Semua Bab ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg): Bab 11 - Bab 20

บนรถครืดดดด ครืดดดด ครืดดดดเจ้าของร่างเล็กที่กำลังนั่งจัดระเบียบเสื้อผ้าของตัวเองอยู่นั้นมือถือราคาแพงของเขาก็สั่นเป็นเจ้าเข้าบ่งบอกว่ามีคนโทรเข้ามานิวตัลล้วงมือถือออกจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดูว่าใครเป็นคนโทรหาเขา รายชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอมือถือราคาแพงคือ พี่นาธาร คนตัวเล็กที่เห็นว่าใครโทรเข้ามาก็กดรับสายทันที โดยไม่ได้รู้ตัวว่าทุกการกระทำของตัวเองนั้นอยู่ในสายตาของคนตัวสูงตลอดเวลา"ครับพี่นาธาร"เมื่อกดรับสาย นิวตัลก็กรอกเสียงคุยกับปลายสาย/นิวตัลเราอยู่ไหน พี่มารับเราที่มหาลัยเพื่อนเราบอกว่าเราออกไปกับผู้ชาย/นาธารเอ่ยถามคนตัวเล็กขึ้นอย่างเป็นห่วง"อ่อ~นิวออกมากับพี่ที่รู้จัก พี่ธารไม่ต้องเป็นห่วงนิวนะ"คนตัวเล็กเอ่ยตอบนาธารเสียหวานทีตอนคุยกับกูไม่เห็นจะเสียงหวานอย่างนี้เลยนะ

ณ.ผับX"อ่าวชนนนน"กริ๊ง (เสียงชนแก้ว)เสียงไอ้กรธิกาเรียกสติผมที่ตอนนี้กำลังเมาได้ที่หันไปชนแก้วกับมัน ในตอนนี้ผมกับไอ้เตตะวันและไอ้กรธิกาได้มาดื่มฉลองที่ผับX ผับของรุ่นพี่ที่รักไอ้กรมันนั่นแหละ พวกคุณคงจะสงสัยละสิว่าพวกผมมาดื่มฉลองอะไรกัน ก็ดื่มฉลองที่รถไฟของไอ้กรมันชนกันนะสิชนซะเละตุ้มเป๊ะเลยละ ชนซะสภาพไอ้กรนี่มีรอยนิ้วทั้งห้าประดับอยู่บนใบหน้าส่วนผมที่เป็นคนห้ามก็มีรอยเล็บขวดที่คอ"ชนเชินห่าอะไร ไอ้กรถ้ามึงยังไม่เลิกควงสองแล้วนำปัญหามาให้พวกกูอีกนะก็กูจะตัดเพื่อนกับมึง"เตตะวันหันไปพูดกับเพื่อนตัวสูงด้วยจริงจัง"อย่ามองกูน่ากลัวแบบนี้ได้ไหมตะวัน กูเริ่มจะกลัวมึงจริง ๆ แล้วนะ"กรเอ่ยขึ้นแล้ววางแก้วแอลกอฮอล์ลงกับโต๊ะ มือก็พลางเอื้อมไปสะกิดขาตะวันหยิก ๆ เป็นการอ้อนในแบบฉบับของไอ้กรมัน"มึงไม่ต้องมาสะกิดขากู มึงดูสภาพไอ้ตัลด้วย ด

แสงอรุณยามเช้าสาดส่องผ่านม่านเข้ามากระทบกับใบหน้าเล็กทำให้ร่างบางที่หลับอยู่รู้สึกตัวตื่นขึ้น ดวงตาเล็กทั้งสองข้างค่อย ๆ ลืมตาตื่นพร้อมกะพริบสองสามทีเพื่อปรับภาพให้ดวงตาได้มองชัดเจน ดวงตากลมกวาดมองสังเกตสิ่งรอบ ๆ ก่อนที่จะก้มลงมองยังเอวเล็กที่มีวงแขนใหญ่พาดพิงอยู่นิวตัลพลิกตัวหันไปมองยังเจ้าของวงแขนพลันน้ำตาเจ้ากรรมก็ค่อย ๆ ไหลรินลงมาอีกครั้งอย่างเจ็บปวด เมื่อภาพเมื่อคืนนั้นฉายย้อนเข้ามาในหัวของเขาอีกครั้งบ่งบอกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเรื่องจริง เขาโดนอีตาลุงฟิลิปป์นี้ขืนใจจริง ๆฆ่า! อยากจะฆ่าอีตาลุงนี้คนตัวเล็กมองไปยังใบหน้าหล่อเหล่าที่ใบหน้านั้นออกไปทางอินเตอร์ด้วยสายตาเกลียดซั่ง อีลุงมันทำความรู้สึกดี ๆ ที่ผมเคยมีให้มันมลายหายไปภายในชั่วข้ามคืน ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าลุงมันจะเป็นคนแบบนี้ ไอ้ลุงที่ผมเคยรู้จักมันหายไปไหนทำไมถึงเหลือแต่ไอ้ลุงที่มันชั่วช้าแบบนี้คนตัวเล็กค่อย ๆ หยัดลุกขึ้นนั่งก่อนที่

ณ ตะกูลNT"คนสวยของพี่เป็นไงบ้าง ไหนเล่าอาการให้พี่คนนี้ฟังหน่อยซิ"ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลารูปร่างสูงโปร่งเอ่ยทักทายเพื่อนตัวเล็กที่กึ่งนั่งกึ่งนอนพิงหลังหัวเตียงเล่นมือถืออยู่"สวยบ้านป้ามึงสิไอ้เชี่ยกร"นิวตัลเงยหน้าจากมือถือมาเอ่ยด่ากรธิกาทันที เมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่เข้าหู"ปากร้ายแบบนี้ คงหายดีแล้วซินะ"กรธิกายังคงพูดหยอกล้อเพื่อนตัวเล็ก"กรมึงจะไปพูดกวนประสาทไอ้นิวตัลทำไม มันยิ่งป่วย ๆ อยู่"เตตะวันเอ่ยว่ากรน้ำเสียงเรียบนิ่ง"ก็แค่อยากชวนมันคุย เห็นพี่นาธารว่าสามสี่วันมานี้มันเงียบ ๆ ซึม ๆ "กรหันไปอธิบายให้เพื่อนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างกายฟัง ซึ่งด้านนิวตัลที่ได้ยินแบบนั้นก็หันมาสนใจ"พี่ธารโทรเรียกพวกมึงมาอย่างนั้นเหรอ"นิวตัลหันไปเอ่ยถามเพื่อนทั้งสอง"เออ พี่นาธารบอกว่าช่วงนี้มึงเงียบ ๆ ไปน่ะ"

ณ มหาลัยX"ลุงเลิกตามมายุ่งกับผมสักทีจะได้ไหม"นิวตัลหันมาพูดกับคนตัวสูงอย่างเบื่อหน่าย เมื่อหลายวันที่ผ่านมานี้เจ้าของความสูงร้อยแปดสิบหกนั้นตามติดเขาตลอด"ลุงพูดไม่รู้เรื่องหรือไงวะ"นิวตัลหยุดเท้าที่กำลังเดิน ก่อนที่จะหันไปเอ่ยว่าและชักสีหน้าใส่ฟลิปป์อีกครั้งเมื่อคนตัวสูงไม่ยอมฟังคำพูดของเขาสักทีผมเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะตั้งแต่ที่อีตาลุงฟิลิปป์ไปบ้านผมวันนั้นอีตาลุงนี้ก็ตามติดผมมาตลอด แรก ๆ ผมก็เข้าใจว่า เออ!ลุงมันคงจะมาคุยเรื่องงานกับพี่นาธาร แต่ทว่าหลัง ๆ มานี้ผมว่ามันไม่ใช่ล่ะ เพราะลุงมันเล่นหาเรื่องมาทุกวัน จนผมคิดว่าบ้านหลังนี้จะเป็นบ้านหลังที่2ของลุงมันแล้ว เล่นมาอยู่นี้บ่อยกว่าบ้านตัวเองซะอีก และไม่วายหาโอกาสมาลวนลามผมด้วยนะ พอเห็นพี่นาธารเผลอเข้าหน่อยลุงแม่งก็ชอบเข้ามาลูบมาจูบผม (ไอ้ลุงโรคจิต) แถมมาเรียกผมว่าเมียอีกเฮ่ออออผมละเหนื่อยใจ แม่งไม่ว่าผมจะไปไหนมาไหนผมก็จะเจออีตาลุงฟิลิปป์ไม่เว้นแม้กระทั่งมามหาวิทยาลัย