All Chapters of WRITE TO LOVE | เขียนรักปรุงสวาท SM+: Chapter 91 - Chapter 100

“ขอจับงูหน่อยได้ไหมคะ”“งูเล็กจับไปเลยนะ เพราะงูใหญ่มันเป็นของฉัน”“~w~” ดูหน้าสิ แม้จะเหมือนเสียใจแต่ก็ยังดู.. ยิ้มแย้มจางๆ หวังว่าหลังจากเอามือแตะรอยสักงูที่แขนของพี่ริวแล้ว นางผู้นี้จะไม่เป็นลมล้มคว่ำนะ ฉันเห็นนางนั่งมองรอยสักรูปงูที่แขนพี่ริวมาสักระยะแล้ว ก็เลยถือโอกาสเชิญชวนมาสัมผัสงูกัน“ขะ แข็งงง มันแข็งมากกก” แก้มนวลแดงเหมือนผลมะเขือเทศสุกใกล้ระเบิดหวังจากวางมือลืมที่หน้าแขนของพี่ริว ออกแรงบีบนิดๆด้วยนะ“..จะไม่เป็นลมเพราะงูฉันใช่ไหม?==^”“งูเล็กอะไม่เป็นไรหรอก แต่งูใหญ่อะ ไม่แน่” คะแนนตอบแทน ก่อนจะพยักหน้าอนุญาตให้แฟนคลับตัวบางหน้าสวยสัมผัสแขนแกร่งที่เธอนั่งมองอยู่หลายสิบนาทีหน้าพี่ริวคือแบบไม่รู้จะบรรยายยังไง ก็ขำนะ แต่มันจะเป็นอะไรไปละก็แค่จับงูที่แขนเอง“คะ คะแนน~” “ว่าา~”“งูแข็งมันเลย แข็งมากจริงๆ นะ แนน~ วะเวลาโดนฉ่ก คะ คงจะเจ็บมากสินะ~=~” ฉันก็ไม่อยากจะเล่าว่าแฟนคลับพี่ริวคนนี้ มือสั่นหงึกหงัก สีหน้าพี่ริวกับพี่เรียวก็แบบ.. จะรอดไหมวะ! นางจะอยู่รอดจนถึงบ้านหรือเปล่าวะ! อะไรเทือกๆนั้น“น้อง ไหวเปล่าเนี่ย?”“มึงดูไอ้เตอร์ ไอ้สัสเหมือนหลานประคองยาย==^”เรียวแค่นทัก ในขณ

สายตาแบบนี้.. ยังไงก็ไม่รอด ชิริวที่วางคางไว้กับต้นขาฉันยังคงใช้ปลายลิ้นเลียต้นขาฉันไม่หยุด สายตาที่ขึงขังและสื่อให้เห็นว่าเขาเองก็ต้องการจนถึงที่สุด“..ถะ ถ้าไม่ละ~”“ก็ลองดู~” พี่ริวพูดแค่นั้นก็ทำท่าจะมุดลงไปใต้โต๊ะอีกครั้ง ฉันเลยต้องรีบปิดการไลฟ์สดที่เขียนนิยายเพียงเท่านั้น เดี๋ยวค่อยคิดหาวิธีแก้ตัวว่าเพราะอะไรถึงปิดไลฟ์ไปกลางคันหลังจากแจ้งว่าจะไลฟ์ยาวถึง2ชั่วโมงปึ่ก! หน้าโน๊ตบุ๊คถูกปิดลงไปด้วย ฉันรีบประคองใบหน้าพี่ริวขึ้นมา ฉันชอบที่พี่เขาหิวกระหายฉันด้วยวิธีที่ทำให้เราถึงฝั่งไปพร้อมกัน ไม่ใช่ส่งฉันให้สุขสมไปคนเดียวหน้ามนสบมองสายตาของชิริวที่จ้องเธอเขม็ง รู้สึกดีใจที่สายตาแบบนี่พี่ริวมีให้ฉันแค่คนเดียว แถมเสียงลมหายใจที่ หนักไปด้วยไฟราคะ..คะแนนลูบสัมผัสใบหน้าของชิริวด้วยสองมือ เก้าอี้ตัวใหญ่แอ่นเอนตามมือที่ปรับของชิริว เก้าอี้โซฟาแบบพิเศษดูเหมือนจะ.. ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ครั้นจังหวะที่ชิริวก้มมองหว่างขาเรียว สายตาที่เพิ่งจะสังเกต.. “..เสือ?”“อยากมีเหยื่อเป็นเสือดูบ้างไหมละ~” แพนตี้ชิ้นล่างเป็นลายเสือดาวดำเหลือง แน่นอนว่าบราที่ฉันสวมก็เป็นลายเสือดาวแบบลู

ฉันแทบจะทุ่มได้ทุกอย่างเพื่อความฝันเพียงหนึ่งเดียวของฉัน ฉันอยากเป็นนักเขียนในดวงใจของใครสักคน อยากมีคนคอยติดตามผลงานของเรา และฝันอันสูงสุด.. คือการได้รับเลือกเอานิยายที่เขียน ไปทำละครหรือซีรี่ย์ ได้อยู่ในจุดที่สามารถเลือกนักแสดงที่มาเล่นเป็นตัวเอกตัวรองได้ คะแนนวางฝันทุกอย่างเป็นขั้นตอน และจริงจังเสมอมา แม้ว่าการเงินที่บ้านจะไม่ได้ทำให้ตัวเธอรู้สึกลำบาก แต่เธอกลับเลือกวิธีที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวเองแบบสุดโต่ง เธอหาเงินได้จากสิ่งที่ชอบ และทำมันออกมาอย่างเต็มที่จน ณ.เวลานี้.. คะแนนมีแฟนคลับและผู้ติดตามนามปากกาของเธอเป็นหลักห้าหมื่นเป็นที่เรียบร้อย“กรี๊ดดดด!! ห้าหมื่นน! ห้าหมื่นนนนนน!!”“ อะไรของเมียมึงวะ==^”“ทุกคนๆ ดูสิ! แนนมีผู้ติดตามห้าหมื่นคนละนะ!”“ไหน?” ชิริวรีบเดินเข้ามา เขาจ้องมองจำนวนผู้ติดตามในเลขห้าหลักด้วยแววตาเป็นประกาย“โครตเก่งเลยใช่ป้ะ!”“ฉันแซ่บจนนิยายเธอขายออกต่างหาก” มือเรียวลูบคางคมๆของตัวเอง ก่อนจะพยักหน้ามั่นใจว่ามันเป็นดั่งที่ใจเขาคิด“มึงอะ กล่องที่สิบ” อัลฟ่าโยนกล่องของขวัญให้กับชิริว เขาเป็นคนสุดท้ายที่เดินเข้ามาในกลุ่ม ระหว่างทางก็เจอกับบรรดาแฟนคลับของชิริวที

“เอาละ! ฉันจะเริ่มประชุม!”‘เซริว เคาะมือกับโต๊ะตรงหน้า เผยคำสั่งและกฏใหม่ต่างๆสำหรับเดือนใหม่ โดยที่มีลูกน้องคู่ใจอย่างบราวน์ยืนอยู่เคียงข้างเสมอ ทั้งคู่ทำงานประสานกันได้ดีอย่างโดยไม่ต้องคอยสะกิดหรือส่งซิกส์ใดๆ เนเน่หมดเวลาไปกับการนั่งชื่นชมความสามารถของสามีตัวเอง นิ้วนางข้างซ้ายบ่งบอกว่าทั้งชีวิตของเธอได้มอบให้กับใครสักคนไปหมดแล้ว ฉันก็ไม่รู้ว่าอนาคตมันจะออกมาแบบไหน แต่ฉันไม่อยากไปนั่งนึกถึงมันแล้วละ บางทีการที่เรากังวลกับการใช้ชีวิตมากไปมันทำให้เราไม่มีความสุขกับ ณ เวลาปัจจุบันเลย เมื่อก่อนฉันเป็นแบบนั้น ฉันกลัวสิ่งที่จะตามมา ฉันไม่กล้าโอบกอดปัญหาไม่ว่าเรื่องเล็กหรือใหญ่ ฉันจะหนีความทุกข์ทุกอย่างที่มันกำลังจะพุ่งเข้ามาหาฉันเพียงเพราะสิ่งเหล่านั้น จะทำให้ตัวตนของฉันค่อยๆหายไป เมื่อก่อน ฉันเป็นแบบนั้น’คะแนนรัวปลายนิ้วถ่ายทอดความรู้สึกของเนเน่ผ่านตัวเอง ชิริวในตอนนี้ดูพึ่งพาได้สุดๆในสายตาของเธอ บางทีก็ยังรู้สึกแย่ที่ช่วงเวลานึง ความฝันของฉันทำลายความฝันของเขา หากในวันนั้นชิริวไม่ทำอะไรสักอย่างละก็ ฉันคงไม่มีทางรู้ว่าฉันกำลังล้ำเส้นความฝันของใครสักคนอยู่ ไม่ผิดนะที่เราจะมีความฝัน แ

ผลประกาศนิยายที่ถูกไปสร้างเป็นซีรี่ย์ 3เรื่อง1. รักร้ายนายเพลย์บอย2. สุดเขตรัก สุดเขตแค้นคะแนนเม้มปากเมื่อมาถึงวันที่ตัดสินผลประกวด มีนิยายเพียงสามเรื่องเท่านั้นที่จะถูกนำไปทำเป็นซีรี่ย์ แต่เพราะสองเรื่องข้างต้นมันไม่ใช่ชื่อนิยายของฉัน ใจมันก็แอบแป้วไปหน่อย..เนื่องจากปีนี้คนหันมาเขียนนิยายกันเยอะมากๆ ทำให้คู่แข่งนั้นมีมากไม่แพ้กัน นักเขียนหน้าใหม่แต่ฝีมือไม่ใหม่เลยก็ดังในโลกโซเซียลเยอะ“..เรื่องสุดท้าย จะใช่เรื่องของเราไหม?” มือไม้ฉันสั่นไปหมด ถ้าให้พูดตามตรง ถ้าเกิดว่าฉันไม่ได้ขึ้นมาก็พอทำใจอยู่นะ จำได้ไหมวันที่พี่ริวพาฉันไปหาดอม ดอมพูดเองว่าถ้านิยายของฉันไม่ได้แย่ถึงขั้นต้องตกรอบก็พอจะช่วยได้ แต่ฉันรู้อยู่แก่ใจว่าดอมไม่ช่วยให้ฉันเข้ารอบลึกๆแน่ เขาจะทำแบบนั้นทำไมละจริงไหม เพราะต่อให้ทำดีด้วยเท่าไหร่ เขาก็ไม่มีวันได้ฉันไป“เลื่อนสักทีเถอะครับผมลุ้นจะตายอยู่แล้ว” พี่บิ๊กที่ยืนอยู่ข้างหลังเหมือนจะลุ้นไม่ต่างกับฉัน แม้จะยัดขนมเข้าปาก แต่สายตาก็จับจ้องที่หน้าจอโย๊ตบุ๊คไม่ขยับไปไหน“ถ้าแนนไม่ได้ละ”“ปีหน้าคุณก็ค่อยเข้าประกวดใหม่สิครับ ความฝันของคนเรามีอายุแค่ปีเดียวหรือไง”“นั่นสินะ..