All Chapters of WRITE TO LOVE | เขียนรักปรุงสวาท SM+: Chapter 71 - Chapter 80

•CHIRYU“มันดีกว่ากูตรงไหน”“อย่างเดียวเลยครับ”“อะไร?”“มีสำนักพิมพ์” บิ๊กตอบอย่างตรงไปตรงมา บิวที่นั่งกินไอศรีมถึงกับเลิ่กคิ้ว“เฮียคงไม่เพี้ยนเปิดสำนักพิมพ์ใช่ไหม?”“…ทำไม? คิดว่าฉันทำไม่ได้?”“เปิดอะมีเงินก็เปิดได้ แต่ความรู้ละ?”“คนที่ขายแต่เหล้า จะมาขายหนังสือได้ยัง? มันคนละโลกกันเลยนะ”“ก็โลกเมียกูนี่หว่า”“ห๊ะ? อะไรนะ ได้ยินไม่ชัด?” บิวทำท่ายียวน เธอชันเข่าแบบไม่รักษาภาพพจน์แล้วแค่นเอียงหูรอฟังอีกฝ่ายเอ่ยพูด“…ยิ่งโตยิ่งทำตัวน่ารำคาน”“อ้าว! เปลี่ยนเรื่องซะงั้น”“….”“ที่พูดนี่คือเป็นห่วงนะ เฮียขายเหล้ามาตั้งนาน แต่จู่ๆอะไรไม่รู้เข้าสิงจะมาขายหนังสือ แถมเป็นนิยายที่เฮียเคยเกลียดนักเกลียดหนา”“….”“ถามจริง.. ไม่กลัวพวกล้อหรือไง?”“ก็จะให้กูทำยังไง.. ไอ้เวรนั่นจะหยุดตื้อแนนหรือเปล่ากูก็ไม่รู้”“….”“เอาจริงนะ.. เฮียนี่เป็นเอามากจริงๆอะ เฮ้อ~ พี่เขาคงมีดีแหละเนอะ” บิวพูดด้วยความสนิท แม้ว่าบิ๊กจะส่งสัญญาณมือห้ามปรามคนเป็นน้องก็ตามแต่ไร้ผล“ก็ฉันพูดจริงนี่พี่ อย่าว่าแต่เปิดสำนักพิมพ์เลย”“….”“เคยใส่สูทเปิดร้านเหล้า แต่งตัวแบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดเท้า เอาแค่ขายนมให้รอดก่อนดีกว่า ทำได

พี่ริวเป็นคนที่.. จริงจังกับภาพพจน์ตัวเองใช่ย่อย..โดยเฉพาะเรื่องนี้.. คะแนนกัดริมฝีปากเมื่อถูกปาดสัมผัสด้วยปลายลิ้น มันสยิวจนชวนให้ขนลุกและไร้เรี่ยวแรงในเวลาเดียวกัน เขาต้องการให้มันออกมาดีขนาดไหนกัน ไอ้ฉากบรรยายที่ว่า แต่มัวคิดไปผลลัพท์ก็คงจะออกมาไม่ต่างจากครั้งที่ผ่านๆมา ต้องตั้งใจกับสิ่งตรงหน้าสินะคะแนนเริ่มรุกเร้าแท่งไอศรีมไซส์ใหญ่ยักษ์ ปลายลิ้นเลียตวัดลำโคนซ้ำๆก่อนจะเลียยาวจนถึงปลายมน แชลบดูดส่วนหัวราวกับว่าความร้อนจะระเหยไอติมแท่งนี้ให้ละลายหายไปจนหมดสิ้นความฉ่ำค่อยๆก่อตัว ร่างบางสั่นงันงกเมื่อถูกรุกเร้าจากอีกฝ่าย หว่างขาเรียวสั่นกระตุกรุนแรงเพราะถูกรุกล้ำในสิ่งที่ตนเองไม่คิดว่าจะถูกทำ.. ลงลิ้น“วันนี้เป็นอะไร ทำไม่ดีเลย~”“ก็พี่ อื่ออ.. ทำแบบนั้น~”“เจ็บ?”“เปล่า.. แค่รู้สึกแปลกๆ” มือบางยังคงกำเอ็นหนาคามือ เธอฟุ้บหน้ามากกว่าจะใช้งานที่ริมฝีปาก ความรู้สึกที่คอยถูกชิมน้ำสวาท มันทั้งกังวลและกลัวมันไม่ใช่สิ่งที่น่าจะลิ้มลองด้วยซ้ำ แต่พี่ริวก็ไม่หยุดใช้ลิ้นเลย หลายครั้งที่ฉันต้องชะงักเพราะรู้สึกได้ถึงความลึกของปลายลิ้นอุ่นๆที่สอดใส่เข้ามา มันเสียวจนบางครั้งฉันเผลอยกสะโพกควบกลั

•CHIRYU“..โครตกากเลย อะฮึ่ม แต่มันก็ไม่ได้แย่เว้ย” ร่างสูงยืนมองตัวเองหน้ากระจก แก้มแดงที่หน้ามันชวนทำให้หงุดหงิด แต่แรงเต้นของหัวใจ..ตึกตัก ตึกตัก.. “ถ้าเป็นแบบนี้ กูใช้ชีวิตลำบากเเน่” ชิริวก้มลงแล้วล้างหน้าหน้าจอมือถือของเขาแทบจะไม่ดับ ตั้งแต่คะแนนหลับ เขาก็เอาแต่นั่งเช็คคอมเมนต์ในนิยาย แถมยังพยายามส่องไอ้แอคหลุม Unknow นั่นอยู่เรื่อยๆชิริวเดินออกมาจากห้องน้ำ และออกจากห้องนอนเพื่อไปนั่งที่ห้องรับแขก ทั้งโน๊ตบุ๊ค ทั้งมือถือ.. เปิดหน้าจอสว่างวาบ ที่โต๊ะกลางมีไวน์อยูหนึ่งขวด และแก้วอีกสองใบ“คุณคะแนนหลับแล้วเหรอครับ?”“อืม”“คุณจะทานอะไรไหม พอมีอาหารเเช่แข็งอยู่”“ไม่อะ มึงกินเลย” ชิริวนั่งลงหน้าโน๊ตบุ๊ค สลับกับคอยหยิบมือถือเช็คเป็นระยะๆ“ถ้าที่ร้านยังเป็นแบบนี้ไปอีกสักเดือน ผมว่าคุณมีเงินมีเวลาไปคลั่งรักคุณคะแนนอีกเป็นตับ หลังจากนิยายเรื่องเปลี่ยนเค้าโครง ลูกค้าที่ตามมาจากนิยายก็เริ่มสนใจร้านคุณมากขึ้น”“….”“ผมก็เลยลองคิดเล่นๆว่าไหนๆผมก็มีโอกาสจะยึดร้านคุณแล้วแบบนี้ เลยลองตั้งแบบสอบถามไว้หน้าร้าน และเสียงโหวตที่นอกจากจะเข้ามาที่ร้านเพราะเจ้าของร้านหล่อ เหล้า ไวน์พรีเมี่ยมแล้ว ย

ในที่สุด หัวจิตหัวใจฉันก็สงบลง.. ไอ้นิสัยคอยเปิดแอพดูนิยายตัวเองไม่เคยหายไปไหน โอเค ยอดวิว คอมเมนต์ อะไรๆดีขึ้น แถมยอดเงินก็พุ่งขึ้นซะด้วย..เอาไงดีละทำเขินแล้วเดินออกมาแบบนี้ไม่มีที่ให้ไปเลยแฮะ.. นั่งอยู่ในร้านสวยๆก็ดีอยู่แล้วแท้ๆ.. คะแนนที่นั่งเตะเท้าไปมาที่ป้ายรสบัสมองตรงไปแบบไร้จุดหมาย ดวงไฟข้างทางสีส้มอ่อนชวนใจอบอุ่น.. สายฝนที่เริ่มหยุดลงสู่ผิวพื้น.. ตอนนี้ฝนตกแล้ว ทั้งคำพูด ทั้งท่าทางต่างๆของชิริวในตอนนี้.. อย่างที่เคยบอก ว่าแม่งน่ารักสุดใจ จู่ๆก็พลันนึกถึงขึ้นมาคงเพราะบรรยากาศน่าจะเป็นใจ“วิ่งออกมาทำไม”“..เขินนะสิ อ๊ะ!” เพราะมัวแต่ปล่อยให้ใจเตลิดก็เพลินขานตอบทั้งที่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนถามจนกระทั่งหันกลับไปหาต้นเสียง พี่ริวที่อยู่ตรงนี้กางร่มพับแล้วยัดใส่มือฉันในขณะที่ปล่อยให้ตัวเองถูกเม็ดฝนโปรยปรายเปียกร่าง ไม่ว่าจะอริยาบทไหนก็.. ดูเท่ห์ไปหมด“มาหลบด้วยกันสิ ตากฝนเดี๋ยวก็ไม่สบาย”“ฉันไม่สบายก็มีเธอดูแล”“….”“แค่คิดเธอคงจะทำแบบนั้น”“..ทั้งที่มั่นใจขนาดนี้ เรื่องRoof Topก็ไม่น่าจะต้องปล่อยให้คนรอรอนานนะ”“..ได้ยิน?”“..รอนานๆมันก็อาจจะบั่นทอนหัวใจ~ อย่าให้นานเกินไป~” เสียงหวานน้

ฉันต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ ทั้งที่ถูกฉุดกระชากอยู่แบบนี้ กลับรู้สึกตื่นใจขึ้นมาซะอย่างนั้น ร่างสูงที่รั้งแขนของเธอเดินนำหน้าในความเร็วที่เหมือนจะพูดได้เต็มปากว่าร้อนใจ เส้นเลือดบนฝ่ามือขาวๆ.. โอ้ว~ พระผู้เป็นเจ้า สาบานชั่วชีวิตว่าทั้งชาตินี้ฉันจะไม่มีวันยอมเสียชิริวคนนี้ให้กับชะนีหน้าไหนเด็ดขาด!ครั้นถูกลากมาถึงห้อง คีย์การ์ดแตะสัมผัสจนประตูเปิด และเข้าไปอยู่ด้านในห้อง..หมับ! ร่างบางโอบกอดแนบกายแฝงชิดติดลำกายของชิริว มือบางๆไล่เลี่ยสอดเข้าใต้เสื้อที่หน้าอก กระดุมนั่นถูกปลดโชว์เรือนกายกำยำ“..พี่หึงแนนเหรอ~?”“เออ” ผิดคาดที่ครานี้เขายอมรับแบบไม่หลบซ่อน มันทำให้หัวใจของสาวน้อยสั่นรัวก่อนจะเม้มปากและเผยรอยยิ้มดีใจกลายๆ“เธอดูดีใจที่เห็นฉันเป็นแบบนี้”“ใช่..”“..ดีต่อใจขนาดนั้นเลยหรือไง?” คะแนนพยักหน้า ความโกรธในตอนแรกหายวับราวกับมีน้ำใสชะโลมรดลงใจ ชิริวใช้เวลายืนมองคะแนนอยู่นาน เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรตัวเขานั้นถึงชอบยืนมองเธอนัก ขอแค่ให้มีเธออยู่ในสายตา..หรือกู.. จะคลั่งรักไปซะแล้ว…เสียงนั้นดังถามตัวเองอยู่ในใจ ก่อนจะรั้งเอวบางสวมรัด เฉยคางน้อยๆขึ้นรับองศา ประกบริมฝีปากในเวลาต่อมา