Semua Bab พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC: Bab 81 - Bab 90

เมื่อหอไป่ฮวาได้รับการปรับปรุงเสร็จเรียบร้อย เซียวชิงเฟิงจึงได้ส่งข่าวผ่านชุนเถามาบอกฉินเจียวเยี่ยนให้ไปตรวจสอบความเรียบร้อย ว่า เป็นไปตามแบบที่นางต้องการหรือไม่ อีกทั้งให้จัดเตรียมน้ำมันนวด เพื่อนำไปสอนเหล่าคณิกาในหอด้วยวันนี้ ฉินเจียวเยี่ยนจึงได้แต่งกายเป็นคุณชายเจ้าสำราญอีกครั้ง และเลือกเช่ารถม้าจากข้างนอก เพื่อไม่ให้สะดุดตาผู้ใดจนเกิดเป็นข่าวลืออีกครั้งรถม้าเคลื่อนที่ไปเรื่อย ๆ เช่นเดียวกับความคิดของฉินเจียวเยี่ยนที่เริ่มวางแผนชีวิตใหม่อีกครั้ง นางเอนหลังนั่งพิงหมอนนุ่ม พลางถูปลายนิ้วไปมาอย่างใช้ความคิดข่าวลือสร้างความเสียหายไปแล้ว ตกสะพานไปแล้ว เหลือเพียงการลักพาตัวตามบทแล้ว ฉินเจียวเยี่ยนจะสั่งชุนเถาให้ไปจ้างกลุ่มโจรที่อาศัยในหมู่บ้านบริเวณตีนเขาฮัวซาน ซึ่งเป็นที่ตั้งของอารามไป๋อวิ๋น แต่เดิมที หมู่บ้านฮัวซานเป็นเพียงหมู่บ้านของชาวบ้านธรรมดา ที่เป็นทางผ่านสำคัญระหว่างเมืองหลวงกับเมืองอื่น ๆ จึงทำให้มีนักเดินทางและนักแสวงบุญแวะเข้าไปพักเป็นจำนวนมากต่อมา กลุ่มโจรได้ลอบเข้ามาฆ่าล้างหมู่บ้านอย่างเงียบ ๆ แล้วสวมรอยเป็นชาวบ้านในหมู่บ้านนั้นแทน

เสี่ยวหานยังไม่ทันได้เอ่ยจบประโยค น้ำเสียงทุ้มลึกก็ดังขึ้นจากทางด้านหลังสั่งขึ้นอย่างเฉียบขาด ทำให้เสี่ยวหานสะดุ้งด้วยความตกใจ“เจ้าค่ะ ข้าน้อยจะรีบไปจัดการประเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ”ฉินเจียวเยี่ยนนึกขันกับท่าทางร้อนรนของผู้ดูแล ที่รีบวิ่งออกไปในทันที เซียวชิงเฟิงพยักหน้าส่งสัญญาณให้ข้ารับใช้ออกจากห้องไปทั้งหมดหยางเซิงเดินก้มหน้าออกไปเป็นคนสุดท้าย แล้วจึงปิดประตูให้อย่างเอาใจใส่ ราวกับคุ้นเคยเหตุการณ์เช่นนี้แล้วเซียวชิงเฟิงเดินเข้าไปสวมกอดแม่นางตรงหน้าอย่างคิดถึง“ชอบชุดเจ้าสาวที่ข้าส่งไปให้หรือไม่?”“ชอบมากเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนส่งยิ้มหวาน “ท่านอ๋องกลัวว่า หม่อมฉันจะเย็บชุดลำบากใช่หรือไม่เพคะ จึงได้ส่งชุดแต่งงานสำเร็จมาให้เช่นนั้น”เซียวชิงเฟิงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ก่อนจะย่อตัวอุ้มฉินเจียวเยี่ยนขึ้นในอ้อมแขน แล้วพาเดินไปนั่งลงบนเตียงนวด บังคับให้นางนั่งลงบนตักเขาแต่โดยดีเขายกมือขึ้นแตะจมูกฉินเจียวเยี่ยน แล้วเอ่ยเย้า “หากรอเจ้าเย็บชุดเจ้าสาวเอง เกรงว่า ชาตินี้ ข้าคงไม่มีโอกาสได้แต่

“อย่านะเพคะ หม่อมฉันเพิ่งหายปวดเอวไปเองนะเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนรีบจับมือซุกซนของอีกฝ่าย แม้ว่า เสื้อชุดนอกที่เริ่มหลุดลุ่ยไปบ้างแล้วก็ตามเซียวชิงเฟิงหรี่ตามอง เอ่ยเสียงต่ำ “เสี่ยวเยี่ยนดื้อเช่นนี้ ข้าคงต้องลงโทษบ้างแล้ว”ไม่ทันที่ฉินเจียวเยี่ยนจะเข้าใจสิ่งใด เซียวชิงเฟิงรวบข้อมือเล็กไปวางไว้เหนือศีรษะเล็ก หยิบเข็มขัดของนางมามัดข้อมือนางไว้ อีกปลายด้านหนึ่งก็ผูกกับเสาเตียง พันธนาการนางไม่ให้ปฏิเสธเขาอีก“ท่านอ๋อง!!”หัวใจของฉินเจียวเยี่ยนเต้นระรัว เพราะไม่คาดคิดว่า ว่าที่สวามีตรงหน้าจะเริ่มใช้อุปกรณ์ในการร่วมอภิรมย์กับนางโซ่ แส้ กุญแจมือ ต้องมีแล้วโซ่ แส้ กุญแจมือ?โซ่กับแส้ เขารู้จัก แต่กุญแจมือ... มันคือสิ่งใด? แล้วโซ่กับแส้ใช้ในการร่วมอภิรมย์อย่างไร?ไม่เป็นไร วันหน้าค่อยลองถามนางดู หากนางต้องการ เขาก็พร้อมที่จะตอบสนอง...เซียวชิงเฟิงไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไป สองมือสากแหวกสาบเสื้อทั้งตัวนอกและตัวในของฉินเจียวเยี่ยนออกแสงสว่างจากภายนอกสะท้อนเข้ามา ยิ่งขับให้เขามองเห็นเ

บรรยากาศในรถม้ากลับมาเงียบสงบ ฉินเจียวเยี่ยนจึงได้เอนตัวไปพิงริมหน้าต่าง เมื่อเห็นว่า รถม้าเคลื่อนออกมานอกเมืองหลวงแล้ว จนปรากฏภาพทิวทัศน์ธรรมชาติสองข้างทาง นางจึงได้แหวกม่านผืนหนาออกฉินเจียวเยี่ยนเอามือเท้าคางเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างรถม้านึกถึงข่าวสารที่ได้รับเมื่อไม่กี่วันก่อนจากเซียวชิงเฟิงว่า เขาได้สั่งกำลังคนเข้าไปกวาดล้างโจรที่หมู่บ้านฮัวซานเรียบร้อยแล้ว ขอให้นางเดินทางไปไหว้พระที่อารามไป๋อวิ๋นอย่างสบายใจนั่นหมายความว่า โจรเหล่านั้นก็ไม่สามารถลักพาตัวนางได้อีกต่อไปนอกจากนี้ หากสตรีปริศนานางนั้น ยังต้องการลักพาตัวนาง การที่นางไปติดต่อกลุ่มคนของเฟิงอ๋องก็จะเท่ากับเป็นการยอมให้ถูกจับแต่โดยดี โดยที่พวกนางไม่ต้องลงแรงตามหาตัวแต่อย่างใดแต่ผ่านมาจนถึงวันนี้ วันที่นางจะไปไหว้พระที่อารามไป๋อวิ๋นแล้ว เฟิงอ๋องก็ยังไม่มีการส่งข่าวใดมาเพิ่มเติม นั่นหมายความว่า สตรีนางนั้นไม่ได้ติดต่อกลุ่มโจรที่หมู่บ้านเชิงเขา...หรือนางจะไปติดต่อโจรกลุ่มอื่น?ไม่ได้การ คงต้องระวังตัวให้มากกว่าเดิมฉินเจียวเยี่ยนเลื่อนมือไปลูบมีดสั้นที่ซ่อนอยู่ในแ

ฉินเจียวเยี่ยนพินิจพิจารณามองดูคนตรงหน้าที่นิ่งสงบ ไม่โวยวายสิ่งใด ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นก็ตามขณะที่เซียวชิงเฟิงมาสู่ขอนาง ฉินเยี่ยนฟางก็นิ่งเงียบ เพียงกล่าวคำยินดี แล้วก็อยู่เงียบ ๆ ที่เรือนของตน ครั้นมีข่าวลือที่ว่านางทำร้ายฉินเจียวเยี่ยน ก็ยินยอมให้บิดากักบริเวณตนเองภายในเรือน ไม่ออกนอกจวนไปที่ใดหรือว่า ฉินเยี่ยนฟางจะเป็นคนดีจริง ๆ ตามแบบฉบับของนางเอก?“เยี่ยนเอ๋อร์?” ฉินเยี่ยนฟางอุทานด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นน้องสาวต่างมารดา ทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ แล้วเริ่มจุดธูปเทียน กล่าวอธิษฐาน ถวายเครื่องสักการะ และเผากระดาษเงินกระดาษทองที่นางแอบเตรียมมาด้วยเช่นกัน“ท่านแม่ของพี่หญิงก็เป็นท่านแม่ใหญ่ของข้าด้วยเช่นกัน”สองพี่น้องส่งยิ้มให้แก่กันเล็กน้อย ฉินเจียวเยี่ยนรู้สึกว่า รอยยิ้มของฉินเยี่ยนฟางในยามนี้ ดูบริสุทธิ์ ไร้เดียงสา จนทำให้นางไม่คาดคิดว่า สตรีปริศนานางนั้นจะเป็นฉินเยี่ยนฟางได้เลย“คุณหนูเจ้าคะ ไปนั่งพักทานขนมตรงต้นไม้ตรงนั้นดีหรือไม่เจ้าคะ?” เสี่ยวหงเอ่ยขึ้นขัดจังหวะ“ก็ดีนะ” ฉินเยี่ยน