หลังจากวันนั้น ญาณินก็กลับมาใช้ชีวิตคนเดียวที่หอเหมือนอย่างเดิม เธอรู้สึกสบายใจขึ้นมากที่ไม่ทนฟังคำร้องขอในวันนั้นของผู้เป็นแม่ ถึงจะรู้ดีว่าสุดท้ายต้องทำตามก็เถอะ...
วันนี้เป็นเช้าวันใหม่ที่แสนสดใส หญิงสาวเจ้าของร่างเพรียวตื่นสายได้นิดหน่อยเพราะว่าเป็นหยุดสุดสัปดาห์ ไม่มีเรียนเหมือนอย่างทุกวันที่ผ่านมา จึงวางแพลนไว้ว่าเช้านี้จะไปเดินห้าง ซื้อเสื้อผ้าแล้วก็เครื่องสำอางดูสักหน่อย เผื่อว่าจะมีลุกใหม่ ๆ ให้ลูกค้าที่ผับได้ดูเป็นอาหารตาบ้าง
ญาณินเดินทางมายังห้างสรรพสินค้าใกล้หอที่เธอพักอยู่เป็นประจำโดยใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมง ถ้าเทียบกับการจราจรที่กำลังติดขัดบนท้องถนนแล้วถือว่าเธอใช้เวลาไม่นานเท่าไรนักก็มาถึงที่หมายได้อย่างปลอดภัย
หญิงสาวในคราบชุดกระโปรงยาวคลุมหัวเข่าอย่างมิดชิดเดินตรงดิ่งไปยังเชลฟ์เครื่องสำอาง แต่ก่อนเธอไม่ค่อยได้สนใจเรื่องพวกนี้เท่าที่ควร มีอะไรก็ใช้ ๆ ไป ไม่ได้คิดมากเหมือนกับตอนนี้เลย
สักนิดแต่ทว่าในเวลานี้เธอไม่ใช่คนที่ใคร ๆ ก็ตั้งชายาให้เป็นยายเฉิ่มอย่างเดียวอีกแล้ว เพราะเธอยังอีกฉายานั่นก็คือดีเจสาวสุดแซ่บ หากจะให้ใช้แต่ของเดิมวนซ้ำไปซ้ำมาก็ดูจะยังไง ๆ อยู่
ญาณินเดินสำรวจดูนู่นดูนี่ไปเรื่อยตามประสาหญิงสาวที่เพิ่งศึกษาเกี่ยวกับความสวยความงาม โชคดีที่ยังพอมีพนักงานตามเชลฟ์คอยให้คำแนะนำเป็นอย่างดี
ภายในเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมง เธอหมดเงินไปกับสิ่งของเหล่านั้นประมาณสามพัน แต่ทว่าเจ้าตัวก็ไม่ได้รู้สึกเสียดายแต่อย่างใด เธอรู้สึกว่านี่เพิ่งเป็นการเริ่มต้น ญาณินเตรียมงบมาไม่อั้นดังนั้นวันนี้ยังอีกยาวไกล ถ้าหากไม่ถูกใจเธอก็คงจะไม่เป็นอันกลับหอพักแน่ ๆ
มือน้อย ๆ ของหญิงสาวร่างบางหยิบเสื้อผ้าน้อยชิ้นมากองรวมกันเพื่อเตรียมลองว่าเหมาะกับสไตล์ของเธอในการที่จะเป็นดีเจสาวหรือไม่ ซึ่งก็ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นใจไปเสียหมด ไม่ว่าจะกี่ตัว ๆ ที่ญาณินหยิบออกมาจากราวมันก็เข้ากับเธอแทบทุกตัว ทำเอาตัดสินใจเลือกไม่ถูกเลยทีเดียว
ตั้งแต่ช่วงสิบเอ็ดโมงมาจน ณ ปัจจุบัน ระยะเวลาล่วงเลยมาเบ็ดเสร็จแล้วเกือบสี่ชั่วโมงเต็ม ญาณินเพลิดเพลินกับการเลือกเสื้อผ้าแนวใหม่ ๆ ให้กับตัวเองเป็นอย่างยิ่ง เธอเข้าใจแล้วว่าสวรรค์ของผู้หญิงคือการได้ช็อปอย่างสุดพลัง ที่สำคัญยังไม่ต้องกังวลงบที่มีอีกด้วย เพราะเธอตั้งไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่ายังไงวันนี้ก็มีให้ไม่อั้น
สวยจัง...
ไม่ว่าจะเดินผ่านร้านไหน เธอก็มักจะอุทานคำนี้อยู่ในใจ แต่ด้วยความที่เธออยู่ท่ามกลางร้านเสื้อผ้ามาหลายต่อหลายชั่วโมงแล้ว เกรงว่าถ้าหากอยู่ต่อคงจะกลับไปเตรียมตัวไม่ทัน ยังไงซะวันพระก็ไม่มีหนเดียว
เมื่อคิดได้เช่นนั้นญาณินก็รีบหอบข้าวของที่ซื้อมากลับหอพักอย่างรวดเร็ว
กว่าจะมาถึงตะวันก็พลันลาลับขอบฟ้าไปเสียแล้ว เธอกระโดดลงเตียงนอนด้วยความเหนื่อยล้าที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ แต่ถึงอย่างนั้น ญาณินเองกลับรู้สึกถึงความสุขที่ค่อย ๆ ผุดขึ้นไปด้วยในเวลาเดียวกัน
วันนี้เป็นวันแรกที่เธอไม่ได้แตะเงินค่าขนมที่ครอบครัวคอยส่งให้ใช้ทุกเดือน เงินที่จ่ายออกไปเพื่อต่อยอด เป็นเงินที่ได้มาจากทิปลูกค้าและเงินเดือนจากการเป็นดีเจทั้งหมดทุกบาททุกสตางค์...
รอยยิ้มเบาบางปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวานอย่างห้ามไม่อยู่ ด้วยความที่พ่อและแม่ตามใจมาตั้งแต่เด็ก ๆ นั่นเลยทำให้ญาณินไม่เคยได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน แทบจะไม่มีอะไรให้น่าภูมิใจเลยด้วยซ้ำ
คิดแล้วก็ไม่อยากให้ใครจับได้เลยว่าเธอกำลังปิดบังตัวตนอีกตัวตนหนึ่งอยู่อย่างสุดกำลัง ไม่อย่างนั้นเธอคงจะล้มเลิกความชื่นชอบนี้ไปโดยสิ้นเชิง
แต่อย่างไรก็ตาม อนาคตยังมาไม่ถึง ญาณินดีดตัวจากที่นอน แล้วตรงดิ่งเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย ก่อนจะรีบออกมาแต่งหน้าแต่งตัวเตรียมพร้อม สำหรับการไปทำงานที่เธอรักด้วยความคล่องแคล่วว่องไว
ขณะนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มครึ่ง ดีเจสาวประจำผับเพิ่งจะเดินทางมาถึง เมื่อยานพาหนะจอดนิ่งอยู่ที่หน้าผับ ญาณินก็เร่งฝีเท้าวิ่งเข้าไปด้านในทันที
แต่ทันใดนั้นเอง เธอดันวิ่งชนเข้ากับชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งตรงหน้าเข้าอย่างจัง วินาทีนั้นแว่นตาที่ใส่เอาไว้เพราะยังไม่ทันได้ใส่คอนแท็กต์เลนส์ดันหล่นลงไปอยู่บนพื้นโดยไม่ได้ตั้งใจ
ญาณินย่อตัวลงก่อนจะพยายามควานหาของของเธอที่หล่นหายไป ซึ่งชายคนนั้นกลับเป็นนอร์ทเสียได้...
ในตอนนั้นเขาไม่ได้สงสัยอะไรเลยสักนิด หญิงสาวแปลกหน้าที่วิ่งเข้ามาชนคงกำลังรีบจึงไม่ทันระวังก็เท่านั้น
“หาอะไรเหรอครับ?”
คำถามดังกล่าวลอยแว่วมาถึงหูของญาณินทันทีที่มือข้างซ้ายกำลังหาแว่นบนพื้น แน่นอนว่าเธอจำเสียงอันคุ้นหูนั้นได้เป็นอย่างดี
หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายลงคอไม่อย่างประหม่า แล้วค่อย ๆ ตั้งสติ คิดหาวิธีหนีหน้านอร์ทให้ได้เร็วที่สุด
“เปล่าค่ะ เมื่อกี้ขอโทษด้วยนะคะที่วิ่งชน พอดีรีบอยู่น่ะค่ะ ขอโทษอีกครั้งนะคะ”
หญิงสาวในชุดสายเดี่ยวกางเกงยีนต์รัดรูปกล่าวบอกอีกฝ่าย เธอยืนนิ่งอยู่สักพักเพราะคิดว่าตอนนี้นอร์ทอาจจะรู้ความจริงที่เธอปิดบังเอาไว้แล้วเป็นแน่
ตอนที่ 19ถ้าหากว่าเขารู้แล้วจริง ๆ อย่างที่คาดเดาเอาไว้ ยังไงเธอก็ต้องเจรจากับเขา ว่าจะไม่แพร่งพรายออกไปให้คนอื่นรู้เป็นอันขาด“ไม่เป็นไรครับ ถ้ารีบ ก็ไปเถอะครับ ผมเองก็กำลังรีบอยู่เหมือนกัน”“ขอบคุณค่ะ ถ้าอย่างนั้นขอตัวก่อนนะคะ”พูดจบได้เพียงเสี้ยววินาที เธอหันหลังให้กับเขาพร้อมกับสวมแว่นที่ใช้ในชีวิตประจำวันให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมจากนั้นก็วิ่งหายเข้าไปด้านหลังเวทีด้วยความรวดเร็วนอร์ทที่ยังยืนอยู่บริเวณเดิม แปลกใจเล็กน้อยที่หญิงสาวคนนั้นมีอาการและท่าทีที่ดูผิดปกติ แต่ไม่นานเขาก็สะบัดไล่ความคิดเหล่านั้นทิ้งไปจนหมด ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเดินจากไปทันที...เมื่อวิ่งมาจนพ้นสายตาของนอร์ทแล้ว ญาณินก็ถึงกับหายใจหอบ เธอยืนพิงผนังกำแพงข้างเวทีอยู่พักใหญ่ ๆ“เกือบไปแล้วไหมล่ะไอ้ญา...ว่าแต่พี่เขาจำฉันไม่ได้จริง ๆ อย่างนั้นเหรอ?”เมื่อความเหนื่อยค่อย ๆ หายไปความสงสัยก็คลืบคลานเข้ามา ทั้งที่เตรียมถูกจับได้เอาไว้แล้วแท้ ๆ แต่นอร์ทกลับไม่แม้แต่จะเอะใจหรือทักท้วงอะไรขึ้นมาเลยสักนิดเดียว เขาปล่อยผ่าน และทำเหมือนว่าเป็นคนแปลกหน้ากันจริง ๆดูท่าการที่เธอเปลี่ยนลุกไปแบบนี้จะสามารถปกปิดสาวเฉิ
ตอนที่ 20เมื่อผลสอบออกมาเป็นที่น่าพอใจ ญาณินก็ถูกชวนให้ไปงานเลี้ยงฉลองกับเพื่อนในสาขา ซึ่งก็เป็นเพียงการไปทานอาหารมื้อเย็นด้วยกันเฉย ๆ ไม่ได้มีอะไรที่พิเศษมากไปกว่านั้นแต่อย่างใด“การสอบผ่านพ้นไปแล้ว ใครที่คะแนนดีก็ยินดีด้วยส่วนใครที่คะแนนยังไม่เป็นที่น่าพอใจก็ไว้ค่อยแก้ตัวกันใหม่ ทุกคน ชนแก้ว!”เสียงของกลุ่มเพื่อนในสาขาเดียวกันดังสวนขึ้นมาเพื่อปลุกใจให้กับทุก ๆ คนที่ได้ผ่านการสอบไฟนอลมาแล้วเป็นที่เรียบร้อย มีทั้งสมหวังและผิดหวังปะปนกันไป แต่ชีวิตต้องไปต่อ จะมัวจมปลักอยู่กับอดีตไม่ได้เด็ดขาดวินาทีนั้นเสียงแก้วกระทบกันลั่นไปทั่วบริเวณ เพื่อบ่งบอกถึงการร่วมกันเฉลิมฉลองเนื่องจากโอกาสปิดภาคเรียนญาณินอยู่จนงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้เลิก เธอรู้สึกมึน ๆ นิดหน่อยเพราะดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปก่อนหน้านี้ แต่ถือว่ายังดีที่มีสติสัมปชัญญะครบถ้วน ไม่เหมือนกับเพื่อนคนอื่น ๆ ที่เมากันจนหมดสภาพในขณะเดียวกัน สายเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือของหญิงสาวดังขึ้น เธอรีบหยิบมันขึ้นมาเช็กดู ก่อนจะพบว่าต้นสายคือ เก้า เพื่อนสนิทสมัยมัธยมที่ตอนนี้ทำงานอยู่ที่เดียวกันมาได้สักพักหนึ่งแล้ว...“ว่าไงเก้า”“นี่แกลืมหรือเปล่า ว่
ตอนที่ 21ชายหนุ่มนิรนามเอ่ยเจตนาของการเข้ามาทักทายในครั้งนี้ออกไปตามตรง ไม่มีอ้อมค้อม ส่งผลให้ผู้ฟังชะงักงันไปชั่วครู่ เธอใช้ความคิดอยู่สักพักใหญ่ ๆ ก่อนจะให้คำตอบอีกฝ่ายกลับไปอย่างเน้นหนักและเด็ดขาด“คงไม่ได้หรอกค่ะ ฉันไม่ได้ให้ช่องทางติดต่อส่วนตัวกับใคร เพราะนี่คือที่ทำงาน อีกอย่างฉันเองก็ยังคงประจำอยู่ที่นี่ ไม่สามารถรับงานอื่นทับซ้อนกันได้หรอกค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ แต่ไม่สะดวกจริง ๆ ค่ะ”“อ๋อ ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นไรครับ ขอตัวก่อนนะครับ”ทั้งที่มีคนเข้ามาไม่หยุดหย่อน แต่กลับไม่มีใครได้อะไรจากเธอเลยสักอย่าง ญาณินไม่สนใจคนพวกนั้น เพราะรู้ดีว่าเจตนาที่แท้จริงคืออะไรกันแน่ ซึ่งเธอไม่ได้คิดที่จะเล่นด้วยแต่อย่างใดหรือจะให้พูดง่าย ๆ ก็คือ ไม่มีใครสักคนที่ทำให้เธอรู้สึกถูกชะตา จนอยากสานต่อ“ฮอตจนไฟลุกก็คนนี้แหละว่ะ เราเห็นใครเข้ามาแกก็ปฏิเสธทุกคนเลยอะ ปิดใจอยู่เหรอ”เก้าที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ถึงกับต้องเอ่ยทัก เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทของตนดูเฉยชากับความรักเหลือเกินตั้งแต่ที่รู้จักกันมา เขาก็แทบไม่เคยเห็นญาณินคบกับใครเลยสักคน แม้แต่คนคุยเพื่อดู ๆ ใจกันก็ยังไม่มีมาให้เห็นเลยด้วยซ้ำ“ก็เปล่านะ เปิดตลอ
ตอนที่ 22หลังจากที่ดื่มไปสักระยะ ญาณินขอตัวออกไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะกลับมาที่โต๊ะในเวลาต่อมา แต่ทว่าหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ได้ยังไม่ทันไร อยู่ ๆ ก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายเธอเป็นคนที่สามของค่ำคืนนี้ “สะดวกคุยไหมครับ ผมอยากทำความรู้จักกับคุณสักหน่อย”ญาณินเงยหน้าขึ้นเพื่อมองอีกฝ่ายพร้อมกับปฏิเสธ หากแต่เมื่อสายตาเบนขึ้น ก็เผยให้เห็นใบหน้าของชายคนที่เธอรู้จักมักคุ้นเป็นอย่างดี เพราะเขาคือ นอร์ท... “คะ? หมายถึงฉันเหรอคะ?” “ก็ใช่น่ะสิครับ ผมสนใจอยากรู้จักด้วย จะได้ไหมครับ?”นอร์ทเอ่ยถามหญิงสาวเบื้องหน้าอย่างมีมารยาท ดูนอบน้อมไม่เหมือนชายหนุ่มรุ่นพี่ที่ปากจัดคนนั้นเลยแม้แต่น้อย “ก็...คงได้มั้งคะ”น้ำเสียงที่ใช้ตอบกลับไปตะกุกตะกักทั้งยังฉายแววประหม่าเอาไว้อย่างเห็นได้ชัด เธอเองก็กังวลกลัวว่าเมื่อใดพูดคุยกันแล้ว นอร์ทจะจับได้ว่าแท้จริงแล้วเธอคือใครกันแน่ หากเป็นเช่นนั้นคงได้ผับแตกแหง ๆ “ผมนั่งด้วยได้ไหมครับ” “ได้ค่ะ...เชิญนั่งเลย”เมื่อคำตอบดังกล่าวเล็ดลอดออกมาจากปากของญาณิน เพื่อน ๆ ที่ทั้งอยู่ในโต๊ะเดียวกันก็ถึงกับวางแก้
ตอนที่ 23นอร์ทปรึกษาเพื่อน ๆ ในกลุ่ม เมื่อเห็นว่าพวกเขาก็ดูจะสนใจในตัวของดีเจญาญ่าไม่ต่างกันแต่เมื่อครู่ตอนที่เขาไปพูดคุยเพื่อตีสนิทด้วย นอร์ทกลับรู้สึกแปลกประหลาด สงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกันแน่ ตอนที่เห็นเขาเดินเข้าไปทำไมถึงได้ดูตกใจแล้วก็เสียอาการถึงเพียงนั้น“เอาจริง ๆ กูก็รู้สึกคุ้น ๆ หน้าดีเจคนนี้มาตั้งแต่แรกแล้วนะ แต่กูก็คิดว่าตัวเองคงคิดไปเอง เลยไม่ได้ถามความเห็นจากพวกมึงด้วย มึงว่าคุ้น ๆ เหมือนเรารู้จักป้ะ?” เพื่อนอีกคนในกลุ่มพูดสวนขึ้นมาท่ามกลางแสงสีเสียงของตัวผับ“เออ ก็คุ้น ๆ นะ แต่บอกไม่ถูกว่าเป็นใครอะ เหมือนจะรู้จัก แต่ก็เหมือนว่าจะไม่ใช่ แปลกว่ะ”วีเอ่ยขึ้นเพื่อสมทบความเห็นของเพื่อนคนนั้น ก่อนจะหันหลังกลับไปมองดีเจสาวคนสวยให้แน่ใจอีกครั้ง ว่าเธอใช่คนที่พวกเขารู้จักจริงอย่างที่กำลังตั้งข้อสงสัยกันอยู่หรือไม่“ก็มันแปลก แต่กูเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันแปลกตรงไหน ช่างเหอะว่ะ เสียเวลา ยังไงก็น่าจะไม่ใช่คนที่เราสนิทกันมาก ๆ หรอก ไม่เห็นจะคุ้นหน้าเลย”นอร์ทตัดสินใจที่จะเปลี่ยนเรื่อง เพราะเห็นว่าสงสัยไปก็เสียเวลาเปล่า ถึงจะคุ้นหน้าแต่สุดท้ายก็บอกไม่ได้อยู่ดีว่าเธอเป็นใ
ตอนที่ 24เมื่อวานญาณินค่อนข้างเหน็ดเหนื่อยกว่าปกติ เลยทำให้เช้าวันนี้เธอตื่นสาย จึงทำให้เหลือเวลาในการเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัยน้อยลงกว่าเดิม เกือบ ๆ หนึ่งชั่วโมงแต่ด้วยความเคยชิน หลังจากที่ลืมตาตื่นมาได้หมาด ๆ หญิงสาวก็รีบมุ่งตรงไปยังสถานศึกษาที่อยู่ไม่ไกลจากหอพักมากเท่าไรนักทันที ทว่ามาถึงใต้ตึกคณะของตัวเองได้ยังไม่ทันไร แตงกวาก็ดันชวนเธอไปตึกวิศวะฯ อีกจนได้“น้า...ญา ไปเป็นเพื่อนหน่อย เราลืมเลกเชอร์ไว้ที่พี่วีอะ ต้องรีบไปเอา แต่ไม่กล้าไปคนเดียว”“ไม่เอาอะ แกก็ให้พี่วีเอามาให้สิ ฉันไม่อยากไปเจอพี่นอร์ท แกก็รู้”แน่นอนว่าคำตอบของญาณินคือการปฏิเสธกลับไปอย่างไม่ลังเล เมื่อคืนเพิ่งจะหนีกลุ่มนั้นมาเสียหัวซุกหัวซุน ยังไงเธอก็ไม่มีทางไปสู้หน้าพวกเขาหรอก ไม่อย่างนั้นคงถูกจับได้แหง ๆ“ไปแป๊บเดียว ไม่เจอหรอกน่า”แตงกวายังคงขอร้องให้หญิงสาวข้างกายไปที่ศึกคณะวิศวะฯเป็นเพื่อน เพราะไม่อยากไปคนเดียว กลัวว่าจะกลายเป็นที่จับตามองของคนในคณะนั้นแล้วทำตัวไม่ถูกแต่กลับลืมไปว่าญาณินเกลียดการไปที่นั่นอย่างถึงที่สุด“กวา...ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกันอยู่ ก็ให้พี่เขาเอามาให้ มาคนเดียวด้วย”ญาณินเริ่มหัวเสีย เมื
ตอนที่ 25แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะปกปิดไปตลอดเสียเมื่อไหร่กัน หากเธอพร้อมตอนไหน เธอก็จะบอกกับแตงกวาก่อนเลยเป็นคนแรก“โอเค เข้าใจแล้ว แต่สัญญาก่อนว่าคราวหน้าจะต้องไปด้วยกัน คนเราก็ต้องมีสังคมหน่อยสิ เรียนเสร็จกลับหอนอน แบบนี้มันได้ที่ไหนกัน ถ้าเรียนจบแล้วต้องไปทำงานพวกเราก็จะไม่ได้มีโอกาสแบบนี้แล้วนะ แกลองเอากลับไปคิดดู วันนี้ฉันกลับหอแล้ว คงไม่ได้ไปเหมือนกัน อยากไปพร้อมกับแก เคนะ”“อื้ม ไว้เจอกันนะ เดี๋ยวไว้ไปด้วยกันก็ได้”“อืม บาย พรุ่งนี้เจอกัน”ทั้งสองร่ำลากันอยู่สักพักก่อนที่จะแยกย้ายกลับหอตามที่พูดคุยกันเอาไว้ทันทีซึ่งเหตุผลที่ญาณินปฏิเสธก็เพราะเธอจำเป็นจะต้องไปทำงานตอนกลางคืน ยังถือว่าโชคเข้าข้างที่แตงกวาปฏิเสธแฟนหนุ่มเธอไปแล้ว ไม่อย่างนั้นก็อาจจะถูกแตงกวาจับได้แน่ ๆ คนที่ใกล้ชิดสนิทสนมกันในระดับหนึ่ง คงสังเกตเห็นได้ไม่ยากเท่าไรสามชั่วโมงผ่านไป...หญิงสาวเจ้าของร่างเพรียวกลับมาอาบน้ำแต่งตัว แปลงโฉมเป็นดีเจสาวสุดแซ่บเหมือนอย่างทุก ๆ คืนที่ผ่านมา กิจวัตรประจำวันของญาณินวนลูปอยู่แบบนี้ติดต่อกันมานานถึงสองเดือนเต็มเธอรู้สึกเหนื่อยในทุก ๆ วัน เพราะตอนเช้าต้องตื่นไปเรียนโดยที่ยังเป็นลุกสา
ตอนที่ 26ระยะเวลาตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ผ่านมาเกือบหนึ่งสัปดาห์เต็ม วันนี้ญาณินมาเรียนคลาสเช้าด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีเท่าไรนัก พักนี้เธอทั้งเรียนหนัก แล้วก็ทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน แถมยังต้องเปลี่ยนลุกไปมาจนกลายเป็นคนสองบุคลิกไปโดยปริยาย“เห็นไหม ญาอะช้า ฉันบอกแล้วว่าโรงอาหารมันจะเต็ม ไม่มีโต๊ะเลยเนี่ย”ขณะนี้เป็นเวลาเกือบ ๆ เที่ยงครึ่ง ทั้งสองมาที่โรงอาหารคณะช้า เพราะญาณินมัวแต่คุยโทรศัพท์กับพี่เพชร เจ้าของผับที่เธอทำงานประจำอยู่ เวลานี้เลยทำให้โรงอาหารไม่เหลือโต๊ะว่างให้เธอเลยสักโต๊ะเดียว“เอาไงอะ ฉันไม่ค่อยหิว”“แต่ฉันหิวมาก ไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อวาน อุตส่าห์จะไดเอตตั้งแต่ตอนเย็น แต่เมื่อเช้าก็ดันกินข้าวไม่ทัน แถมตอนกลางวันก็ดูเหมือนจะไม่ได้กินอีก ถ้าตอนนี้ไม่ได้กิน ฉันว่าคลาสบ่ายฉันฟังอาจารย์สอนไม่รู้เรื่องแน่ หิวตายพอดี”“ถ้าอย่างนั้นเอายังไงดี วันนี้ตามใจแกเลย”“ไปกินที่โรงอาหารวิศวะฯ ค่ะ จบ”แตงกวาตอบเพื่อนสาวข้างกาย ก่อนจะคว้ามือของเธอเดินออกจากโรงอาหารของคณะตัวเองอย่างไว คราวนี้เธอไม่มีโอกาสที่จะปฏิเสธเลยสักคำ ยังไงก็ต้องรับผลกรรมที่ตัวเองก่อไว้ ไม่อย่างนั้นแตงกวาค
ตอนพิเศษ 5เขาว่ากันว่าเวลาของความสุขมักผ่านไปไวเสมอ ญาณินเองก็เพิ่งมาเจอกับตัวเองเอาก็วันนี้ จากวันที่คลอดลูกชายออกมาจนถึงตอนนี้เป็นเวลาเกือบๆ สี่ปีแล้ว หลังจากที่ลูกชายรู้เรื่องและเข้าโรงเรียนแล้ว ความวุ่นวายก็ทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว“แม่ครับ พ่อไม่ยอมแวะร้านค้าให้เหนือ ทั้งที่สัญญาเอาไว้แล้วว่าถ้าเหนือสอบได้คะแนนดีจะให้ซื้อของเล่นได้” เด็กชายวิ่งดุ่มๆ เข้ามาหาผู้เป็นแม่ทันทีที่กลับมาถึงบ้านและมีเรื่องผิดใจกับนอร์ทมาตลอดทาง“แล้วพ่อบอกว่าอะไรครับ ทำไมถึงไม่แวะ”“ก็เพราะว่าเหนือสอบได้คะแนนดี แต่ครูประจำชั้นแจ้งว่าเล่นแรงๆ กับเพื่อนจนเขาเป็นแผล ไม่รู้ว่าเป็นแบบนั้นแล้วแม่ญาจะปลอบหรือว่าดุกว่าพ่อกันแน่” นอร์ทที่เดินตามเข้ามาติดๆ ได้ยินลูกชายตัวแสบฟ้องภรรยาก็อดไม่ได้ที่จะพูดบอกความจริงให้แก่ญาณินได้รับรู้ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ กันกับเธอ“แต่เพื่อนทำเหนือก่อน เหนือแค่ป้องกันตัว แต่พ่อไม่เข้าใจเหนือเลย”“เหนือ...แล้วลูกทำเพื่อนกลับจนเป็นแผลเลยเหรอครับ?” ญาณินซักถามความจริงจากปากของเหนือด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ดูเข้มงวดกับเรื่องแบบนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว“จริงครับ”“ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าเหนือผ
ตอนพิเศษ 4เมื่อเข้าเดือนที่แปดของการตั้งครรภ์ ญาณินก็เริ่มเดินเหินได้ยากมากขึ้น แน่นอนว่าการช่วยเหลือตัวเองในแต่วันยากกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก แล้วก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าการที่มีสามีคอยดูแลอยู่ตลอดเวลาช่วยให้เธอเหนื่อยได้น้อยลงมากเลยทีเดียวอีกอย่างช่วงห้าเดือนก่อนหน้านี้ นอร์ทได้พาญาณินได้ตรวจดูเพศของลูกในท้องก่อนได้รับข่าวว่าลูกน้อยของทั้งสองคนนั้นเป็นเพศชาย ซึ่งก็เป็นไปตามที่พวกเขาคาดเดากันเอาไว้อยู่แล้ว จึงดีใจกันมากที่ได้ลูกชายตามที่หวังเอาไว้...เนื่องจากอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนก็จะถึงกำหนดคลอดแล้ว เหล่าเพื่อนๆ ทั้งนอร์ทและญาณินจึงพากันมาเยี่ยมหา และพูดคุยถึงสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาเพื่อนในวัยเรียนที่ปัจจุบันยังคงสนิทสนมและติดต่อกันอยู่“เป็นไงบ้างแก เห็นว่าช่วงแรกๆ แพ้ท้องหนักมาเลยใช่ไหม? ขอโทษทีนะที่เพิ่งมา ฉันเองก็เพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศ แต่พอมาถึงก็รีบมาหาแกเป็นคนแรกเลยนะ”คราวนี้แตงกวาเองก็ไม่พลาด หลังจากวันที่เรียนจบ เธอเองก็มีทางของตัวเอง ย้ายไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ต่างประเทศ กลับมาอีกทีก็ได้ทราบข่าวว่าญาณินกำลังจะคลอดลูกน้อยออกมาแล้วในอีกไม่ช้า เมื่อเป็นเช่นนั้นเธอก็เลยชวนวีแ
ตอนพิเศษ 3สองปีต่อมา...ขณะที่นอร์ทกำลังขนของที่ไปซื้อมาจากห้างเข้าบ้าน จู่ๆ ญาณินก็มีอาการแปลกประหลาด อ่อนเพลียคล้ายจะเป็นลม เธอเดินลงจากรถแล้วมาจับรถไว้หวังไม่ให้ตัวลงล้มลง“ญา หนูเป็นอะไร พี่เห็นหน้าซีดๆ ตั้งแต่ที่ห้างแล้วนะ” ชายหนุ่มรีบวางของในมือลงบนพื้นแล้วรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างบางให้เดินเข้าไปพักในบ้าน และไม่ลืมที่จะถามอาการจากปากของเจ้าตัว“ญาเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่มันรู้สึกเพลียๆ แล้วก็เวียนหัวตลอดเวลาเลย”“โอเคๆ งั้นเข้าไปพักข้างในก่อนดีกว่า แล้วถ้ายังไม่ดีขึ้นเดี๋ยวพี่จะพาไปโรงพยาบาล”จากนั้นนอร์ทก็รีบพาภรรยาของเขาเข้ามานั่งพักที่โซฟาทันที แต่ทว่าระหว่างที่นั่งพักเอาแรง อาการของญาณินกลับไม่ทุเลาลงเลยแม้แต่น้อย มีแต่จะหนักขึ้นตลอดเวลาเลยก็ว่าได้“ญา พี่ว่าเราไปหาหมอกันเถอะ”“ไม่เป็นไรค่ะ พักอีกนิดก็น่าจะดีขึ้น”“ญา...อย่าดื้อสิ เดี๋ยวไปจะเตรียมรถ แล้วเดี๋ยวพี่มาช่วยพยุง ห้ามเดินไปไหนเองนะ รอพี่ เข้าใจไหม”ญาณินได้แต่พยักหน้ารับรู้ อาการของเธอเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่อาจต้านทาน เกรงว่าหากยังดื้อดึงไม่ยอมทำตามคำแนะนำของสามี อาจจะเกิดข่าวร้ายขึ้นก็ได้...ทว่าในตอนที่น
ตอนพิเศษ 2หลังจากที่เลือกชุดสำหรับวันแต่งงานกันเสร็จสรรพ ทั้งคู่ก็มีแพลนที่ต้องไปหาร้านทำของชำร่วยเพื่อเป็นของตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ให้แก่แขกผู้มาร่วมยินดีในงานสำคัญของทั้งสอง ซึ่งกว่าที่ทุกอย่างจะเรียบร้อย ก็ทำเอาพวกเขาหมดเรี่ยวแรงไปตามๆ กันขณะนี้เป็นเวลาประมาณหนึ่งทุ่มตรง ด้วยความที่ออกไปทำธุระเรื่องงานแต่งงานมาทั้งวัน ญาณินรู้สึกอ่อเพลียเอามากๆ จึงตัดสินใจหนีว่าที่สามีลงแช่น้ำในอ่างอยู่คนเดียว ทว่าไม่นานก็มีคนถอดเสื้อผ้าตามเข้ามา...“พี่นอร์ท...ญาแช่อยู่นะคะ”“แล้วพี่แช่ด้วยไม่ได้เหรอ?”“ก็พี่ตัวใหญ่ กินที่ญาหมดแล้วเนี่ย” เธอเอ่ยปากบ่นก็จริง แต่ก็ยอมขยับให้นอร์ทลงมาแช่น้ำด้วยกันแต่โดยดี“งั้นหนูก็มานั่งกับพี่สิ” พูดจบได้ยังไม่ทันไร คนอายุมากกว่าก็พลันอุ้มร่างของหญิงสาวเบื้องหน้าให้มานั่งยู่บนตักของตัวเอง ก่อนจะเกยค้างวางไว้บนไหล่ กระทั่งลมหายใจแผ่วเบาของเขาส่งผลให้ญาณินถึงกับต้องเบนหน้าหนีออกไปอีกทาง“วันนี้ไม่ได้นะคะ พรุ่งนี้ญาต้องไปหาพ่อกับแม่”“พี่ก็ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย แค่ขอแช่น้ำด้วยเอง หรือว่าญา...คิดอะไรกับพี่ อย่างนั้นเหรอ?” นอร์ทถามด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ ทั้งสองใกล้ชิดกั
ตอนพิเศษ 1หลังจากที่ญาณินถูกนอร์ททำเซอร์ไพรส์ให้ เมื่อกลับมาถึงห้องเธอก็เอาแต่ร้องไห้จนนอร์ทใจไม่ดี คิดว่าตนทำเรื่องผิดมหันต์เอาไว้ แต่ที่ไหน...“ญา หนูเป็นอะไร พี่ทำอะไรผิดจนหนูไม่พอใจหรือเปล่า?” นอร์ทตัดสินใจเอ่ยถามเธอออกไปตามตรง แม้จะแอบหวั่นใจ กลัวคำตอบที่จะได้รับกลับมาอยู่ไม่น้อยเลยก็ตาม“เปล่าค่ะ...หนูแค่ดีใจ ไม่คิดว่าพี่จะมีมุมนี้เหมือนคนอื่นเขาด้วย...” ญาณินเอ่ยขณะเดียวกันก็ยังร้องไห้ไม่ยอมหยุด เธอเพียงตื้นตันใจ ไม่คิดว่าแฟนหนุ่มที่ในอดีตเคยเป็นคู่กัดกันมาก่อนจะมีมุมโรแมนติกเหมือนกับคนอื่นๆ“อ๋อ เรื่องนี้เองเหรอ ที่ทำให้แฟนพี่ร้องไห้หนักขนาดนี้ พี่ก็นึกว่าซุกกิ๊กไว้ไม่เนียนซะอีก”“ห๊า...กิ๊กไหน ใครคะ?” หญิงสาวร่างบางถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ซ้ำยังปาดน้ำตาบนแก้มจนแห้งสนิททันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายตอบสวนกลับมาเช่นนั้น“ล้อเล่นครับ จริงจังอะไรขนาดนั้น”“พี่นอร์ท! ใครให้เล่นแบบนี้ ญาใจหายหมดเลย” ญาณินถึงกับถอนหายใจแรง ตอบกลับแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงเจือแววตำหนิอยู่ไกลๆ ทั้งที่เธอกำลังตื้นตันใจอยู่กับเซอร์ไพรส์ก่อนหน้านี้ แต่ทว่านอร์ทกลับเอาเรื่องมือที่สามมาเป็นเรื่องล้อเล่น ญาณินคิดแ
ตอนที่ 99ในที่สุดช่วงเวลาที่คู่รักหนุ่มสาวรอคอยก็มาถึง จริง ๆ แล้วยังไม่ถึงเวลาที่พระอาทิตย์จะตก แต่ด้วยความเบื่อหน่าย นอร์ทจึงไปถามรายละเอียดพนักงานโรงแรมเกี่ยวกับกิจกรรมที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ ก่อนจะได้รู้ว่าช่วงหกโมงเย็นจะมีม้าออกมาเดินเล่นที่ริมหาดซึ่งพวกเขาสามารถขึ้นขี่แล้วเดินเล่นได้หนึ่งรอบถ้วน แต่ก่อนที่จะลงไป นอร์ทกลับรู้สึกไม่สบายใจกับการแต่งตัวของญาณินเท่าไรนัก“ไหนว่าพี่รอดูไง พอญาแต่งออกมาแล้ว จะมาทำหน้างอทำไมคะเนี่ย”“มันโป๊ไป ตอนแรกพี่นึกว่ามันจะปิดเยอะกว่านี้ แต่นี่คือ...”ขณะที่เอ่ยสายตาก็พลางลอบมองร่างบางตั้งแต่หัวจดเท้า ชุดว่ายน้ำที่อยู่บนตัวของญาณินงดงามเกินคำบรรยายแต่ทว่าสิ่งเดียวที่เขาไม่พึงพอใจก็คงจะหนีไม่พ้นชุดที่โป๊จนเผยให้เห็นเนื้อหนังมังสาเกือบทุกส่วนของร่างกาย ทั้งส่วนเว้าส่วนโค้งและรวมไปถึงก้นเนียน ๆ ของเธอนั่นก็ด้วย“นาน ๆ ทีจะได้มาเที่ยวทะเล เว้นไว้สักครั้งนะคะ”“โอเค พี่ไม่เถียงด้วยแล้ว หนูอยากใส่อะไรก็ใส่ แต่ไม่มีครั้งหน้าแล้วนะ เสร็จแล้วก็รีบลงไป เดี๋ยวจะไม่ทันพระอาทิตย์ตกดินเอานะ”“รับทราบค่ะ”เมื่อได้รับคำอนุญาตจากว่าที่สามีเป็นที่เรียบร้อย ญ
ตอนที่ 98หลายสัปดาห์ต่อมา...“ญา วันนี้ไปเที่ยวกันไหม?” นอร์ทเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ แฟนสาว ก่อนที่จะเอ่ยถามความเห็นของเธอ หลังจากที่ได้ไอเดียดี ๆ มาจากเพื่อนรัก“ไปเที่ยวที่ไหนคะ เดี๋ยวอีกสองวัน ก็จะได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกันแล้วนี่คะ”“ก็ช่วงนี้มันน่าเบื่อ เราไปเที่ยวในกรุงเทพฯ กันก่อนก็ได้ อีกอย่างวันนี้หนูก็ไม่มีเรียน พี่อยากพาไปที่ที่หนึ่ง”“ไปได้ค่ะ ว่าแต่ที่ไหนเหรอคะ”“สวนสนุก”เมื่อความต้องการของนอร์ทเป็นเช่นนั้น มีหรือที่ญาณินจะขัด ตอนแรกเธอก็ไม่ได้คิดอะไร เพียงแค่อยากมาเที่ยวเป็นเพื่อนตามประสาคู่รักทั่วไป แต่ก็ไม่คิดเลยว่าสถานที่ที่นอร์ทพาเธอมา จะสวยแล้วก็ดูมีอะไรให้น่าทำเยอะแยะเต็มไปหมด“เป็นไงบ้าง? ชอบไหม?”“พี่พาญามาทั้งทีก็ต้องชอบสิคะ ว่าแต่พี่ไปรู้ที่ดี ๆ แบบนี้มาจากไหน ทำไมญาไม่คุ้นตามาก่อนเลย”“ที่นี่เป็นสวนสนุกเปิดใหม่ ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก คนก็เลยยังน้อย แต่เพื่อนพี่บอกกันมาปากต่อปากว่าที่นี่เหมาะแก่การสารภาพสุด ๆ”วันนี้เป็นอีกวันที่นอร์ทชาร์ตพลังมาเต็มร้อย เขาพยายามทำให้แฟนสาวประทับใจในการมาเที่ยวผ่อนคลายครั้งนี้ให้ได้มากที่สุด ญาณินจึงเห็นเขายิ้มแย้มและดูสดใสร่าเริงต
ตอนที่ 97นับจากวันที่เข้าไปปรึกษากับพ่อและแม่จนถึงปัจจุบัน เวลาผ่านมาเกือบ ๆ หนึ่งเดือนเต็ม ทุกคนต่างก็ยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับเรื่องงานหมั้นหมาย เนื่องจากว่าครอบครอวของทั้งคู่มีชื่อเสียงดังนั้นหมั้นกันทั้งทีก็ต้องป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ ในส่วนของสถานที่พิธีการก็ต้องยิ่งใหญ่เหมาะสมกับฐานะทางบ้านของทางฝ่ายชายและฝ่ายหญิง เรื่องนี้คุณหญิงอรเป็นคนจัดการดูแลให้ทั้งหมด ไม่มีปัญหาใด ๆ ระหว่างการเตรียมการเลยก็ว่าได้จนกระทั่งระยะเวลาเดินทางมาถึงวันงาน ทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น แขกที่มาร่วมแสดงความยินดีต่างก็ปลื้มปริ่มกับบรรยากาศภายในงาน คุณหญิงอรสะดวกจัดงานเช้า จึงจำเป็นจะต้องมีพิธีสงฆ์ แห่ขันหมากและกั้นประตู หลังจากนั้นจึงจะเป็นพิธีสวมแหวนต่อหน้าญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย เมื่อฝ่ายชายและหญิงสวมแหวนให้กันเรียบร้อย ก็ต่อด้วยพิธีรับไหว้ทันทีบรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยแขกคนสนิทของทั้งสองฝ่าย เพื่อนสนิทของนอร์ทและญาณินก็ไม่พลาดที่จะมาเก็บภาพบรรยากาศให้กับเพื่อนรัก พวกเขาทุกคนต่างก็เห็นจุดเริ่มต้นของสองคนมาตลอด มีทั้งสุขและทุกข์ โดยเฉพาะในช่วงแรกที่ทะเลาะกันทุกวี่ทุกวัน เรื่องนั้นเพื่อน ๆ ในกลุ่มจำได้
ตอนที่ 96หลังจากวันนั้น นอร์ทก็คิดมาเสมอว่าควรจะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง และให้เกียรติทางฝั่งของญาณิน เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่ทางบ้านของนอร์ทนัดทานข้าวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา นอร์ทตัดสินใจแล้วว่าจะไปบอกเรื่องสำคัญกับพวกท่านตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็น นอร์ทเดินมานั่งรอพ่อและแม่ที่บริเวณโต๊ะอาหารก่อนเป็นคนแรก ระหว่างที่พวกท่านกำลังเดินเข้ามาร่วมโต๊ะ มือไม้ของชายหนุ่มกลับอยู่ไม่เป็นสุข เขาประหม่าจนทำตัวไม่ถูกทั้ง ๆ ที่อยู่ต่อหน้าคนกันเองทั้งนั้นแต่เขากลับรู้สึกผิดแปลกไปจากเดิม คงเป็นเพราะความในใจที่เขาอยากจะบอกกับทุกคน เป็นเรื่องที่ใหญ่อยู่พอสมควร“เป็นยังไงบ้างลูก เห็นว่าช่วงนี้เรียนหนักแถมยังติดหนูญาอีกต่างหาก ลืมที่บ้านไปแล้วหรือยัง” ผู้เป็นแม่เอ่ยทักทายลูกชายหัวแก้วหัวแหวน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดแซวเขาที่พักหลังมานี้ติดแฟนเสียยิ่งกว่าอะไร“ก็เรื่อย ๆ นะครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี แต่ก็คงจะไปหนักช่วงใกล้จบมากกว่า ตอนนี้ยังไหวอยู่ครับแม่”“งั้นก็ดีแล้ว ว่าแต่หนูญาล่ะเป็นยังไงบ้าง เธอสบายดีใช่ไหม”“สบายดีครับ ช่วงนี้น้องเรียนหนัก เพราะว่าจะได้ขึ้นมาเป็นรุ่นพี่ มีเรื่องให้ต้องเต็มไปหมด วันนี้ก็เ