มของอี

เฉียนจุนมองดูหลู่เหวินชิงเฉียนจุนเห็นทุกการเปลี่ยนแปลงในสีหน้าของเขา แม้ว่าหลู่เหงินชิงจะไม่ได้พูดอะไร แต่เฉียนจุนรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ดวงตาของเขาพร่าเลือน ก่อนจะเบือนหน้าหนี เฉียนจุน กลัวว่าหลู่เหวินชิงจะสังเกตเห็นสีหน้าของเขาทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตู หลู่เวินชิงเหลือบมองเฉียนจุนแล้วบอกให้เขาไปเปิดประตูเฉียนจุนพยักหน้า เดินไปที่ประตูแล้วเปิดออก เขาเห็นหลิวอิ๋งยืนอยู่ที่ทางเข้าประตู ขณะนั้นเอง ชายหนุ่มผู้มีการศึกษาหลายคนกำลังรับประทานอาหารอยู่ข้างนอก"เข้ามาสิ""ตกลง"หลิวอิ๋งเดินเข้ามา เพราะเธอเป็นหญิงสาวผู้มีการศึกษาคนหนึ่งที่ไปเยี่ยมห้องของชายหนุ่มผู้มีการศึกษา ประตูจึงปิดไม่ได้ เพราะมีการแยกชายหญิงอย่างเคร่งครัด หลิวอิ๋งจึงยืนอยู่ไม่ไกลจากทางเข้า"ฉันเกลี้ยกล่อมจ้าวหานเฟยเซียนเรียบร้อยแล้ว ไปรับทะเบียนสมรสก่อนภายในสองวัน แล้วค่อยคุยเรื่องอื่น" หลังจากพูดจบ หลิวอิ๋งก็ไม่กล้าสบตาหลู่เหวินชิงนานนัก เธอพยักหน้าเล็กน้อยแล้วหันหลังเดินจากไป“นายน่าจะได้ทะเบียนสมรสเร็วๆ นี้ ไม่ต้องห่วง" เฉียนจุนนั่งลงข้างๆ หลู่เหวินชิงคราวนี้ประตูถูกเปิดทิ้งไว้ ไม่อย่างนั้นคงดูเหมือนพวกเขากำล

"จัดการเรื่องความสะอาดได้ดี" หลินมู่อิงถอนหายใจ หลิ่วหงเหลียง จัดการวัตถุดิบอย่างสะอาดเอี่ยมหม้อและกะละมังขนาดใหญ่บนพื้นสะอาดหมดจด"เอาล่ะ เดี๋ยวนี้ห้ามซื้อขายกัน การขายของอย่างพวกเราอย่างลับๆ ไม่มีปัญหา แต่ถ้าใครกินอะไรเข้าไปแล้วเกิดผิดพลาดขึ้นมา พวกเราก็ตกอยู่ในอันตราย เพราะงั้นพวกเราจึงต้องระมัดระวังเรื่องพวกนี้มาก ดูสิ ธุรกิจที่ร่ำรวยแบบนี้ ถ้าเราไม่จริงจังและทำมันให้ดี ทุกอย่างก็จะสูญเปล่า" หลิ่วหงเหลียง ยิ้มเผยฟันขาวหลินมู่อิงมีแนวทางหาเลี้ยงชีพตัวเองแล้ว ถ้าเธอทำได้ดี เธอก็จะไม่ต้องกังวลเรื่องชีวิตอีกต่อไป การหาเงินได้มากมายอย่างรวดเร็วเช่นนี้ หลิ่วหงเหลียง รู้สึกเหมือนได้กำไรก้อนโต โอกาสนี้เกิดขึ้นได้ก็เพราะโชคช่วยล้วนๆ"ใช่ ดีมากเลย ฉันสบายใจที่จะฝากเรื่องนี้ไว้ให้พี่หลิ่วจัดการ" หลินมู่อิงกล่าวพร้อมรอยยิ้ม"กระเป๋าเป้ใบนี้บรรจุซอสและผงปรุงรสสำหรับสามวัน""โอเค ดี ฉันจะจ่ายให้สำหรับสามวันที่ผ่านมา" หลิ่วหงเหลียงพูดขึ้น จากนั้นก็เข้าไปในบ้านเพื่อเอาเงินไปให้หลินมู่อิงที่ลานบ้าน ภรรยาของหลิ่วหงเหลียง แม่ของเขา และภรรยาของพี่ชายต่างมองมาที่หลินมู่อิงด้วยความอยากรู้อยากเห็นนี

หลินมู่อิงหันกลับไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังจับแขนชายวัยกลางคนที่ผมมันเยิ้ม ในยุคนั้น แม้แต่คู่แต่งงานก็ยังไม่จับมือหรือเกี่ยวแขนกันต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้เพราะถึงอย่างไร ก็ยังเป็นยุคที่แยกชายหญิงออกจากกันอย่างเคร่งครัด และการแสดงออกที่ใกล้ชิดกันถือเป็นสิ่งต้องห้ามในที่สาธารณะผู้หญิงคนนี้คือจ้าวเฟิงเซีย อดีตพี่สะใภ้ของโจวอี้หมิง ซึ่งมาปรากฏตัวที่บ้านของเขาเมื่อบ่ายวานนี้ เธอแต่งตัวหรูหรายิ่งกว่าเมื่อวาน แม้กระทั่งแต่งหน้าและทาลิปสติกลิปสติกเป็นของหายากในยุคนั้น ปกติจะใช้เฉพาะในวันแต่งงาน และสีลิปสติกก็ค่อนข้างเรียบง่าย ต่างจากรุ่นหลังที่มีเฉดสีนับร้อยเฉดลิปสติกบนริมฝีปากของจ้าวเฟิงเซียทำให้หลินมู่อิงรู้สึกอึดอัด ราวกับเป็นปีศาจที่ชอบกินเด็กที่ตายแล้วหลินมู่อิงหันไปมองโจวเฉินตง พี่ชายคนโตของโจวอี้หมิงเพื่อดูสีหน้าของเขาในที่สุดเขาก็ปล่อยวางจากอดีตภรรยาไปได้แล้วหรือ? คำตอบที่ได้รับนี้ทำให้หลินมู่อิงพอใจมาก โจวเฉินตงไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไปเมื่อมองจ้าวเฟิงเซีย เขสามองเธอราวกับกำลังมองคนแปลกหน้าจ้าวเฟิงเซียตอนนี้ดูเหมือนไม่ใช้คนที่โจวเฉินตงเคยรู้จักมาก่อน และเธอก็ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย ในเ