Semua Bab สายฟ้าของพาฝัน: Bab 151 - Bab 160

“กูเห็นด้วย มึงกำลังทำให้ตัวเองลำบากทีหลังไอ้กร อะไรที่ควรทำให้ชัดเจนก็ไปทำซะ อย่าปล่อยไปนานๆทั้งที่ไม่ได้คุยกันแบบนี้ กูไม่ได้อยากเห็นมึงเสียใจแบบนั้นอีกนะ”อัคคีบอกด้วยสีหน้าจริงจังมากกว่าเดิมเพราะรู้ว่าคนอย่างวิกรมักจะอ่อนหัดเสมอถ้าเป็นเรื่องความรัก อดีตที่ผ่านมาเป็นบทเรียนที่ไม่อยากให้เกิดกับเพื

“คุณนีนครับ ขอกาแฟแก้วนึงครับ”“ได้ค่ะบอส”นีรนาราตอบรับก่อนจะวางสายแล้วลุกเดินไปทำหน้าที่ด้วยความคล่องแคล่ว งานที่สุมหนักในช่วงนี้ทำเอาลืมทุกเรื่องที่ติดค้างในหัวไปจนสิ้น ได้แต่ลุยงานและใช้เวลาด้วยกันบ้างตามแต่เวลาจะอำนวย ไม่มีใครพูดเรื่องที่จะคุยกันขึ้นมาอีกเลยหลังจากคืนนั้นเพราะเป็นห่วงน้องที่ยั

“เสียใจด้วยนะมึง มีอะไรให้ช่วยก็บอกกูได้เลยนะ”อัคคีตบไหล่เพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยความสงสารและเห็นใจ รู้ดีว่าการสูญเสียคนที่รักนั้นมันเจ็บปวดขนาดไหนเพราะตัวเองก็เคยเผชิญมาก่อนเหมือนกัน การจากลาแบบที่ไม่มีวันได้พบกันอีกคงทรมานที่สุดแล้วสำหรับคนที่ยังต้องอยู่และเฝ้าคิดถึงคนที่จากไป“อือ ขอบใจที่มานะ”“กู

กชกรเบ้ปากเมื่อนึกถึงคนที่ตัวเองเพิ่งไปเจอมา ไม่อยากให้พี่ชายได้เจอแต่เพราะมันคือเรื่องของพี่เลยไม่อยากเสียมารยาทไปก้าวก่ายมาก วิกรที่ได้ฟังก็งงกว่าเดิมว่าใครที่ทำให้น้องสาวดูไม่ชอบขนาดนี้ได้“เอ้า อะไรของแกวะ พี่ไปดูเองก็ได้อยู่ห้องรับแขกใช่มั้ย”“เปล่าอ่ะ กชให้รอที่สวนข้างบ้าน”“เอ้า ทำไมทำงั้นอ่ะ

ตอนแรกก็แค่ถามเล่นๆแต่พอได้ยินคำตอบที่สะกิดใจเข้าอย่างจัง วิกรก็ไม่อาจห้ามน้ำตาได้อีกต่อไป จำไม่ได้ว่าเคยร้องไห้ครั้งล่าสุดตอนไหนเพราะที่ผ่านมาไม่เคยเสียใจอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย เพิ่งรู้ว่าแบกความเจ็บปวดเอาไว้มากมายก็ต่อเมื่อตัวเองไม่อาจหยุดร้องไห้ได้อีกแล้ว“ไม่เป็นไรนะคะ พี่กรเก่งมาตลอด ฮึก…เก่งที่ส