Semua Bab WRITE TO LOVE | เขียนรักปรุงสวาท SM+: Bab 61 - Bab 70

พี่ริวบอกว่าเขาชอบฉัน.. แถมยัง.. จูบฉันไปอีก..คะแนนนั่งเม้มปากเมื่อชิริวออกไปจากห้อง มือบางสัมผัสกับริมฝีปากของตัวเองก่อนจะพูดสิ่งที่คิดอยู่ในใจ.. ไม่น่าหยุดจูบเลยเรา ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมดคะแนนจับที่หน้าท้องตัวเอง ราวกับคำในนิยายที่ชอบเขียนว่า มีผีเสื้อบินวนอยู่ในท้องเป็นล้านๆตัว มันก็เหมือนจะ.. มีอะไรบินชนผนังกระเพาะฉันจริงๆนั่นละ…ฉันหอบดอกไม้ที่แห้งคาแจกันลงไปยังชั้นล่างของบ้าน“อ๋าาา นั่นไงๆ~ ยังหนุ่มยังสาวกันแท้ๆ อย่าปล่อยให้ของสวยๆงามๆมัน แห้งงง ตายคาที่สิ~ ให้น้ำมันเยอะๆแฉะๆ มันจะได้กระชุ่มกระชวยย~ ” ทำไมนะ ฉันรู้กว่าไอ้คำว่า แห้ง กับเติมน้ำเยอะๆนี่ไม่ใช่แค่การรดน้ำปกติ แต่มันหมายถึงเรื่องอื่นฉันยืนมองพี่ริว เขานิ่งมากจริงๆ นิ่งจนฉันไม่กล้าแสดงออกว่าฉันเขิน“ม่าไม่ต้องซื้อดอกไม้มาใส่แล้วนะ แนนคงไม่อยู่ที่นี่ไปสักนะยะจนกว่าแนนจะเขียนงานเสร็จ”“อ่าา นิยายของลื้ออะเหรอ~ อ่าๆแล้วอีเขียนดีหรือเปล่า? ลื้อได้อ่านหรือยัง?” อาม่าหันถามชิริว ทำให้คะแนนหวังรอฟังคำตอบจากพระเอกในอุดมคติของตัวเอง“..ก็ดีครับ แต่บางอย่างผมยังไม่ค่อยชอบ”“อะไรรึ๊~ ที่ลื้อคิดว่าอาแนนอีเขียนไม่ดี”“เรื่องบนเตี

วันต่อมา.. ฉันแทบจะใช้ชีวิตแบบถูกจับตามองตลอด24ชม. แม้กระทั่งที่มหาลัย ฉันก็ถูกจับตามอง จะโดยใครละ.. ก็มีอยู่คนเดียวท่าทีที่จ้องร่างบางจนแทบจะละลายกลายเป็นน้ำตาเทียน ชิริวมองคะแนนแทบจะตลอดเวลาที่มีโอกาสพบกัน แม้กระทั่งตอนกินข้าว โต๊ะที่นั่งก็ห่างกันเป็นวาแต่ระยะทางไม่อาจลดความคมกริบของสายตาชิริวได้เลย เขาจ้องเธอตาเป็นมัน แม้แต่ท่าที่กระดกน้ำเปล่าก็ชวนให้ความรู้สึกว่าพี่เขากระดกวิสกี้มากกว่าน้ำเปล่าธรรมดาๆ นี่เเหละเสน่ห์ที่ใครๆก็โดนตก รวมถึงฉัน..เเบดบอยเบอร์ไหนถามใจเธอดูจนคะแนนเริ่มทนสายตาที่ว่าไม่ไหว เธอคว้ามือถือแล้วส่งข้อความหาคนตัวสูง ชิริวกดอ่านมันแทบจะทันที ก่อนคำตอบที่ได้รับนั้น“..ฉันอยากจะกินเธอซะตรงนี้เลย” ก็ชวนให้คนตัวน้อยหน้าแดงไม่น้อยเลย“ยิ้มอะไรอะ?”“เอ๊ะ! อ่อ! ไม่มี๊!”“เสียงสูงไปถึงเพดานโลกแบบนี้ มีอะไรดีๆในมือถือหรือไง? ผู้เหรอ? ใครอะ?”“เปล๊าาา ไม่มี!”“โกหกนั้นตายตกนาร๊กกกก~” เกลียดเพลงนี้ก็ตอนนี้แหละ เวลยังมีอารมณ์มาหยอกล้อฉัน“นี่ กับพี่ริวไปถึงไหนแล้ว”“ไปถึงไหนละ! ไม่ถึงไหนหรอก!”“อะไรไปอยู่คอนโดพี่เขาจะตกเดือนแล้ว งานไม่คืบหน้าเลยหรือไง?”“..ห๊ะ?”“..แกเข้า

ที่ฉันตั้งใจจะมาคุยกับดอมเพราะฉันอยากให้ทุกอย่างชัดเจน โอเคฉันรู้ว่าดอมอาจจะชอบหรือไม่ก็สนใจฉัน หรือไม่ก็.. ยังคงสนใจเรื่องนิยาย แต่เมื่อพี่ริวพูดออกมาขนาดนั้นการที่ฉันพาตัวเองมาอยู่ตรงนี้คือแค่อยากจะคุย เคลียร์ให้จบ เพราะถ้าเอาเข้าจริง.. ที่ดอมโผล่เข้ามาในชีวิตได้ มันก็เพราะฉันดันทำอะไรแบบไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดีอารมณ์อยากจะมูฟออนแต่ทำไม่ได้… เพราะเอาเข้าจริงที่ทำแบบนั้นไป ที่ดึงดอมเข้ามาเกี่ยวแม้จะไม่ได้ตั้งใจ ส่วนคงก็เพราะ.. แอบประชดนั่นละ และเมื่อมันมาถึงตอนนี้ฉันแค่อยากจะเคลียร์ เพราะไม่ชอบอะไรที่ค้างคาคลีนิคบริเวณนั้น..ฉันนั่งรอดอมที่เข้าไปทำแผล พี่ริวนะพี่ริว ต่อให้ฉันเป็นคนของพี่เขาจริงๆก็ไม่ควรจะลงไม้ลงมือนี่นา ดอมผิดอะไร?นั่งคิดอยู่นานจนถอนหายใจ นี่เคลียร์กับดอมเสร็จเห็นทีต้องกลับไปเคลียร์กับพี่ริวชุดใหญ่“ขอบคุณครับ” ครั้นได้ยินเสียงของดอม คะแนนก็รีบดีดตัวยืนตรง เธอเดินไปหาเขาก่อนจะมองริมฝีปากที่ได้รับการทำแผล“..ขอโทษนะ เพราะฉันแท้ๆเลย”“ไม่เป็นไรครับ เขาคงจะชอบคุณมากจริงๆ”“..แต่ยังไงก็ขอโทษนะคะ” ดอมวางแขนกับไหล่บางของคะแนน รอยยิ้มของเขามีแต่จะทำให้ฉันรู้สึกผิด“ว่าแต่

“..แนน” ชิริวเรียกคะแนนทันทีที่เปิดประตูห้อง แต่ภายในเงียบสงัดทั้งที่รองเท้าของเธอก็อยู่ครบทุกคู่ และกลิ่นน้ำหอมที่ไม่รู้ว่ารู้สึกหอมไปตั้งแต่เมื่อไหร่ของคะแนนก็ทิ้งกลิ่นไว้จางๆร่างสูงพาขายาวๆเดินตรงไปที่ห้องของคะแนน เขาบิดประตูห้องนอนอย่างเบาแล้วก็พบว่ามันไม่ได้ล็อค ครั้นเปิดมัน ภายในห้องมีเพียงไฟสลัวที่หัวนอน คะแนนน่าจะหลับไปแล้วซึ่งเขาก็ไม่คิดจะปลุกเพื่อให้เธอตื่นชิริวปิดประตูอย่่างเบามือ ก่อนจะคว้าไวน์ติดมือพร้อมกับแก้วแล้วตรงเข้าห้องตัวเอง ความมืดทำให้เขาเปิดไฟเพียงสลัว คืนนี้กลายเป็นว่าเขาต้องใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ก่อนจะรู้สึกว่ากลิ่นน้ำหอมของคะแนนมันหอมฟุ้งไปทั่วทั้งห้องรับแขกลามมาถึงห้องนอนของเขาผมหันไปคว้าขวดไวน์เพื่อหวังดื่มสักสองสามแก้วก่อนนอน แต่ผมเข้าใจว่าที่เปิดจุกไวน์มันอยู่ในห้องผม เพราะระหว่างทางก็ไม่เห็นมีนี่หว่า.. ในห้องก็ไม่มี หรือไอ้บิ๊กมันเอาไป? มันลาพักร้อนไปเป็นอาทิตย์ ถามหากับมันก็ไร้ประโยชน์ “….” ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าหรือเป็นเพราะเขาเองที่ทิ้งมันไว้ในห้องน้ำ เพราะนิสัยที่ชอบหยิบนั่นนี่ติดมือมันแก้ไม่หายแต่ก็เสือกหลงลืมจำอะไรได้ซะด้วยชิริวสาวเท้าตรงไปยังห้อง

หัวใจกู… ไอ้เหี้ย!มึงหยุดเต้นได้แล้ว!ชิริวเริ่มอดทนกับหัวใจของตัวเองไม่ไหว ก่อนจะส่งคะแนนถึงที่ เขาตัดสินใจว่า..ปึง! ชิริวลงจากรถ ครั้นสาวเท้าฉับๆตรงไปหาคะแนนก่อนจะรั้งแขนบาง“ค๊ะ?”“..หยุดทำให้หัวใจฉันเต้นแรง”“….”“ไม่งั้นฉันคงต้องแจ้นไปหาหมอเพราะเธอ”“..แนนทำให้พี่ใจเต้นเเรงเหรอ?”“….”“ดีใจดีไหมนะ^^”“คะแนน”“อ่าๆ หยอกน่า รู้น่าว่าเป็นพวกหัวใจหวั่นไหวง่าย”“….”“จะพยายามนะคะ” ชิริวกัดปาก ทำไมนะทำไม เด็กคนนี้ไม่ว่าจะทำอะไรก็มีผลต่อหัวใจเขาโดยตรงซะจริงฉันมาที่มอเพราะพี่เขามาส่ง ถามว่าอยู่ในชุดไหนก็.. ชุดอยู่บ้านนี่แหละแต่ก็สุภาพพอที่จะเดินเข้ามอได้“พี่ไม่ไปทำงานเหรอ จะว่าไปมาที่มอก็ดีเหมือนกันนะ อยู่ๆก็อยากเขียนนิยายขึ้นมา”“เธอจะไปเขียนตรงไหน”“..อืมม ใต้ต้นลีลาวดี หน้าห้องพยาบาล”“….”“ทำไมเหรอ?” ชิริวปล่อยแขนจากคะแนน เอาจริงตอนนี้หัวใจของเขายังไม่หยุดเต้นจนมันปวดหนึบ มันเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาจนเขาต้องยกมือทาบที่หัวใจ“เต้นแรงมากเลยเหรอ ไหนของดูหนะ..”“อย่าจับ!”“อะไรของพี่เนี่ย==^” พี่ริวถอยหลังกรูด “เธอ! เป็นผู้หญิงเป็นเภทไหน!”“ห๊ะ?”“สนุกมากนักหรือไงทำหัวใจคนอื่นเขาเต้นจ