All Chapters of One Night With My Wife's Bestfriend: Chapter 1 - Chapter 10

Nararamdaman ni Aaron ang sakit ng matinding pagkalasing habang dahan-dahang iminulat ang kanyang mga mata. Napansin niyang nasa isang hindi pamilyar na silid siya—isang hotel room. Pilit niyang inalala ang nangyari, at naisip na marahil pagkatapos ng inuman sa team building ng kumpanya kagabi, may nagdala sa kanya rito.Ngunit biglang may narinig siyang mahina at hindi pamilyar na pag-ungol sa tabi niya. Nanginig ang kanyang katawan sa kaba. Dahan-dahan niyang inilipat ang kanyang paningin at nakita ang isang babae na nakahiga sa tabi niya. Nakatagilid ito, mahaba ang buhok na bumalot sa kanyang likod, at ang makinis nitong balikat ay bahagyang nakalantad sa kumot. Napansin din niyang nagkalat ang kanilang mga damit sa sahig.Nabigla siya—natulog ba siya kasama ang babaeng ito? Sino siya? Pilit niyang inalala ang mga pangyayari kagabi, ngunit tanging malalabong alaala lamang ang bumabalik sa kanyang isipan—isang malabong imahe ng babaeng nakapatong sa kanya.Gusto niyang gisingin ito

Ebidensya.Nagulat si Aaron. Posible kayang ito na ang sagot sa mga nangyari kagabi?Naisip niya kung paano siya nalasing nang hindi inaasahan at nawalan ng malay. At ngayon, tila ginagamit ito ni Mariane upang palabasin na nagtaksil siya. Malinaw na ito ay isang plano—inalok siya ni Mariane kay Lucille.Alam niyang matagal na siyang kinamumuhian ni Lucille, kaya hindi na nakapagtataka kung tinulungan nito si Mariane. Kung aaminin lang ni Lucille na may nangyari sa kanila, lalabas na siya ang unang nagtaksil. At ayon sa kasunduan nila sa kasal, siya ang kailangang lumayas nang walang-wala.Lumipas ang ilang sandali, at narinig niya ang papalapit na mga yabag. Nang tumingala siya, nakita niyang nakatayo si Lucille sa may pintuan ng opisina, may malamig na ekspresyon sa mukha.Pagkakita kay Lucille, agad na lumapit si Mariane at hinawakan ang kamay nito, nakangiti ngunit may bahid ng pag-aalala."Lucille, pasensya ka na sa nangyari kagabi. Ayos ka lang ba ngayon?"Tumango si Lucille, ng

Nasa isang sulok sina Aaron at Lucille, at maraming harang o block sa pagitan nila at ng pintuan kaya hindi agad nakita ni Mariane kung nasaan sila pagpasok nito.Mukhang may reservation sina Mariane at Jalen, dahil pagkapasok pa lang nila sa restaurant, agad silang inihatid ng waiter sa isang pribadong silid.Lumipas ang ilang oras. Akala ni Aaron ay mahihirapan siyang kontrolin ang emosyon niya sa muling pagkikita nila ni Mariane. Pero ang ikinagulat niya—wala siyang naramdamang pagkabigla, sakit, o kahit alinman sa inaasahan niya.Sa loob ng tatlong taon, buong puso siyang nagmahal. Akala niya, ang nararamdaman niya ay hindi na simpleng pag-ibig kundi isang malalim na pagmamalasakit. Pero sa loob lang ng ilang oras, tila gumuho ang lahat ng damdaming iyon.Ang nararamdaman niya ngayon ay puro lamig—lamig mula sa pagiging manhid ni Mariane, at lamig din ng sarili niyang pagkalkula sa sitwasyon.Ang mukha ni Mariane—ang mukhang minsang minahal niya sa unang tingin—ngayon ay nagbibiga

"Ang kapal naman ng mukha mong ikaw pa ang nagtatanong ng kondisyon!" Ito ang gusto sanang isigaw ni Aaron, pero sa halip, napangiti na lang siya nang pilit at nagpakita ng mapagkumbabang anyo. "Sige, sige... sabihin mo na," wika niya."Una!" sabay taas ni Mariane ng isang daliri, "’Yung 6 million pesos na kinuha ko—hindi ko ibabalik. Bahala ka na kung paano mo babayaran ang suweldo ng mga empleyado, o ’yung gastusin sa operasyon ng nanay mo.""Ah, oo... okay lang," mahina niyang sagot.Sa totoo lang, kahit humingi pa siya ngayon, wala rin namang maibibigay si Mariane. Pero ang totoo, nagsisisi na siya ngayon. Noong umpisa kasi ng relasyon nila, dahil accountant si Mariane, ipinagkatiwala niya rito ang pamamahala ng pera ng kompanya. Hindi niya inakalang doon siya palihim na kukuha ng malaking halaga.Nagpatuloy si Mariane, "Pangalawa, gusto kong ilagay ang pangalan ko sa titulo ng bahay mo.""Oo naman, oo. Matagal ko nang balak ’yan," paliwanag ni Aaron. "Nagkataon lang na hindi p

Napabalikwas si Aaron sa tuwa at gulat nang marinig ang sinabi ni Miles. Agad siyang lumapit at hinawakan ito sa braso. "Ano? Ligtas na ang kompanya?"Tumango nang sunod-sunod si Miles, bakas sa mukha ang excitement. "Oo! May na-refer na boss ang kaibigan ko. Maglalabas daw sila ng bagong produkto para agawan ng market ang ibang brands. Kailangan nila ng 100,000 sets ng accessories. Napadilat si Aaron. "Ibig sabihin, isang milyon at kalahati 'yon!" Tila nabuhayan siya bigla. "Puwede ba tayong humirit ng advance? May ibang requirements ba?""Wala talagang advance, Aaron. Ang gusto ng boss, matapos ang buong order sa loob ng kalahating buwan. Kasama na raw sa bayad ang gastos sa mold opening. Pero ang bayad, sa loob pa ng labinlimang araw pagkatapos ng delivery." Medyo seryoso na ang tono ni Miles. Biglang lumamig ang pakiramdam ni Aaron. "Fifteen days? 100,000 sets? Masyado yatang mahigpit ang schedule... At kailangan nating umabono..." Wala na siyang ipon. Kung hindi lang sana nawal